Πριν τέσσερα χρόνια, παρατήρησα ότι είχα μία κρεατοελιά στον λαιμό μου, η οποία άρχισε να με ενοχλεί και να αιμορραγεί όταν την έξυνα. Αυτό μου δημιούργησε έντονο αίσθημα φόβου και πολλά ερωτηματικά, τα οποία προέρχονταν από τη συνεχή εστίαση των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε θέματα αναφερόμενα σε όγκους δέρματος.
Ήρθα σε επαφή με μία πρακτίσιονερ της Χριστιανικής Επιστήμης, η οποία κατασίγασε τους φόβους μου διαβεβαιώνοντάς με ότι η ασθένεια δεν έχει καμία δύναμη, ότι είναι απλά «καθαρή απάτη» (Mary Baker Eddy, Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, σελ.99), χωρίς ιστορία. Με ενθάρρυνε να μείνω σταθερή στις ιδέες μου και να μην ενδώσω σε συλλογισμούς του θνητού νου – οποιεσδήποτε σκέψεις που θα υποστήριζαν ότι έχω μία ζωή χωριστά από τον Θεό.
Η πρακτίσιονερ μου υπέδειξε να διαβάσω μία συνέντευξη δημοσιευμένη στο TheChristian ScienceJournal πριν μερικά χρόνια, που μου ενίσχυσε την ιδέα ότι ο νόμος του Θεού, που ενεργεί, είναι πάντα ο νόμος της αρμονίας και της θεραπείας. Υπογράμμιζε ότι το καλό είναι η μόνη δύναμη (“Christian healing: field-tested insights”, μία συζήτηση με τον James Spencer, Ιούλιος 2009).
Ως μουσικός, ήξερα ότι η σωστή αρμονία είναι θεμελιώδους σημασίας στις συνθέσεις, έτσι μου άρεσε πολύ η ιδέα της αρμονίας, που συνδέεται στενά με την υγεία. Ήξερα ότι δεν θα δεχόμουν ποτέ ένα μαθητή να παίζει μία λάθος νότα, αλλά θα το έβλεπα σαν ένα λάθος που θα μπορούσε να διορθωθεί. Εάν αυτό δεν διορθωνόταν αμέσως, θα του έλεγα: συνέχισε την εξάσκηση.
Έτσι όταν ένοιωθα φοβισμένη, συνέχιζα να προσεύχομαι για να μείνω στην αλήθεια γύρω από τον εαυτό μου ως πνευματική ιδέα. Η κυρία Eddy γράφει: «Μία πνευματική ιδέα δεν περιέχει ούτε και το παραμικρό στοιχείο πλάνης, και η αλήθεια αυτή εξαλείφει όπως πρέπει καθετί που είναι βλαβερό»(Επιστήμη και Υγεία, σελ.463).
Είχα νοιώσει την δύναμη αυτής της δήλωσης, κατά την εφηβεία μου, όταν χτύπησα στο λαιμό με το μπαστούνι του χόκεϋ κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Επρόκειτο να τραγουδήσω δύο άριες από τον Μεσσία του Χαίντελ σε μία Πασχαλινή παράσταση στο σχολείο, αλλά τώρα είχα μία βραχνιασμένη φωνή. Έχοντας μεγαλώσει με την Χριστιανική Επιστήμη, ήταν φυσικό να στραφώ στον Θεό. Μοιράστηκα αυτό το απόσπασμα με μία θεία μου, πρακτίσιονερ της Χριστιανικής Επιστήμης, και αφού θεραπεύτηκα γρήγορα, η περικοπή αυτή συνέχισε να με εμπνέει όλα αυτά τα χρόνια.
Μετά δύο μήνες, η κρεατοελιά μίκρυνε αλλά δεν εξαφανίστηκε εντελώς. Γνωρίζοντας ότι ο Θεός ήταν μαζί μου σε όλη την πορεία μου, η πρακτίσιονερ πρότεινε ότι χρειαζόταν να εργασθώ για πνευματική πρόοδο και ανάπτυξη, βλέποντας ότι ήταν γεράθεμελιωμένεςμέσα μου και ήταν η απόδειξη της αληθινής, αμετάβλητης πνευματικότητάς μου. Καθώς προσευχόμουν, μπορούσα όλο και περισσότερο να δω τον εαυτό μου σαν πνευματική ιδέα, γεμάτη αρμονία και υγεία. Εργάσθηκα επίσης πάνω σε όλα τα δυνατά αρνητικά μηνύματα, που αναφέρονται στο Επιστήμη και Υγεία στις σελίδες 390 – 393 – αμφισβητώ, διώχνω, αποβάλλω, αποκρούω, αποκλείω, κ.λ.π.
Με μεγάλη ευγνωμοσύνη, μπορώ να αναφέρω ότι τρεις εβδομάδες αργότερα η ελιά εξαφανίστηκε εντελώς, χωρίς να αφήσει καμία ουλή. Για να συνεχίσω την πνευματική μου πρόοδο, έμεινα σταθερά στο γεγονός ότι η κρεατοελιά ουδέποτε υπήρξε στο βασίλειο του Θεού, και γι’ αυτό ποτέ δεν παρουσιάστηκε και σε μένα.
Μου αποκαλύφθηκε ότι η υγεία και η αρμονία είναι η πραγματική μου κατάσταση καθώς είμαι ο βλαστός ενός στοργικού Πατέρα-Μητέρα Θεού.
Valerie Malley, West Kirby, Wirral, England
