Η προσευχή, που έχει σκοπό την θεραπεία, είναι μία χαρούμενη, γεμάτη προσδοκία διαδικασία. Ωστόσο, κάποιες φορές, μπορεί να μοιάζει επαχθής, ακόμη και τρομακτική, διότι νομίζουμε πως, προσευχόμενοι, αντιμετωπίζουμε κάτι, που μας απειλεί. Και αυτός ο φόβος πηγάζει από την λανθασμένη σκέψη ότι η καταστροφή αυτού του «κάτι» βαραίνει εμάς.
Όμως , αυτός ο φόβος υποχωρεί καθώς αντιλαμβανόμαστε πως το μόνο, που χρειάζεται, είναι να βασιστούμε στην αγάπη του Θεού, να Τον καταλάβουμε καλύτερα και να αφήσουμε την δική Του αλήθεια και αγάπη να μας θεραπεύσει. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν αντιμετωπίζουμε εμείς την αρρώστια. Απλώς, εμείς πλησιάζουμε τον Θεό.
Επιθυμώντας να απελευθερωθούμε απ ό,τι μας βασανίζει, συχνά, στρεφόμαστε προς τον Θεό με όλη μας την καρδιά, επιδιώκοντας να εννοήσουμε την υπέρτατη φροντίδα της θείας Αγάπης προς εμάς και την τελειότητά μας στην Αγάπη. Για να αποκτήσουμε αυτή την κατανόηση, πρέπει πρώτα να εισέλθουμε στο «ταμείον» μας κλείνοντας την πόρτα, όπως συνέστησε ο Ιησούς στους οπαδούς του. Τότε, αφού κλείσει η πόρτα, είπε : «προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ» (Ματθ.6:6).
Μετά από την αναφορά σε αυτήν την σημαντική συμβουλή του Ιησού, η Mrs. Eddy γράφει: «Το ταμείο συμβολίζει το αγιαστήριο του Πνεύματος, η πόρτα του οποίου κλείνει έξω την αμαρτωλή αίσθηση, αλλ αφήνει να μπη η Αλήθεια, η Ζωή και η Αγάπη….Για να μπούμε στην καρδιά της προσευχής, η πόρτα των πλανεμένων αισθήσεων πρέπει να κλείσει. Τα χείλη πρέπει να βουβαθούν και ο υλισμός να σιωπήση, για να μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει δεκτός σε ακρόαση από το Πνεύμα, από τη θεία Αρχή, την Αγάπη, που εξαλείφει κάθε πλάνη» (Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, σελ.15).
Ο σκοπός για να εισέλθουμε στο «ταμείον» της προσευχής είναι να διακρίνουμε πνευματικά αυτό, που δεν γίνεται αντιληπτό υλικά – την πληρότητα του Πνεύματος και την αρμονία μας στο Πνεύμα. Αν δεχόμαστε ότι το Πνεύμα, ο Θεός, δημιούργησε τον άνθρωπο κατ εικόνα Του, τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι η ύλη δεν μας αφορά, εφόσον εκφράζουμε μόνον το Πνεύμα. Δεν έχουμε καμία άλλη υπόσταση. Η άπειρη Ψυχή είναι η πηγή της ατομικότητάς μας και η Ψυχή συνεχώς μας δίδει τέλεια υγεία, τέλεια πληρότητα. Με ασφάλεια, η Ζωή μας κρατά στην αγκαλιά Της, αρμονικά μας συντηρεί η θεία Αγάπη.
Σε αυτή την πνευματικότερη συνείδηση, στο ιερό βήμα του Πνεύματος, αποσαφηνίζεται το γεγονός ότι δεν προσευχόμαστε εναντίον κάποιου πράγματος ή καταστάσεως. Η πραγματικότητα της Ζωής περικλείει μόνον την Ζωή και την αθάνατη ιδέα Της, τον άνθρωπο. Επομένως δεν υπάρχει αρρώστια, δεν υπάρχει τίποτα για να ανατρέψει την αρμονία της Ζωής. Η θεία Αγάπη έχει ευλογήσει για πάντα την δημιουργία Της και εξακολουθεί να μας ευλογεί. Σε αυτήν την άφατη ευλογία, η ασθένεια είναι άγνωστη διότι η Αγάπη δεν θα μπορούσε ποτέ να δημιουργήσει κάτι ανόμοιο προς την δική της καλοσύνη.
Μερικές φορές, καθώς προσευχόμαστε, παρακινούμαστε, ίσως, να ρίξουμε μία βαθύτερη ματιά στον εαυτό μας – πώς σκεφτόμαστε, τι εμπιστευόμαστε συνήθως, τι παρεισφρύει στον χαρακτήρα μας, ίσως ακόμη, πώς ζούμε Αυτή η πνευματική παρακίνηση είναι ένδειξη της παρουσίας του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, της Αλήθειας και της θείας Επιστήμης, που μας μιλούν, ενεργούν στην σκέψη μας αποκαλύπτοντας πλάνες, που πρέπει να ξεπλυθούν, και μας παροτρύνουν να αφοσιωθούμε πληρέστερα στον Θεό.
Πλησιάζουμε τον Θεό μέρα με την μέρα, απομακρύνοντας, με υπομονή, υλιστικές σκέψεις και γνωρίσματα, οι οποίες σκιάζουν την παρουσία του Θεού. Υιοθετώντας στην σκέψη και τον χαρακτήρα μας τις αρετές, που εκφράζουν την καλοσύνη του Θεού – Χριστοειδείς αρετές, που ήδη μας ανήκουν εφόσον είμαστε βλαστάρια του Θεού, αλλά οι οποίες πρέπει να κατανοηθούν και να καλλιεργηθούν.
Και βέβαια, παίζει σπουδαίο ρόλο και η μελέτη. Ο χρόνος, που αφιερώνουμε, για να εμβαθύνουμε στην κατανόηση του Θεού μελετώντας την Βίβλο και τα γραπτά της Mrs. Eddy, μας βοηθά ουσιωδώς να αναπτυχθούμε πνευματικά. Αυτά τα βιβλία, που μεταδίδουν τον Λόγο του Θεού και την πνευματική του εξήγηση, μας μιλούν σε όποιο επίπεδο κι αν βρισκόμαστε. Και μας οδηγούν βαθύτερα, διότι πάντοτε, υπάρχει κάτι περισσότερο να μάθουμε.
Η Mrs. Eddy γράφει για την εμπειρία της, καθώς ανακάλυπτε την Χριστιανική Επιστήμη, και τα λόγια της δείχνουν σε όλους μας πώς να θεραπεύουμε: « Έμαθα ότι η σκέψη πρέπει να γίνει πνευματική για να εννοήσει το Πνεύμα. Πρέπει να γίνει έντιμη, ανιδιοτελής και αγνή για να καταλάβει, έστω και ελάχιστα τον Θεό στην θεία Επιστήμη. Ο πρώτος πρέπει να γίνει έσχατος. Η εξάρτησή μας από τα υλικά πράγματα πρέπει να τροποποιηθεί σε κατανόηση και εμπιστοσύνη προς τα πνευματικά. Για να φανερωθεί το Πνεύμα ως υπέρτατο, πρέπει να βασιλεύει στα συναισθήματά μας και πρέπει να είμαστε θωρακισμένοι με την θεία δύναμη» (Retrospection and Introspection σελ.28).
Το ταξίδι, που μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό, δεν είναι δρόμος ταχύτητος ή αγώνας να προλάβουμε τους άλλους .Είναι η δική μας υπομονετική, ταπεινόφρων στροφή προς τον Θεό, η συνεργασία μας με τον Θεό και η επίδραση του Θεού πάνω μας, μέρα με τη μέρα.
Επειδή η θεότητα αγκαλιάζει την ανθρωπότητα μέσω του αιωνίως παρόντος Χριστού, γι αυτό ακριβώς, η πατρική αγάπη του Θεού εκδηλώνεται έμπρακτα - βλέπουμε ότι όντως ικανοποιεί τις ανάγκες μας ανεξαρτήτως του ποιοι είμαστε και τι κάνουμε και ότι μας ωθεί σε πνευματική πρόοδο. Η θεία Αγάπη αυτοπροσώπως μας καθιστά ικανούς να ανακαλύψουμε την ζωή και την υγεία μας στο Πνεύμα - και να εμπιστευθούμε πλήρως και αποκλειστικά τον Θεό.
David C. Kennedy, EDITOR
