Πριν από πολλά χρόνια, περίπου δέκα χρόνια μετά αφού είχα παρακολουθήσει τάξη σ’ έναν δάσκαλο της Χριστιανικής Επιστήμης, χρειαζόμουν απεγνωσμένα βοήθεια. Μια στενή μου φίλη, που είχε παρακολουθήσει κι’ εκείνη τάξη της Χριστιανικής Επιστήμης κι’ έμενε στον λόφο ακριβώς πάνω από το σπίτι μου, ήρθε να με βοηθήσει.
Ο σύζυγός μου είχε μόλις εγκαταλείψει εμένα και τα παιδιά μας, λέγοντας ότι ήθελε διαζύγιο. Τα παιδιά ήταν στο σχολείο και εγώ ήμουν μόνη μου στο σπίτι και σκεπτόμουν να αυτοκτονήσω – σκεπτόμουν να πάρω το αυτοκίνητο και να πέσω σ’ ένα γκρεμό, εκείνο το πρωί. Σκέψεις μιας σκοτεινής ώρας! Απλά δεν μπορούσα να σκεφθώ τίποτε άλλο, εκτός από τις θλιβερές σκέψεις να θέσω τέρμα στη ζωή μου.
Όταν αναλογίζομαι εκείνες τις στιγμές, μπορώ να καταλάβω πόσο εγωκεντρική ήταν η ιδέα να αυτοκτονήσω, αλλά εκείνη την χρονική στιγμή η σκέψη μου ήταν ναρκωμένη και δεν μπορούσα να ακούσω την καθοδήγηση του Θεού. Κι’ αυτή είναι η στιγμή όπου η αξία του να έχει κάποιος παρακολουθήσει τάξη της Χριστιανικής Επιστήμης διαπιστώνεται! Εκείνο το πρωί, η φίλη μου και γειτόνισσά μου έθεσε με ξεκάθαρο τρόπο σε εφαρμογή αυτό που είχε μάθει στην τάξη. Ήταν σε πνευματική εγρήγορση και προσευχόμενη με άκουσε.
Χωρίς να ξέρει τίποτε σχετικά με το τι συνέβαινε με τον γάμο μου ή την απόγνωσή μου, αισθάνθηκε μία δυνατή παρόρμηση, καθώς προσευχόταν, να έλθει στο σπίτι μου. Και για να φτάσει γρήγορα στο σπίτι μου έπρεπε να οδηγήσει σ’ ένα δύσκολο κατηφορικό παράδρομο με πολύ απότομο έδαφος. Κτύπησε το κουδούνι της πόρτας μου, αλλά ήμουν πνιγμένη στα δάκρυα και δεν ήθελα να απαντήσω. Μετά πήγε και κτυπούσε στα παράθυρα. Τότε όταν είδα ότι ήταν αυτή ήταν η φίλη μου, κρύφτηκα πίσω από τα έπιπλα και έτσι θα νόμιζε ότι δεν ήμουν στο σπίτι.
Αλλά αυτή επέμενε – φώναζε και δεν σταμάτησε την προσπάθεια. Τελικά άνοιξα και της είπα να περάσει μέσα. Ένα αγκάλιασμά της ήταν αρκετό για να της αποκαλύψω το μυστικό μου. Κάθισε δίπλα μου, με παρηγορούσε, και άρχισε να μου λέει ότι αντανακλώ τον Θεό, τη θεία Αγάπη, και δεν ήταν δυνατόν να αυτοκτονήσω. Είπε ότι θα έμενε μαζί μου και θα συνέχιζε να μου θυμίζει όλες τις καλές θεόδοτες πνευματικές ιδιότητες που εξέφραζα, μέχρις ότου να υποσχεθώ ότι θα εγκατέλειπα αυτό το θλιβερό σχέδιο.
Αυτό με αφύπνισε. Όταν ετοιμάστηκε να φύγει, είχα θεραπευτεί! Ποτέ δεν έκανα ξανά τέτοιες καταθλιπτικές σκέψεις, μολονότι πέρασα μια παρατεταμένη διαδικασία διαζυγίου, που περιελάμβανε πολλούς χωρισμούς, καθώς επίσης και πολλές άλλες δύσκολες καταστάσεις για πολλά χρόνια μετά το διαζύγιο. Γνώριζα ότι ο Θεός είχε μόνο καλό για μένα και τα παιδιά μου, και μέσω της αυξανόμενης κατανόησής μου για τον Θεό, η παρουσία Του και η δύναμή Του με εξύψωσαν με ασφάλεια πάνω από όλους τους διάφορους φόβους που παρουσιάστηκαν.
Κάθε τόσο ευχαριστώ ξανά την φίλη μου για τις απίστευτα τρυφερές προσευχές και ενέργειές της εκείνη την ημέρα. Σήμερα, η φίλη μου κι’ εγώ μπορούμε πραγματικά να γελάμε για το πόσο γελοίο ήταν για μένα να ενδώσω σ’ αυτές τις σκοτεινές ιδέες να δώσω τέλος στη ζωή μου. Τα χρόνια που ακολούθησαν απέδειξαν την μεγάλη αγάπη του Θεού και την τέλεια καθοδήγησή Του για μένα και την οικογένειά μου.
Συμφωνώ ανεπιφύλακτα με τα λόγια της Mary Baker Eddy: «… Είμαι σε θέση να μεταδίδω την αλήθεια, την υγεία και την ευτυχία, και αυτός είναι ο βράχος της σωτηρίας μου και ο λόγος για τον οποίο υπάρχω» (The First Church of Christ, Scientist, and Miscellany, σελ.165). Η λέξη ευγνώμων ελάχιστα αποδίδει το πώς αισθάνομαι καθώς μοιράζομαι αυτή την θεραπεία με τον κόσμο, ελπίζοντας να αλλάξει την ζωή και κάποιου άλλου.
Suzanne Goewert, Golden Eagle, Illinois, US
