Η φράση «Είναι αυτό που είναι» χρησιμοποιείται όλο και πιό πολύ σε δημόσιες ομιλίες τα τελευταία χρόνια. Έχω συχνά αναρωτηθεί τι ακριβώς σημαίνει όταν οι άνθρωποι την λένε. Φαίνεται εννοούν ότι οτιδήποτε κι’ αν έχει συμβεί, ή όπως και να είναι η τώρινη κατάσταση, είναι ακριβώς αυτό που είναι και ότι δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα, που μπορεί να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση. Οπότε, γιατί να μπεις στον κόπο να την αλλάξεις; Τέτοια αισθήματα απελπισίας και μοιρολατρίας μπορεί να είναι επίκαιρα, αλλά μπορούν να θεραπευτούν.
Όποτε ακούω την φράση αυτή, αντί να αφήσω να με εκνευρίσει η να με καταβάλει, την διορθώνω στην σκέψη μου και βλέπω τι είναι πραγματικά αληθινό σε σχέση με την κατάσταση στην οποία αναφέρεται. Αν το «αυτό» αναφέρεται σε ασθένεια, ή μια δύσκολη σχέση η οποιαδήποτε άλλη δυσαρμονική κατάσταση, μπορούμε να προσευχηθούμε για να καταλάβουμε πνευματικά ότι «αυτό» δεν υπάρχει! Στην πραγματικότητα, το κακό ή η δυσαρμονία δεν μπορούν να είναι πραγματικά, διότι ο Θεός είναι τα πάντα εν πάσι – όλη η δύναμη και όλο το καλό. Με το να λέμε «Είναι αυτό που είναι» απλά παραδεχόμαστε μια ψεύτικη υποβολή ως αλήθεια. Η αφύπνιση, που μας κάνει να δούμε αυτό που είναι ήδη πράγματι αλήθεια – τέλειος Θέος και τέλειος άνθρωπος – θεραπεύει.
Όποτε ακούω διαφημιστικά σποτάκια για τα τελευταία ιατρικά φάρμακα, αμέσως συγκρατούμαι να μην σκέπτομαι το μήνυμα πίσω από τέτοιες διαφημίσεις – την γενική υλική δοξασία ότι υποβαλλόμαστε σε όλα τα είδη των ασθενειών. Η Mary Baker Eddy με διορατικότητα αναφέρει, σχετικά με αυτό, στο βιβλίο της Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών: «Ενα καινούγιο όνομα μίας αρρώστιας επηρεάζει τούς ανθρώπους όπως ένα καινούργιο παριζιάνικο φόρεμα. Όλοι βιάζονται να το πάρουν» (σελ. 197). Έτσι αντικαθιστώ την λανθασμένη σκέψη οτι θα μπορούσα να είμαι άρρωστος, με την αλήθεια ότι, ως ιδέα του Θεού, δεν υπάρχει περίπτωση να υποβάλλομαι σε οποιαδήποτε αρρώστια επειδή είμαι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεούκαι ως εκ τούτου είμαι τέλειος και πνευματικός.
Μπορεί καμιά φορά να μπούμε σε πειρασμό και να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και να πούμε «Δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω γι’ αυτό». Αλλά υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε. Μπορούμε και έχουμε την ικανότητα να είμαστε σε εγρήγορση και να κρατήσουμε την συνείδηση μας γεμάτη με αυτό που είναι αλήθεια για τον Θεό και τον άνθρωπο. Μπορούμε να ξυπνήσουμε, να ξυπνήσουμε από το όνειρο ότι δημιουργηθήκαμε σαν ατελείς θνητοί, και να δούμε την πραγματική μας ταυτότητα ως τέλεια, πνευματικά παιδιά του Θεού.
Στη Γένεση 1:27, διαβάζουμε, «Εποίησεν ο θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα Εαυτού, κατ’ εικόνα θεού εποιήσεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Και μιλώντας για το πως θεράπευε ο Χριστός Ιησούς, η κυρία Eddy εξηγεί: «Ο Ιησούς έβλεπε στην Επιστήμη τον τέλειο άνθρωπο, πού εμφανιζόταν σ’ αυτόν εκεί όπου ο αμαρτωλός άνθρωπος εμφανίζεται στούς θνητούς. Στον τέλειο αυτόν άνθρωπο ο Σωτήρας έβλεπε την ομοίωση του Θεού και η σωστή αυτή θέα του ανθρώπου θεράπευε τους αρρώστους» (Επιστήμη και Υγεία, σελ. 476-477).
Ο Ιησούς δεν θεράπευε προσπαθώντας να διορθώσει όλα τα λάθη που ο Θεός είχε κάνει όταν δημιούργησε τον άνθρωπο. Ο Θεός δεν έκανε λάθη στην δημιουργία Του, και αν έκανε, ο Ιησούς δεν θα είχε την δύναμη να παρακάμψει αυτό που είχε κάνει ο Θεός. Αλλά ο Ιησούς μπόρεσε να υπερβεί κάθε φαινομενικά δύσκολη κατάσταση που συναντούσε. Πως;
Οχι αλλάζοντας την πραγματικότητα, αλλά βλέποντας την πραγματικότητα πιο καθαρά από ότι οποιοσδήποτε άλλος έχει δει ποτέ. Ο Ιησούς γνώριζε ότι η κάθε δυσαρμονία ήταν αναληθής διότι δεν ήταν από τον Θεό, το καλό. Ήξερε ότι η αληθινή ταυτότητα του καθένα είναι η τέλεια ιδέα του Θεού, και αυτή η πνευματική αντίληψη διόρθωνε και εξύψωνε την αντίληψη του εαυτού τους, πράγμα το οποίο ευθυγράμμιζε τη ζωή τους πιο πολύ με την αληθινή τους φύση.
Όπως μας λέει η κυρία Eddy στο Επιστήμη και Υγεία, «Κατά το βαθμό που παραδεχόμαστε τις αξιώσεις του καλού ή του κακού καθορίζουμε την αρμονία της ύπαρξής μας – την υγεία μας, τη μακροβιότητά μας και τη χριστιανοσύνη μας» (σελ. 167). Και, «Προσήλωσε τη σκέψη σου σταθερά στο διαρκές, το καλό και το αληθινό, και θα τα δεις να εκδηλώνονται στη ζωή σου κατά το μέτρο που απασχολούν τις σκέψεις σου» (σελ. 261).
Σκεπτόμενος πως θα μπορούσα να ακουλουθήσω καλύτερα αυτή την συμβουλή, σκέφτηκα πολλούς τρόπους, που θα μπορούσα να την βάλω σε εφαρμογή. Άρχισα, πριν οδηγήσω το αυτοκίνητό μου. Είδα ότι όταν ενεργά αναγνώριζα ότι ο κάθε οδηγός και πεζός, που συναντούσα στο δρόμο, ήταν τα αγαπημένα και νοήμονα παιδιά του Θεού, τα ταξίδια μου ήταν πολύ πιο αρμονικά.
Επίσης, δεν πάει πολύς καιρός που έκανα μαθήματα ηλεκρονικών υπολογιστών για να μάθω πως να ολοκληρώσω μία δουλειά, που μου ζήτησε ένας φίλος. Καθώς έφευγα, έσκυψα να βάλω τον υπολογιστή μου στήν θήκη του και τραυμάτισα την πλάτη μου. Ήμουν όμως σε εγρήγορση και απέρριψα αυθόρμητα την ψεύτικη δοξασία που λέει «καμία καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη». Σκέφτηκα αμέσως, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι είμαι τέλειος επειδή έτσι με έπλασε ο Θεός, και Αυτός με διατηρεί τέλειο.
Για μια δυο μέρες αισθανόμουν λίγο πόνο όταν κούναγα την πλάτη μου με συγκεκριμένο τρόπο, αλλά προσήλωσα την σκέψη μου στην αλήθεια για την πνευματική μου ταυτότητα. Μετά απο λίγες μέρες ακόμα, κατάλαβα ότι δεν υπήρχε πλέον ίχνος πόνου, και ήμουν ελεύθερος. Στην πνευματική πραγματικότητα ήμουν ελεύθερος πάντα, αλλά έπρεπε να διεκδικήσω την ελευθερία μου και να απαιτήσω να το δω να αποδεικνύεται στη ζωή μου.
Έμαθα ότι αν θέλουμε να αλλάξουμε δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μας, ή στον κόσμο που βλέπουμε γύρω μας, μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή και να βρούμε θεραπεία – αλλά πρέπει να έχουμε αλλαγή στη σκέψη μας – και να δούμε τα πράγματα όπως τα βλέπει ο Θεός, ως τέλεια και αρμονικά, όπως πραγματικά είναι.
