Έχω ένα εποχιακό επάγγελμα και είμαι αναγκασμένη να βγαίνω έξω από το γραφείο και να οδηγώ πολλές ώρες. Ένα χειμώνα με βασάνιζαν τόσο σοβαροί πόνοι στην πλάτη ώστε φοβόμουν ότι ίσως χρειαζόταν να παραιτηθώ από τη θέση μου την άνοιξη. Μολονότι είχα στραφεί για θεραπεία, σε πολλές περιπτώσεις, στην Χριστιανική Επιστήμη, αυτή τη φορά συμβουλεύθηκα ένα χειροπρακτικό για διάγνωση. Δεν ήμουν όλη μου τη ζωή Χριστιανή Επιστήμων, και κατά την διάρκεια παλαιοτέρων αθλητικών ασχολιών, βασιζόμουν για θεραπεία στη χειροπρακτική για άμεσα αποτελέσματα. Αυτή τη φορά, είχα μια προσωρινή ανακούφιση, αλλά δεν είχα οριστική θεραπεία. Ιδιαίτερα ανησυχητική ήταν η άποψη του γιατρού, αφού είδε τις ακτινογραφίες της πλάτης μου, ότι ήμουν καταδικασμένη να έχω πόνους στην πλάτη, όλη μου τη ζωή. Ένοιωσα ότι δεν αποδεχόταν την ιδέα ότι ήταν δυνατή η πλήρης θεραπεία.
Ήξερα ότι η αφοσιωμένη προσευχή θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα, πολύ πέρα από τα όρια του εμφανιζομένου προβλήματός μου, κι’ έτσι σταμάτησα να βλέπω τον χειροπρακτικό. Καθόμουν στο σπίτι μου διαβάζοντας το βιβλίο της Mary Baker Eddy Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, ανθολογίες άρθρων από τα περιοδικά της Χριστιανικής Επιστήμης και ένα περιοδικό με προσευχές. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της μελέτης μου, έκανα κάποιες σκέψεις που με έπεισαν ότι έπρεπε να εργαστώ για να κατασιγάσω τη νοερή κριτική, που έκανα στους άλλους. Τόσο σε θέματα εργασίας όσο και σε κοινωνικά θέματα, έπιανα συχνά τον εαυτό μου να εστιάζεται στα ελαττώματα και ανεπάρκειες των άλλων. Οι άνθρωποι δεν έκαναν τη δουλειά τους σωστά, μέθοδοι αποτελεσματικές είχαν χρησιμοποιηθεί για να προωθήσουν μια ιδέα, αγενείς άνθρωποι έκαναν δημόσιες συναντήσεις δυσάρεστες, και ούτω καθεξής. Ο κατάλογος των εσωτερικών μου παραπόνων θα μπορούσε να συνεχίζεται για πάντα! Ένα πράγμα που έκανε δύσκολο να αναγνωρίσω ότι αυτό ήταν μια κακή συνήθεια, ήταν ότι καθ’ όλη την διάρκεια της σταδιοδρομίας μου πήρα προαγωγές και μου ανατέθηκαν έξτρα υπευθυνότητες, επειδή ήμουν καλή στο να αποκαλύπτω ατελή συστήματα και να προτείνω βελτιώσεις. Αλλά έπρεπε να διακρίνω την διαφορά μεταξύ εποικοδομητικής κριτικής σκέψης και της τάσης να ψάχνω να βρίσκω σφάλματα και να επιδίδομαι σε καταστροφική κριτική.
Μια μέρα, ενώ διάβαζα την Αγία Γραφή, βρήκα τυχαία το εδάφιο 5:9 στην Επιστολή Ιακώβου (Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου), «Μη στενάζετε κατ’ αλλήλων, αδελφοί, δια να μη κατακριθείτε· ιδού, ο κριτής ίσταται έμπροσθεν των θυρών». Όταν εμβαθύνω σε ιδέες από την Αγία Γραφή, μου αρέσει να χρησιμοποιώ μια ιστοσελίδα που περιέχει την αρχική Ελληνική ή Αραμαϊκή γλώσσα, λέξη προς λέξη. Μπορεί να αποκτήσει κανείς πολλή διορατικότητα συγκρίνοντας επαναλαμβανόμενες χρήσεις της ίδιας Ελληνικής φράσης σε όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Κι’ έτσι ανακάλυψα ότι το εδάφιο αυτό μπορεί να αναγνωστεί ως εξής: «Μη μεμψιμοιρείτε κατ’ αλλήλων, αδελφοί, δια να μη κριθείτε· ιδού, ο κριτής προ των θυρών περιμένει». Η διαφορά στις δύο εκδόσεις μπορεί να φαίνεται ασήμαντη, αλλά διαπίστωσα ότι η Ελληνική λέξη για την λέξη «judge» είναι «κριτής», η οποία έδωσε στην Αγγλική γλώσσα την ρίζα για τις λέξεις “critic” και “criticize”, που σημαίνουν αντίστοιχα «κριτής» και «κρίνω».
Επιπλέον, έμαθα ότι υπάρχει μια λεπτή διαφορά στην περιγραφή της θέσης του κριτή. Μερικοί μελετητές δίνουν στη φράση την ερμηνεία ότι ο κριτής είναι πλησίον· άλλοι ότι είναι στην πόρτα, ή μπροστά από την πόρτα. Εγώ διάλεξα να εργασθώ με την ιδέα ότι ο κριτής, ο σκληρός και αμείλικτος κριτής, στέκεται στην πόρτα σε μια θέση για να εμποδίσει την πρόοδο κάποιου προς τα έξω. Συνειδητοποίησα ότι η τάση μου να βρίσκω σφάλματα και να κριτικάρω εμπόδιζε την δική μου πρόοδο προς μια αγνότερη πνευματική στάση για την καθημερινή ζωή.
Μετά από αυτή την ανακάλυψη που έκανα, μου ήταν εξαιρετικά εύκολο να αναγνωρίσω με πόσους πολλούς τρόπους δηλητηρίαζα – κατά κάποιο τρόπο – τις ημέρες μου, με το να παραδίδομαι σε απερίσκεπτη, και τις περισσότερες φορές, σε σιωπηλή κριτική. Επίσης, βοηθήθηκα από ένα άλλο εδάφιο της Καινής Διαθήκης, που λέει: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, διότι αυτοί θέλουσιν χορτασθή» (Ματθαίος, 5:6). Κατάλαβα ότι στο βάθος της τάσης μου να εκφράζω συνεχώς σκέψεις κριτικής, ήταν η επιθυμία να βλέπω να γίνονται τα σωστά πράγματα, και να επικρατεί το σωστό. Όμως, αυτή η επιθυμία δεν θα μπορούσε ποτέ να εκπληρωθεί, όσο εγώ είχα μια εσφαλμένη, υλική αίσθηση των πραγμάτων. Αυτό που χρειαζόταν να κάνω ήταν να δω την τελειότητα της δημιουργίας του Θεού, η οποία είναι ήδη σωστή σε κάθε λεπτομέρεια. Ήταν μια ανακούφιση το να γνωρίζω ότι μεταξύ των ευλογιών (των μακαρισμών), που αναφέρει ο Ιησούς στην επί του Όρους Ομιλία του (Ματθαίος, Κεφάλαια 5-7), ήταν η ιδέα ότι η πείνα και η δίψα μου για δικαιοσύνη μπορούσε να ικανοποιηθεί – όχι στον επόμενο κόσμο, αλλά μέσα στη βασιλεία του Θεού ακριβώς τώρα.
Δεν ξέρω πόσες ημέρες αφιέρωσα σε στοχαστική προσευχή – ο χρόνος περνούσε τόσο γρήγορα, και δεν ήταν πια στοιχείο της καθημερινής μου ρουτίνας να επικεντρώνομαι στον πόνο. Αλλά μέσα σε λίγο χρόνο αισθάνθηκα ότι κάτι μετατοπίστηκε στην πλάτη μου, και κατάλαβα ότι είχα μια σημαντική θεραπεία. Την αλλαγή στην πλάτη μου ακολούθησε ένα θαυμάσιο αίσθημα γαλήνης, που εξαπλώθηκε σε όλο μου το σώμα. Όταν ήλθε η εποχή να ξαναρχίσω την εργασία μου, δεν είχα κανένα δισταγμό ότι μπορούσα να κάνω οποιαδήποτε πορεία και οδήγηση απαιτούσε η εργασία μου. Δεν ενοχλήθηκα ποτέ ξανά από αυτή την αρρώστια. Και υιοθέτησα μια καινούργια συνήθεια: Ακούω ύμνους σε CD κατά τη διάρκεια της πρώτης ώρας στα μακρινά ταξίδια μου, που απαιτούσε η εργασία μου.
Ενώ μπαίνω ακόμη στον πειρασμό μερικές φορές να κάνω κριτική, τώρα βλέπω αυτή την παρόρμηση σαν ένα σήμα για να προσευχηθώ – να κοιτάζω προς τα επάνω, όχι προς τα κάτω, και να βλέπω την αρμονία της πνευματικής πραγματικότητας. Και επειδή ο «εσωτερικός μου κριτής» έχει απομακρυνθεί από την πόρτα, ευλογήθηκα με καινούργιες επαγγελματικές ευκαιρίες.
Cynthia Poe, Toledo, Ohio, U.S.A
