Σε ποιο πανεπιστήμιο να πάω και τι να σπουδάσω; Τι επάγγελμα να ακολουθήσω και πού; Είναι αυτή η σωστή στιγμή και είναι αυτός ο κατάλληλος άνθρωπος για να παντρευτώ; Να αφήσω την δουλειά μου, τώρα που έγινα γονιός, ή να συνεχίσω να εργάζομαι;
Όταν επιβάλλεται να λάβουμε σημαντικές αποφάσεις, σαν κι αυτές, με σοβαρά επακόλουθα τόσο για μας όσο και, πιθανόν, για τους άλλους, τίποτα δεν αποδεικνύεται ευεργετικότερο και τίποτα δεν διασφαλίζει καλύτερο αποτέλεσμα από το να στρεφόμαστε ολόψυχα στον Θεό για καθοδήγηση .Ο Θεός, ο άπειρος Νους, είναι αυτή ακριβώς η πηγή όλου του είναι και όλης της νοημοσύνης. Σαν αληθινός γονιός, επιδιώκει μόνον το καλό μας και, όταν προσευχόμενοι Του απευθύνουμε μία πιεστική ερώτηση, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η απάντηση, που θα λάβουμε, θα είναι ευεργετική όχι μόνον για μας αλλά και για όλους τους εμπλεκομένους.
Αν και είναι εντελώς φυσικό και δυνατόν να δεχόμαστε θεία καθοδήγηση σε κάθε πτυχή της ζωής μας, το να ψάχνουμε να καταλάβουμε το θέλημά Του, ίσως, να απαιτεί επίμονη πνευματική πειθαρχία. Αυτό, που έχω αποκομίσει από την εμπειρία μου, είναι ότι χρειάζεται απαραιτήτως να πάψουμε να διερευνούμε με την ανθρώπινη λογική μας τα υπέρ και τα κατά μιας αποφάσεως, ώστε να μπορέσουμε να ακούσουμε πνευματικά, ειλικρινά, σε βάθος και πραγματικά τον Θεό.
Κάποια στιγμή, χρειάστηκε να αποφασίσω για την επαγγελματική μου εξέλιξη, πράγμα που επιρρέαζε όχι μόνον την δική μου απασχόληση και τόπο διαμονής, αλλά και της συζύγου μου, που έκτιζε, ήδη, την καριέρα της εκεί, που μέναμε. Εργαζόμουν σε μία μη κερδοσκοπική οργάνωση στην περιοχή της Βοστώνης και, επειδή έληγε μία μεγάλη κυβερνητική σύμβαση, η θέση μου έμοιαζε επισφαλής. Προσευχόμουν διαρκώς για το θέμα, προσπαθώντας να γίνω ενεργά μάρτυρας της προόδου, που ο Θεός αποκαλύπτει.
Καταλαβαίνοντας ότι πρέπει να παραμένω ανοικτός σε ό,τι ο Θεός μου αποκαλύπτει, εργαζόμουν βασιζόμενος σε δύο βιβλικές ιστορίες. Η πρώτη μου υποδείκνυε πως υπάρχει καλό εκεί, όπου βρισκόμουν. Αναφέρομαι στην εξιστόρηση της ζωής του Ιωσήφ στην Αίγυπτο, όπου κατάφερε να ευδοκιμήσει και να ευεργετήσει και τους άλλους, ανεξαρτήτως της καταστάσεως στην οποία βρισκόταν (Γένεσις, Κεφάλαια 39 – 50). Η άλλη ιστορία υπαινισσόταν ότι η ευλογία θα ερχόταν αν ήμουν πρόθυμος να εργαστώ για άλλη οργάνωση σε άλλο τόπο. Αυτή ήταν η ιστορία της Ρουθ, που ακολούθησε τη Ναομί μακριά από την πατρίδα της προς ένα αβέβαιο μέλλον, όπου δέχθηκε ευλογίες, ενώ ευεργέτησε και άλλους (βιβλίο της Ρουθ). Και οι δύο ιστορίες καταδεικνύουν την αναγκαιότητα ευελιξίας και θετικής ανταποκρίσεως, της προθυμίας να παραμεριστεί η ανθρώπινη τάση υπεραναλύσεως, ώστε να μπορώ να είμαι πρόθυμος να αγκαλιάσω το επόμενο βήμα, που ο θείος Νους θα εισήγαγε στην εμπειρία μου.
Απήντησα σε μερικές αγγελίες άλλων οργανώσεων και αρκετές είτε με κάλεσαν για συνέντευξη είτε μου ζήτησαν να απαντήσω γραπτώς σε ερωτήσεις. Επήγα σε τρεις συνεντεύξεις σε μία οργάνωση στο Νιού Τζέρσεϋ. Ήταν καταπληκτική εμπειρία. Στις πτήσεις, στο ταξί, στα αεροδρόμια και στις αίθουσες αναμονής προσευχόμουν και σκεφτόμουν τις αλήθειες της Αγίας Γραφής και αισθανόμουν αυτοπεποίθηση, ηρεμία και διαύγεια κατά την διάρκεια των συνεντεύξεων.
Ένα πρωί Παρασκευής, μου τηλεφώνησε η διευθύντρια αυτής της εταιρείας για να μου προσφέρει την θέση. Την ευχαρίστησα και είπα ότι θα απαντούσα στην αρχή της ερχομένης εβδομάδος. Επήρα μια μέρα άδεια και ήμουν ευγνώμων, επειδή είχα στην διάθεσή μου τρεις μέρες, μέχρι την Δευτέρα, για να αφιερωθώ στην βιβλική μελέτη και στην προσμονή της απαντήσεως του Θεού. Γνώριζα, από προηγούμενες αποφάσεις της ζωής μου, την σπουδαιότητα της πνευματικής καθοδηγήσεως.
Στην αρχή, αισθανόμουν ταραγμένος, ένα είδος χαρούμενης προσμονής, που δεν συνέβαλλε στην προσπάθειά μου να ακούσω το θέλημα του Θεού. Επεκοινώνησα με έναν θεραπευτή της Χριστιανικής Επιστήμης, που συμφώνησε να προσευχηθεί για μένα. Μετά, και για τις δύο επόμενες μέρες, αφοσιώθηκα σε επιμελή μελέτη της Αγίας Γραφής και των εγχειριδίων της Χριστιανικής Επιστήμης (η γυναίκα μου έλειπε αυτό το Σαββατοκύριακο). Κατά την διάρκεια αυτών των ημερών πάλευα με τον πειρασμό να υπολογίσω τα επόμενα βήματά μου, καταστρώνοντας πιθανά σενάρια. Αυτό, που με βοήθησε να καταπολεμήσω αυτήν την τάση, ήταν το να αναγνωρίσω τον θείο Νου σαν την μόνη πραγματική πηγή της συνειδήσεώς μου. Αισθανόμουν κοντύτερα στον Θεό.
Την Κυριακή το πρωί, μελετούσα το Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών της Mary Baker Eddy και, στο Γλωσσάριο, βρήκα αυτόν τον ορισμό για τα αυτιά: «Όχι όργανα των λεγόμενων σωματικών αισθήσεων, αλλά πνευματική νόηση» (σελ. 585). Αυτό που ήλθε στην σκέψη μου καθώς αναλογιζόμουν αυτά τα λόγια, ήταν ότι η πνευματική νόηση δεν έρχεται και παρέρχεται, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα αυτιά μας. Ο Θείος Νους διαρκώς στέλνει το μήνυμά Του στον άνθρωπο και είναι φυσικό για τον καθένα μας να το ακούει. Ίσως είναι «ήχος λεπτού αέρος» (Βασιλέων Α’ 19: 12), αλλά η πνευματική νόηση τον ακούει ηχηρά και ευκρινώς.
Καθώς οδηγούσα προς την εκκλησία, εμπνεόμουν ακούγοντας ύμνους και κατά την λειτουργία, νωρίς το απόγευμα, είχα μία διαφωτιστική συνομιλία με τον θεραπευτή, που μού ανέφερε ένα χωρίο της κυρίας Eddy από το βιβλίο της MiscellaneousWritings 1883-1896: «Ο απόστολος δεν αναφέρει ένα προσωποπαγές σχέδιο ενός προσωπολήπτη Ιεχωβά, με προτιμήσεις και όρια, αλλά την δυνατότητα όλων να βρουν την θέση τους στην άπειρη αγάπη του Θεού, την αιώνια κληρονομία των Ελοχίμ, των υιών και θυγατέρων Του» (σελ. 182).
Καθώς συνέχιζα να προσεύχομαι, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν εγώ αυτός, που έφερε το βάρος της αποφάσεως, αλλά ότι απλώς, με περίμενε η χαρά της ανακαλύψεως του πώς ο Θεός, η θεία Αγάπη, μου άνοιγε τον δρόμο. Λίγο αργότερα, διάβασα τα εξής στο βιβλικό μας μάθημα της νέας εβδομάδος: «Ταύτα λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ, όστις ανοίγει και ουδείς κλείει, και κλείει και ουδείς ανοίγει· Εξεύρω τα έργα σου· ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν· διότι έχεις μικράν δύναμιν και εφύλαξας τον λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου» (Αποκάλυψις Ιωάννου 3: 7, 8).
Καθώς αναλογιζόμουν αυτά τα λόγια, η συνείδησή μου φωτίστηκε πνευματικά. Με χαρά ερμήνευσα αυτό το βιβλικό χωρίο σαν συγκατάνευση της θείας Αγάπης, που άνοιξε τον δρόμο για μένα και κατάλαβα πως , αν περνούσα μέσα από αυτήν την πόρτα, θα εύρισκα την καθοδήγηση της Αγάπης σε όλη μου την διαδρομή. Ήταν μία θαυματουργή στιγμή! Τόση ανθρώπινη μέριμνα και το βάρος μιας σημαντικής αποφάσεως έπεσαν από πάνω μου και παρέμενε μόνον η χαρά του πνευματικού φωτός.
Την επόμενη εβδομάδα, αποδέχθηκα την θέση. Η σύζυγός μου και εγώ, βάλαμε πωλητήριο στο σπίτι μας και αρχίσαμε να ψάχνουμε για καινούργιο σπίτι στο Νιου Τζέρσεϋ και για το επόμενο βήμα στην καριέρα της. Από τότε, έχουν περάσει πάνω από 18 χρόνια και είναι δύσκολο να εκφράσω πλήρως, πόσο πολύ έχουμε ευλογηθεί. Όχι μόνον βρήκαμε πλήρη και ενδιαφέρουσα επαγγελματική απασχόληση, αλλά, ένα χρόνο μετά την μετακόμιση, ευλογηθήκαμε με την απόκτηση του μοναδικού παιδιού μας, που, τώρα, τελειώνει το λύκειο και ψάχνει για πανεπιστήμιο.
Όταν πρέπει να λάβουμε αποφάσεις με σοβαρές προεκτάσεις, δεν χρειάζεται να αναλύουμε αμέτρητα υπέρ και κατά ελπίζοντας ότι η τύχη είναι με το μέρος μας. Στην πραγματικότητα, ανήκουμε στον παντογνώστη Νου, τον Πατέρα και Μητέρα όλης της δημιουργίας. Αυτός ο θείος Γονέας μας δίνει πνευματική αίσθηση, την οποία η κυρία Eddy εξηγεί σαν: «συνειδητή, σταθερή ικανότητα να κατανοεί κανείς τον Θεό» (Επιστήμη και Υγεία σελ. 209). Όντως, μπορούμε να κτίσουμε την ζωή μας στο πνευματικό θεμέλιο, το οποίο ο Θεός θέτει για μας, τα αγαπημένα παιδιά Του.
Δεν είναι δυνατόν να αλλάξουμε το γεγονός ότι ανήκουμε στον Θεό – ότι είμαστε αποκλειστικά, πλήρως και όμορφα αυτό, που εκφράζει. Γιατί να εξαπατηθούμε ώστε να πιστέψουμε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα; Τελικά, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την υπαρκτή ενότητά μας με τον Πατέρα- Μητέρα μας. Και, όταν το συνειδητοποιήσουμε, θα καταλάβουμε ότι, ποτέ δεν ήμασταν, στην πραγματικότητα, μπερδεμένοι, αβέβαιοι ή χαμένοι και ότι, ποτέ, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε υπάρξει κάτι παρόμοιο. Ο Θεός πάντοτε καθοδηγούσε και, πάντοτε, θα εξακολουθήσει να καθοδηγεί κάθε ένα από τα παιδιά Του προς την κατανόηση.
