ΕΡΩΤΗΣΗ: Βλέπω, συχνά, να αναφέρεται η φράση «η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα» σε άρθρα της Χριστιανικής Επιστήμης. Απ όσο αντιλαμβάνομαι, ο Θεός δεν γνωρίζει τον θνητό νου, που είναι ο όρος με τον οποίον η MaryBakerEddy περιγράφει την ανθρωπότητα στο Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών. « Η συνήθεια κατατάσσει και το κακό και το καλό μαζί ως νου . Γι αυτό, για να γίνω αντιληπτή, ονομάζω την άρρωστη και αμαρτωλή ανθρωπότητα θνητό νου – και με τον όρο αυτόν εννοώ την σάρκα που εναντιώνεται στο Πνεύμα, τον ανθρώπινο νου και το κακό εν αντιθέσει προς τον θείο Νου, ή την Αλήθεια και το καλό» (σελ.141). Μήπως δεν καταλαβαίνω κάτι ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτή είναι μια σημαντικότατη ερώτηση, που αγγίζει την καρδιά της θεραπείας μέσω της Χριστιανικής Επιστήμης.
Η Mary Baker Eddy, μερικές φορές, χρησιμοποιεί τις λέξεις ανθρώπινος και ανθρωπότητα για να αποδώσει, απλώς, την θνητότητα, όπως στο χωρίο, που παρατίθεται στην ερώτηση. Άλλες φορές, χρησιμοποιεί αυτούς τους όρους για να περιγράψει μία ανώτερη αίσθηση των πραγμάτων, όπου οι υλιστικές απόψεις αντικαθίστανται σταδιακά από την πνευματική κατανόηση και τα άτομα απευθύνονται στον Θεό για θεραπεία και σωτηρία.
Υπάρχουν πολυάριθμα σημεία στην Αγία Γραφή και στα γραπτά της κύριας Eddy, που αναδεικνύουν την υπέροχη αγάπη του Θεού και την ικανότητά Του να ικανοποιεί τις ανθρώπινες ανάγκες. Παραδείγματος χάριν, στην Αγία Γραφή, υπάρχει ο εξής στίχος: «Ούτω λέγει Κύριος, ο Θεός Δαβίδ του πατρός σου· Ήκουσα την προσευχήν σου, είδον τα δάκρυά σου. Ιδού, εγώ θέλω σε ιατρεύσει» (Βασιλ.Β 20:5).
Επίσης, ένα ακόμη βοηθητικό χωρίο υπάρχει στο βιβλίο της Ενότητα του Καλού. Εδώ, η κυρία Eddy πρώτα δείχνει την ολοκληρία του καλού και τι, ακριβώς, σημαίνει αυτό και, ακολούθως, μας δείχνει πρακτικά την ανθρώπινη εφαρμογή και απόδειξή της.
Γράφει: «Ο Θεός είναι τα Πάντα- εν- Πάσι. Επομένως, υφίσταται μόνον ο Εαυτός Του, μόνον η φύση Του και ο χαρακτήρας Του, και είναι η τέλεια ύπαρξη ή συνείδηση. Είναι όλη η Ζωή και Νους, που υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει. Εν Αυτώ υπάρχει κάθε προσωποποίηση Ζωής και Νου.
Εάν είναι το Πάν, δεν μπορεί να συνειδητοποιεί τίποτα διαφορετικό από τον Εαυτό του διότι, εφόσον είναι πανταχού παρών, δεν υπάρχει τίποτα πέραν Αυτού.
Τώρα, αυτός ούτος ο Θεός είναι ο βοηθός μας. Μας οικτίρει. Μας ελεεί και κυβερνά κάθε συμβάν στην σταδιοδρομία μας. Βρίσκεται κοντά σε αυτούς, που Τον λατρεύουν» (σελ.3-4).
Ο μοναδικός, άπειρος Νους γνωρίζει κάθε έναν από εμάς, διότι είμαστε τα παιδιά Του, οι πνευματικές Του ιδέες. Ο Θεός μας αγαπά, έχει, ήδη, ικανοποιήσει κάθε μας ανάγκη και διαρκώς μας αποκαλύπτει αυτό, που, ήδη, γνωρίζει για μας. Η αιώνια σχέση μας με τον θείο Πατέρα μας δεν είναι κάτι απόμακρο – ισχύει εδώ και τώρα. Και αποκαλύπτεται στην εμπειρία μας δια του Χριστού, ο οποίος ενσαρκώνεται, έρχεται στην ανθρώπινη συνείδηση ούτως ώστε, ό,τι ισχύει πνευματικά να παρουσιάζεται ανθρωπίνως.
Στο Επιστήμη και Υγεία, η κ. Eddy γράφει: «O Ιωάννης είδε τη σύμπτωση του ανθρώπινου με το θείο που την εκδήλωσε ο άνθρωπος Ιησούς, σαν θεία φύση που αγκαλιάζει την ανθρώπινη στη Ζωή και στην απόδειξή της και κάνει αντιληπτή στην ανθρώπινη αίσθηση και νόηση τη Ζωή που είναι Θεός» (σελ.561).
Βρίσκω πολύ βοηθητικό το να κατανοήσω ότι εδώ και τώρα, στην παρούσα ανθρώπινη κατανόησή μας των πραγμάτων, μας αγκαλιάζει όλους το θείον σε Ζωή και στην εκδήλωσή της. Αυτή την στιγμή, περικλειόμαστε στην αθανασία, που ο Θεός μας έχει δωρήσει, αφού είμαστε εικόνα της Ζωής. Μας αγκαλιάζει το αιώνιο Πνεύμα και, κατ αυτόν τον τρόπο, το Πνεύμα είναι η ουσία μας. Μας αγαπά ο θείος γονέας μας, μας καθοδηγεί και μας κρατά στην ορθή τροχιά μας ο θείος Νους, είμαστε τέλεια εξατομικευμένοι στην Ψυχή και μας προσφέρει τα πάντα η άπειρη Αγάπη. Αυτή είναι η παρούσα πραγματικότητα.
Επίσης, υποστηριζόμαστε στην απόδειξη της Ζωής και, έτσι, όλα όσα ισχύουν πνευματικά, έχουν την απαραίτητη ανθρώπινη φανέρωσή τους ή απόδειξη.
Έχω υποβάλει στον εαυτό μου τις ακόλουθες ερωτήσεις: Πώς θα ήταν δυνατόν η αγάπη του Θεού για μας, να μην αποδεικνύεται ανθρωπίνως; Εάν ο Θεός είναι ο στοργικός Πατέρας- Μητέρα μας, δεν είναι φυσικό η γονική φροντίδα Του να φανερώνεται στην εμπειρία μας; Καθώς προσπαθούμε να προοδεύσουμε πνευματικά και να θεραπευτούμε, δεν γνωρίζει ο Θεός τα ειλικρινή κίνητρά μας , ακόμη-ακόμη και τα δάκρυα της μετάνοιάς μας, καθώς προσπαθούμε να « πλησιάσομεν εις τον Θεόν» (Ιάκωβος 4:8). Και, δεν επιβραβεύει η θεία Αγάπη τα κίνητρά μας, σκουπίζει τα δάκρυά μας και μας ωθεί προς την πνευματικότητα ;
Η κ. Eddy γράφει για την θεία Αγάπη: «αγαπά ακόμη και τον μετανοούντα άσωτο – που απομακρύνθηκε από τον καλύτερο εαυτό του και αγωνίζεται να επανέλθει –τόσο πολύ ώστε τον συναντά στα μισά του δρόμου και τον καλωσορίζει στο σπίτι» (Μήνυμα στην Μητέρα Εκκλησία του 1901, σελ.17). Δεν είναι αυτή η Αγάπη, το θείον, που αγκαλιάζει την ανθρωπότητα;
«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον» λέει η Αγία Γραφή, «ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή» (Ιωαν. 3: 16). « Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησεν μεταξύ ημών», στην ανθρωπότητα, δηλαδή (Ιωαν.1: 14). Δια του Χριστού, η αιώνια σχέση μας με τον Θεό αποδεικνύεται με απτούς τρόπους και ο Πατέρας- Μητέρα μας Αγάπη καθίσταται φανερό ότι ικανοποιεί τις ανάγκες μας, προωθεί την σταδιοδρομία μας, υποστηρίζει τις αναμορφωτικές προσπάθειές μας και θεραπεύει όλες τις ασθένειές μας.
David C. Kennedy
