Μετά από ένα πρόσφατο συμβάν στην επιχείρησή μου, υπήρξε μία αλλαγή ορόσημο, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζω τα προβλήματα στη ζωή μου. Σαν μεσίτης ακινήτων συχνά συντονίζω διάφορους ανθρώπους, σχέδια και διαδικαστικές κινήσεις, επεξεργαζόμενος μία λύση, η οποία να ευχαριστεί τον καθένα και να ικανοποιεί τις ανάγκες της επιχείρησής μου. Αλλά μία υπόθεση δεν πήγαινε καλά. Μία ημέρα με πολύ ένταση, αποφάσισα να φύγω από το γραφείο. Κατευθύνθηκα σ’ ένα ήσυχο πάρκο για να σκεφθώ και να προσευχηθώ γι’ αυτή την μέχρι τώρα αναποτελεσματική υπόθεση, να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου και να προσευχηθώ για να βεβαιώσω και να καταλάβω πνευματικές αλήθειες από την Αγία Γραφή και τα συγγράμματα της Mary Baker Eddy.
Η ομάδα είχε εργασθεί για μήνες προκειμένου να κάνει μία αναδιάταξη σε δύο τεμάχια γης και η επιτροπής της πόλης, που ασχολείται με τον σχεδιασμό και τον διαχωρισμό σε ζώνες του χώρου θα ψήφιζε σχετικά με το θέμα αυτό.
Σ’ όλη αυτή την υπόθεση είχαν ασχοληθεί αρχιτέκτονες, μηχανικοί, επιστήμονες που ασχολούνται με την χωροταξία, την αξιοποίηση της περιοχής και μεσίτες. Μετά τις αρχικές διαβεβαιώσεις για υποστήριξη από τις αρχές της πόλης, ήρθαμε αντιμέτωποι με μία ξαφνική και οξεία αντιπαράθεση από τον αρμόδιο υπάλληλο, ο οποίος είχε ορισθεί για την περίπτωσή μας από τον πρόεδρο της αρμόδιας επιτροπής για τον σχεδιασμό και τον διαχωρισμό σε ζώνες της περιοχής. Από την στιγμή που διορίστηκε αυτός ο υπάλληλος, μας δημιουργούσε εμπόδια και προξενούσε πολυάριθμες καθυστερήσεις.
Ήμασταν σοκαρισμένοι. Είχαμε την αίσθηση ότι η ιδέα που είχαμε γι’ αυτό το έργο ήταν ορθή. Ήταν καλή για την γειτνιάζουσα περιοχή και η ένωση ιδιοκτητών παρακειμένων κατοικιών την υποστήριζε. Πράγματι, κρίναμε ότι ήταν πολύ καλύτερη από τον υπάρχοντα διαχωρισμό σε ζώνες. Αλλά, χωρίς την υποστήριξη του αντίστοιχου προσωπικού χωροταξίας της πόλης ή της επιτροπής, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε την αλλαγή. Καθώς συνεχιζόταν η αντιπαράθεση, καταλάβαμε ότι το θέμα δεν ήταν πια μια διαδικασία χωροταξικής σχεδίασης· είχε γίνει μία πολιτική διαδικασία.
Ήταν όλα υπό τον έλεγχο του Θεού και μπορούσα να εμπιστευθώ την καθοδήγησή Του.
Καθώς, λοιπόν, προσευχόμουν στο πάρκο, επιθυμούσα να δω πιο ξεκάθαρα την διακυβέρνηση του Θεού, της θείας Αρχής. Σκεπτόμουν ότι ο Θεός είναι θείος Νους και ότι ο καθένας μας κυβερνάται απ’ Αυτόν, επειδή ο καθένας είναι η εκδήλωση του Νου, και δεν έχει κανένα νου χωριστά από τον Θεό. Όλες οι ορθές ιδέες πηγάζουν από τον θείο Νου. Η δική μας ανθρώπινη λογική μπορεί να είναι εσφαλμένη, αλλά η νοημοσύνη του Νου είναι τέλεια. Όλη η ανθρωπότητα μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτόν τον τέλειο Νου, και η ανθρώπινη θέληση δεν μπορεί να εμποδίσει την δραστηριότητα του Νου. Προσπαθούσα σθεναρά να δω τόσο τον αρμόδιο υπάλληλο όσο κι’ εμένα τον ίδιο, ότι κυβερνώμαστε από τον Θεό, και ως εκ τούτου ανταποκρινόμαστε στις οδηγίες του Πνεύματος και στην δημιουργική του δύναμη.
Τότε συνέβη κάτι. Διακόπτοντας αυτές τις σκέψεις και εντελώς άσχετα με ατά που σκεπτόμουν, η λέξη Παναρμόνιε έλαμψε στη σκέψη μου.
Παναρμόνιε;
Ξαφνιάστηκα! Πράγματι, χρειάστηκα λίγο χρόνο για να καταλάβω γιατί αυτή η λέξη είχε σχέση με την κατάσταση, που αντιμετώπιζα εκείνη την στιγμή. Η λέξη αυτή μου ήταν πολύ γνώριμη, αλλά η σκέψη μου είχε πάει σε τόσο διαφορετική κατεύθυνση, ώστε έπρεπε να σταματήσω λίγο για να θυμηθώ που την είχα δει.
Και τότε θυμήθηκα: Η λέξη «Παναρμόνιε» είναι στην πρώτη σειρά της ερμηνείας της Κυριακής Προσευχής, όπως αποδίδεται από την Mary Baker Eddy στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών (σελ. 16). Η προσευχή που μας έδωσε ο Διδάσκαλός μας αρχίζει με μία διαβεβαίωση ότι όλα είναι υπό τον έλεγχο του Θεού: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς». Η κυρία Eddy ερμηνεύει αυτή τη φράση ως εξής: «Πατέρα – Μητέρα μας Θεέ, Παναρμόνιε». Το μήνυμα ήταν σαφές: Ο Θεός ελέγχει και κυβερνά τα πάντα αρμονικά. Ήταν σαν ο Θεός να μου έλεγε: «Εγώ θα το αναλάβω. Άφησε Εμένα να σου δείξω πως θα γίνει».
Καθώς με διαπότισε η αξία αυτού, που μόλις κατανόησα, ήξερα ότι αυτή η διαδικασία χωροταξίας δεν εξαρτάτο από εμένα. Όλα ήταν κάτω από τον έλεγχο του Θεού, και μπορούσα να εμπιστευθώ την καθοδήγησή Του. Από εκείνη τη στιγμή, υπήρχε μία πρωτόγνωρη ηρεμία στη σκέψη μου και κατάλαβα ότι η εργασία μου είχε τελειώσει. Τώρα, απλά χρειαζόταν να γίνω μάρτυρας ότι ο Θεός είχε αναλάβει το έργο.
Η λέξη «παναρμόνιε» συνέχιζε να αντηχεί στη σκέψη μου.
Έτσι, επέστρεψα στο γραφείο. Παρά την αλλαγή στη σκέψη μου, η ημέρα ακόμη δεν πήγαινε καλά. Δύο μάρτυρες-κλειδιά κλήθηκαν να ακυρώσουν τις σχεδιασμένες εμφανίσεις τους. Κατά την τελική ενημέρωση για την επιτροπή, ο συγκεκριμένος υπάλληλος έδειξε κάποια σλάιντς, τα οποία παρουσίαζαν, κατά εσφαλμένο τρόπο, το σχέδιό μας. Μετέφερε την παρουσίασή μας στην τελευταία θέση της ημερήσιας διάταξης. Και δύο πολύ αμφισβητούμενες υποθέσεις τοποθετήθηκαν πριν από την δική μας και χρειάστηκαν ώρες για να τακτοποιηθούν. Όταν ήρθε η ώρα της δικής μας παρουσίασης, ήταν αργά το απόγευμα και η επιτροπή φαινόταν εξαντλημένη.
Μετά την παρουσίασή μας, ένα από τα μέλη της επιτροπής είπε ότι είχε πολλές αμφιβολίες σχετικά με το πώς πρέπει να προχωρήσει η διαδικασία. Έχοντας ως εφαλτήριο αυτό το σχόλιο, ένα άλλο μέλος πρότεινε να απορριφθεί η πρότασή μας. Τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως ελπίζαμε.
Προσευχόμενος, είπα: «Θεέ, Συ έχεις τον έλεγχο, και όποιο αποτέλεσμα είναι το καλύτερο, θα το αποδεχθώ». Η λέξη «Παναρμόνιε» συνέχισε να αντηχεί στη σκέψη μου.
Τότε αναγγέλθηκε η ψηφοφορία. Η πρόταση για την απόρριψη του σχεδίου μας απέτυχε! Μέσα σε λίγες στιγμές έγινε μία αντίθετη πρόταση να εγκριθεί το σχέδιό μας η οποία και πέρασε. Ο πάγος είχε σπάσει. Ένα μήνα αργότερα, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης έφερε προς συζήτηση το θέμα και πέρασε την τελική διάταξη σε νόμο, εγκρίνοντας ομόφωνα το σχέδιό μας.
Εκείνο το απόγευμα στο πάρκο, άλλαξαν τα πάντα για μένα. Υπήρξε μία νέα αίσθηση ηρεμίας για θέματα που αφορούσαν τόσο την επιχείρησή μου όσο και την προσωπική μου ζωή. Ήταν ξεκάθαρο ότι η λέξη «Παναρμόνιε» εφαρμόζεται σε κάθε περίσταση. Με τον Θεό να έχει τον έλεγχο, καμία κατάσταση δεν εξαρτάται από την δική μου περιορισμένη προσέγγιση. Είτε πρόκειται για οδήγηση σε συνθήκες μεγάλης κυκλοφορίας, είτε όταν συναλλάσσομαι με δύσκολα πρόσωπα, ή όταν ψάχνω για λύσεις σε οικονομικά προβλήματα, προσέχω για να δω τον Θεό «επί το έργον» . Όλη η δραστηριότητα είναι υπό την φροντίδα Του και είναι αρμονική.
Ο Ψαλμωδός το έθεσε με τον εξής τρόπο: «Επειδή συ τον Κύριον, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου. Διότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους Αυτού, δια να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου» (Ψαλμός 91: 9-11).
Αυτό δεν είναι υπόσχεση για ένα μελλοντικό κόσμο. Αυτό είναι ο έλεγχος στη ζωή μας εδώ και τώρα, από Σε Θεέ, «Παναρμόνιε».
