Οι άνθρωποι προσεύχονται για διαφορετικούς λόγους. Κάποιοι από εμάς θεωρούμε την προσευχή μία πράξη αφοσιώσεως. Κάποιοι διότι ζητούμε βοήθεια από τον Θεό. Στην Αγία Γραφή, ο Απόστολος Παύλος μας δίνει έναν σημαντικό λόγο για να προσευχόμαστε. Λέει: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμ.12:2).
Η συμμόρφωσή μας, στην κοσμική, υλική έννοια της ζωής δεν μας βοηθάει να καταλάβουμε τον Θεό. Μάλιστα, τείνει να αποκρύψει την πραγματική φύση του Θεού, διότι ο Θεός είναι Πνεύμα, που δεν διακρίνεται υλικά. Όμως, ο πνευματικός μετασχηματισμός, που επιτυγχάνεται με την προσευχή, αποκαλύπτει ανώτερες, πιο πνευματικές απόψεις του Θεού και της δημιουργίας Του. Η καθημερινή προσευχή επιφέρει καθημερινή πνευματική πρόοδο, η οποία συνοδεύεται από μεγαλύτερη ευτυχία, υγεία και πεποίθηση στην αξιοπιστία του καλού.
Η Mary Baker Eddy, η οποία ανακάλυψε και ίδρυσε την Χριστιανική Επιστήμη, γράφει για την προσευχή: «Οδηγεί σε νέες επιστημονικές ανακαλύψεις περί του Θεού, της καλοσύνης Του και της δυνάμεώς Του. Μας δείχνει καθαρότερα απ’ ότι βλέπαμε προηγουμένως, τι ήδη έχουμε και τι είμαστε. Και υπέρ παν άλλο, μας δείχνει τι είναι ο Θεός» (Ναι και Όχι, σελ.39).
Ποιος από μας δεν έχει, κατά καιρούς, θελήσει να αισθανθεί πλησιέστερα στον Θεό ή να ξέρει ότι ο Θεός μας αγαπάει; Ίσως, να μας βαρύνουν προβλήματα, που πηγάζουν από μία υλική θεώρηση του ποιοι είμαστε – προβλήματα κληρονομικότητας, ασθένειας, ιδιαιτεροτήτων οργανικών ή ψυχολογικών, δυστυχίας, ελλείψεων ή, πιθανόν, φόβων για το μέλλον μας. Είναι τόσο ενθαρρυντικό να γνωρίζουμε ότι έχουμε, καθημερινά, την ευκαιρία να επαναστατήσουμε εναντίον παρόμοιων παρεμβολών καταφεύγοντας στην προσευχή για να γνωρίσουμε τον Θεό και τον εαυτό μας καλύτερα.
Ο Θεός δεν θέλει για μας περιορισμούς, θλίψη ή ασθένειες. Η θέληση του Θεού καταδεικνύεται, ήδη, από το πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως, το οποίο περιγράφει την αιώνια δημιουργία του Πνεύματος. Δεν γίνεται να διαβάσουμε αυτό το κεφάλαιο χωρίς να εντυπωσιασθούμε από τις συνεχείς διαβεβαιώσεις «και ο Θεός είδεν ότι ήτο καλόν» Και, στο τέλος, υπάρχει η εμφατική διακήρυξη: «και ο Θεός είδε πάντα όσα εποίησε και, ιδού, ήσαν καλά λίαν» (στίχος 31).
Καθημερινά, μπορούμε να στρεφόμαστε στον Θεό και να προσευχόμαστε ώστε να καταλάβουμε καθαρότερα πως δεν είμαστε το προϊόν της άψυχης ύλης. Αντιθέτως, είμαστε το δημιούργημα του στοργικού Πατέρα - Μητέρας μας, της θείας Αγάπης. Ο Πατέρας - Μητέρα μας θέλει συνεχώς να μας ευλογεί. Η Αγάπη μάς προικίζει με την καλοσύνη Της εκφράζοντας, δια παντός, αυτήν την καλοσύνη μέσω ημών. Ο πραγματικός μας εαυτός, ο οποίος είναι η εικόνα του Πνεύματος, εκφράζει την αρμονία του Πνεύματος. Η κληρονομικότητα της ασθένειας είναι πνευματικά αδύνατη εφόσον η θεία μας κληρονομία είναι η ουσία του Πνεύματος, το οποίο είναι αιωνίως νέο, σύγχρονο και απαλλαγμένο ασθένειας.
Ο Πατέρας- Μητέρα Ψυχή μας ταυτοποιεί και μας εξατομικεύει. Η Ψυχή στοργικά σχεδιάζει ποιοι είμαστε, εκφράζοντας σε κάθε έναν από εμάς την ωραιότητα της αγιότητος και την τελειότητα της υπάρξεως, περιλαμβάνοντας μοναδική μορφή, περίγραμμα και τις ευφυείς ικανότητες της Ψυχής. Η πραγματική μας ζωή, που είναι η ομοίωση της θείας Ζωής, διατηρείται με ασφάλεια στην αιωνιότητα. Η ζωή μας είναι γεμάτη με χαρά, δραστηριότητα και διαρκή σκοπό. Στην πληρότητα της Ζωής, αυτό που απλώνεται μπροστά μας δεν είναι ένα τρεμάμενο μονοπάτι, που διασχίζει αβέβαιες καταστάσεις, αλλά, η αιώνια φανέρωση του καλού της θείας Αγάπης, το οποίο είναι πάντα παρόν, εδώ και τώρα.
Προσευχόμενοι καθημερινά για τον εαυτό μας, η αλήθεια για την πραγματική μας ταυτότητα γίνεται φανερότερη, μέρα με την μέρα. Πάντοτε ήμασταν πνευματικοί, αλλά, η κατανόηση που κερδίζεται μέσω της προσευχής, σηκώνει το πέπλο της υλικότητας τόσο ώστε να διακρίνουμε με θαυμασμό αυτό, που ο Θεός μάς δημιούργησε να είμαστε, θεώρηση η οποία καταστρέφει τον φόβο και επιφέρει την θεραπεία.
Κάποιες φορές, η προσευχή συνίσταται στο να περιμένουμε να ακούσουμε πνευματικές ιδέες, που μας στέλνει η θεία Αγάπη, οι οποίες μας παρηγορούν και μας θεραπεύουν. Άλλοτε, πρόκειται για μία σθεναρή υπεράσπιση της πραγματικής μας ταυτότητος – μία αταλάντευτη προσπάθεια να ενστερνιστούμε την πνευματική πραγματικότητα. Στο Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών, η κ. Eddy γράφει: «Αν ο μαθητής προοδεύει πνευματικά, αγωνίζεται να εισέλθη. Αποστρέφεται σταθερά την υλική αίσθηση και κοιτάζει προς τα άφθαρτα πράγματα του Πνεύματος. Αν είναι ειλικρινής, θα πάρει το πράγμα στα σοβαρά από την αρχή και θα προχωρεί κάθε μέρα λίγο στη σωστή κατεύθυνση, ωσότου εν τέλει τελειώσει το δρόμο του με χαρά» (σελ.21).
Δεν είμαστε μόνοι μας σ αυτήν την προσπάθεια, γιατί ο Θεός υποστηρίζει την πνευματική μας πρόοδο. Ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα είναι συνεχώς παρόντες και δρουν για να επιφέρουν την πνευματική ανάταση, που χρειαζόμαστε. Ο Χριστός, η Αλήθεια, μιλάει στην γεμάτη προσδοκία σκέψη μας αποκαλύπτοντας την πνευματική μας αρμονία. Το Άγιο Πνεύμα, η θεία Επιστήμη, δρα ώστε να μας ανανεώσει, ενδυναμώσει και ελευθερώσει. Είναι ο στοργικός νόμος του Θεού, που βρίσκει την εκπλήρωσή του, εντός μας.
Στην Αγία Γραφή, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι ο Χριστός Ιησούς προσευχόταν συχνά, απομακρυνόμενος, καμμιά φορά, από το πλήθος ακόμη και από τους μαθητάς του. Και για μας, είναι πολύ σημαντικό να αποτραβιόμαστε στην ήσυχη γωνιά μας. Καθημερινά, μπορούμε να απευθυνόμαστε στην παντοδύναμη Αλήθεια για να μας αποκαλύψει τις συγκεκριμένες αλήθειες, που θεραπεύουν. Μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για την πανταχού παρούσα Αγάπη, που «έξω διώκει τον φόβον» (Ιωαν.Α. 4:18). Και μπορούμε να αντιληφθούμε με αυξανόμενη εμβρίθεια την πληρότητα της Θεόδοτης υπάρξεώς μας.
Η καθημερινή προσευχή είναι μία ευκαιρία, που όλοι έχουμε. Από αυτήν απορρέει η δυνατότητά μας να προσευχόμαστε για τους άλλους και, μάλιστα, για όλον τον κόσμο, και αυτό χάριν στην πνευματική ενδυνάμωση, που η προσευχή επιφέρει. Τέτοια ανιδιοτελής προσφορά και αφοσίωση στην Αλήθεια είναι απαραίτητη και επιφέρει, αδιάκοπα, ευλογίες.
David C. Kennedy, Συντάκτης
