Η Αγία Γραφή, είναι γνωστό, ότι παρουσιάζει έναν ηθικό κώδικα, που διέπει τις κοινωνίες. Για παράδειγμα, οι Δέκα Εντολές, ως κώδικας δεοντολογίας, αναγνωρίζονται ότι έχουν επηρεάσει πολλές από τις ιδέες της ανθρωπότητας για την σωστή και λανθασμένη συμπεριφορά. Συγκεκριμένες διδασκαλίες του Χριστού Ιησού, πολλές από αυτές περιλαμβάνονται στην επί του Όρους Ομιλία, θεωρούνται, επίσης, ότι περιέχουν ένα σύστημα ηθικής δεοντολογίας. Και οι Δέκα Εντολές και η επί του Όρους Ομιλία είναι κεντρικής σημασίας, και ουσιαστικές στις διδασκαλίες και στην θεραπευτική εφαρμογή της Χριστιανικής Επιστήμης.
Η Mary Baker Eddy, που ανακάλυψε και ίδρυσε την Χριστιανική Επιστήμη, επεσήμανε την ανάγκη να δώσουμε προσοχή στον ηθικό κώδικα. Περιγράφοντας κάποιον, ο οποίος επιθυμεί να θεραπεύει μέσω της Χριστιανικής Επιστήμης, έγραψε, «Πάνω απ’ όλα, ακολουθεί αδιάλειπτα τις Δέκα Εντολές και εφαρμόζει την επί του Όρους Ομιλία του Χριστού (Rudimental Divine Science, σελ.12).
Συζητήσεις για το θέμα αυτό γίνονται εδώ και πολλά χρόνια. Κάποιοι λένε ότι αυτές οι διδασκαλίες επικρίνουν και περιορίζουν τις προσωπικές ελευθερίες. Άλλοι λένε ότι, αν δεν ακολουθήσετε ακριβώς τους κανόνες, η κόλαση περιμένει.
Αλλά μια βαθύτερη ματιά πηγαίνει πέρα από την προσωπική βούληση ή την τυφλή πίστη και αποκαλύπτει ότι το να ζούμε σύμφωνα με το πρότυπο αυτό της ηθικής είναι και φυσικό γιατί αποδεικνύει ποιοι είμαστε ως παιδιά του Θεού και αναγκαίο για την πνευματική ανάπτυξη και θεραπεία. Με άλλα λόγια, για να προοδεύσουμε στη σοφία και χάρη του Θεού, του Πνεύματος, απλά δεν μπορούμε να είμαστε προσκολλημένοι στο αντίθετο, την αμαρτία και υλικότητα.
Είναι από το Πνεύμα και μόνο, που η ζωή μας ανθίζει. Αλλά αμαρτωλές σκέψεις και συμπεριφορές θα σκιάσουν τη δυνατότητά μας να δούμε τα πράγματα του Πνεύματος. Ο ηθικός νόμος απαιτεί να εγκαταλείψουμε ό, τι θα μπορούσε να μας αλυσοδέσει σε πρότυπα σκέψης που μας περιορίζουν, όπως απανθρωπιά, εγωισμός, αισθησιασμός, απληστία – όλα όσα φέρνουν δυστυχία. Η ηθική υποστηρίζει την πρόοδο που κάνουμε να βγούμε από τις απόψεις της ταυτότητας, που έχουν βάση την ύλη, και μας ανυψώνει για να γνωρίσουμε ποιοι είμαστε πραγματικά – η έκφραση του Θεού, χωρίς αμαρτία, όπως ο Δημιουργός μας. Και δεν βρίσκουμε τον δρόμο μας μέσω μιας τυφλής υπακοής, αλλά με μία φωτισμένη πνευματική επιθυμία να μοιάσουμε περισσότερο στον Θεό.
Το να προσπαθούμε ειλικρινά να υπακούμε στις ηθικές συμβουλές του Χριστού Ιησού μας βοηθάει να αντιληφθούμε την αλήθεια, που φέρνει όλο και περισσότερη ελευθερία από τις υλιστικές ροπές. Μας βοηθάει να συμμορφωνόμαστε με την ανώτερη φύση μας και να ζούμε μία ζωή πνευματικής προόδου και θεραπείας, γεμάτη από τις ευλογίες, που ο Θεός, το καλό, μας παρέχει. Αρχίζουμε να ακολουθούμε τις διδασκαλίες του Χριστού Ιησού εμβαθύνοντας περισσότερο σ’ αυτές.
Δεν είναι ασκητισμός – μια ένθερμη μορφή θρησκευτικής αυτοπειθαρχίας και αυταπάρνησης. Αντίθετα, είναι μία ευγενική, αγνή επιθυμία να πλησιάσουμε όλο και περισσότερο το Πνεύμα. Απελευθερωμένοι από τις ορέξεις και τα πάθη, γινόμαστε, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, νέοι! Παρατηρεί σε αυτή τη δύναμη του Χριστού που μας αναγεννά, «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα» (Β’ Κορινθίους 5:17).
Η ηθική, οπότε, δεν περιορίζει, αλλά μας αφήνει ελεύθερους να προχωρήσουμε πνευματικά και να απελευθερωθούμε από την δοξασία μιας υλικής προσωπικότητας, συμπεριλαμβανομένων των αξιώσεων της κληρονομικής, ψυχολογικής και βιολογικής εξέλιξης. Μέσα από την πνευματική ανανέωση, που έρχεται μέσω του Χριστού, βλέπουμε ότι η αληθινή μας ταυτότητα δεν είναι θνητή και ατελής, αλλά όπως μας δημιούργησε ο Θεός – καθ’ ομοίωσή Του – η αγνή αντανάκλαση του δημιουργού μας.
Η αλήθεια αυτή για τον Θεό και τον άνθρωπο μεταμορφώνει τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά μας. Με το να μας ελευθερώνει από την αμαρτία, η νοερή αυτή απελευθέρωση, επίσης, ελευθερώνει φυσικά αυτό που έχει γίνει αντικείμενο της σκέψης – το ανθρώπινο σώμα. Με αυτό, βλέπουμε ότι ο ηθικός νόμος δεν είναι ένας ψυχρός και τιμωρός κώδικας, αλλά μία ευλογία από τον Πατέρα μας στους ουρανούς, μία θεμελιώδης διάταξη από τη θεία Αγάπη για να βοηθήσει την πρόοδό μας να βγει από την υλική δουλεία.
Εξηγώντας την αγάπη της θείας Αγάπης, ο Ιωάννης έγραψε, «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον άνθρωπον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης 3:16). Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του Ιησού μπορούμε να δούμε ότι η ηθικότητά του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την θεία φύση· ως εκ τούτου, αυτό του επέτρεψε να ολοκληρώσει την αποστολή του. Με την υπακοή στον Θεό θεράπευσε τους ασθενείς, αναμόρφωσε του αμαρτωλούς κι’ έφερε πάλι στη ζωή τους ετοιμοθάνατους και τους νεκρούς. Το παράδειγμά του μας ωθεί να μελετήσουμε και να εφαρμόσουμε όλα αυτά που βρίσκουμε στην επί του Όρους Ομιλία του.
Στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, η Mary Baker Eddy περιγράφει τον χαρακτήρα του Χριστού Ιησού σαν αντάξιο της ικανότητάς του να θεραπεύει, με αυτόν τον τρόπο: «Με το μεγαλείο της ανθρώπινης ζωής του, απόδειξε τη θεία Ζωή. Με τον πλούτο της αγνής στοργής του, έδωσε τον ορισμό της Αγάπης. Με την αφθονία της Αλήθειας, νίκησε την πλάνη. Ο κόσμος δεν αναγνώρισε τη δικαιοσύνη του, γιατί δεν την έβλεπε· αλλά η γη δέχθηκε την αρμονία που εγκαινίασε το λαμπρό παράδειγμά του» (σελ.54).
Φέρνοντας τη ζωή μας σε συμφωνία με τον ηθικό νόμο και με τις πνευματικές διδασκαλίες του Χριστού, κερδίζουμε, ως οπαδοί του Χριστού, την κατανόηση ότι είμαστε η αντανάκλαση του Θεού και πρέπει να είμαστε πνευματικοί και στοργικοί – και λόγω του ότι είμαστε αυτό ακριβώς, είμαστε ικανοί εδώ και τώρα να αποδεικνύουμε την έμφυτη ελευθερία μας από την αμαρτία και την αρρώστια. Με αυτό το πνευματικό ύψος της σκέψης αποδεικνύουμε την θεραπευτική δύναμη του Θεού και της Χριστιανικής Επιστήμης. Δεν δίδαξε ο Ιησούς ότι «οι καθαροί την καρδίαν, θέλουσιν ιδεί τον Θεόν»; (Ματθαίος 5:8).
Αντίθετα, ανυπακοή στον ηθικό νόμο, μας βγάζει από την πορεία μας. Δεν θα μας καταδικάσει να απορριφθούμε από τον Θεό, τη θεία Αγάπη, που πάντα μας αγαπά και μας οδηγεί να προχωρούμε προς τα εμπρός πνευματικά. Αλλά θα εμπόδιζε τόσο την θεραπευτική διαδικασία όσο και την ικανότητά μας να θεραπεύουμε. Το να παραμένουμε στην αμαρτία τείνει να υπονομεύσει το καλό που θα κάναμε. Η Mary Baker Eddy έχει κάνει σαφές ότι, «Η λαγνεία, η ανεντιμότητα, η αμαρτία καθιστούν ανίκανο τον μαθητή· εμποδίζουν την εφαρμογή ή την αποτελεσματική διδασκαλία της Χριστιανικής Επιστήμης, την αλήθεια της ύπαρξης του ανθρώπου» (The First Church of Christ, Scientist, and Miscellany, σελ.4). Για να χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά την πνευματική μέθοδο, που θεραπεύει, πρέπει να τηρήσουμε αυτό που είναι – η δύναμη του απόλυτου Χριστιανισμού.
Ταπεινή υπακοή στον ηθικό νόμο στηρίζει τις προσπάθειές μας να κάνουμε τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας να έχουν συγγένεια με την θεία Αλήθεια, Ζωή και Αγάπη. Η κυρία Eddy μας διδάσκει, «Οι μόνες νόμιμες και αιώνιες απαιτήσεις που μπορούν να προβληθούν στον άνθρωπο είναι η Αλήθεια, η Ζωή και η Αγάπη, που είναι πνευματικοί νομοθέτες και επιβάλλουν υπακοή με θεία θεσπίσματα» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.184).
Στην αγάπη μας για τη θεία Αγάπη, η ώθηση της ανθρώπινης θέλησης και των αισθησιακών επιθυμιών διαλύονται. Με τίμια καρδιά, μπορούμε να δούμε μέσα από την απάτη των σωματικών αισθήσεων. Η επιδίωξή μας για πνευματικά πράγματα ανοίγει τα μάτια μας στην τελειότητα και την αιωνιότητα της Ζωής. Αυτή είναι η δραστηριότητα του Χριστού στην ανθρώπινη συνείδηση, να απομακρύνει το νου μας από τον υλικό τρόπο σκέψης και να διασφαλίζει την σωματική θεραπεία.
Πέρα από την αγάπη του για τον Θεό και τον άνθρωπο, ο Ιησούς μας έδωσε την Χριστιανική μέθοδο θεραπείας. Περιλαμβάνει την ανιδιοτελή αγάπη, που ενισχύθηκε από την υπακοή στον ηθικό νόμο. Είπε στους μαθητές του: «Θεραπεύετε τους ασθενείς …» (Ματθαίος 10:8). Όπως είχε δοθεί στους οπαδούς του, έτσι δόθηκε και σε μας αυτό το κάλεσμα για να εφαρμόσουμε τον Χριστιανισμό, όπως τον δίδαξε και τον έζησε ο Ιησούς, και όπως εξηγεί η Χριστιανική Επιστήμη, χρησιμοποιώντας την θεραπευτική δύναμη της θείας Αλήθειας, Ζωής και Αγάπης.
