Από τότε, που η Mary Baker Eddy ανακάλυψε την Χριστιανική Επιστήμη, αμέτρητες ασθένειες έχουν θεραπευτεί χάριν στην εφαρμογή της διδασκαλίας της. Κατά την διάρκεια αυτών των ετών, πολλές θεραπείες έχουν δημοσιευθεί σε αυτό το περιοδικό και στο The Christian Science Journal, άλλες έχουν αναφερθεί στις συναντήσεις της Τετάρτης, κατά την διάρκεια των οποίων κοινοποιούνται μαρτυρίες θεραπειών και κάποιες άλλες αποτελούν κρυφή πηγή χαράς των θεραπευμένων.
Εγείρεται η ερώτηση: Τι προκαλεί αυτές τις θεραπείες; Πώς γίνεται μία φαινομενικά σωματική δυσαρμονία να εξαφανίζεται, όταν χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνον νοερά, πνευματικά μέσα και ο θεραπευθείς να καταλήγει όχι μόνον υγιέστερος αλλά και νοητικά, πνευματικά και, κάποιες φορές, ηθικά βελτιωμένος;
Η απάντηση βρίσκεται στο ότι η ουσία της αρρώστιας δεν βρίσκεται στο σώμα, αλλά στον θνητό νου, δηλαδή στην υλική, ανθρώπινη συνείδηση. Η ασθένεια είναι, κυριολεκτικά, μία λανθασμένη σκέψη, που εξωτερικεύεται σαν μία οργανική δυσαρμονία. Η κα Eddy γράφει επ’ αυτού στο Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών: «Όταν απευθυνόμαστε στον ταραγμένο νου, χωρίς να δίνουμε προσοχή στο σώμα, και εξαλείφουμε την αρρώστια, αποδείχνουμε ότι μόνον η σκέψη δημιουργεί την οδύνη» (σελ. 400).
Τα οποιαδήποτε λάθη, συνήθως, προκαλούν προβλήματα και η λανθασμένη, υλική άποψη για τον εαυτό μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Το πρόβλημα, που ακολουθεί, δηλαδή η ασθένεια, είναι τόσο άυλο όσο και η λανθασμένη σκέψη, την οποία, η ασθένεια εκδηλώνει. Δεν είναι κάποιο πράγμα. Είναι μία παρανόηση.
Στις αισθήσεις, η αρρώστια μοιάζει σαν μία κατάσταση, αλλά πρόκειται απλώς για τον θνητό νου, που ταξινομεί, κατ’ αυτόν τον τρόπο, την λανθασμένη του αντίληψη. Η ασθένεια δεν έχει άλλον τύπο ή χαρακτηριστικά παρά μόνον αυτά, που της αποδίδει η αντίληψη του θνητού νου. Αν αλλάξει η δοξασία, θα αλλάξει και η ασθένεια. Αν η δοξασία εξαφανιστεί, θα εξαφανιστεί και η ασθένεια.
Αυτή είναι η στιγμή, κατά την οποία εμφανίζεται για να μας σώσει, ο Χριστός, η λυτρωτική Αλήθεια και μόνιμος φίλος των ανθρώπων. Κάθε λανθασμένη άποψη περί του εαυτού μας στερείται παντελώς θεμελίου, προϊστορίας, υποστάσεως και πραγματικότητας και ο οικτίρμων Χριστός έρχεται στην σκέψη μας για να εξουδετερώσει κάθε ψευδή υπόθεση σχετικά με εμάς.
Η Αγία Γραφή, αναφερόμενη σε έναν άνθρωπο που πάλευε με την ασθένεια, λέει: «Εάν είναι μηνυτής μετ’ αυτού ή ερμηνευτής, είς μεταξύ χιλίων, δια να αναγγείλει προς τον άνθρωπον την ευθύτητα αυτού, τότε θέλει είσθαι ίλεως προς αυτόν και θέλει ειπεί, Λύτρωσον αυτόν από του να καταβή εις τον λάκκον. Εγώ εύρηκα εξιλασμόν. Η σαρξ αυτού θέλει είσθαι ανθηροτέρα νηπίου» (Ιώβ 33 : 23-25).
Έτσι περιγράφεται η θεραπευτική δράση του Χριστού, το μήνυμα του Θεού που κατανοείται από την δεκτική συνείδηση, που μας δείχνει την πνευματική μας αρμονία και τελειότητα. Καθώς ο Χριστός πλημμυρίζει την σκέψη μας με την κατανόηση της πραγματικής μας ταυτότητας, διαλύεται η λανθασμένη άποψη που τρέφαμε για τον εαυτό μας. Η κατανόηση της απόλυτης αρμονίας μας αποκλείει κάθε φόβο δυσαρμονίας.
Προσευχόμενοι, όσο απομακρυνόμαστε από την σωματική αίσθηση του εαυτού μας, τόσο περισσότερο διακρίνουμε ότι η πραγματική μας οντότητα είναι αδύνατον να αρρωσταίνει. Ο Θεός είναι άπειρο Πνεύμα, η μόνη πραγματική ουσία, και το Πνεύμα είναι αρμονικό καθ’ ολοκληρίαν. Ο άνθρωπος είναι η εικόνα, η έκφραση του Πνεύματος. Επομένως η υπόσταση καθενός από μας είναι απολύτως αρμονική. Καμμία δυσαρμονία δεν χωράει στην Θεόδοτη αρμονία μας, ακριβώς όπως το σκοτάδι δεν μπορεί να συνυπάρχει με το φως.
Ο Θεός είναι θεία Αγάπη, άπειρο καλό. Η Αγάπη αποκλείεται να εκφράζει κάτι λιγότερο από το καλό και η Αγάπη χαρίζει σε κάθε έναν από εμάς την δική της αγνή καλοσύνη εκφράζοντας αυτήν την αγνή καλοσύνη σε μας. Τίποτα άλλο δεν μεταδίδεται σε μας, επειδή είμαστε η έκφραση της Αγάπης και μόνον. Η Αγάπη είναι η Μητέρα - Πατέρας μας, η πηγή μας, ο δημιουργός μας και η τροφός μας. Η Αγάπη συνεχώς εκφράζει τον εαυτό Της σε μας και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, η Αγάπη μας ευλογεί αιωνίως με καλοσύνη και αρμονία.
Επιπροσθέτως, δεν είμαστε αποδέκτες σκέψεων, που οδηγούν στην δυσαρμονία. Καμμία λανθασμένη υπερευαισθησία σχετικά με την στάση των άλλων απέναντί μας, καμμία ανησυχία, κακή διάθεση ή νεύρα, καμμία ανήθικη έλξη, καμμία οργίλη κατακριτική διάθεση δεν παρεισφρύει ποτέ στην πιστή εικόνα της Αγάπης, την αρμονική έκφραση του μοναδικού αρμονικού Νου. Αντί να έχουμε μία υλική, ανθρώπινη συνείδηση μολυσμένη με ελαττώματα, όλοι μας είμαστε βλαστοί του ίδιου τέλειου Νου και εκφράζουμε τις αποκλειστικά άριστες ιδιότητες του Νου. Η μία και μοναδική θεία συνείδηση είναι η δική μας αποκλειστική συνείδηση.
Ο αιώνιος νόμος της Αγάπης, η θεία Επιστήμη, η οποία διατηρεί την αρμονία της δημιουργίας της Αγάπης, είναι το Άγιο Πνεύμα ή ο Παράκλητος. Παρηγορεί διότι ο ίδιος αυτός θείος νόμος, όταν κατανοηθεί και εφαρμοστεί δια της προσευχής, φέρνει την αρμονία της θείας Αγάπης στην σκέψη και την εμπειρία μας καταστρέφοντας κάθε δυσαρμονία, της ασθένειας περιλαμβανομένης.
Στο Επιστήμη και Υγεία, η κα Eddy παραθέτει τον εξής ορισμό του Αγίου Πνεύματος: «Θεία Επιστήμη. Η εμφάνιση της αιώνιας Ζωής, Αλήθειας και Αγάπης» (σελ. 588). Ο Θεός αναπτύσσει κατά την δική Του ομοίωση όλα όσα ανήκουν στην καλοσύνη και τελειότητα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι τίποτα άλλο δεν αναπτύσσεται μέσα μας παρά μόνον η αθανασία της Ζωής, η ομορφιά και αγιότητα της Ψυχής, η αμετάβλητη πραγματικότητα της Αλήθειας.
Δεν υπάρχει ούτε καν υποψία δυσαρμονίας σε αυτήν την θεία ανάπτυξη. Μάλιστα η δυσαρμονία είναι άγνωστη στην πληρότητα της αποκαλύψεως της Ζωής. Τίποτα ανόμοιο προς το Πνεύμα δεν υφίσταται ποτέ ή εμφανίζεται ή αναπτύσσεται μέσα μας. Η υπόστασή μας εκφράζει διαρκώς πνευματική καλοσύνη μόνον - καλοσύνη συνειδήσεως, καλοσύνη υποστάσεως. Η συνείδηση και η υπόσταση ταυτίζονται, αποτελούν ένα, και είναι Πνεύμα, όχι ύλη.
Η ασθένεια μπορεί να θεραπευτεί διότι είναι, απλώς, μία αυταπάτη. Η αυταπάτη δεν έχει ποτέ ουσία, χαρακτήρα ή τύπο. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από νοερό λάθος, το οποίο η θεία Αγάπη καταστρέφει. Τότε, εμφανίζεται η πραγματική μας αρμονία, και αυτή είναι το μόνον που παραμένει.
