Τα τελευταία χρόνια έχω περπατήσει στη φύση πολλές φορές. Έχω απολαύσει το περπάτημα μόνη για να μπορώ να έχω χρόνο να προσεύχομαι και να επικοινωνώ με τον Θεό. Έχω πάντα την αίσθηση ότι οπουδήποτε κι αν πάω, η παρουσία του Θεού είναι εκεί.
Η εμπιστοσύνη μου στην παρουσία του Θεού με λύτρωσε σε μια εποχή μεγάλης ανάγκης. Είχα μια αγαπημένη λίμνη που μου άρεσε να περπατάω τακτικά. Μια μέρα, περπατώντας γύρω από αυτή τη λίμνη, ήθελα να τραβήξω μια φωτογραφία ενός σαλιγκαριού, έτσι περπάτησα πιο κοντά σε αυτό. Περπατούσα στη λάσπη, η οποία σκέφτηκα ότι κάλυπτε σταθερό έδαφος, αλλά ξαφνικά και τα δύο πόδια μου βυθίστηκαν βαθιά μέσα στη λάσπη. Δεν μπορούσα να κινηθώ.
Φορούσα ένα ζευγάρι μπότες που έφταναν αρκετά ψηλά στα πόδια μου και έσυρα τις μπότες αλλά δεν μπορούσα να χαλαρώσω το βύθισμα. Κοίταξα γύρω, αλλά δεν υπήρχε κανένας. Και σύντομα θα σκοτείνιαζε. Αυτό ήταν πριν τα κινητά τηλέφωνα και η σκέψη που πέρασε από το νου μου ήταν ότι δεν είχα πει σε κανέναν που θα πήγαινα, οπότε κανείς δεν ήξερε πού να με ψάξει. Αλλά δεν φοβόμουν. Είχα προσευχηθεί κατά τη διάρκεια αυτής της βόλτας και ένοιωσα την γεμάτη αγάπη παρουσία του Θεού. Ήξερα ότι ο Θεός, με την άπειρη σοφία Του ως θείος Νους, θα έδινε την απάντηση.
Προσευχήθηκα με πνεύμα καθαρής εμπιστοσύνης στον Θεό, "Πατέρα, τι κάνω τώρα;" Τότε είχα ένα έντονο προαίσθημα να καθίσω κάτω. Αυτό μου φάνηκε περίεργο, αφού ήμουν ήδη κολλημένη στη λάσπη. Αλλά το μήνυμα ήταν σαφές, έτσι το εμπιστεύτηκα, κάθισα κάτω και δεν βυθίστηκα. Σκέφτηκα μία από τις αγαπημένες μου περικοπές της Αγίας Γραφής: «Εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι ο κρατών την δεξιά σου, λέγων προς σε, Μη φοβού, εγώ θέλω σε βοηθήσει» (Ησαΐας 41:13). Ένοιωσα μια πολύ γλυκιά αίσθηση της παρουσίας του Θεού και στη συνέχεια μου ήρθε η σκέψη να τραβήξω τα πόδια μου από τις μπότες, κάτι που είχα καταλήξει ότι ήταν φυσικά αδύνατο. Αλλά τραβώντας πολύ δυνατά κατόρθωσα να απελευθερώσω τα πόδια μου και να σηκωθώ.
Καθώς περπατούσα πίσω στο αυτοκίνητό μου με γυμνά τα πόδια, ήμουν γεμάτη ευγνωμοσύνη. Αισθανόμουν ότι είχα βιώσει αυτό που αναφέρεται στον Ψαλμό 91 "Διότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, δια να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου» (στίχος 11). Συνέχισα αυτούς τους περιπάτους στη φύση χωρίς να φοβάμαι για αρκετά χρόνια, πάντα πιστεύοντας ότι δεν ήμουν ποτέ έξω από τη φροντίδα του Θεού.
