Τι είναι αυτό που έχει πράγματι σημασία;

Ανήκα σε μια ομάδα Χριστιανών Επιστημόνων, που επισκέπτονταν πάστορες των κυριοτέρων Χριστιανικών δογμάτων. Ένας από αυτούς, που είχε διαβάσει στα πεταχτά το βιβλίο Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών έκανε το εξής σχόλιο: «Συμπεραίνω ότι η Mary Baker Eddy δεν συμπαθούσε την ύλη». Δεν χρειάσθηκε πολύς χρόνος για να αντιληφθώ ότι πίσω από το κάπως επιπόλαιο σχόλιό του κρύβονταν αρκετά αρνητικά συναισθήματα.  Αυτό οδήγησε σε μια ανταλλαγή απόψεων. Αυτό έδωσε επίσης και την αφορμή σε μένα να σκεφθώ γιατί ένας Χριστιανός θα έπρεπε να ενοχλείται με την πρόκληση, που η Χριστιανική Επιστήμη θέτει σχετικά με την ύπαρξη της ύλης.

Μολονότι όλοι οι Χριστιανοί δεν έχουν τόσο έντονα αισθήματα όπως ο κληρικός φίλος μου, οι περισσότεροι θα έβλεπαν την ύλη σαν κεντρικό στοιχείο της δημιουργίας του Θεού – μία άποψη που περιγράφεται παραστατικά στο δεύτερο κεφάλαιο της Γένεσης. Ακόμα, θα μπορούσε να έχει σημασία γι’ αυτούς που δεν είναι Χριστιανοί Επιστήμονες να σκεφθούν πιο βαθιά σχετικά με το τι πράγματι λέει η Χριστιανική Επιστήμη στα ερωτήματα που εγείρονται σχετικά με την ύλη. Για παράδειγμα, η Χριστιανική Επιστήμη δεν λέει: «Το δένδρο αυτό δεν είναι πραγματικό.  Το σώμα σας δεν είναι πραγματικό».

Σκεφθείτε πως εξελίσσεται η αντίληψη της κοινωνίας σχετικά με την ύλη. Η άποψη που είχε η φυσική επιστήμη έχει αλλάξει. Η ύλη δεν έχει το είδος της ουσίας που εθεωρείτο ότι είχε κάποτε, ειδικά έναν αιώνα πριν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η σύγχρονη φυσική επιστήμη υιοθετεί την άποψη της Χριστιανικής Επιστήμης. Αλλά αυτό σίγουρα υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι μπορεί να θέλουν να είναι λιγότερο άκαμπτοι στον τρόπο που σκέπτονται σχετικά με την ύλη. 

Για τον Χριστιανό Επιστήμονα η ύλη δεν τόσο τα πράγματα που βλέπουμε όσο ο τρόπος με τον οποίο τα βλέπουμε. Η ύλη είναι μια παραμόρφωση της πραγματικότητας. Η άρνηση της ύλης είναι ουσιαστικά άρνηση αυτού που οι σωματικές αισθήσεις παρουσιάζουν ως ακριβή εικόνα της πραγματικότητας. Ο Χριστιανός Επιστήμονας βλέπει πέρα από τα επιφανειακά φαινόμενα. Ας πάρουμε το σώμα. Ο Χριστιανός Επιστήμονας θα έλεγε ότι ύλη είναι το τρωτό του σώματος, που υπόκειται στην ηλικία και στα ατυχήματα, στην αρρώστια και στην ταλαιπωρία. Έχετε ταυτότητα, ουσία, μορφή, περίγραμμα, χρώμα, ύπαρξη. Αλλά όχι αυτή την ταυτότητα που βασίζεται στην ύλη – μια παραποιημένη ταυτότητα, η οποία χειροτερεύει μέχρις ότου τελικά καταρρεύσει. Μια τόσο αντίθετη προς τον Θεό αντίληψη για τον εαυτό σας!

Μέσα από την πνευματική αναμόρφωση και αναγέννηση, ο Χριστιανός Επιστήμονας διακρίνει μια πνευματική αντίληψη της ατομικής ταυτότητας του ανθρώπου, η οποία είναι διαρκής, απτή, αναγνωρίσιμη, πραγματικά ουσιαστική. Ο Χριστιανός Επιστήμονας βλέπει αυτή την αντίληψη ως αυθεντική, όπως περιγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης.  Είναι η έκφραση του Πνεύματος, που δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα του Θεού».  Αυτή η ατομικότητα έχει την ουσία της χαράς και της ειρήνης, της αθωότητας και της καλοσύνης. Αυτό, κι’ όχι η παραμόρφωση, είναι αυτό που έχει πράγματι σημασία.

Κι’ έτσι ο Χριστιανός Επιστήμονας δεν αρνείται την ουσία της δημιουργίας του Θεού. Αλλά λέει ότι αυτή η ουσία είναι πνευματική· δηλαδή, άτρωτη, αμείωτη, απεριόριστη. Βέβαια, η μαρτυρία των φυσικών αισθήσεων φαίνεται αρκετά πειστική ότι η πραγματική ύπαρξη έχει την βάση της στην ύλη – μια αντίληψη που επιμένει ότι η πραγματικότητα υπόκειται σε δυσαρμονία και φθορά. Αλλά ο Χριστιανός Επιστήμονας πιστεύει βαθιά σε ότι ο Χριστός Ιησούς απόδειξε, δηλαδή, ότι υπάρχει ακόμη δυνατότερη μαρτυρία ότι η πραγματικότητα βασίζεται στο Πνεύμα – μια άποψη που βασίζεται στην πνευματική αίσθηση και που είναι ελεύθερη από δυσαρμονία. Και ο Ιησούς απέδειξε αυτά που έβλεπε. 

Κι’ εδώ θέλω να αναφέρω ένα παράδειγμα των ημερών μας. Κάτι,  που αρχικά είχε τα   συμπτώματα γρίππης χειροτέρευε διαρκώς, μέχρις ότου, δέκα ημέρες αργότερα, η υγεία μου φαινόταν να απειλείται σοβαρά. Συλλογιζόμουν ότι όσο εντυπωσιακό και αν ήταν το υλικό τεκμήριο, η πνευματική μου αίσθηση έλεγε ότι ο Θεός ήταν άπειρος, όλη η δύναμη, πάντοτε παρών, η τέλεια αρμονία.  Η καλοσύνη του Θεού, η ουσία Του, ήταν η δική μου πραγματικότητα. Ξαφνικά αυτή η κατάσταση εξαφανίστηκε. Προσευχήθηκα για μέρες, εκτιμώντας με ευγνωμοσύνη την θαυμάσια αυτή θεραπεία. Έτσι, η πραγματικότητα ήταν η ασθένεια ή η αίσθηση της υγείας και της ακεραιότητας; Ήταν η αντίληψη, που βασίζεται στην ύλη ή στο Πνεύμα, πλησιέστερα στην Αλήθεια; Επέλεξα την τελευταία.

Μερικοί θα κουνούσαν το κεφάλι τους και θα έλεγαν ότι αυτό δεν είναι απόδειξη. Εντελώς ασυνήθιστα πράγματα μπορούν να συμβούν. Αλλά όταν οι αποδείξεις θεραπείας, ενός ευρέος φάσματος καταστάσεων, συμβαίνει συστηματικά και με λογικό τρόπο στη ζωή ενός ανθρώπου και στη ζωή πολλών ανθρώπων παγκοσμίως για περισσότερο από έναν αιώνα, είναι φυσικό να παίρνει κανείς σοβαρά το κύρος μιας αντίληψης, που έχει σαν βάση το Πνεύμα.

Οι υλικές αισθήσεις μπορεί να μας λένε ότι, ανεξάρτητα από κάποιες θεραπείες, δεν είναι ρεαλιστικό να επιχειρηματολογούμε υπέρ της άποψης ότι η πραγματικότητα έχει την βάση της στο Πνεύμα. Το τεκμήριο της ύλης, όσο κι’ αν είναι διαστρεβλωμένο, είναι ακριβώς συντριπτικό. Όμως , οι φυσικές επιστήμες μας πείθουν να απορρίψουμε την άποψη ότι η γη είναι επίπεδη – ανεξάρτητα από το τι μας λένε τα μάτια μας. Κατά παρόμοιο τρόπο, είναι λογικό να αφήνουμε την Επιστήμη του Χριστιανισμού να ευλογεί τη ζωή μας με το να καλλιεργεί μια πνευματική αίσθηση της πραγματικότητας, μολονότι το υλικό τεκμήριο μας λέει το αντίθετο. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και οι μαθητές του Ιησού στην Καινή Διαθήκη συνέλαβαν εκλάμψεις της πνευματικής πραγματικότητας. Η τέλεια δημιουργία του Θεού είναι ακόμη ακριβώς εδώ για να την διακρίνουμε. Και μια τέτοια ματιά μπορεί να φέρει πρόοδο και θεραπεία.

Ο Χριστιανός Επιστήμονας αισθάνεται ότι η απόρριψη της ύλης είναι ρεαλιστική, λογική και Χριστιανική.  Θυμηθείτε, ότι είναι απόρριψη μόνο της ουσίας που συνεχώς χειροτερεύει, μιας δημιουργίας που πεθαίνει. Αυτό που πράγματι έχει σημασία για τον Χριστιανό, που αναζητά την Αλήθεια, πρέπει να είναι η αδιάσπαστη συνέχεια του Θεού, του Πνεύματος και της απείρως καλής δημιουργίας Του, την οποία μπορούμε να αντιληφθούμε εδώ και τώρα.