Στο πρώτο-πρώτο βιβλίο της Βίβλου, την Γένεση, ο Θεός παρουσιάζεται πνευματικός και μόνον καλός. Στη συνέχεια, αυτή η καλοσύνη αποκαλύπτεται όμορφα σαν αναπόσπαστο μέρος και της δημιουργίας του Θεού “Και ο Θεός είδεν όλα όσα εποίησεν και, ιδού, ήσαν καλά λίαν” ( Γένεσις 1:31) “Καλά λίαν” αναφέρεται σε σας ατομικά και συγκεκριμένα – έτσι σας δημιούργησε ο Θεός και έτσι παραμένετε αυτή τη στιγμή και αιώνια!
Αμέσως μετά από αυτά τα γεγονότα ακολουθεί αυτό που ουσιαστικά είναι μύθος, αλλά, που, από τον περισσότερο κόσμο, γίνεται αποδεκτό σαν γεγονός. Είναι μία δεύτερη αφήγηση της δημιουργίας- ωστόσο, δεν αποτελεί παρά παραποίηση της πρώτης. Αυτή η δεύτερη αφήγηση της δημιουργίας στην Γένεση παραμορφώνει σοβαρά και εσάς και τον Θεό. Ο Θεός περιγράφεται σαν ανθρωπόμορφος και εσείς σαν θνητοί, ευάλωτοι και δυστυχώς, αποκλεισμένοι από το καλό.
Ο Θεός δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως δύο πράγματα – και όμοιος με τον Δία και άπειρο, πανταχού παρόν Πνεύμα. Η διδασκαλία του Ιησού καταδεικνύει ότι μόνον η πρώτη διήγηση περί Θεού και δημιουργίας είναι έγκυρη.
Μήπως, τότε, αξίζει να διαγραφεί αυτή η δεύτερη διήγηση από την Βίβλο; Στην πραγματικότητα, είναι πολύ χρήσιμο να έχουμε αυτές τις δύο εκδοχές περί δημιουργίας δίπλα-δίπλα ,εκεί στην αρχή του βιβλίου. Ο λόγος είναι ότι ,από την στιγμή που γνωρίζουμε τα γεγονότα σχετικά με την αληθινή δημιουργία, είναι πολύ χρήσιμο να μας προειδοποιούν για το τί είδους ψέμματα μπορεί να ειπωθούν σχετικά με αυτή την δημιουργία. Αυτά τα ψέμματα συνήθως περιλαμβάνουν περιγραφές του ανθρώπου σαν υλικού, υποκείμενου στην ύλη και αποκομμένου από την καλοσύνη, που είναι ο Θεός. Μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες επειδή αυτά αποτελούν, απλώς, διαστροφές του αληθινού και καλού.
Ο Θεός πάντοτε παραμένει πανταχού παρόν καλό, Αγάπη και Πνεύμα. Εσείς, διαρκώς, αντανακλάτε αυτή την καλοσύνη. Είστε η ομοίωση της Αγάπης και είναι ο αιώνιος προορισμός σας να είστε ακριβώς αυτό. Τα ψέμματα για σας και τον Θεό δεν θα μπορούσαν ποτέ να αλλάξουν αυτή τη διευθέτηση. Όταν παραδέχεστε την αυθεντική δημιουργία – την αληθινή σας γένεση – η αντίληψη για την ύπαρξή σας εξαϋλώνεται, γίνεται πνευματική. Μία σωστή αρχή για να το πετύχετε αυτό, είναι να κατανοήσετε ότι δεν σάς έχουν δοθεί δύο ταυτότητες, μία πρόσκαιρη και μία αιώνια. Υπάρχει ένας και μόνον Θεός, μία και μόνη θεία Ζωή. Σημαντική πρόοδος σημειώνεται την στιγμή, που παραδέχεστε ότι η θεία Ζωή σάς ανήκει. Ο Θεός δεν σας δίνει ζωή. Ο Θεός είναι η Ζωή σας. Κάθε στιγμή, η ζωή σας ξεπηδά από την Ζωή πού είναι ο Θεός.
Η παραδοχή ότι ο Θεός είναι η μόνη Ζωή, που έχετε, εξαϋλώνει και την σκέψη και την ύπαρξη με έναν όντως διαφωτιστικό τρόπο. Να είστε ευγνώμονες και να χαίρεστε για κάθε φορά, που εκδηλώνετε την χαρά, ενεργητικότητα, το σφρίγος και την απολύτως άτρωτη κατάσταση της Ζωής. Τότε, η σκέψη σας υψώνεται πάνω από τους μύθους της δημιουργίας- που παρουσιάζουν ότι δήθεν κυβερνάσθε υλικά από την υλική αίσθηση – και πάνω από όλες τις παρωδίες της στερήσεως και της απομακρύνσεως από το καλό, που τις συνοδεύουν.
“Ο θνητός άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να σηκωθεί πάνω από τα πρόσκαιρα ερείπια της πλάνης, τη δοξασία στην αμαρτία, την αρρώστια και το θάνατο, ωσότου μάθει ότι ο Θεός είναι η μόνη Ζωή.” αναφέρει η Mary Baker Eddy (Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών, σελ. 289) Γιατί, λοιπόν, την εβδομάδα που μάς έρχεται, δεν προσπαθείτε να παρατηρήσετε πώς η εξαϋλωμένη σκέψη, που βασίζεται στην πραγματική αφήγηση της δημιουργίας στην Γένεση, μπορεί να σας εξασφαλίσει διαρκή και απτή χαρά.
