Απομυθοποιώντας τη θεραπεία

Σε πολλούς θρησκευτικούς κύκλους και φιλοσοφίες, αναζητήθηκαν μυστικιστικές εμπειρίες για να βρουν τον Θεό μέσω διαφόρων παραδόσεων και πρακτικών. Ο μυστικισμός αρχίζει με την γενική ιδέα ότι ο Θεός είναι ένα μυστήριο.

Η έννοια ότι ο Θεός είναι ένα μυστικό που έχει αποκαλυφθεί μόνο σε λίγους εκλεκτούς, ή μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις, θα απέκλειε τον παντογνώστη Θεό από το δικό Του σύμπαν. Η επιθυμία να γνωρίσουμε τον Θεό είναι μια σωστή επιθυμία, αλλά εδώ βρίσκεται το σημείο, που η Χριστιανική Επιστήμη ξεχωρίζει από άλλα συστήματα σκέψης: Η Χριστιανική Επιστήμη δείχνει ότι ούτε η θεραπευτική μέθοδος του Χριστού, την οποία διατυπώνει σαφέστατα, ούτε ο  Θεός είναι ένα μυστήριο. Διδάσκει ότι η πνευματική προσέγγιση του Ιησού στην θεραπεία είναι επιστημονικά εφαρμόσιμη και παγκοσμίως διαθέσιμη. Η Χριστιανική Επιστήμη δεν περιλαμβάνει ιεροτελεστίες, τελετουργίες ή μυστικισμό. Δεν είναι μια ουτοπική ψυχολογική εμπειρία. Δεν είναι μια προσπάθεια με έντονο συναισθηματισμό προκειμένου να συνδεθεί  με το θείο. Είναι η απόδειξη αυτού που είναι πάντοτε αληθινό και παρόν – η ενότητα του ανθρώπου με τον Θεό.

Ο Χριστός Ιησούς πρόσταξε, «Τους ασθενείς θεραπεύετε, τους λεπρούς καθαρίσατε, τους νεκρούς αναστήσατε, τα δαιμόνια εκβάλλετε: δωρεά λάβατε, δωρεά δότε» (Ματθαίος, 10:8). Δεν άσκησε ούτε δίδαξε τελετουργίες για να ολοκληρώσει αυτά τα έργα. Η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος αποκλείει κάθε μορφή υλικής λατρείας ή θρησκευτικού ελιτισμού. Ο Ιησούς είπε ότι πρέπει να λατρεύουμε το Πνεύμα «Εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης 4:23). 

Ο Ιησούς επικοινωνούσε με το Πνεύμα, αλλά όχι ως μυστικιστής. Ο μυστικισμός δέχεται ότι είναι αδύνατον να κατανοήσουμε τη θεία πραγματικότητα, πράγμα το οποίο θα σήμαινε ότι πνευματικά μέσα για τη θεραπεία μπορεί να μας διαφεύγουν. Αλλά ολόκληρη η ζωή του Ιησού απέδειξε ότι ο Θεός είναι μέσα στη συνείδησή μας. Ο Ιησούς δίδαξε ότι η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα μας.  Το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε αφήσει τα πάντα στον Θεό όχι μόνο δεν έκρυψε, αλλά αποκάλυψε τη θεία Αλήθεια και Αγάπη σαν την θεραπευτική δύναμη που είναι πάντοτε παρούσα. «Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς» (Ιωάννης, 14:26).

Ότι ο Παράκλητος, η Θεία Επιστήμη, έχει έλθει είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο στον Θεό και στις διδασκαλίες του Χριστού, μολονότι ερχόμαστε να κατανοήσουμε καλύτερα τον Θεό μέσα από την  πνευματική ανάπτυξη. Η Mary Baker Eddy, που ανακάλυψε και ίδρυσε την Χριστιανική Επιστήμη, βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «Οι διδασκαλίες του Χριστού δεν καλύπτονται από μυστήριο, και δεν είναι θεωρητικές και ατελείς, αλλά πρακτικές και πλήρεις· και επειδή είναι πρακτικές και πλήρεις, έχουν διατηρήσει όλη την απαραίτητη ζωτικότητά τους» (Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, σελ.98).

Η βαθιά επικοινωνία του Ιησού με τον Θεό είναι το αλάνθαστο παράδειγμα του τύπου της προσευχής, που χρειαζόμαστε για να συμμετέχουμε στην «απαραίτητη ζωτικότητα» των διδασκαλιών του. Η συνειδητή επίγνωσή του για τον Θεό πραγματοποιούσε την θεραπεία. Δεν μπορεί να βρεθεί αποτελεσματική θεραπευτική προσευχή στο μυστήριο ή στην ύλη. Μυστικές και υλικές προσεγγίσεις για θεραπεία ξεκινούν από τη θνητή νοημοσύνη και φθάνουν στο άγνωστο, αντί να αναγνωρίσουν τον παντογνώστη Θεό, ο οποίος διαβεβαιώνει, «Πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών» (Ιερεμίας 31:34).

Έτσι στην θεραπεία, πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση  στην ιδέα ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον Θεό, και ότι η απάντηση στην υγεία μας ή σε κάποιο πρόβλημα είναι ένα μυστήριο. Αυτές είναι επιθετικές νοερές υποβολές ενάντια στην αληθινή ιδέα του Θεού. Είναι η ομίχλη της θνητής σκέψης και όχι η σαφής αντίληψη της Αλήθειας. Οι υλικές προσεγγίσεις στην θεραπεία απορρίπτουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι το παν και την αγιότητα του ανθρώπου ως εικόνα και ομοίωση του Θεού. Δεν αναγνωρίζουν την καθαρά πνευματική μέθοδο της θεραπείας.

Δεν είμαστε ψυχές, παγιδευμένες στην ύλη, οι οποίες πρέπει με κάποιον τρόπο να βρουν διέξοδο από την ύλη για να βρουν το Πνεύμα, τον Θεό. Όπως κήρυξε ο Απόστολος Παύλος, «Εν αυτώ ζώμεν, και κινούμεθα, και υπάρχομεν» (Πράξεις 17:28). Τότε δεν προσευχόμαστε με την ιδέα να βγούμε από την ύλη για να επιτύχουμε την θεραπεία· αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα ότι, σαν παιδιά του Θεού, είμαστε ήδη πνευματικοί και δεν μπορεί να είμαστε χωριστά από τον Πατέρα μας, τον μόνο δημιουργό, το Πνεύμα.

Με αυτόν τον τρόπο, οι προσευχές μας στον άπειρο Νου δεν καλύπτουν αλλά αποκαλύπτουν ότι είμαστε αχώριστοι από τον Θεό. Η έμπνευση του Πνεύματος αποκαλύπτει έμπρακτα την θεία δύναμη και  χάρη στην ανθρώπινη συνείδηση. Η κοινωνία με τον Θεό είναι η λειτουργία του Πνεύματος. Φθάνει στα βάθη της καρδιάς και του νου μας και δείχνει την αιώνια αγάπη του Θεού για μας. Φέρνει την θεραπεία που έχουμε ανάγκη σε κάθε περίοδο της ζωής μας.

Η πνευματική κοινωνία με το ένα θείο Εγώ, τον Θεό, απαιτεί  ανάταση της σκέψης  και την απουσία από το σώμα, αλλά όχι σαν μια μυστικιστική εμπειρία. Η κυρία Eddy δίνει το βαθύ νόημα και την θεραπευτική πρακτικότητα της διδασκαλίας του Αποστόλου Παύλου «να αποδημήσωμεν από του σώματος και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον» (Κορ.Β, 5:8). Το Επιστήμη και Υγεία αναφέρει: «Να ‘ενδυμώμεν προς τον Κύριον’ θα πη να έχουμε όχι απλώς συναισθηματική έκσταση ή πίστη, αλλά την πραγματική απόδειξη και κατανόηση της Ζωής όπως αποκαλύπτεται στην Χριστιανική Επιστήμη. Να είμαστε ‘με τον Κύριον’ θα πη να υπακούμε στο νόμο του Θεού, να κυβερνώμαστε απόλυτα από τη θεία Αγάπη – από το Πνεύμα, όχι από την ύλη».

Η κυρία Eddy, στη συνέχεια, μας δίνει το δεύτερο βήμα, και το αποτέλεσμα, του να ζούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα αυτή την κοινωνία με το Πνεύμα: «Νοιώσε, έστω και για μια στιγμή, ότι η Ζωή και η νοημοσύνη είναι απόλυτα πνευματικές – ότι δεν είναι ούτε στην ύλη, ούτε από ύλη – και τότε το σώμα δε θα εκφράζει κανένα παράπονο. Αν υποφέρεις από μια δοξασία αρρώστιας, θα γίνεις ξαφνικά καλά. Η λύπη μεταβάλλεται σε χαρά όταν το σώμα κυβερνάται από την πνευματική Ζωή, την Αλήθεια και την Αγάπη» (σελ.14).

Η εφαρμογή της Χριστιανικής Επιστήμης δεν είναι μια μυστηριώδης εμπειρία, ή μια εκστατική εκδήλωση προσευχής. Είναι το πνευματικά αγνό σύστημα θεραπείας  του Χριστού. Είναι η φανερή, σαφής, εφικτή Αλήθεια, που έρχεται στην ανθρώπινη συνείδηση  στον καθένα από μας για να την καταλάβει και να την αποδείξει.