Σε αυτήν την ξεμυαλιστική εποχή των μοντέρνων μικροσυσκευών, των ιστοτόπων βιαστικής κοινωνικής δικτυώσεως και των πρωτοφανών επιλογών σε κάθε σφαίρα ανθρώπινης δραστηριότητας, πώς αποφασίζει κάποιος με σωφροσύνη σχετικά με το τι να ψωνίσει ή να παρακολουθήσει στην τηλεόραση ή, ακόμη, και πώς να ζήσει την ζωή του;
Πώς επιλέγεις ανάμεσα σε 34 διαφορετικά είδη ψωμιού, στο σούπερ μάρκετ, ή ανάμεσα σε πάμπολλες αποχρώσεις του λευκού, σε μια πτέρυγα πολυκαταστήματος, που πουλάει μπογιές με ονομασίες όπως Πιεσμένο Βαμβάκι, Χιόνι υπό το Φεγγαρόφως και Απαλό Λινάρι ;
Για βοήθεια, δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ. Υπάρχει η Βίβλος. Ας αντηχήσει στα αυτιά μας η ισχυρή παρότρυνση του Ιησού του Ναυή προς τους Ισραηλίτες να επιλέξουν εάν θα ακολουθούν τον Κύριο, που έχει αποδείξει επανειλημμένως την αξιοπιστία Του, ή εάν θα επιτρέψουν στους τοπικούς θεούς να τους ελέγχουν : «εκλέξατε σήμερον ποιον θέλητε να λατρεύητε» (Ιησούς του Ναυή 24:15).
Και η Mary Baker Eddy τόνισε πόσο σημαντικό είναι να επιλέξουμε την πραγματικότητα του καλού, εξηγώντας ότι: «Ο άνθρωπος είναι υποτελής στο Θεό, το Πνεύμα, και σε τίποτε άλλο. Το είναι του Θεού είναι απειρία, ελευθερία, αρμονία και απεριόριστη μακαριότητα» (Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών,σελ.481).
Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αυτές οι ιδιότητες απορρέουν, φυσικά, από την ταύτισή μας με τον Θεό, την οποία εξηγεί ο Ιησούς Χριστός στο 15ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, με την αναλογία της αμπέλου και των κλημάτων. Η ζωή μας δεν θα καρποφορήσει εάν δεν παραδεχόμαστε ανεπιφύλακτα αυτή την ταύτιση, ούτως ώστε να διακρίνουμε την πνευματική κατεύθυνση, που ο Θεός μάς προσφέρει.
Ασφαλώς μπορούμε να εμπιστευθούμε τον θείο Νου για να μας υποδείξει τις αποφάσεις, που πρέπει να λάβουμε, όπως μας διαβεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος :¨ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια” (Γαλάτας 5 : 22-23 ).
Δεν μπορούμε να αναπτύξουμε αυτές τις αρετές (ή όσες αναφέρει η Mrs. Eddy) από μόνοι μας. Αν θέλουμε να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής μας εμπειρίας, καλό θα ήταν να αναγνωρίσουμε ότι ή ζωή μας είναι ήδη, ένα με το Άγιο Πνεύμα, υπό τον έλεγχο του οποίου, η καρποφορία είναι ανεμπόδιστη. Αυτό το γεγονός απομακρύνει την πίεση, την ταραχή, το συναίσθημα ανεπάρκειας, που τόσο εύκολα κυριεύουν τον πολυάσχολο βίο μας, στην εποχή μας.
Εξακολουθούμε, βέβαια, να έχουμε επιλογές. Παραδείγματος χάριν, μπορούμε να επιλέξουμε να εκφράζουμε περισσότερη αγάπη, παραδεχόμενοι την ενότητά μας με την θεία Αγάπη. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται το μίσος, καμία αδικία δεν εγγυάται την πικρία.
Μπορούμε να διαλέξουμε την υπομονή διότι είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους παραδεχόμαστε την αλάνθαστη διακυβέρνηση (και υπομονή) της θείας Αγάπης, που είναι η πηγή της υπομονής. Μπορούμε να μετατρέψουμε την περίοδο της αναμονής σε χρόνο, που μας δίνει την ευκαιρία θεραπευτικής προσευχής.
Και μπορούμε να θέσουμε την εγκράτεια στην κορυφή του καταλόγου μας των ουσιωδών στόχων. Όπως είπε ,κάποτε, ο φιλόσοφος και συγγραφέας θεμάτων θρησκευτικού περιεχομένου Dallas Willard,μπορούμε, πάντοτε, να : ασκούμαστε στο να μην επιδιώκουμε να έχουμε, πάντα, την τελευταία λέξη.”Μπορούμε να φροντίζουμε να είμαστε βέβαιοι ότι η θεία Αγάπη έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο!
Σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής, υπάρχει κάτι καλύτερο από το να επιλέγουμε να επηρεαζόμαστε αποκλειστικά και μόνον από τον Θεό;
