Όποιος έχει προσπαθήσει να σταματήσει το κάπνισμα ξέρει πόσο δύσκολο είναι – τα συμπτώματα στέρησης είναι έντονα και επίμονα. Είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει κανείς. Αλλά με την Χριστιανική Επιστήμη έμαθα ότι η δύναμη του Θεού είναι πολύ πιο μεγάλη από οποιαδήποτε εξάρτηση, όσο επίμονη κι’ αν είναι.
Πριν από περίπου πέντε ή έξη χρόνια, όταν μόλις είχα ακούσει για την Χριστιανική Επιστήμη, ο γιός μου ήλθε να μείνει μαζί μου. Κάπνιζε, και συνηθίζαμε να καθόμαστε μαζί έξω στη βεράντα. Πολύ σύντομα άρχισα να καπνίζω μαζί του. Μετά από μερικούς μήνες, έφτασα να καπνίζω δύο πακέτα την ημέρα. Δεν ήμουν ευχαριστημένος που άρχισα να καπνίζω. Κάπνιζα πριν από χρόνια και το είχα κόψει με μεγάλη δυσκολία, έτσι γνώριζα τι αγώνα είχα μπροστά μου. Και ήταν αγώνας.
Κατ’ αρχήν προσπάθησα να περιορίσω τα τσιγάρα. Έλεγα στον εαυτό μου ότι θα κάπνιζα ένα τσιγάρο κάθε ώρα (αυτή την απόφαση την κράτησα ακριβώς την πρώτη ώρα). Προσπάθησα να μην καπνίζω στο αυτοκίνητο και στερέωσα τα παράθυρα ώστε να μην ανοίγουν. Αποφάσισα να καπνίζω έξω από το αυτοκίνητο και συχνά στεκόμουν κάτω από τις μαρκίζες μέσα στη βροχή. Στη δουλειά παρασυρόμουν από την ανάγκη να καπνίσω στη διάρκεια της ημέρας και έχανα πολύ χρόνο στο καπνιστήριο, ενώ θα έπρεπε να εργάζομαι. Η απόδοσή μου έπεσε κατακόρυφα. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα να σταματήσω, αλλά τα συμπτώματα στέρησης φαίνονταν πολύ δυνατά.
Τελικά, αν και ήμουν πολύ νέος στην Χριστιανική Επιστήμη, πήρα το θάρρος να τηλεφωνήσω για πρώτη φορά σε μια πνευματική θεραπεύτρια της Χριστιανικής Επιστήμης. Ήταν πρόθυμη να με βοηθήσει και μου ζήτησε να της τηλεφωνώ κάθε μέρα. Μου έδωσε ένα αντίτυπο του Επιστήμη και Υγεία, κι’ εγώ ξέθαψα την παλιά μου Αγία Γραφή – και αρχίσαμε μαζί να προχωρούμε μέσα από αυτά τα βιβλία. Ξεκινήσαμε με τον ορισμό του ανθρώπουπου δίνει η Mary Baker Eddy – ότι ο άνθρωπος είναι πνευματική ιδέα – τέλεια, η εικόνα της Αγάπης. Και πως ο Ιησούς απέδειξε για ολόκληρη την ανθρωπότητα αυτή τη θεία ιδέα στην πληρότητά της. Κάθε φορά που μιλούσαμε, μου θύμιζε ότι ο Θεός είναι Αγάπη και ότι δεν ήταν δυνατόν να είμαι σκλάβος του καπνού. Μου τόνιζε αυτή τη βιβλική περικοπή: «Εάν όμως περιπατούμεν εν τω φωτί καθώς αυτός (ο Θεός) είναι εν τω φωτί …. ο Ιησούς Χριστός ο Υιός αυτού (του Θεού) καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α’ Ιωάννη 1:7).
Καθώς συνέχιζα την προσπάθεια να ελαττώσω ή ακόμη και να σταματήσω το κάπνισμα, δεν έκανα καμία πρόοδο. Τελικά, απλά σταμάτησα να προσπαθώ. Ο Θεός θα το «έκανε», επειδή η δική μου ανθρώπινη θέληση δεν είχε τη δύναμη.
Ένα πρωί πήγαινα στην εκκλησία (εκείνη την εποχή πήγαινα σε άλλη εκκλησία) και μόλις είχα πετάξει ένα τσιγάρο από το παράθυρο. Καθώς έστριψα την γωνία, ακριβώς δίπλα σ’ ένα πολυσύχναστο κατάστημα – τόσο ξαφνικά σαν αστραπή – θεραπεύτηκα στη στιγμή. Εκείνη τη στιγμή ελευθερώθηκα από τον εθισμό μου. Ήξερα ότι θεραπεύτηκα, γιατί δεν φοβόμουν πια να προχωρήσω χωρίς τσιγάρο. Από εκείνο το σημείο και μετά, δεν είχα κανένα σύνδρομο στέρησης και ποτέ ξανά δεν επιθύμησα να καπνίσω. Η αλήθεια με είχε ελευθερώσει.
Για πρώτη φορά, κατάλαβα ότι δεν ήταν κάτι που είχε σχέση με μια φυσική ανάγκη και καθώς η πνευματική θεραπεύτρια προσευχήθηκε για να με δει σαν το τέλειο παιδί του Θεού, εγώ είχα την εμπειρία αυτού που μου είχε πει από την αρχή – ότι ο Θεός είναι Αγάπη. Αυτό που φαινόταν σαν φυσική εξάρτηση έδειξε μόνο του ότι ήταν μια ψευδαίσθηση – ένας τρομερός εφιάλτης.
Όταν μαθαίνουμε μαθηματικά για πρώτη φορά, κάνουμε πολλά λάθη γιατί δεν καταλαβαίνουμε εντελώς τους κανόνες των μαθηματικών. Αν και μπορεί να γράφουμε στον πίνακα 2 + 2 = 5, δεν μπορούμε ποτέ να αλλάξουμε το γεγονός ότι το σωστό είναι 4. Κατά τον ίδιο τρόπο έμαθα ότι τα παιδιά του Θεού δεν είναι υλικά όντα στο έλεος της παρόρμησης και των εθισμών, αλλά είναι αιωνίως πνευματική εικόνα και ομοίωση του Θεού. Δεν έχει σημασία πόσο πραγματικό φαινόταν όλο αυτό, ή πόσο καιρό μπορεί να πίστευα ότι 2 + 2 = 5, πάντα η απάντηση ήταν 4. Εφόσον ο Θεός, ο Νους είναι το παν, η εξάρτησή μου στο κάπνισμα δεν ήταν ποτέ αληθινή.
Αυτή η θεραπεία με έκανε ν’ αρχίσω να αναρωτιέμαι για το καθετί που διδάχθηκα να πιστεύω σχετικά με τη φύση της πραγματικότητας και της ζωής. Τις ημέρες που ακολούθησαν θέλησα να μάθω περισσότερα για την Χριστιανική Επιστήμη. Σύντομα, γνώρισα μια δασκάλα της Χριστιανικής Επιστήμης και με δέχθηκε στην τάξη της, αν και εκείνη την εποχή ήμουν ακόμη πρόεδρος συμβουλίου μιας άλλης εκκλησίας. Πέρασα τάξη και λίγους μήνες αργότερα άφησα την πρώτη εκκλησία μου κι’ έγινα μέλος της Μητέρας Εκκλησίας και της τοπικής εκκλησίας.
Από την εμπειρία μου έμαθα ότι ζούμε σ’ ένα πνευματικό κόσμο και δεν είμαστε δέσμιοι υλικών συνθηκών. Όλα αυτά που αποκαλούμε προβλήματά μας είναι μια παρανόηση του Θεού και της ταυτότητάς μας ως τέλεια, αμετάβλητη ιδέα.
Μπορεί να είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε. Το ξέρω, γιατί ποτέ δεν διανοήθηκα ότι μια τέτοια θεραπεία ήταν δυνατή μέχρι να την βιώσω εγώ ο ίδιος. Τώρα όταν διαβάζω στην Αγία Γραφή τις θεραπείες του Ιησού, καταλαβαίνω ότι αυτό που φαίνεται θαύμα σε μας είναι η φυσική ενέργεια της Αγάπης. «Το θαύμα της χάρης δεν είναι θαύμα για την Αγάπη» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.494).
Πολύ περισσότερο από δόγμα ή πίστη, η Χριστιανική Επιστήμη είναι η απόδειξη της αγάπης του Θεού για όλους εμάς, και αυτή η αλήθεια θεραπεύει σήμερα – όπως έκανε τον καιρό του Ιησού. «Η θεία μεταφυσική δεν είναι αντικείμενο εμπαιγμού, είναι η Αλήθεια μαζί μας, ο Θεός που “εκδηλώθηκε στη σάρκα “, όχι μόνο με θαύμα και παραβολή, αλλά με απόδειξη. Είναι η θεία φύση του Θεού, που δεν ανήκει σ’ ένα θρησκευτικό κανόνα που τώρα τελείωσε, αλλά είναι πάντοτε παρών, διώχνει το κακό, θεραπεύει τους ασθενείς κι’ ανασταίνει τους νεκρούς – ανασταίνει τους ανθρώπους που είναι θαμμένοι στις υλικές αισθήσεις (Mary Baker Eddy, The First Church of Christ, Scientist, and Miscellany, σελ.109-110).
Knoxville, Tennessee, USA
