Πολλοί άνθρωποι σήμερα υποστηρίζουν ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε τις δικές μας εμπειρίες και ότι η σκέψη, καλή ή κακή, καθορίζει τις περιστάσεις και τα γεγονότα στη ζωή μας. Υποστηρικτές αυτής της άποψης συχνά προχωρούν περισσότερο και λένε ότι αν προσεκτικά και συγκεκριμένα απεικονίσουμε τις επιθυμίες μας, αυτά ακριβώς τα πράγματα θα υλοποιηθούν στην εμπειρία μας.
Πολλοί από τους φίλους μου με ενθουσιασμό συμμερίσθηκαν την άποψη μου αυτή, λέγοντας ότι ταιριάζει πολύ με την Χριστιανική Επιστήμη. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα κοινά πράγματα που έχουμε με εκείνους που έχουν άλλες πεποιθήσεις και είμαι ευγνώμων γιατί η αγάπη του Πατέρα-Μητέρα Θεού μου δίνει την δυνατότητα να βρω κοινό έδαφος μαζί τους. Αλλά έχω διαπιστώσει ότι είναι εξίσου σημαντικό να καταλάβουμε την διάκριση μεταξύ των θεωριών που έχουν ως αρχή τον ανθρώπινο νου και εκείνων που έχουν ως αρχή τον θείο Νου, ή το Θεό, που είναι η βάση της εφαρμογής της Χριστιανικής Επιστήμης.
Η Mary Baker Eddy, η οποία ανακάλυψε την Χριστιανική Επιστήμη, έθεσε καθαρά ως βάση της θρησκείας της την Πρώτη Εντολή, «Μη έχεις άλλους θεούς πλην εμού» (Έξοδος 20:3). Πράγματι, έγραψε στο εγχειρίδιό της Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, «Η Πρώτη Εντολή είναι το αγαπημένο μου εδάφιο. Αποδείχνει την Χριστιανική Επιστήμη. Εντυπώνει στο νου την τριαδικότητα του Θεού, του Πνεύματος, του Νου, σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει άλλο πνεύμα ή νου εκτός από τον Θεό, το αιώνιο καλό και ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ένα Νου» (σελ.340).
Εάν πιστεύουμε ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός και ως εκ τούτου, ένας Νους ή ένας Δημιουργός, μπορούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες, προβλήματα ή αποτελέσματα χωριστά από τον Θεό; Αυτό είναι αδύνατο! Ο άνθρωπος (άνδρας ή γυναίκα) δεν είναι δημιουργός αλλά η αντανάκλαση του καλού του ενός Δημιουργού. Όλο το καλό στη ζωή μας πηγάζει από τον πάνσοφο, γεμάτο αγάπη και καλοσύνη Θεό, και αυτό το καλό εκφράζεται στην δημιουργία Του. Ο θείος αυτός Νους, όχι ο ανθρώπινος νους, γνωρίζει τα πάντα και πληροί όλες τις ανάγκες μας, είτε η ανάγκη αυτή είναι για σπίτι, αυτοκίνητο, εργασία ή σύζυγο. Κάθε εσκεμμένη προσπάθεια εκ μέρους μας να χειραγωγήσουμε ή να εστιάσουμε την ανθρώπινη σκέψη για να «φτιάξει» ή να βελτιώσει τις συνθήκες μας φανερώνει μια παρανόηση του Θεού και της καλοσύνης Του. Ο Ιησούς είπε, «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; …επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθεί» (Ματθαίος 6:31-33).
Η κα Eddy έγραψε: «Η θεία Επιστήμη, που υψώνεται πάνω από τις θεωρίες της φυσικής, αποκλείει την ύλη, αναλύει τα πράγματα σε σκέψειςκαι αντικαθιστά τα αντικείμενα της υλικής αίσθησης με πνευματικές ιδέες» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.123). Για μένα, αυτό λέει ότι όταν αισθανόμαστε ότι χρειαζόμαστε ή θέλουμε κάτι, το πρώτο βήμα είναι να υψωθούμε πάνω από τις θεωρίες της φυσικής που ισχυρίζονται ότι η ζωή έχει μια υλική κι’ όχι μια καθαρά πνευματική βάση. Αντί να ξεκινήσουμε με την ύλη, δημιουργώντας στο νου μας το υλικό αντικείμενο, ελπίζοντας να το δούμε να πραγματοποιείται στην εμπειρία μας, οι Χριστιανοί Επιστήμονες αναλύουν τα υλικά πράγματα σε σκέψεις. Πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Με την κατανόηση της ουσίας μιας ιδέας. Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε ένα σπίτι, ειδικά, ένα κόκκινο σπίτι με σκούρα παντζούρια και φράχτη. Τι πραγματικά αντιπροσωπεύει αυτό το σπίτι για μας; Τι είναι αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε και θέλουμε; Δεν είναι οι πνευματικές ιδιότητες που αντιπροσωπεύει η έννοια του σπιτιού – αγάπη, ζεστασιά, άνεση, ειρήνη, ασφάλεια, προστασία της ιδιωτικής ζωής, ομορφιά, φως, ευρυχωρία, χαρά και φιλοξενία; Η σκέψη του «σπιτιού» είναι
πραγματικά μια πνευματική ιδέα και οι ιδιότητες του σπιτιού ήδη υπάρχουν στην ατομική συνείδηση. Δεν χρειάζεται να βγούμε έξω και να τις αναζητήσουμε και δεν μπορούμε να φαντασθούμε τις ιδιότητες. Μπορούμε να τις αγαπήσουμε σαν ένα σταθερό και αιώνιο μέρος της ύπαρξής μας. Μπορούμε να εκφράζουμε φιλοξενία και όλες τις ιδιότητες που περιέχονται στην έννοια του σπιτιού, οπουδήποτε κι’ αν είμαστε και όταν το κάνουμε, αγαπάμε το πνευματικό μας σπίτι και ευλογούμε και τους άλλους. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να νοιώσουμε έκπληξη όταν βρούμε το τέλειο σπίτι, ευλογώντας όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά όλους.
Είχα κάποτε μια εμπειρία που πραγματικά χρειάσθηκε να αναζητήσω πρώτα την «βασιλεία του Θεού» στην κατάλληλη στιγμή. Ήμουν δασκάλα στην δευτέρα τάξη. Μελετούσαμε τη ζωή των ωκεανών και κανόνισα να πάρω την τάξη μου για να παρατηρήσουμε φάλαινες. Επειδή το ταξίδι θα διαρκούσε αρκετά για να είμαστε πίσω κατά τη λήξη των μαθημάτων, το προγραμμάτισα για κάποια Κυριακή. Με ακολούθησαν στο καράβι όλοι οι γονείς με ένα μεγάλο λεωφορείο, μια ώρα μακριά από το σχολείο. Τα είχα ρυθμίσει όλα, είχα κάνει κράτηση και είχα στείλει τα χρήματα. Αλλά όταν έφθασα στο ταμείο με όλους τους μαθητές μου και τους γονείς τους πίσω μου, η νεαρή γυναίκα που καθόταν στο ταμείο, μου είπε ότι δεν κάνουν κράτηση και δεν είχαν σημειώσει ότι είχα κάνει. Επιπλέον, δεν υπήρχε αρκετός χώρος πάνω στο καράβι για όλη την τάξη μου και τους γονείς τους. Έγινα έξαλλη και ζήτησα να δω τον διευθυντή, αλλά μου είπαν ότι δεν υπήρχε διευθυντής εκείνη την στιγμή. Δοκίμασα τα πάντα, αλλά μάταια. Εκείνη τη στιγμή ήμουν σε τέτοια πνευματική αναστάτωση που θα μπορούσα να πηδήξω από την αποβάθρα παρά να συγκεντρωθώ και να προσευχηθώ αποτελεσματικά! Πανικοβλημένη και ταπεινωμένη κοίταξα τα ανυπόμονα μικρά παιδιά και τους ανήσυχους γονείς τους και στάθηκα παράμερα. Κάνοντας μια αδύναμη προσπάθεια να ηρεμήσω τον εαυτό μου, προσπάθησα να ακούσω. Μου ήρθε η σκέψη, «Αφού ο Θεός είναι Νους …» Αυτό ήταν. Αφού ο Θεός είναι Νους, τότε δεν υπάρχει λάθος, δεν υπάρχουν απογοητευμένα παιδιά, δεν υπάρχει η άκαμπτη ταμίας. Αφού ο Θεός είναι Νους, υπάρχει η τέλεια αρμονία και συγκεκριμένη λύση. Αφού ο Θεός είναι Νους, δεν έχει σημασία αν εκείνη τη στιγμή μπορώ να το δω αυτό ή όχι. Εξακολουθεί να είναι αλήθεια. Ήξερα ότι ο θείος Νους είχε τον έλεγχο.
Σχεδόν αμέσως, με πλησίασε ένας άνδρας και μου είπε: «Συγγνώμη, αλλά άκουσα τυχαία το πρόβλημά σας. Ήμουν διευθυντής σχολείου και κάθε δασκάλα που παίρνει την τάξη της για εκδρομή μια Κυριακή απόγευμα αξίζει ένα σκάφος. Έχω ένα αλιευτικό σκάφος, έτσι συγκεντρώστε όλη την τάξη σας και τους γονείς τους και πάμε. Πάμε να παρατηρήσουμε φάλαινες». Ήταν το καλύτερο ταξίδι που έκανα ποτέ. Η συνειδητοποίηση ότι αφού ο Νους είναι ο Θεός, ότι τα πάντα λειτουργούν με νοημοσύνη, σοφία και τάξη, έφερε την άμεση λύση στην κατάσταση.
Η Αγία Γραφή λέει, «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής» (Ιάκωβος 1:17). Ο θείος Νους είναι ο μόνος Νους. Όλες οι αληθινές σκέψεις και τα κίνητρα προέρχονται από αυτόν το Νου. Καθώς λαμβάνομε υπόψη την συμβουλή του Ιησού, «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθεί» (Ματθαίος 6:33), θα αφήσουμε αυτόν τον νου να είναι μέσα μας που ήταν επίσης και στον Χριστό Ιησού. «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού» (Φιλιπ. 2:5).
