Αυτό που υποστηρίζει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι υπάρχουν πολλές αιτίες ή επιρροές που οδηγούν την εμπειρία μας – ότι ανά πάσα στιγμή κάποια σαρωτική δύναμη μπορεί να εκδηλωθεί εις βάρος μας. Μπορεί να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να σκεφθούμε ότι μια κληρονομική ασθένεια αποφάσισε να κάνει την εμφάνισή της. Ή να πάμε στο γραφείο και να διαπιστώσουμε ότι η «συρρίκνωση» μας στέρησε την εργασία μας. Ή μπορεί να μάθουμε ότι μια πολύτιμη σχέση που φαινόταν «ακλόνητη» ξαφνικά έπαψε να είναι σταθερή.
Όλο αυτό σημαίνει ότι, από την ανθρώπινη σκοπιά, υπάρχει μια αίσθηση, που μας διαποτίζει, ότι η ζωή μας δεν είναι υπό έλεγχο. Μπορούμε να πούμε ότι δεν φαίνεται να είναι μια επιτακτική αιτιώδης επιρροή που υπερισχύει. Δεν φαίνεται να υπάρχει ένας άπειρος Θεός που η διάχυτη επιρροή του μας αγκαλιάζει εντελώς.
Αλλά αυτή η ετυμηγορία έρχεται σε έντονη αντίθεση με τον λόγο του Θεού στη Γένεση: «Άς κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών, και άς εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης» (1:26). Κατά την δική μας αντίληψη, αυτή η εξουσία απλά δεν φαίνεται να είναι μέρος της εμπειρίας μας.
Πως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Αφενός, έχουμε την Αγία Γραφή που αναφέρει ότι η δημιουργία του Θεού είναι τέλεια και πάντοτε παρούσα – ενώ η εμπειρία μας είναι εντελώς διαφορετική. Η απάντηση σ’ αυτό το παράδοξο βρίσκεται στον τολμηρό κανόνα της Mary Baker Eddy, που μοιράζεται μαζί μας στο βιβλίο της Επιστήμη και Υγεία: «Ο θνητός νους βλέπει ότι πιστεύει, όπως ακριβώς πιστεύει και ότι βλέπει» (σελ.86). Αυτό ο κανόνας δείχνει ότι ο ανθρώπινος νους – η ικανότητα σκέψης που φαίνεται ότι με αυτήν λειτουργούμε – βλέπει τα αποτελέσματα της δικής του δοξασίας. Και στην περίπτωση που όλα αυτά τα πράγματα φαίνονται να μην πηγαίνουν καλά, η δοξασία που έχουμε στο πίσω μέρος της σκέψης μας είναι ότι περισσότερες από μια αιτίες ή επιρροές λειτουργούν στην ζωή μας.
Τώρα, αν και έτσι φαίνεται να είναι η κατάσταση όσον αφορά τον ανθρώπινο νου, για τον Ιησού Χριστό, αυτόν που απέδειξε με τον πιο μεγαλειώδη τρόπο τη θεία Επιστήμη, υπήρχε μόνο μια αιτία ή αρχή που λειτουργούσε ή μπορούσε να λειτουργεί. Για τον Ιησού υπήρχε μόνον μια οντότητα, ένας Θεός, ένας Νους, μια αιτία πίσω από κάθε τι. Μπορούσε να προσεύχεται, «Διότι σου είναι η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας» (Ματθαίος 6:13), διότι αρνήθηκε να αναγνωρίσει οτιδήποτε άλλο εκτός από την τέλεια πνευματική δημιουργία. Το παράδειγμα αυτό κυριαρχεί σε ολόκληρη τη γήινη εμπειρία του, και είχε ως αποτέλεσμα τη θεραπεία. Γιατί; Διότι είχε την ταπεινότητα να συνειδητοποιήσει ότι ο θείος Νους ήταν ο δικός του νους και ως εκ τούτου η εμπειρία του δεν θα μπορούσε ποτέ να διαχωριστεί από το Θεό, ο οποίος γνωρίζει μόνο την τελειότητα της δικής του δημιουργίας.
Ο Ιησούς, που δεν παραπλανιόταν ή αντιδρούσε στο τι του έλεγαν οι σωματικές αισθήσεις, έπρεπε να συνειδητοποιήσει ότι η φύση της μαρτυρίας των σωματικών αισθήσεων είναι και απατηλή και υπνωτιστική. Σύμφωνοι, χρειάζεται πολύ θάρρος για να αποδεχθεί κανείς ότι η εμφάνιση του ανθρώπινου γένους ως σωματική, υλική και θνητή είναι απλά μια ψευδαίσθηση. Και εν πάση περιπτώσει, να γιατί θέλουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, αφού βλέπουμε ότι ο Ιησούς, ανάγοντας την ανθρώπινη κατάσταση σε ψευδαίσθηση και εμμένοντας στο γεγονός ότι ο παράδεισος είναι εδώ και τώρα, που είναι η παρούσα πραγματικότητα για όλους μας, επέφερε τη θεραπεία. Ήταν η απόλυτη άρνησή του να αποδεχθεί οποιαδήποτε άλλη αιτία εκτός από το Θεό, που του έδωσε την δύναμη να είναι μια ευλογία για όλο τον κόσμο.
Από αυτά που είπαμε, προκύπτει ότι προφανώς χρειαζόμαστε μια σαφή κατανόηση της παρουσίας του Θεού, προκειμένου όχι μόνο να αντιληφθούμε μια τέτοια δύναμη, αλλά και για να δούμε ότι λειτουργεί στην εμπειρία μας. Στην δική μου περίπτωση, ένοιωσα έκπληξη όταν συνειδητοποίησα ότι υπήρχε κανόνας στις λεγόμενες φυσικές επιστήμες, που ευθυγραμμίζεται με τους απόλυτους νόμους που διέπουν την δημιουργία του Θεού. Γνωρίζουμε ότι το καθαρό νερό παγώνει πάντα σε μηδέν βαθμούς Κελσίου. Είναι ένα φαινόμενο, το οποίο εμφανίζεται πάντα υπό συνθήκες παγετού – ένα αμετάβλητο φυσικό φαινόμενο ή νόμος.
Στο έργο της «Επιστήμη του Είναι», που είναι το θεμέλιο της Χριστιανικής Επιστήμης, η Mary Baker Eddy τόνισε το απόλυτο φαινόμενο των θείων νόμων, που λειτουργούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Με έκανε να καταλάβω ότι αν ο Θεός έχει αποφασίσει ότι ο άνθρωπος είναι «η εικόνα και ομοίωση του Πνεύματος» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.172), τότε αυτός ο κανόνας που διέπει τη δημιουργία είναι πάντα εν ισχύ κι ως εκ τούτου κανένας άλλος ορισμός για τη φύση του ανθρώπου είναι έγκυρος.
Αλλιώς, πως θα μπορούσε να γράψει, μερικές σελίδες παρακάτω, μια τέτοια διαβεβαίωση: «Η απόδειξη της θεραπευτικής δύναμης και της απόλυτης εξουσίας του θείου Νου είναι για μένα τόσο βέβαιη όσο και η απόδειξη της ίδιας μου της ύπαρξης» (σελ. 177), αν δεν καταλάβαινε ότι τέτοια θεία διατάγματα είναι απόλυτα;
Από αυτή τη δήλωση μπορούμε να συμπεράνουμε ότι δεν υπάρχουν πραγματικές συνέπειες σε κάθε ανθρώπινη «εκδήλωση». Νομίζω ότι μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι οι περισσότεροι από εμάς θα παραδεχθούν ότι όταν κάτι δεν πάει καλά, φοβόμαστε περισσότερο για τις επιπτώσεις παρά για το ίδιο το γεγονός. Γι’ αυτό τον λόγο, πρέπει να είμαστε αμετάπειστοι ότι είναι ο Θεός, ο Νους, που βασιλεύει, κι όχι οι περιστάσεις. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, πριν μερικούς μήνες, μου τηλεφώνησε κάποια φίλη για να μου αναφέρει ότι ο σύζυγός της μόλις είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο και η μια πλευρά του σώματός του είχε παραλύσει. Ένα ελικόπτερο-ασθενοφόρο ήταν έτοιμο να τον παραλάβει και να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Κατά την διάρκεια της τηλεφωνικής μας συνομιλίας της τόνισα ότι αυτή η εκδήλωση δεν μπορούσε να έχει συνέπειες γιατί η θεία Αγάπη δεν επέβαλε ποτέ κυρώσεις σε τίποτε άλλο παρά μόνο στην ίδια την μαρτυρία. Δεν θα μπορούσαμε να χωριστούμε από αυτή τη θεία Αγάπη. Μου τηλεφώνησε την επόμενη μέρα με πραγματική χαρά για να μου πει ότι, προς μεγάλη αμηχανία του ιατρικού προσωπικού, στο τέλος της πτήσης του ελικοπτέρου, ο σύζυγός της κατέβηκε από αυτό εντελώς θεραπευμένος.
Παρόλο που δεν μπορούμε να επιβάλλουμε πως θα εκδηλωθεί η δύναμη του Θεού, το σημαντικό για μας είναι να γνωρίζουμε ότι οι νόμοι Του πράγματι υπάρχουν και ότι θα λειτουργούν χωρίς εμπόδια για να διατηρούν την αιώνια αρμονία Του. Τελικά, είναι η φύση της δημιουργίας του Θεού που ο πνευματικός άνθρωπος έχει εξουσία πάνω σε όλα τα πράγματα και είναι ανεπηρέαστος από ανθρώπινες καταστάσεις. Μπορούμε να θριαμβεύουμε στην πιο λαμπρή Επιστήμη και να χαιρόμαστε που «και τα δαιμόνια υποτάσσονται εις ημάς» (Λουκάς, 10:17). Διαπιστώνουμε ότι μόνο η θεία Αγάπη λειτουργεί στη ζωή μας όταν αντιλαμβανόμαστε ότι είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να λειτουργεί.
Αυτή η κατανόηση κάνει όλη τη διαφορά.
