Μερικές φορές όλοι αντιμετωπίζουμε το γεγονός ότι το να είμαστε μόνοι μας, είναι κάτι το ελκυστικό, αλλά το να είσαι μόνος σου μπορεί επίσης να φαίνεται και τρομακτικό. Μια σπουδαία έννοια που έμαθα από την μελέτη της Χριστιανικής Επιστήμης είναι ότι η αγάπη του Θεού για όλους εμάς είναι παρούσα εδώ, τώρα, και πάντα θα είναι. Δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό που να υπάρχουμε χωρίς Αυτόν και το καλό που μας παρέχει, και η παρουσία Του αποκλείει κάθε αντίθετο γεγονός. Η ασφάλεια και ευημερία μας είναι δική του υπόθεση και η σταθερότητά Του σ’ αυτό τον σκοπό είναι αταλάντευτη.
Εφόσον ο Θεός είναι Πνεύμα κι’ εμείς είμαστε η δημιουργία Του, πρέπει να καταλάβουμε ότι η ενότητά μας μ’ Αυτόν είναι πνευματική κι’ όχι υλική. Καθώς αναγνωρίζουμε την αλήθεια της πνευματικής μας κληρονομιάς, όπως αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, η λανθασμένη αντίληψη, ότι ως θνητοί παλεύουμε μόνοι μας σ’ ένα εχθρικό κόσμο μακριά από το Θεό, θα πάψει. Είχα αυτή την εμπειρία πριν μερικά χρόνια.
Κάποιο πρωί, αμέσως μόλις σηκώθηκα, ένοιωσα μια ενόχληση στο σώμα μου και ήταν δύσκολο να σταθώ. Γυρίζοντας στο δωμάτιό μου, μου πήρε χρόνο για να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου. Ήταν ένα δροσερό πρωινό στις αρχές του Οκτώβρη και είχα αφήσει το παράθυρο ανοικτό. Άρχισα να κρυώνω, αλλά ήταν αδύνατο να κινηθώ. Στιγμιαία είδα τον εαυτό μου μόνο, ακίνητο και αβοήθητο. Όταν η αίσθηση ότι μπορεί να λιποθυμούσα , με κυρίευσε, πάλεψα να μην συμβεί αυτό. Ωστόσο, η παρουσία του Θεού ήταν φανερή για μένα, ακόμη κι’ αυτή την ώρα.
Πρώτα, αναγνώρισα την αποτελεσματικότητα της καθημερινής μου προσευχής, το πρωί πριν ξεκινήσω τις καθημερινές μου δραστηριότητες. Αυτές οι προσευχές δεν θα είχαν ποτέ αποτέλεσμα; Ήξερα ότι θα είχαν. Η πεποίθηση ότι οι καθημερινές μου προσευχές λειτουργούσαν ακόμη και την ώρα της ανάγκης, ήταν πιο δυνατή από την ανθρώπινη εκτίμηση της κατάστασης. Ο αρχικός φόβος ότι ήμουν μόνη χωρίς βοήθεια, άρχισε να υποχωρεί κι’ ένας χείμαρρος θεραπευτικών ιδεών γέμισε την συνείδησή μου.
Ένα απόσπασμα πνευματικής αλήθειας από το Επιστήμη και Υγεία μου ήλθε στο νου. Θυμήθηκα ότι ο άνθρωπος προσδιορίζεται ως «συνειδητή ταυτότητα του είναι», όπως μας λέει η Επιστήμη στην οποία «ο άνθρωπος είναι η αντανάκλαση του Θεού ή Νου και επομένως είναι αιώνιος» (σελ.475). Καθώς αυτή η κατανόηση της αληθινής μου ταυτότητας έγινε πιο καθαρή, ο φόβος ότι θα μπορούσα, κατά κάποιο τρόπο, να χάσω τις αισθήσεις μου διαλύθηκε ήρεμα, και η πανταχού παρουσία του καλού πλημμύρισε τη σκέψη μου.
Μια άλλη πολύ γνωστή ιδέα μου ήρθε από το Υμνολόγιο της Χριστιανικής Επιστήμης: «Ο πιο καλός μου φίλος, παντοτινός» (John Ryland, No.224). Αυτός ο παντοδύναμος φίλος είναι ο Θεός. Ο ύμνος επιβεβαιώνει ότι μπορούμε να στραφούμε σ’ Αυτόν για κάθε πρόβλημα και να είμαστε βέβαιοι για την βοήθειά Του. Η αίσθηση της δυσμορφίας στο σώμα μου προσπάθησε να με τρομάξει, αλλά μια παιδιάστικη εμπιστοσύνη ανάβλυσε μέσα μου, λέγοντάς μου να βάλω το χέρι μου στο χέρι του Θεού. Σύντομα ένοιωσα την γαλήνη που ακολουθεί όταν ο φόβος δεν αποσπά πια την προσοχή μας. Ήξερα ότι καμία ανθρώπινη βοήθεια δεν μπορούσε να αντιπαραβληθεί με την άμεση, αξιόπιστη και θεραπευτική δύναμη του Θεού.
Τώρα μη δίνοντας σημασία στο περιβάλλον μου ή στη φυσική δομή του σώματός μου, εστίασα την προσοχή μου στην ύπαρξή μου μέσα στο Θεό και από το Θεό, το Πνεύμα. Η ύπαρξή μου ως θεία ιδέα διαπέρασε την σκέψη μου. Αυτό που ακολούθησε σύντομα ήταν η συνειδητή επίγνωση της θαλπωρής – να περιβάλλομαι με αγνή αγιότητα. Ένοιωσα την παρουσία του Θεού με την βαθύτερη έννοια που είχα γνωρίσει ποτέ. Είχα πλήρη ελευθερία κινήσεων και ποτέ πλέον δεν είχα παρόμοιο πρόβλημα.
Ο Θεός δεν μας χάνει ποτέ από τα μάτια του. Ακόμη και μια αναλαμπή της πάντα παρούσας καλοσύνης Του έχει μεγάλη σημασία για τη θεραπεία των ανθρώπων. Πόσο σπουδαίο είναι να αρνιόμαστε επίμονα την επιβολή ότι ο Θεός είναι απόμακρος ή δεν ασχολείται με την καθημερινή μας ζωή. Το ταξίδι μας από την δοξασία της ζωής στην ύλη ως την συνείδηση της Ζωής στο Θεό, το Πνεύμα, είναι μια συνεχής πορεία. Είτε η πρόοδός μας είναι αργή ή γρήγορη, ο Θεός είναι μαζί μας σε κάθε βήμα αυτής της διαδρομής.
Ο Χριστός Ιησούς είπε: «Δεν είμαι μόνος, διότι ο Πατήρ είναι μετ’ εμού» (Ιωάννης 16:32). Εσείς κι’ εγώ, ως γιοί και θυγατέρες του Θεού έχουμε την ίδια θεία εξουσία να απαιτούμε την αδιαχώριστη ύπαρξή μας με το Θεό. Είμαστε μόνοι; Ποτέ, ούτε μια στιγμή.
East Dundee, Illinois, USA
