Τον Ιουνίου του 2011, μου έγινε μια πρόταση να διοριστώ στο αθλητικό τμήμα του γραφείου του δημάρχου της πόλης όπου ζω, πράγμα το οποίο θα ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα για την καριέρα μου. Ήμουν στο δεύτερο έτος για το πτυχίο μου στη Γυμναστική Ακαδημία, όπου μάθαινα να διδάσκω αθλητισμό και αγωνίσματα στίβου και ανυπομονούσα να αρχίσω να εργάζομαι. Όμως, όταν ανέφερα αυτή την πρόταση στον σύμβουλο μου στην Ακαδημία, του οποίου η υπογραφή ήταν αναγκαία για να ενταχθώ στο αθλητικό τμήμα του δημάρχου, μου έδωσε την όχι και τόσο ευχάριστη είδηση, ότι θα μπορούσε να γίνει αυτό κατά το τρίτο έτος της φοίτησής μου, εξαιτίας ορισμένων κανόνων που διέπουν αυτό το είδος ενασχόλησης για τους φοιτητές.
Απογοητεύτηκα με την είδηση, γιατί αυτή η πρόταση θα μπορούσε να είναι η μόνη μου ευκαιρία για να διοριστώ στο δημαρχείο, αλλά επικέντρωσα τις σκέψεις μου στην πνευματική αλήθεια ότι οι νόμοι του Θεού είναι οι μόνοι που πραγματικά υπάρχουν και έχουν δύναμη στη ζωή μου. Έχω ατέλειωτες ευκαιρίες για να εκφράσω τις θείες ιδιότητες και κανένας νόμος δεν έχει τη δύναμη να σταματήσει την πνευματική μου έκφραση.
Η μητέρα μου πάντα λέει ότι ο άνθρωπος, (το γενετικό όνομα για όλους τους γιούς και θυγατέρες του Θεού), δεν μπορεί να ανησυχεί. Σκέφθηκα πολύ αυτή την ιδέα και κράτησα πολύ καθαρά στην σκέψη μου αυτή την περικοπή από την Αγία Γραφή: «Δια τούτο λέγω προς εσάς, μη μεριμνάτε δια την ζωήν σας, τι να φάγητε, μηδέ δια το σώμα, τι να ενδυθήτε. Η ζωή είναι τιμιώτερον της τροφής και το σώμα του ενδύματος» (Λουκάς, 12:22,23). Αυτή η διδασκαλία του Ιησού με βοήθησε να καταλάβω ότι, στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να έχω ανησυχία για το μέλλον, επειδή ο Θεός έχει τον έλεγχο κάθε λεπτομέρειας της ζωής του παιδιών Του και απομακρύνει όλα τα εμπόδια από την πορεία, που μας ευλογεί. Προσευχήθηκα να γίνει το θέλημα του Θεού στη ζωή μου και συνέχισα να προσεύχομαι μ’ αυτό τον τρόπο για αρκετούς μήνες.
Καθώς προχωρούσε η χρονιά, η θέση για τον διορισμό στο δημαρχείο δεν είχε πληρωθεί. Την ημέρα των Ευχαριστιών έτρεξα στον σύμβουλό μου στην Ακαδημία και τον ρώτησα αν θα ήταν τώρα δυνατό γι’ αυτόν να υπογράψει ότι συμφωνεί. Προς μεγάλη μου χαρά, είπε ότι θα μπορούσα να προχωρήσω, καθώς η θέση ήταν ακόμη κενή και να αρχίσει η ένταξή μου στο δημαρχείο το 2012 (το τρίτο έτος μου των σπουδών μου). Μ’ αυτό τον τρόπο άνοιξε για μένα η πόρτα για να γίνω εκπαιδευτής σωματικής αγωγής, να βοηθώ στην διδασκαλία σπορ και αθλητισμού σε προγράμματα του δημαρχείου της πόλης που ζω, στην Diadema. Ένα από τα αγαπημένα μου καθήκοντα ήταν να ταξιδεύω σε διάφορα πάρκα γύρω από την πόλη και να διδάσκω τρέξιμο και σωματική άσκηση για τους μαθητές που ενδιαφέρονται να συμμετέχουν ενεργά. Με την εργασία αυτή, προέκυψε άλλη μια ευκαιρία για μένα, ως αθλητής. Έπαιζα μπάσκετ από τότε που ήμουν 13 ετών και βοήθησα εξαιρετικά την ομάδα της πόλης μου, που μόλις είχε γίνει επιλαχούσα στα παιχνίδια της περιοχής. Ακόμη, είχα την ευκαιρία να αρχίσω να τρέχω σε αγώνες αντοχής και ένοιωσα να αναρωτιέμαι ποια αθλητική πορεία έπρεπε να ακολουθήσω.
Αποφάσισα να προσευχηθώ και να επιβεβαιώσω ότι βάδιζα με το Θεό στο σωστό δρόμο. Θα μου μιλούσε και γνώριζα αρκετά για να ακούσω ποια κατεύθυνση θα έπρεπε να ακολουθήσω. Διαβάζω το Βιβλικό Μάθημα της Χριστιανικής Επιστήμης καθημερινά και κάποια βδομάδα το Μάθημα «Ψυχή και Σώμα» με συγκίνησε ιδιαίτερα , κυρίως η ακόλουθη περικοπή: «Δεν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω πάντες μεν τρέχουσιν, είς όμως λαμβάνει το βραβείον; Ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό. Πας δε ο αγωνιζόμενος εις πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μεν δια να λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δε άφθαρτον» (Κορ.Α’ 9:24, 25). Μελέτησα , επίσης, σημειώσεις πάνω σε αυτή τη περικοπή, από σχόλιο που γράφτηκε για το CedarS Camp, μια κατασκήνωση για Χριστιανούς Επιστήμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το σχόλιο έλεγε: «Πριν από κάποια προπόνηση, αφήστε ελεύθερη τη σκέψη σας και εξαγνίστε τα κίνητρά σας για άσκηση. Αντί να προσπαθούμε για ένα υλικό βραβείο, ο Απόστολος Παύλος μας θυμίζει, μπορούμε να καταβάλουμε προσπάθεια να αποκτήσουμε ένα ‘άφθαρτο’ στέμμα. Τι είναι ένα άφθαρτο στέμμα; Είναι η τιμή, το προνόμιο και η ανταμοιβή της μαρτυρίας της πνευματικής μας δυνατότητας και η έκφραση της δύναμης, της χάριτος, της ακρίβειας του Θεού. Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε το τρόπαιο; Όχι. Αλλά το βραβείο θα φαίνεται ασήμαντο σε σχέση με την υπέροχη αίσθηση δέους που νοιώθουμε, καθώς το Πνεύμα μας παρακινεί και μας ωθεί σε νέα ύψη» (Christie Hanzlik, “7 Συμβουλές για ένα Όμορφο, Δυνατό και Υγιές Σώμα!” 14 Μαΐου 2012). Αυτή η περικοπή με βοήθησε να καταλάβω ότι αν και οι ασκήσεις είναι σημαντικές στο να με βοηθούν να μάθω τους κανόνες και να πάω καλά στους αγώνες, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να έχω στη σκέψη μου τις ιδιότητες του Θεού, όπως είναι η ορθότητα, η ενότητα και η αλληλεγγύη.
Άρχισα να τρέχω σε αγώνες και άρχισα να έχω ικανοποιητικά αποτελέσματα. Έτρεξα στο δεύτερο αγώνα μου, σε μια σκυταλοδρομία, σε μια παραλιακή πόλη του Sao Paolo, με τον πατέρα μου και κερδίσαμε βραβείο για την πέμπτη θέση. Από τότε έχω κερδίσει τέσσερα βραβεία για αγώνες δρόμου, εκ των οποίων οι τελευταίες δύο ήταν για την πρώτη θέση στη κατηγορία μου.
Ο Θεός μου έδειξε να ακολουθήσω τον σωστό δρόμο κι’ έμαθα πώς να συγκεντρώνω τη σκέψη μου στους θείους νόμους Του. Είμαι βέβαιος ότι τα βραβεία που έχω κερδίσει είναι αποτέλεσμα της πνευματικότητας και του εξαγνισμού των σκέψεών μου.
