Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ο υπόλοιπος κόσμος πασχίζουν να αναζωογονήσουν την παραπαίουσα οικονομία, αναλογιζόμουν πολλά εμπνευσμένα μαθήματα από δύο αφηγήσεις της Αγίας Γραφής. Η πρώτη είναι η εμπειρία του Νεεμία, που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη (Νεεμίας, Κεφ.1-13). Υπηρετώντας σε επίσημη θέση ως οινοχόος του βασιλιά, ο Νεεμίας μαθαίνει την απελπισία των συμπατριωτών του λόγω της καταστροφής της πόλης τους και των τειχών που την περιβάλλουν. Όταν ο βασιλιάς παρατηρεί τη λύπη του και τον ρωτά την αιτία, ο Νεεμίας του λέει για την ανησυχία που έχει για τους ανθρώπους του και ζητά την άδεια να πάει στην Ιερουσαλήμ, ώστε να μπορέσει να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση. Ο βασιλιάς, όχι μόνο αποδέχθηκε το αίτημά του, αλλά δίνει στον Νεεμία ό, τι χρειάζεται για να γίνει η ανοικοδόμηση.
Ενώ οι περισσότεροι από μας δεν κατέχουν θέσεις με μεγάλη δύναμη στην κυβέρνηση ή σε επιχειρήσεις, υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να υποστηρίξουμε τις προσπάθειες εκείνων, που εργάζονται για να βάλουν τα κομμάτια της οικονομίας μας πάλι μαζί με έναν τρόπο, που θα είναι επωφελής για όλους.
Το πρώτο πράγμα, που έκανε ο Νεεμίας επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ, ήταν να νηστέψει και να προσευχηθεί. Η πνευματική έννοια της νηστείας υποδηλώνει ότι στράφηκε από την μαρτυρία των υλικών αισθήσεων, που παρουσίαζε καταστροφή και απώλεια, σε αυτό, που, με την προσευχή, η πνευματική του αίσθηση του αποκάλυψε για τον Θεό, ως μόνιμη και σταθερή ουσία όλων αυτών που πραγματικά υπάρχουν. Αυτή η προσέγγιση τον έκανε ικανό να επιτύχει στην αποστολή του.
Αν απλά λάβουμε υπ’ όψιν μας τι αναφέρουν τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τις τρέχουσες οικονομικές καταστάσεις, θα μπορούσαμε να πέσουμε στην παγίδα του φόβου για την δική μας οικονομική ασφάλεια, καταδικάζοντας τις ενέργειες ή τις πολιτικές των άλλων, ή ψάχνοντας για υλικές αιτίες, όπως απερίσκεπτες δαπάνες ή ανεντιμότητα – όλα αυτά είναι, που ενισχύουν τη δοξασία ότι η ύλη είναι μια δύναμη χωριστά από τον Θεό, η οποία μπορεί να μας βλάψει. Αυτό μας αφήνει στην σφαίρα της θνητότητας, όπου δεν υπάρχει πραγματική λύση.
Καθώς φιμώνουμε τις προτάσεις της θνητής αίσθησης, που κραυγάζει ότι η οικονομία έχει καταρρεύσει, ότι οι οικονομίες μας φθίνουν, ή ότι είμαστε αβοήθητα θύματα της απληστίας, των λαθών ή της διαφθοράς των άλλων, μπορούμε να αρχίσουμε να ακούμε μηνύματα ειρήνης και προόδου, σταλμένα από τον Θεό.
Μια άλλη αφήγηση στην Αγία Γραφή, οι διδασκαλίες του Ιησού στην Καινή Διαθήκη, που έχουν γίνει γνωστές ως η Επί του Όρους Ομιλία (Ματθαίος, Κεφ.5-7), έχει γίνει φάρος για μένα προσπαθώντας να νικήσω το φόβο, που αφορά την οικονομία. Αυτή η ομιλία μας καθοδηγεί να στηρίξουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε στον στέρεο βράχο της πνευματικής πραγματικότητας αντί στην κινούμενη άμμο της υλικότητας. Παραδομένοι σ’ αυτούς που πνευματικά λαχταρούν να βρουν μια πιο ικανοποιητική έννοια της ύπαρξης, μας λέει για τη σχέση μας με έναν στοργικό Θεό, ο οποίος είναι Πνεύμα και ο οποίος νοιάζεται για τον καθένα από μας, ως την πνευματική Του δημιουργία, χωρίς περιορισμούς ή μεροληψία.
Αυτές οι διδασκαλίες τονίζουν τη σημασία του τρόπου που σκεφτόμαστε. Ο Ιησούς γνώριζε ότι όλες οι αληθινές σκέψεις έρχονται από τον Θεό και είναι καλές, και μας δείχνει ότι όταν οι σκέψεις μας αντανακλούν αυτό που ο Θεός γνωρίζει για τη δημιουργία Του, ότι είναι ολοκληρωμένη και αμείωτη, μπορούμε να βιώσουμε χωρίς φόβο την ελευθερία και την εξουσία πάνω στο κακό. Σκέψεις υλικές, ανήσυχες, γεμάτες φόβο, από την άλλη πλευρά, είναι επακόλουθο του σαρκικού νου, ο οποίος είναι πάντοτε περιορισμένος και είναι το θεμέλιο όλων των προβλημάτων και των αντίξοων συνθηκών.
Στο πρώτο μέρος της επί του Όρους Ομιλίας, στους Μακαρισμούς, ο Ιησούς δείχνει ότι η επιθυμία και δυνατότητα να είμαστε ευτυχισμένοι, ή να βιώνουμε τη βασιλεία των ουρανών, στηρίζεται σε μια πνευματική βάση. Αυτό που θα μας ευλογήσει τελικά και θα μας φέρει ευτυχία είναι διαφορετικό από τα θέλγητρα του κόσμου. Πλούτος, κοινωνική θέση, επαγγελματικοί τίτλοι, εκπαιδευτικά επιτεύγματα, υλικά αγαθά, σαρκικές απολαύσεις – όλα θνητές μετρήσεις ευτυχίας και επιτυχίας – δεν θα μας φέρει στη βασιλεία. Ο Ιησούς αποκαλύπτει ότι η είσοδος μας στο βασίλειο της αρμονίας και της ευτυχίας προέρχεται από την κατανόηση της αληθινής πνευματικής μας ταυτότητας, που εκφράζεται μέσα από ηθικές και πνευματικές ιδιότητες, όπως είναι η δεκτικότητα, η ταπεινότητα, η ευγνωμοσύνη και η αγνότητα.
Ο Ιησούς μας λέει, «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, (Ματθαίος, Κεφ.5:3). Η Αγία Γραφή της Σύγχρονης Αγγλικής μεταφράζει αυτόν τον μακαρισμό με αυτόν τον τρόπο: «Πόσο μακάριοι είναι αυτοί, που γνωρίζουν ότι έχουν ανάγκη τον Θεό, η Βασιλεία των Ουρανών είναι δική τους». Όταν έχουμε συνείδηση, σε κάποιο βαθμό, της αδυναμίας της υλικότητας να μας ικανοποιήσει, και της ανάγκης μας για μια περισσότερο πνευματική άποψη, η σκέψη μας είναι ανοιχτή στη βασιλεία των ουρανών - στην πνευματική χαρά, την κυριαρχία και την καλοσύνη, που πραγματικά ικανοποιεί τις ανθρώπινες επιθυμίες. Τότε, οι συνήθειες του κόσμου αρχίζουν να χάνουν την απήχησή τους, και οι ιδιότητες του Πνεύματος γίνονται πιο χειροπιαστές και χρήσιμες σε μας. Αλλά, έως ότου στραφούμε στον ένα θείο Νου για πνευματικές λύσεις στα προβλήματά μας, θα συνεχίσουμε να αισθανόμαστε ανικανοποίητοι, με ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Σε μια άλλη περικοπή, ο Ιησούς μας συμβουλεύει «Θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ούδέ κλέπτουσιν» (Ματθαίος, Κεφ.6:20). Αυτό μας δείχνει πώς να ζούμε μια ζωή έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, ελεύθεροι από ανησυχίες, που μπορεί να αποσπούν την προσοχή μας. Στις ημέρες του Ιησού, ο πλούτος ήταν εν μέρει σε υφάσματα – χαλιά, ρούχα- τα οποία θα μπορούσαν να φαγωθούν από παράσιτα. Σήμερα, ακούμε αναφορές σχετικά με την ύφεση, την ανεργία, μια κυμαινόμενη στεγαστική αγορά, και μια ασταθή χρηματιστηριακή αγορά, που κατατρώγουν την αξία των χρηματοοικονομικών μας πόρων. Η αληθινή μας εξουσία πάνω σε αυτές τις πηγές ανησυχίας είναι η ικανότητά, που μας έχει δοθεί από τον Θεό, να κατανοούμε και να χρησιμοποιούμε τις πνευματικές Του ιδέες για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών μας. Αυτές οι πνευματικές ιδέες αποτελούν την αληθινή ουσία, και με αυτές μπορούμε να ελέγξουμε τα σκαμπανεβάσματα της ανθρώπινης οικονομίας.
Η διδασκαλία του Ιησού σχετικά με τους πνευματικούς μας θησαυρούς έχει κατά κύριο λόγο σχέση με το να έχουμε ένα νου. Που θα ψάξουμε για τα εφόδιά μας; Στο Πνεύμα ή στην ύλη; Στον Θεό ή στον μαμμωνά; Μαμμωνάς είναι μια λέξη, που χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη για χρήματα ή πλούτο. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε υλική επιτυχία, υπερηφάνεια για τα υπάρχοντά μας, ή την ύπουλη υπερηφάνεια του νου. Ο Ιησούς μας λέει ότι δεν μπορούμε να πηγαίνουμε σε δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Τι μπορούμε να εμπιστευόμαστε σαν αληθινό θησαυρό μας;
Η αντίληψη του Ιησού ότι η οικονομία είναι πνευματική κι’ όχι υλική του επέτρεψε να βρει τα απαραίτητα χρήματα για τους φόρους στο στόμα ενός ψαριού και να θρέψει χιλιάδες ανθρώπους με ό,τι φαινόταν να είναι μόνο μερικά ψάρια και λίγα καρβέλια ψωμί. Η κατανόηση που είχε για την αληθινή προσφορά έφερε αποτελέσματα, τα οποία ήταν τόσο άμεσα όσο και πρακτικά. Γνώριζε ότι στη βασιλεία των ουρανών, όπου πραγματικά κατοικούμε, δεν υπάρχει ούτε έλλειψη ούτε περίσσευμα – δεν υπάρχει απώλεια, ελλείμματα, ύφεση ή πληθωρισμός, τυχαίες δυνάμεις στο χώρο της εργασίας, που προσπαθούν να μειώσουν το καλό μας ή να μας το στερήσουν.
Ο Ιησούς μίλησε για τα «πετεινά του ουρανού», που ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν. Δεν έχουν μισθούς ή επενδύσεις για να αντισταθμίσουν τον πληθωρισμό, αλλά οι ανάγκες τους ικανοποιούνται εξ ολοκλήρου από τον Πατέρα (Ματθαίος, Κεφ.6:26). Η διδασκαλία του Ιησού για την οικονομία δεν μειώνει την ανάγκη για σωστή χρήση των πόρων μας ή για ορθολογικό προγραμματισμό για το μέλλον, αλλά προειδοποιεί για μια εμμονή στην εξάρτηση από τα υλικά πράγματα. Γνώριζε ότι η καλύτερη επένδυση που μπορούσαν να κάνουν οι οπαδοί του ήταν «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Ματθαίος, Κεφ.6:33), και τότε όλα όσα χρειαζόμαστε θα μας δίδονται. Το βάθος και η ασφάλεια των πνευματικών μας πηγών – η Θεόδοτη ικανότητα μας να κατανοούμε και να αποδεικνύουμε την αρμονία, την πληρότητα και την συνεχή παρουσία του καλού – δεν μπορούν να περιοριστούν.
Η Mary Baker Eddy, που ανακάλυψε και ίδρυσε την Χριστιανική Επιστήμη, αναφέρεται σε αυτή την ανεξάντλητη πηγή όταν γράφει, «Για κείνους που βασίζονται στην υποστήριξη του άπειρου, η σημερινή μέρα είναι γεμάτη ευλογίες» (Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, σελ.ζ’). Μου αρέσει να εναλλάσσω την έμφαση των τελευταίων λέξεων αυτής της πρότασης. Η σημερινή μέρα είναι γεμάτη ευλογίες. Δεν πρέπει να περιμένουμε κάποια στιγμή στο μέλλον για να βιώσουμε τις ευλογίες του Θεού, ούτε ότι τις έχουμε μόλις προσπεράσει. Οι ευλογίες του Θεού είναι εδώ και τώρα και πάντοτε. Η σημερινή ημέρα είναι γεμάτη ευλογίες. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από εκεί ακριβώς που θέλουμε να αναγνωρίσουμε αυτές τις ευλογίες με ευγνωμοσύνη για την παρούσα απόδειξη της καλοσύνης του Θεού. Η σημερινή μέρα είναι γεμάτη ευλογίες. Οι ευλογίες του Θεού είναι άπειρες και απεριόριστες και αυτές κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας. Η σημερινή μέρα είναι γεμάτη ευλογίες.Τίποτα άλλο δεν μπορεί να συμβείστην ημέρα μας εκτός από τις ευλογίες Του.
Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το αύριο. Το μόνο που έχουμε είναι το σήμερα. Και σήμερα, έχουμε τα πάντα. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό. Η κάθε μας μέρα θα είναι πλήρης, απόλυτα θεμελιωμένη από τον Θεό, τη θεία Αγάπη, που μας δείχνει πώς να χρησιμοποιούμε ότι έχουμε με τον σωστό τρόπο. Για ό, τι έχουμε ανάγκη φροντίζει η θεία Αρχή, που είναι Αγάπη και πάντοτε αφήνει να ξεχυθεί άφθονα το καλό, που ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψει. Και αυτό είναι αλήθεια, είτε ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να πληρώσουμε τη φοίτηση σε κολλέγιο, να αρχίσουμε την καριέρα μας, να στήσουμε το σπιτικό μας, να αναθρέψουμε την οικογένειά μας ή να πάρουμε σύνταξη από την εργασία μας.
Έπρεπε να αποκτήσω βαθύτερη κατανόηση της πνευματικής οικονομίας, όταν ο σύζυγός μου άρχισε να μιλάει για αποχώρηση από την διδασκαλική του καριέρα πριν λίγα χρόνια. Υποθέσεις ότι θα βυθιστούμε σε περιορισμούς, κάποια στιγμή στο μέλλον, άρχισαν να επιτίθενται στην σκέψη μου. Έχουμε αρκετά χρήματα στην άκρη; Οι επενδύσεις μας θα εξασφαλίσουν το υπόλοιπο της επίγειας ζωής μας; Σίγουρα
έπρεπε να αλλάξω τον τρόπο που σκεφτόμουν – να στρέψω τις σκέψεις μου μακριά από την εξάρτηση από την ύλη και τις υλικές καταστάσεις, όπως την αποταμίευση, τις επενδύσεις και τους λογαριασμούς συνταξιοδότησης , και να εμπιστευθώ με ταπεινότητα την συνεχή παρουσία του Πνεύματος ως τη δύναμη που διατηρεί τη ζωή μου.
Ο πολύ υπομονετικός σύζυγός μου ανέβαλε την συνταξιοδότησή του, έτσι θα μπορούσα να προσευχηθώ μέχρι που ένοιωσα μια σαφέστερη και πιο ασφαλή αντίληψη για το σχέδιο που είχε ο Θεός για μας. Καθώς προσευχόμουν, αναγνώρισα ότι κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων του γάμου μας, είχαμε αποδείξεις ότι οι θείες ιδέες ικανοποίησαν τις ανθρώπινες ανάγκες μας σε κάθε περίπτωση. Τώρα έπρεπε, με την προσευχή, να ενδυναμώσω την αντίληψή μου ότι η οικονομική μας ασφάλεια δεν είχε να κάνει με χρήματα, αλλά με την κατανόηση της συνέχειας του καλού.
Η καλύτερη λύση ήρθε με ένα πολύ φυσικό και εκπληκτικό τρόπο. Ο σύζυγός μου κι’ εγώ προσδοκούσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι κάποια μέρα όταν θα έπαιρνε σύνταξη, και μια μέρα τον Φεβρουάριο ήλθε με το ταχυδρομείο ένα φυλλάδιο που διαφήμιζε αυτό το ταξίδι. Ήταν προγραμματισμένο για τον Σεπτέμβριο, μετά την έναρξη του νέου σχολικού έτους. Ο συγχρονισμός ήταν τέλειος για τον σύζυγό μου να υποβάλλει την συνταξιοδότησή του τον ερχόμενο Ιούνιο. Κάναμε αυτό το ταξίδι και δεν το μετανοιώσαμε ποτέ. Η ζωή και των δύο μας συνεχίζει να είναι γεμάτη με χρήσιμες και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες, και αισθανόμαστε την αφθονία των θείων ιδεών να ικανοποιούν τις ανάγκες μας κάθε μέρα.
Αυτή είναι η υπόσχεση του Θεού στον καθένα από μας μέχρι την αιωνιότητα: «Δυνατός δε είναι ο Θεός να περισσεύση πάσαν χάριν εις εσάς, ώστε έχοντες πάντοτε εν παντί πάσαν αυτάρκειαν να περισσεύητε εις παν έργον αγαθόν» (Κορ.Β’, Κεφ.9:8).
