Τον Σεπτέμβριο του 2011, έληξε η άδεια οδήγησης, και όταν πήγα να την ανανεώσω έπρεπε να κάνω εξέταση σχετικά με την κατάσταση της όρασής μου. Καθώς δεν έβλεπα καθαρά τα γράμματα στον πίνακα, μου έδωσαν ένα έντυπο, που θα έπρεπε να συμπληρωθεί από οφθαλμίατρο.
Έκλεισα ραντεβού με τον οπτικό για να αλλάξω τα γυαλιά μου. Δεν ήταν έτσι. Ο οπτικός με πληροφόρησε ότι είχα καταρράκτη και έπρεπε να συμβουλευτώ έναν οφθαλμίατρο και να κάνω επέμβαση. Μου είπαν ότι αυτή ήταν μια πολύ απλή διαδικασία και ότι μετά θα έβλεπα τέλεια χωρίς γυαλιά. Η είδηση αυτή μου δημιούργησε άγχος, καθώς δεν ήθελα να κάνω αυτή την κίνηση, αλλά με την σκέψη ότι ήταν η μόνη μου επιλογή τηλεφώνησα σε πρακτίσιονερ της Χριστιανικής Επιστήμης και της είπα όλη την ιστορία. Εκείνη μου απάντησε ότι σίγουρα είχα επιλογή και ότι η κατάσταση μπορούσε να διορθωθεί με την προσευχή.
Η σκέψη να μην μπορώ να οδηγήσω μου δημιουργούσε μεγάλη απογοήτευση. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δεν θα συνέχιζα τις πολλές δραστηριότητες που είχα αλλά άφησα το αυτοκίνητό μου στο γκαράζ και άρχισα να μελετώ σε βάθος την Χριστιανική Επιστήμη.
Αφότου έφυγε ο σύζυγός μου, πριν δύο χρόνια, θεώρησα αναγκαίο να γεμίσω τις μέρες μου με διάφορες δραστηριότητες – γεύματα, λέσχη του μπριτζ, συγκεντρώσεις του σωματείου της όπερας κι’ άλλα πολλά. Συχνά «έτρεχα σαν τρελή» «χωρίς αποτέλεσμα» (Mary Baker Eddy, Miscellaneous Writings 1883-1896, σελ.230). Ήταν φανερό ότι έπρεπε να κόψω μερικές ασήμαντες δραστηριότητες και να χρησιμοποιήσω τον χρόνο μου για πνευματική μελέτη και να πάω πιο κοντά στον Θεό.
Εκείνη την εποχή μία από τις κόρες μου ήλθε να με δει και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί δεν έκανα αυτή την απλή κίνηση της ιατρικής μεθόδου ώστε να μπορέσω αμέσως να οδηγήσω. Μου είπε ότι οι μητέρες των φίλων της έκαναν την ίδια επέμβαση και τώρα έβλεπαν καλύτερα από πριν. Η άλλη μου κόρη επίσης προσπάθησε να με πείσει να πάρω αυτή την απόφαση. Έτσι έγραψα στις κόρες μου ένα γράμμα και τους εξηγούσα την θέση μου και την ακλόνητη απόφαση που διάλεξα να πάρω – να βασιστώ αποκλειστικά στην Χριστιανική Επιστήμη για την θεραπεία. Τους εξήγησα ότι για μένα το να υποχωρήσω θα ήταν όπως εάν εκείνες σταματούσαν να βασίζονται στην ιατρική. Αυτό τις ικανοποίησε και συμφώνησαν να με στηρίξουν.
Αρχικά ήταν πολύ δύσκολο να πειθαρχήσω τον εαυτό μου στο έργο που είχα μπροστά μου. Η σκέψη ότι θα ήμουν κλεισμένη στο σπίτι, άγνωστο για πόσο διάστημα, ήταν μάλλον ενοχλητική, διότι ήμουν συνηθισμένη να τριγυρίζω όπου ήθελα. Αλλά ηρέμησα και στρώθηκα στη δουλειά, δηλαδή, να καταλάβω ότι η όρασή μου δεν εξαρτάται από τα υλικά μάτια αλλά από την «πνευματική διάκριση» (Mary Baker Eddy, Επιστήμη και Υγεία με Κλειδίτων Γραφών, σελ. 586). Μάθαινα να επιλέγω μόνο τις σκέψεις και τις ιδέες που έρχονται από τον Θεό και όχι της υποδείξεις ότι δεν έβλεπα κανονικά.
Ξέροντας ότι ο γείτονάς μου είχε μείνει χωρίς δουλειά, τον ρώτησα εάν μπορούσα να τον προσλάβω να με πηγαίνει με το αυτοκίνητο στην αγορά, στην Τράπεζα κι’ όπου αλλού χρειάζονταν να πάω. Συμφώνησε, και έτσι ωφεληθήκαμε και οι δύο με την συμφωνία. Φίλοι, επίσης, προσφέρθηκαν να με παίρνουν πηγαίνοντας στην εκκλησία και σε άλλες δραστηριότητες, και ήταν πολύ πρόθυμοι να με βοηθούν. Συνέχισα να χρησιμοποιώ τον χρόνο που δεν είχα δουλειά για να εμβαθύνω όλο και πιο πολύ στη μελέτη της Χριστιανικής Επιστήμης, με την βοήθεια του πρακτίσιονερ.
Στη διάρκεια αυτή, αποφάσισα να μετακομίσω σε άλλη πόλη και πούλησα το σπίτι μου πολύ εύκολα. Η μετακίνηση έγινε πολύ αρμονικά, με τα παιδιά μου να βοηθούν στις διάφορες δουλειές που χρειάζονταν στο νοικοκυριό μου. Όταν τακτοποιήθηκα στο καινούργιο μου σπίτι, ένοιωσα ότι ήταν ο κατάλληλος χρόνος για να πάω να εξετάσω πάλι τα μάτια μου. Αυτή την φορά ο οπτικός είπε ότι όλα φαίνονταν καλά. Δεν υπήρχε καμιά αναφορά για καταρράκτη. Τότε ζήτησα από τον γιατρό να συμπληρώσει την άδεια οδήγησης.
Εφόσον είχαν περάσει περίπου επτά μήνες, έπρεπε να περάσω το γραπτό τεστ, όπως και το τεστ οδήγησης στο Υπουργείο Μεταφορών. Πέρασα και τα δύο και από τότε οδηγώ. Αν και φοράω γυαλιά μερικές φορές, συνεχίζω να προσεύχομαι να καταλάβω τον Θεό και την έννοια της όρασης πιο καθαρά.
Δόξα τω Θεώ, δεν υποχώρησα στην υπόδειξη ότι η μόνη λύση σ’ αυτή την κατάσταση ήταν η επέμβαση. Η εμπιστοσύνη στον Θεό ήταν ο μόνος δρόμος για μένα. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτή την θεραπεία και για όσα έμαθα κατά τη διάρκεια αυτή. Όταν είπα στα παιδιά μου ότι οδηγούσα πάλι, και τα τρία είπαν ότι αυτό ήταν «απίστευτο».
Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων για την Χριστιανική Επιστήμη, για την Mary Baker Eddy, που μοιράστηκε μαζί μας αυτή την θαυμάσια επιστήμη, για τον Ιησού Χριστό, που μας έδειξε τον δρόμο στη ζωή, και για όλους τους αγαπημένους, ακούραστους πρακτίσιονερς, που μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τους αγώνες μας και να δούμε πιο καθαρά.
St. Louis, Missouri, USA
