Κάποια Παρασκευή του Ιουνίου του 2011, είχα μια δυσάρεστη αίσθηση στο χέρι μου. Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω σε κάποιον πρακτίσιονερ της Χριστιανικής Επιστήμης για μεταφυσική θεραπεία, και αυτό έκανα. Αργότερα, πήρα να διαβάσω την τοπική εφημερίδα, αλλά γλίστρησε από το χέρι μου και μου έπεσε. Προσπάθησα δύο ή τρεις φορές να την πιάσω και τότε κατάλαβα ότι το δεξί μου χέρι ήταν τελείως άχρηστο. Τηλεφώνησα πάλι στον πρακτίσιονερ για περισσότερη υποστήριξη.
Μετά άνοιξα την Αγία Γραφή. Στη Γένεση διαβάζουμε, «και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν» (Γεν.1:27). Αναλογίστηκα την απειρία του Θεού κι’ επιβεβαίωσα ότι αφού ο Θεός είναι πνευματικός, ο άνθρωπος που Αυτός έκανε, είναι πνευματικός.
Ήξερα ότι έπρεπε να αρνηθώ την αξίωση της σκέψης ότι το χέρι μου ήταν άχρηστο. Η παρακάτω παράγραφος από το βιβλίο της Mary Baker Eddy Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών με βοήθησε πολύ: «Όταν σε πειράζει η ψευδαίσθηση της αρρώστιας ή της αμαρτίας, προσκολλήσου σταθερά στο Θεό και την ιδέα Του. Μην επιτρέπεις σε τίποτε άλλο εκτός από την ομοίωσή Του να παραμείνει στη σκέψη σου. Μην αφήνεις ούτε το φόβο ούτε την αμφιβολία να επισκιάσει την καθαρή αίσθηση και την ήρεμη εμπιστοσύνη σου, ότι η παραδοχή ότι η Ζωή είναι αρμονική – όπως και είναι η Ζωή αιωνίως – μπορεί να εξαλείψει κάθε οδυνηρή αίσθηση η δοξασία σε ότι δεν είναι Ζωή» (σελ.495).
Το προηγούμενο απόγευμα είχα διαβάσει ένα άρθρο στο περιοδικό Journal της Χριστιανικής Επιστήμης (τεύχος Ιουνίου 2011), που μου έκανε εντύπωση. Σ’ αυτό ο συγγραφέας υποστηρίζει κάποια πράγματα που τράβηξαν την προσοχή μου: «Ή υπάρχει μόνο ένας Θεός ή δεν υπάρχει. Ή είναι ο Θεός καλός ή δεν είναι. Ή είναι αυτές οι δηλώσεις αληθινές ή δεν είναι. Όσον αφορά την Αλήθεια, δεν υπάρχει μέση οδός, δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες, ούτε σκαμπανεβάσματα (Douglas Keith, «Η Αλήθεια είναι Ψηφιακή»). Αποφάσισα να παραμείνω στην αλήθεια ότι ο άνθρωπος ως παιδί του Θεού είναι τέλειος. Κατάλαβα ότι αυτό το περιστατικό ήταν μόνο μια ευκαιρία για πνευματική ανάπτυξη, και πίστεψα πραγματικά ότι «κάθε δοκιμασία της πίστης μας στο Θεό μας κάνει πιο ισχυρούς» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.410).
Ως το μεσημέρι του Σαββάτου δεν χρειαζόμουν πια τη βοήθεια του πρακτίσιονερ, καθώς υπήρξε τέτοια πρόοδος στη θεραπεία. Την Κυριακή το πρωί πλύθηκα, ντύθηκα και έκανα το μακιγιάζ μου ως συνήθως. Μετά την εκκλησία, οδήγησα μέχρι το σπίτι του γιού μου για μια οικογενειακή γιορτή, στην οποία προσέφεραν στο γεύμα αστακό. Μπόρεσα να σπάσω το κέλυφος του αστακού και η οικογένειά μου δεν κατάλαβε αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα στο χέρι μου.
Έπρεπε, όμως, να κάνω ακόμη λίγη μεταφυσική εργασία, γιατί δύο δάχτυλα του χεριού μου δεν λειτουργούσαν σωστά. Αυτό διορθώθηκε σε λίγες ημέρες καθώς προσευχόμουν διαβάζοντας ένα πολύ αγαπημένο μου απόσπασμα από το Επιστήμη και Υγεία : «Μια πνευματική ιδέα δεν περιέχει ούτε και το παραμικρό στοιχείο πλάνης, και η αλήθεια αυτή εξαλείφει όπως πρέπει καθετί που είναι βλαβερό» (σελ.463).
Μερικές φορές αργότερα, κοίταξα τυχαία το χέρι μου και η φλέβα στη δεξιά πλευρά ήταν αφύσικα μεγάλη και μπλέ. Αμέσως μου ήρθε η σκέψη ότι ένας γιατρός θα το έλεγε «ψυχολογικό τραύμα». Αυτή η σκέψη με ξάφνιασε γιατί δεν έχω ιδέα από ιατρικά, αλλά γρήγορα σκέφτηκα: «Αλλά ποτέ δεν είχα ψυχολογικά τραύματα, ποτέ δεν είχα καμιά εμπειρία , η οποία να μην είναι του Θεού». Λίγες ημέρες αργότερα, παρατήρησα ότι το χέρι μου ήταν εντελώς κανονικό.
Είμαι αδιάκοπα ευγνώμων στην Ηγέτιδά μας, Mary Baker Eddy,που εργάσθηκε με τόση αφοσίωση για να φέρει σε μας αυτή την Επιστήμη. Είμαι ευγνώμων για τα βιβλικά μαθήματα που μας φέρνουν καθημερινά καθαρές σκέψεις, για τα περιοδικά που έρχονται στο σπίτι μας και συνεχώς μας δίνουν έμπνευση και για τους πρακτίσιονερ που είναι έτοιμοι οποιαδήποτε ώρα να μας δώσουν άμεση υποστήριξη με την προσευχή.
Bangor, Maine, USA
