Η αποφασιστική προσήλωση στην πνευματικότητά μας περικλείει τεράστια δύναμη. Αυτή η πολύτιμη νοητική ιδιότητα διαβεβαιώνει με παρρησία ότι ο Θεός είναι πανάγαθος και παραμένει ακλόνητη σ αυτή την πεποίθηση. Η αποφασιστικότητα αυτή είναι αποτέλεσμα της ταπεινοφροσύνης, που δεν λαμβάνει υπόψιν της τι νομίζουμε ότι βλέπουμε και ξέρουμε, αλλά βασίζεται σε αυτό που ο Θεός είναι και πράττει. Σε αντίθεση με το πείσμα, η αποφασιστικότητα αυτή είναι αποτέλεσμα σταθερής, ρωμαλέας και πραείας εμπιστοσύνης στην παντοδυναμία του Θεού, ο οποίος πάντοτε ενεργεί προς το συμφέρον μας.
Η Βίβλος βρίθει ιστοριών και στίχων, που εκφράζουν αυτή την πνευματική προσήλωση. Παραδείγματος χάριν ο Ψαλμωδός λέει: «Εις τον αιώνα, Κύριε, ο λόγος σου διαμένει εν τω ουρανώ, (Ψαλ. 119:89 ). Όταν προσευχόμαστε με αυτόν τον στίχο, αναιρείται κάθε αντίρρηση των υλικών αισθήσεων για την θεραπευτική δύναμη του Θεού και η σκέψη μας δέχεται τις πνευματικές αλήθειες, που είναι απόλυτες και οριστικές.
Άλλα παραδείγματα στην Αγία Γραφή περιλαμβάνουν τον προφήτη Ελισαίο, που αποφασιστικά έβλεπε την αφθονία της ευλογίας προς την χήρα και όχι την ένδεια ( Βασιλείς Β 4: 1-7 ), τον Ιακώβ, ο οποίος στο Φανουήλ αποφασιστικά υπεράσπιζε την πνευματική του υπόσταση σαν παιδί Θεού και όχι σαν αμαρτωλός θνητός κάτω από τον ζυγό των βασάνων, που υπέστη ( Γένεσις 32: 24-30 ). Καθ’ οδόν προς Δαμασκό, ο Παύλος ανακάλυψε τον πραγματικό του εαυτό και σκοπό, μόλις απεμπόλησε τον « παλαιό άνθρωπο» – εξαπατημένο και απoλωλότα – και αποφάσισε να καθοδηγείται μόνον από τον Χριστό ( Πράξεις 9: 1-20 ). Στην ζωή αυτών των ανθρώπων, η πνευματική τους θεώρηση υπερίσχυε της μαρτυρίας των υλικών αισθήσεων.
Η Mary Baker Eddy,μία ευσεβής πιστή του Ιησού Χριστού και ανακαλύπτρια της Χριστιανικής Επιστήμης, έγραψε για την ισχύ της προσηλώσεως στα πνευματικά. Διαβεβαιώνει: Έχουμε θεία εξουσία να πιστεύουμε ότι η πνευματική δύναμη είναι ανώτερη από την υλική αντίσταση (Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών, σελ.134 ). Αυτή η θεία εξουσία είναι ο αμετάβλητος νόμος του Θεού, η χωρίς αντίπαλο επιρροή του Χριστού, της Αλήθειας. Με μεγάλο θάρρος μπορούμε να αποφασίσουμε να αναγνωρίζουμε μόνον αυτή την θεία εξουσία, κάθε φορά που προσευχόμαστε για να ξεριζώσουμε την αμαρτία, την ασθένεια και τον θάνατο από την εμπειρία μας.
Πρέπει, ακόμη, να αναφερθεί κάτι εξαιρετικά σημαντικό σχετικά με την αποφασιστικότητα. Στις βιβλικές περιγραφές θεραπειών του Κυρίου, Ιησού Χριστού, συνδέονται δύο πράγματα: η πνευματική προσήλωσή του στο Πνεύμα και ο οίκτος και η αγάπη του. Ήταν η προσωποποίηση της πνευματικής δυνάμεως, που περιελάμβανε την τρυφερότατη, ελεήμονα αγάπη. Ενθυμούμενοι ότι η αποφασιστικότητα πηγάζει από τον Θεό, ο οποίος είναι η Αρχή, και ότι το έλεος επίσης έχει την βάση του στον Θεό, ο οποίος είναι η θεία Αγάπη, βλέπουμε την άρρηκτη σχέση τους. Επομένως, ο θεραπευτής της Χριστιανικής Επιστήμης, είναι καλό να εξισορροπεί την ορμή της αποφασιστικότητας με την τρυφερότητα του ελέους.
Κάποτε, είχα μία περίπτωση όπου έπρεπε να εξισορροπήσω αυτά τα σημαντικά στοιχεία. Εγώ ήμουν και η ασθενής και η θεραπεύτρια.
Ένας πολύ επώδυνος όγκος εμφανίστηκε στην πλάτη μου. Από την εμπειρία μου σαν θεραπεύτρια της Χριστιανικής Επιστήμης, γνώριζα ότι όταν εμφανίζεται μία σωματική ανωμαλία, ο θνητός νους ξεπηδά μπροστά μας και προσπαθεί να βρει αιτίες γι αυτή την κατάσταση. Ίσως, να μπούμε στον πειρασμό να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε την σωματική ανωμαλία με κάποια αμαρτία. Όμως έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας πολύ πιο άμεσος τρόπος για να εκμηδενίσουμε το κακό και αυτός είναι να στραφούμε κατ ευθείαν στην πνευματική αλήθεια. Αν αποκαλυφθεί μία αμαρτία, καθώς ξετυλίγεται η θεραπεία δια της προσευχής, έχουμε την ευκαιρία να την αποκηρύξουμε και να την καταστρέψουμε. Αντιθέτως, το να την υποστηρίζουμε λανθασμένα ψάχνοντας να βρούμε την αιτία για την κατάσταση, συχνά κάνει την κατάσταση πιο κοπιαστική απ ότι χρειάζεται. Η μεταβολή, που είναι απαραίτητη για να επέλθει κάθε θεραπεία, είναι κάποια στροφή από την ύλη προς το Πνεύμα, το οποίο αναγνωρίζεται ως η μοναδική πραγματικότητα. Η κυρία Eddy συμβουλεύει: «Μεταχειρίσου μία δοξασία αρρώστιας όπως θα μεταχειριζόσουν και την αμαρτία, δηλαδή διώξε την αμέσως» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.218).
Ιδού ένα παράδειγμα των ανωτέρω: πριν από λίγο καιρό, μου τηλεφώνησε ένας άνδρας πάρα πολύ ταραγμένος. Είπε ότι είχε ανακαλύψει μία λιμνούλα αίματος στην κουζίνα, στο σημείο όπου συνήθως κοιμόταν ο αγαπημένος του σκύλος. Το προηγούμενο βράδυ στον περίπατό τους, ο σκύλος είχε φάει κάτι ακατάλληλο και ήταν βέβαιος ότι αυτό είχε προκαλέσει το πρόβλημα. Τον διαβεβαίωσα ότι ο Θεός φρόντιζε όχι μόνον εκείνον καθησυχάζοντας τους φόβους του, αλλά και τον αγαπημένο του σκύλο. Άρχισα να προσεύχομαι.
Λίγο αργότερα, ο κύριος αυτός ξανατηλεφώνησε και δακρυσμένος , αλλά χαρούμενος μου είπε ότι μετά την συνομιλία μας δεν φοβόταν πλέον και ότι είχε βρει μία ακόμη μικρή λιμνούλα αίματος στην κουζίνα, αλλά αυτή την φορά σε τόσο στενό σημείο, όπου ήταν αδύνατον να έχει χωρέσει ο σκύλος. Έκπληκτος, καθώς καθάριζε, αντιλήφτηκε ότι δεν επρόκειτο για αίμα αλλά για χυμό από ένα πακέτο μούρα, που ξεπάγωνε στην πόρτα του ψυγείου! Γελάσαμε πολύ με το κολπάκι του θνητού νου και το ούτως ειπείν «εύρημά» του.
Στην περίπτωσή μου, ξεπήδησε η σκέψη ότι αυτό το σημάδι στην πλάτη μου θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα των διακοπών μου στην παραλία μερικές εβδομάδες πριν. Την απέρριψα γνωρίζοντας ότι ήταν προσπάθεια του θνητού νου να επιβάλει ένα ψέμα. Η άποψη ότι ο ήλιος προκαλεί προβλήματα και βλάβη δερματική είναι ευρέως διαδεδομένη και πιστευτή. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως ο ήλιος, ένα σύμβολο της Ψυχής, δεν θα μπορούσε ποτέ να προκαλέσει δυστυχία ή βλάβη σε ό,τι φωτίζει. Η Αγία Γραφή λέει: Ήλιος και ασπίς είναι Κύριος ο Θεός, χάριν και δόξαν θέλει δώσει ο Κύριος (Ψαλ.84:11).
Ήταν τόσο ενοχλητικό ώστε έπρεπε να πληρώ και τον ρόλο της νοσοκόμας πλένοντας απαλά και τρυφερά το σημείο εκείνο και επιδένοντάς το, ενώ συγχρόνως, έπρεπε σταθερά να επιμένω ότι δεν ήμουν υποχρεωμένη να νταντεύω το λάθος ή να το διευκολύνω.
Μια μέρα, ενώ έκανα μπάνιο, μία υπέροχη αίσθηση αποφασιστικότητας πλημμύρισε την σκέψη μου και ακολούθησε η πασίγνωστη κατάκριση, που ο Ιησούς απηύθυνε στον Σατανά, όταν πειραζόταν στην έρημο: Και αποκριθείς προς αυτόν είπεν ο Ιησούς, ύπαγε οπίσω μου, Σατανά, διότι είναι γεγραμμένον, Θέλεις προσκυνήσει Κύριον τον Θεόν σου και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει (Λουκ.4:8). Αναγνώρισα την διαταγή, που περιείχε η κατάκριση, αλλά και για πρώτη φορά παρατήρησα την αγάπη, που εκφραζόταν σε αυτήν, σαν επιθυμία να λατρεύσει τον Θεό και Αυτόν μόνον να υπηρετήσει.
Παρατήρησα ότι αυτή η δοξασία ήταν όντως «οπίσω μου» και δεν μπορούσα να μπω στον πειρασμό να την γνωρίζω, την παραδέχομαι, να την λυπάμαι ή έστω απλά να την αισθάνομαι. Ήξερα ότι η αγάπη του Θεού ήταν το μόνο, που υπήρχε για να αισθάνομαι και να παρατηρώ.
Εκείνη περίπου την εποχή, ο άνδρας μου κι εγώ σχεδιάζαμε να πάρουμε δύο από τα εγγόνια μας μαζί μας σε πολυήμερο ταξίδι. Προς στιγμήν σκέφτηκα να πάρω επιδέσμους για να καλύψω το σημείο, αλλά, μετά, άλλαξα γνώμη .Δεν σκόπευα να πάρω μαζί μου μία λανθασμένη εικόνα του εαυτού μου. Έτσι, γνώριζα ότι δεν θα χρειαζόμουν τους επιδέσμους. Σκέφτηκα τον στίχο της Γενέσεως: «Δια να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν». Και, πράγματι, μέσα στην επόμενη εβδομάδα κατάλαβα ότι δεν αισθανόμουν ενόχληση. Συγκρατήθηκα ώστε να μην ψηλαφήσω την περιοχή. Ήξερα ότι το είχα ξεπεράσει. Μήνες αργότερα, κατάλαβα ότι δεν υπήρχε ούτε ίχνος της καταστάσεως.
Αργότερα, βρήκα ένα υπέροχο χωρίο στο κεφάλαιο Καρποφορία του Επιστήμη και Υγεία, που αποτελείται από μαρτυρίες ανθρώπων, που θεραπεύτηκαν διαβάζοντας το βιβλίο. Σε μία μαρτυρία αναφέρεται το ακόλουθο σημαντικό: «Για πολύ καιρό, κοίταζα για να βεβαιωθώ αν το λάθος είχε φύγει, μέχρις ότου κατάλαβα ότι για να κατανοήσω έστω και φευγαλέα τι είναι η πνευματική αίσθηση, πρέπει να αφήσω πίσω μου την σωματική αίσθηση. Τότε, ξεκίνησα να ψάχνω με επιμέλεια να βρω τον σωστό δρόμο» (σελ.668-669).
Ο σωστός δρόμος είναι να βασιζόμαστε στην αποφασιστική προσήλωσή μας στην πνευματική πραγματικότητα – να εφαρμόζουμε έμπρακτα την οικτίρμονα εξουσία του Ιησού Χριστού, πάντοτε προσβλέποντας στην θεία Αρχή για κάθε ισχυρή αλήθεια ενώ, ταυτοχρόνως, στρεφόμαστε στην θεία Αγάπη για τρυφερή διαβεβαίωση.
