Για να εξουδετερώσουμε ένα δηλητήριο και να καταστρέψουμε τα αποτελέσματά του, χρειαζόμαστε το ακριβές αντίδοτο. Ποιος μπορεί να αρνηθεί, τότε, ότι ο κόσμος χρειάζεται το ακριβές αντίδοτο για το δηλητήριο της δύναμης της θέλησης;
Η διεφθαρμένη, αχαλίνωτη ισχυρογνωμοσύνη είναι σε μεγάλο βαθμό το αόρατο ένστικτο πίσω από την διαφθορά, την απληστία, την σκληρότητα προς τα ζώα, τον εκφοβισμό, την εκδίκηση, την καταπίεση, την αχαλίνωτη φιλοδοξία και πολλά άλλα. Η ισχυρογνωμοσύνη είναι ο υποκινητής των περισσοτέρων φάσεων της εγκληματικής δραστηριότητας και ο πραγματικός χορηγός της νεώτερης μορφής πολέμου – της διεθνούς τρομοκρατίας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι διάφορες φάσεις ισχυρογνωμοσύνης δεν υποκίνησαν πολέμους κατά τη διάρκεια των αιώνων. Αλλά οι πόλεμοι ιστορικά διεξήγοντο μεταξύ συγκεκριμένων κρατών – κι’ αυτό έκανε τον εχθρό να αναγνωρίζεται εύκολα. Η τρομοκρατία του εικοστού και εικοστού πρώτου αιώνα παρουσιάζει εχθρούς που φαίνεται ότι είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρισθούν.
Όταν, όμως, δούμε την τρομοκρατία από την άποψη του επιστημονικού Χριστιανισμού, η μάχη με το κακό είναι στην πραγματικότητα πιο συγκεκριμένη, ο εχθρός έχει αποκαλυφθεί περισσότερο, από ότι σε κάθε άλλη εποχή της παγκόσμιας ιστορίας. Γιατί; Επειδή, αυτός ο πόλεμος δεν διεξάγεται σ’ ένα παραδοσιακό πεδίο μάχης, αλλά είναι περισσότερο μια νοερή σύγκρουση, διεξάγεται ουσιαστικά σε «νοερά πεδία μάχης», και ακολουθεί την καθαρή γραμμή της θείας θέλησης έναντι της ανθρώπινης θέλησης, της θείας ενέργειας έναντι της υποτιθέμενης υλικής ενέργειας – και αυτό που είναι πιο σημαντικό, του πραγματικού έναντι του μη πραγματικού.
Με άλλα λόγια, είναι ένας σαφώς προσδιορισμένος πόλεμος μεταξύ του Αγίου Πνεύματος, της θείας Επιστήμης – του νόμου και της θέλησης του Θεού, που πηγάζει από το θείο και μόνο πραγματικό Νου – και της διεφθαρμένης θέλησης, του ζωικού μαγνητισμού, που προέρχεται από τον μυθολογικό σαρκικό νου.
Στο Γλωσσάριο του εγχειριδίου της Χριστιανικής Επιστήμης, Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, η Mary Baker Eddy δίνει τον ορισμό της λέξης θέληση, ως εξής: «Η κινητήρια δύναμη της πλάνης, θνητή δοξασία, ζωική δύναμη». Και συνεχίζει δίνοντας την πνευματικά επιστημονική αντίληψη της θέλησης: Η ισχύς και η σοφία του Θεού». Μετά εξηγεί η κα Eddy: «Η θέληση, ως ιδιότητα του λεγόμενου θνητού νου, είναι κακοποιός, γι’ αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με τον όρο όπως χρησιμοποιείται για το Νου ή για μια από τις ιδιότητες του Θεού» (σελ.597).
Ξανά και ξανά, το Επιστήμη και Υγεία καταδικάζει την χρησιμοποίηση της ανθρώπινης θέλησης, και μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η δύναμη της θέλησης είναι ακριβώς η ουσία της ανυπακοής στο Θεό, της χρόνιας ανταρσίας ενάντια στη θεία εξουσία, που διατηρεί την αρμονία του ανθρώπου και του απέραντου σύμπαντος.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, με το Άγιο Πνεύμα; Τι είναι και πως καταστρέφει τη δύναμη της θέλησης και τα αποτελέσματά της; Το Γλωσσάριο του Επιστήμη και Υγεία δίνει τον εξής ορισμό για το Άγιο Πνεύμα: «Θεία Επιστήμη, η εμφάνιση της αιώνιας Ζωής, Αλήθειας και Αγάπης» (σελ.588). Σαν «θεία Επιστήμη», το Άγιο Πνεύμα είναι ο νόμος του Θεού, το ολικό άθροισμα της νοήμονος, πανταχού παρούσας και παντοδύναμης δύναμης του Νου. Σαν θεία νοερή ενέργεια, αποτελεί το άπειρο θέλημα του Θεού, της θείας Αρχής, Αγάπης και φέρει την πλήρη «ευθύνη» για τη διατήρηση της αρμονίας και συνεκτικότητας του είναι σε όλο το σύμπαν του Πνεύματος.
Επειδή, στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι ο μόνος Νους στη γη, όπως και στον ουρανό, το θέλημα του Θεού είναι το μόνο θέλημα στη γη όπως και στον ουρανό. Η προσευχή του Διδασκάλου μας , «Γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης» (Ματθ. 6:10), και η πνευματική εξήγησή της στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης «Κάνε μας ικανούς να γνωρίσουμε ότι – όπως στον ουρανό, έτσι και στη γη – ο Θεός είναι παντοδύναμος, υπέρτατος» (σελ.17), μας καλεί να αποδείξουμε ότι το θείο θέλημα είναι το παν και ότι η ανθρώπινη δύναμη της θέλησης δεν είναι τίποτα, εδώ και τώρα. Πρέπει να μαρτυρούμε για τη δύναμη που έχει το Άγιο Πνεύμα να κατασιγάζει την ανθρώπινη θέληση.
Το Άγιο Πνεύμα πρέπει να αναγνωριστεί ότι είναι ο μόνος πραγματικός νόμος, το μόνο πραγματικό θέλημα και δύναμη – που εκτοπίζει, εκμηδενίζει και αντικαθιστά κάθε άλλο υποθετικό νόμο, θέλημα και δύναμη. Κι’ αυτό είναι ακριβώς εκείνο που ο Χριστός Ιησούς, ο μεγάλος μας Διδάσκαλος, πέτυχε όταν περπατούσε πάνω στα κύματα, κατασίγασε την τρικυμία, υπερνίκησε το χρόνο, το χώρο και την ύλη, θεράπευσε τους αρρώστους και τους αμαρτωλούς και ανέστησε τους νεκρούς.
Ακύρωσε όλους τους υλικούς νόμους κι’ έφερε στο φως την εξουσία και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Απόδειξε το γεγονός ότι αυτή η θεία ενέργεια, αυτός ο νόμος της Αγάπης, υπήρχε πάντοτε και ότι η ατομική συνείδηση πρέπει να μαρτυρεί την παρουσία και την δράση της, προκειμένου να είναι χρήσιμη στην ανθρωπότητα.
Αυτό το σημείο αποδείχθηκε με μεγάλη σαφήνεια όταν μια πνευματική θεραπεύτρια της Χριστιανικής Επιστήμης δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από κάποια κυρία, η οποία ζούσε σε μια αγροτική περιοχή της χώρας της και ερχόταν σε έντονη ρήξη με κάποιους πολύ προκλητικούς γείτονες. Για 14 χρόνια, αυτά
τα άτομα ζούσαν με ένα τρόπο, που ανάγκαζε την γυναίκα αυτή και τον σύζυγό της να κλείνονται στο σπίτι τους και τους υποχρέωνε να έχουν κλειστά τα παράθυρά τους, τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Άκουγαν μουσική σκληρού ροκ τόσο δυνατά, που δεν μπορούσε να το ανεχθεί κανείς – τόσο δυνατά ώστε εσείετο το σπίτι τους – κι’ αυτό γινόταν πιο ανυπόφορο από μεγάφωνα που τα είχαν βάλει πάνω στα δένδρα.
Γίνονταν συνεχώς πάρτι, με φωνές, ποτά, αισχρές εκφράσεις και άλλα πολλά, που συνήθως κρατούσαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Φαινόταν επίσης, ότι αυτοί οι γείτονες ήταν μπλεγμένοι σε παράνομες δραστηριότητες, μεταξύ των οποίων ήταν να παρασκευάζουν και να πωλούν ναρκωτικά από ένα μεγάλο φορτηγό, που υπήρχε στο κτήμα τους. Η αστυνομική αρχή για τον έλεγχο του θορύβου της περιοχής ήταν μια ώρα μακρυά και μολονότι τους είχαν γίνει συστάσεις, το μικρό τοπικό αστυνομικό τμήμα ήταν συχνά κλειστό.
Το ζευγάρι αυτό είχε κάνει επίμονες προσπάθειες για να δει τον Χριστό, την εκδήλωση της θείας Αγάπης, στους γείτονες αυτούς – να δει την πνευματική τους ταυτότητα , και να τους αγαπήσει αληθινά – αλλά οι προσπάθειές τους δεν είχαν ακόμη αποτελέσματα και τα πράγματα , τους τελευταίους μήνες, ήταν πλέον «εκτός ελέγχου», όπως χαρακτηριστικά είπε το ζευγάρι.
Καθώς η πνευματική θεραπεύτρια άκουγε τα λεγόμενα στο τηλέφωνο, κατάλαβε ότι το Άγιο Πνεύμα, το θέλημα του Θεού, ήταν το ειδικό και μόνο αντίδοτο για την κατάσταση, που της περιέγραψαν. Ήταν ανάγκη να γίνει άμεσα η μαρτυρία της παρουσίας και της δράσης του ως η μόνη νοερή δύναμη, που υπάρχει στην πραγματικότητα, που εξουδετερώνει, υπερβαίνει και υπερνικά την διεφθαρμένη, πείσμονα επιμονή του σαρκικού νου, που ασκεί πάνω σ’ άλλο νου και σε μια άλλη θέληση.
Και πράγματι, η θεραπεύτρια και το ζευγάρι που αντιμετώπιζε το πρόβλημα, ήταν σε θέση να αισθανθούν αμέσως ότι το Άγιο Πνεύμα, η θεία Επιστήμη, εξάλειφε, ακριβώς εκείνη την στιγμή, την κίβδηλη αξίωση της δύναμης της θέλησης, εξουδετερώνοντας τη δοξασία ότι υπάρχει νοερή δράση χωριστά από το Θεό, ανάγοντας στο απόλυτο μηδέν την αυθάδη απαίτηση του κακού, που ζητά να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μια δύναμη χωριστά από την ενέργεια της άπειρης Αγάπης.
Την επομένη ημέρα η σύζυγος έστειλε ένα e-mail: «Όλα άλλαξαν μέσα σε μια νύχτα. Είναι σαν να άλλαξε η εσφαλμένη σκέψη». Αργότερα, έγραψε: «Με κατέλαβε απόλυτο δέος τις ημέρες που ακολούθησαν, καθώς γίναμε μάρτυρες (της δράσης) του Αγίου Πνεύματος, που εκδηλώθηκε με μια πλήρη αλλαγή της κατάστασης. «Πρώτον, η δυνατή μουσική σταμάτησε, και όταν έπαιζε μουσική, ήταν σιγανή, σαν να μας ελάμβαναν υπόψη τους. Μπορούσαμε να καθίσουμε έξω στον κήπο κι’ ακόμα να τρώμε στη βεράντα». Υπήρξε επίσης σαφής απόδειξη της ηθικής ανάτασης των γειτόνων. Δόθηκε ένα τέλος στα πάρτι, την άσεμνη γλώσσα, τις παράνομες δραστηριότητες.
Αυτό που φαινόταν ότι έλειπε για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης ήταν η κατανόηση όχι μόνο του Χριστού, της πνευματικής ιδέας της ατομικής ύπαρξης, αλλά επίσης του Αγίου Πνεύματος, της αληθινής ιδέας της νοερής δραστηριότητας, ή της θείας θέλησης, που είναι το ακριβές αντίδοτο για το δηλητήριο της δύναμης της θέλησης. Η κυρία Eddy γράφει στο δικό της Μήνυμα προς την Μητέρα Εκκλησία για το έτος 1900: «Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα σημαίνουν Θεός, άνθρωπος και θεία Επιστήμη. Ο Θεός είναι αυθύπαρκτος, η ουσία και η πηγή των δύο τελευταίων και το λειτούργημά τους είναι αυτό της αιώνιας, άπειρης ατομικότητας (σελ. 5). Απαιτούνται και οι τρεις απόψεις της τριάδος για να περιγράψει κανείς πλήρως την ολότητα της ατομικότητας του Θεού.
Εξηγώντας το σημείο αυτό σε σχέση με τη θεραπεία, το εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης γράφει: «Κράτα διαρκώς τη σκέψη αυτή: ότι η πνευματική ιδέα, το Άγιο Πνεύμα και ο Χριστός, είναι εκείνο που σε κάνει ικανό να αποδείχνεις, με επιστημονική βεβαιότητα, τον κανόνα της θεραπευτικής, που βασίζεται στη θεία του Αρχή, την Αγάπη, που στηρίζει, καλύπτει και περιβάλλει όλο το αληθινό είναι» (σελ.496). Όχι μόνο ο Χριστός, αλλά η πλήρης πνευματική ιδέα της θείας Αρχής, Αγάπης – το Άγιο Πνεύμα και ο Χριστός – αποδεικνύει τον «κανόνα της θεραπείας» με τον πιο τέλειο τρόπο.
Η κίνηση της θείας διακυβέρνησης περιβάλλει το σύμπαν και καθετί, που είναι μέσα σ’ αυτό. Περιβάλλει ακόμη και εκείνους, που δείχνουν ανέτοιμοι να αναγνωρίσουν την καλοσύνη του Θεού και την διακυβέρνηση, που περικλείει το παν και των οποίων η προσωπική καθημερινή διάταξη για τον κόσμο συνίσταται στο να καταριούνται το καλό, να συνωμοτούν εναντίον του ή να προσπαθούν κακόβουλα να το καταστρέψουν. Το Άγιο Πνεύμα, όμως, είναι παρόν και έτοιμο να επιλύσει τις πιο εμπρηστικές, απειλητικές καταστάσεις στην παγκόσμια σκηνή. Καθιστά ικανούς εκείνους, που μαρτυρούν για την δράση του να ζουν πάνω από τα διεφθαρμένα στοιχεία του θνητού νου, να βλέπουν ότι αυτά δεν είναι πραγματικά και να αποδεικνύουν ότι είναι ανίκανα να βλάψουν. Και τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο σημαντικό, επειδή η σωτηρία από το κακό δεν εξαρτάται από το να διορθώσει κανείς τη σκέψη όλων εκείνων που σχεδιάζουν την καταστροφή, αλλά από την υπέρβαση της. Πράγματι, ένα από τα πιο σημαντικά μηνύματα του Αγίου Πνεύματος – και ένα από τα μεγαλύτερα θέματα της Αγίας Γραφής – είναι ότι δεν μπορούμε να υποφέρουμε από τις αμαρτίες των άλλων ακόμα κι’ αν βρισκόμαστε μέσα στο φαινομενικό κακό. Λόγω της αιώνιας ενότητάς μας με την Αγάπη, αφού είμαστε η ατομικευμένη εκδήλωση της ίδιας της Αγάπης, τίποτα δεν έχει τη δύναμη να πάρει από μας την ειρήνη ή τη χαρά μας, ή να προκαλέσει αισθήματα φόβου, απογοήτευσης, θυμού, αδικίας ή απελπισίας.
Ήταν ο τέλειος τρόπος ζωής του Χριστού Ιησού, αυτός της θείας Αγάπης, που τον κράτησε ασφαλή σε όλες τις περιστάσεις. Όταν ζούμε τη θεία Αγάπη στη ζωή μας με τον ίδιο τρόπο, αυτό θα μας διαφυλάξει σε όλες τις καταστάσεις.
Εξετάζοντας την παγκόσμια σκηνή κι’ όλα αυτά που πρέπει να γίνουν, με ποιο τρόπο αρχίζει κανείς να χειρίζεται τις διάφορες φάσεις της δύναμης της θέλησης στον κόσμο; Έχω διαπιστώσει ότι ο μόνος τρόπος να αρχίσει κανείς αυτό, είναι να αρχίσει με τον εαυτό του! Αρχίζουμε να καθαρίζουμε την ισχυρογνωμοσύνη από τον κόσμο όταν την καθαρίζουμε από την δική μας σκέψη επειδή με κανένα άλλο τρόπο δε μπορεί η ανθρώπινη θέληση να είναι πραγματική για μας.
Πράγματι, δεν έχουμε κανένα «δοχείο» με το οποίο να λάβουμε το Άγιο Πνεύμα και την εξουσία του χωρίς προηγουμένως, σιγά-σιγά, να αδειάσουμε την σκέψη από την ισχυρογνωμοσύνη. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει τίμια να εξετάζουμε τις σκέψεις, που κάνουμε ημέρα με την ημέρα και με ταπεινοφροσύνη να ξεριζώνουμε δείγματα ισχυρογνωμοσύνης, όπως είναι ο θυμός, η μνησικακία, η ανυπομονησία, η αυτοεπιβεβαίωση, η απληστία, η έλλειψη εγκράτειας, οι τάσεις κυριαρχίας, η εκδίκηση και η λαγνεία. Μπορούμε, επίσης, να αγρυπνούμε απέναντι στη τάση να επηρεάζουμε ανθρώπους και καταστάσεις για να πετύχουμε αυτό που εμείς θέλουμε, αντί να υποχωρούμε στο θείο θέλημα. Και μπορούμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας εάν δικαιολογούμε λάθη, αδυναμίες και ανυπακοή αντί να αποδεχόμαστε επίπληξη και αλλαγή πορείας.
Αυτό το βήμα του αυτοέλεγχου κι’ ο αγώνας που το συνοδεύει, μας κάνει ταπεινούς και μας εξυψώνει. Αλλά τίποτα δεν αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση, ή δεν είναι πιο αποτελεσματικό για να διαλύσει την ανθρώπινη θέληση, όσο η υπακοή στην απαίτηση του Χριστού να αγαπάμε τους εχθρούς μας (Ματθ. 5: 44). Αυτός είναι ο τρόπος να αποκαλύψουμε τον Χριστιανικό εαυτό μας ως εικόνα της Αγάπης. Πράγματι, ο βαθύτερος και αγνότερος σκοπός αυτής της προσπάθειας είναι να αποδείξουμε την πραγματική μας ενότηταμε την οποία δεχόμαστε την εξουσία και τη δύναμη του Θεού –του Αγίου Πνεύματος.
