Ας υποθέσουμε ότι προσευχόσασταν σχετικά με μία σημαντική απόφαση της ζωής σας και ότι λαμβάνετε μία απάντηση, για την οποία είστε βέβαιοι πως είναι η σωστή. Ή, ίσως, καθώς ασχολείστε με την καθημερινή σας εργασία, σας έρχεται ξαφνικά η σκέψη: «Φύγε αμέσως από εκεί!» Ή συναισθάνεστε ότι ο συνομιλητής σας δεν σας λέει την αλήθεια, αν και έχει την φήμη ακέραιου χαρακτήρα. Πώς ξέρετε – σε αυτές τις περιπτώσεις ή οποιεσδήποτε άλλες – αν οι σκέψεις σας προέρχονται από το Θεό ή είναι απλώς αποκύημα ανθρώπινης θέλησης, ανησυχίας ή συναισθηματισμού ;
Ίσως η απάντηση να μην είναι τόσο ξεκάθαρη όσο θα θέλαμε. Ωστόσο, η ικανότητά μας να καταλαβαίνουμε αν οι διαισθήσεις μας είναι πράγματι πνευματικές – δηλαδή προερχόμενες από το Θεό – αυξάνει καθώς κατανοούμε καλύτερα την αληθινή φύση του Θεού και επιθυμούμε περισσότερο να Του επιτρέπουμε να διαπλάθει εκ νέου τις σκέψεις και τις ενέργειές μας σύμφωνα με το θέλημά Του.
Σκέφτομαι την βιβλική διήγηση της προσπάθειας του Αβραάμ να κατανοήσει και να υπακούσει το Θεό ( Γένεσις 22:1-13 ). Την εποχή του Αβραάμ, οι άνθρωποι πίστευαν σε πολλούς θεούς και «η θυσία του πρωτοτόκου ήταν συνηθισμένη ..... και θεωρείτο η υπέρτατη υπηρεσία που οι άνθρωποι μπορούσαν να προσφέρουν στις θεότητες» (The One Volume Bible Commentary, J.R.Dummelow σελ.29). Ο Αβραάμ, όμως, είχε αρχίσει να κατανοεί ότι, στην πραγματικότητα, υπάρχει μόνον ένας Θεός, και ότι μόνον αυτός ο Θεός απαιτεί την πίστη και την υπακοή μας. Αλλά, αληθεύει ότι αυτός ο Θεός ζητούσε από τον Αβραάμ να πράξει κάτι τόσο φρικτό, όσο το να θυσιάσει τον πρωτότοκό του, τον Ισαάκ;
Επειδή ήταν τόσο πρόθυμος να αποδείξει την αφοσίωσή του στο Θεό, ο Αβραάμ ήθελε να προχωρήσει σε αυτήν την ανήκουστη θυσία, αν πραγματικά ήταν θέλημα Θεού. Μάλιστα, νόμιζε ότι άκουσε το Θεό να του λέει να προχωρήσει. Έκανε, λοιπόν, όλες τις απαιτούμενες προετοιμασίες. Παρ όλα αυτά, υπάρχουν ενδείξεις στην διήγηση ότι διαισθήσεις για την πλήρως αγαθή φύση του Θεού είχαν αρχίσει να ανατέλλουν στην σκέψη του Αβραάμ, διαβεβαιώνοντάς τον για την ασφάλεια του γιού του.
Καθώς πλησίαζαν στον τόπο της θυσίας, ο Αβραάμ προϊδέασε τους νεαρούς ακολούθους του για την ασφαλή επιστροφή του γιού του, λέγοντάς τους: «Εγώ και το παιδάριον θέλομεν υπάγει έως εκεί, και αφού προσκυνήσωμεν, θέλομεν επιστρέψει προς εσάς». Επίσης, όταν ο Ισαάκ τον ρώτησε: «Πού το πρόβατον δια την ολοκαύτωσιν;», ο Αβραάμ απήντησε: «Ο Θεός, τέκνον μου, θέλει προβλέψει εις εαυτόν το πρόβατον δια την ολοκαύτωσιν», και όταν «εκτείνας την χείρα αυτού, έλαβε την μάχαιραν δια να σφάξη τον υιόν αυτού», αυτός ο λόγος ήλθε στην σκέψη του: «Μη επιβάλης την χείρα σου επί το παιδάριον, και μη πράξης εις αυτό μηδέν, διότι τώρα εγνώρισα ότι συ φοβείσαι τον Θεόν, επειδή δεν ελυπήθης τον υιόν σου τον μονογενή δι’ εμέ». Τότε, ο Αβραάμ είδε: «κριόν κρατούμενον εις φυτόν» και θυσίασε αυτόν αντί του γιού του.
Η πνευματική διαίσθηση – μία φυσική, θεόδοτη γνώση του σωστού και του καλού -ενυπάρχει στον καθένα μας. Όμως, οι ανθρώπινες παρεξηγήσεις σχετικά με τον Θεό, τείνουν να την σκοτίζουν. Στην περίπτωση του Αβραάμ, η πνευματική του διαίσθηση διαπέρασε τις ομιχλώδεις θρησκευτικές
απόψεις και εφαρμογές της εποχής του και τον οδήγησε σε υψηλότερο βαθμό πνευματικής κατανοήσεως και πρακτικής .Τι ευλογία ήταν αυτή για τον Ισαάκ και για την πρόοδο όλης της ανθρωπότητας, που ξεπέρασε σκέψεις και ενέργειες τελείως αφύσικες για το Θεό και την αγαπημένη Του δημιουργία, τον άνθρωπο.
Η ανθρώπινη τάση να κρίνει τα πράγματα σύμφωνα με τις πέντε αισθήσεις υποκαθιστά την φυσική μας διαίσθηση περί σωστού και καλού, διότι δεν μας αποκαλύπτουν τίποτα για την πνευματική πραγματικότητα – την δικαιοσύνη, το έλεος, την αγάπη, την αγνότητα και ούτω καθ εξής .Και
όμως, γνωρίζουμε αυτές τις αρετές και συναισθανόμαστε ότι καλό είναι να εκφράζονται στην ανθρώπινη εμπειρία μας. Αυτή η συναίσθηση είναι η πνευματική μας αίσθηση, που όλοι διαθέτουμε, και η οποία μας καθιστά ικανούς να διακρίνουμε την αληθινή φύση του μοναδικού Θεού και της πνευματικής Του δημιουργίας.
Βρίσκω ενδιαφέρον το ότι για να εξηγήσει την πνευματική αίσθηση στο Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, η Mary Baker Eddy δίνει στην πνευματική διαίσθηση το προβάδισμα. Γράφει: «Η πνευματική αίσθηση, που αντικρούει τις υλικές αισθήσεις περικλείει διαίσθηση, ελπίδα, πίστη, νόηση, καρποφορία, πραγματικότητα» (σελ.298). Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι η πνευματική διαίσθηση είναι ο θεμέλιος λίθος για την ελπιδοφόρο πρόοδό μας, για να αυξήσουμε την πίστη μας, να κερδίσουμε πνευματική κατανόηση, να δοκιμάσουμε την καρποφορία της αναγεννήσεως και της θεραπείας και να φτάσουμε την πραγματικότητα της αιώνιας Ζωής.
Ο Ιησούς Χριστός, επί παραδείγματι, έκανε έκκληση στην φυσική πνευματική διαίσθηση των ανθρώπων για να τους οδηγήσει σε μία ακριβέστερη κατανόηση του Θεού και της φύσεώς τους σαν παιδιά του Θεού. Οι άνθρωποι αισθάνονται την παρουσία των πνευματικών ιδιοτήτων μέσω της αγάπης, που εξέφραζε ο Ιησούς και του οίκτου που επεδείκνυε, ικανοποιώντας τις ανθρώπινες ανάγκες – θεραπεύοντας τους ασθενείς και συγχωρώντας τους αμαρτωλούς. Αυτό τους ενθάρρυνε και τους έκανε να τον ακολουθούν και να ακούν την διδασκαλία του. Οι παραβολές του, παρμένες από την καθημερινότητα, αύξαναν την πίστη τους δείχνοντάς τους ότι τα πνευματικά βήματα είναι δυνατά και πρακτικά.
Η πνευματική διαίσθηση του ίδιου του Ιησού τον καθιστούσε ικανό να διακρίνει τον χαρακτήρα των άλλων ώστε να φέρνει στην επιφάνεια τις καλές τους ιδιότητες – ότι ήταν δυνατόν πνευματικώς να επιτύχουν. Παραδείγματος χάριν, η διαίσθησή του για την εγγενή καλοσύνη του ανθρώπου έκανε έναν διεφθαρμένο φοροεισπράκτορα να καταλάβει ότι φερόταν λανθασμένα και να διορθωθεί. (Λουκ. 19: 2- 10). Επίσης, συνετέλεσε ώστε οι σκληρά επικριτικοί Γραμματείς και Φαρισαίοι να μη λιθοβολήσουν την μοιχαλίδα, αλλά να εξετάσουν τις ίδιες τους τις σκέψεις. (Ιωαν.8: 3-11). Και, αν και ο Ιησούς πλήρως αντιλαμβανόταν τα ελαττώματα του Πέτρου, αναγνώριζε ότι η διαίσθησή του πως ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, αποτελούσε απόδειξη ότι η δύναμη του Θεού ήταν ο βράχος πάνω στον οποίον βασιζόταν η πίστη του Πέτρου – μία δύναμη που θα μπορούσε να στηρίξει εκκλησία «και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής» (Ματθ.16:18).
Όσοι ακολουθούν τη διδασκαλία του Ιησού, προσευχόμενοι τακτικά να κατευθύνει ο Θεός την ζωή τους και προσπαθούν να αναπτύξουν τις πνευματικές ιδιότητες του χαρακτήρα τους, ξέρουν ότι η πνευματική διαίσθηση αναδύεται με φυσικότητα μέσα από την ομίχλη της ύλης. Και γνωρίζω ότι η καθημερινή μελέτη και εφαρμογή της Χριστιανικής Επιστήμης ενισχύει αυτή την διαίσθηση, προσφέροντάς μας μία σαφέστερη κατανόηση του Θεού χρησιμοποιώντας συνώνυμα βασιζόμενα στην Αγία Γραφή – Ζωή, Αλήθεια, Αγάπη, Πνεύμα, Νους, Ψυχή και Αρχή (Επιστήμη και Υγεία, σελ.587) - και του ανθρώπου ως πνευματικής αντανακλάσεως του Θεού. Αυτή η κατανόηση μας καθιστά ικανούς να δεχόμαστε ευκολότερα αυτό, που ενστικτωδώς ξέρουμε ότι είναι αληθινό και καλό, και να είμαστε βέβαιοι ότι θα υπερτερήσει όλων των παρεξηγήσεων των υλικών αισθήσεων και της ανθρώπινης λογικής.
Η πνευματική διαίσθηση είναι στην πραγματικότητα η δράση του Θεού μέσα μας. Χρειάζεται να την γιγαντώσουμε εντός μας με την μελέτη, την προσευχή , την κατανόηση και την εφαρμογή – με την διάθεσή μας να αφήσουμε τον Θεό να εξαγνίσει τις επιθυμίες και τα κίνητρά μας. Κατ αυτόν τον τρόπο, αναπτύσσεται η ικανότητά μας να ξεχωρίζουμε την γνήσια εκ Θεού πνευματική διαίσθηση από την απλή έκφραση της ανθρώπινης θελήσεως. Κάποιες φορές, η πνευματική διαίσθηση εκφράζεται με συγκεκριμένα λόγια, που μας λένε τι να κάνουμε, όμως, αυτό δεν συμβαίνει επειδή ο Θεός συμπάσχει με την ανθρώπινη κατάσταση, που αντιμετωπίζουμε, αλλά, επειδή διαβάζει την καρδιά μας. Αν η καρδιά μας είναι με ειλικρίνεια ανοικτή στο Θεό, τότε γνωρίζουμε αν η απάντηση που ακούμε, είναι η προτροπή του Θεού ή, απλά, αυτό που εμείς θέλουμε να ακούσουμε. Όποιος με ταπεινοφροσύνη αφήνεται στην χειραγώγηση του Θεού, είναι πάντοτε πρόθυμος να αφεθεί στα χέρια Του ξανά.
Τις περισσότερες φορές, η πνευματική διαίσθηση μιλά στην επιδεκτική καρδιά και γίνεται αισθητή σαν μία καθοδηγητική πεποίθηση της καλοσύνης του Θεού, της ικανότητάς μας να αναγνωρίζουμε την αλήθεια και της δυνατότητας του Θεού να εξοπλίζει τα παιδιά Του με ό, τι χρειάζονται για να εκπληρώσουν το θέλημά Του. Αυτό το κατάλαβα καλά, όταν πρωτοξεκίνησα την μελέτη μου της Χριστιανικής Επιστήμης και έγινα μέλος μιας τοπικής εκκλησίας της. Τα μέλη ήταν τόσο πρόθυμα να υπηρετήσουν σε όποια θέση τους ανετίθετο! Αν αισθανόντουσαν ότι δεν έχουν τα προσόντα, περίμεναν με εμπιστοσύνη ότι ο Θεός θα τους έδινε όλες τις ιδιότητες, που χρειαζόντουσαν. Έτσι τα μέλη ηύξαναν και τελειοποιούντο και επετύγχαναν και καλά αποτελέσματα ώστε η εκκλησία να εξυπηρετείται σωστά. Αυτό το μάθημα με ωφέλησε στην προσωπική μου ζωή, στην θεραπευτική και συγγραφική μου εργασία και σε όποια υπηρεσία η Μητέρα Εκκλησία με κάλεσε.
Όλοι διαθέτουμε πνευματική διαίσθηση. Ενστερνισθείτε μία ταπεινόφρονα διάθεση να αφήσετε το Θεό να διαπλάσει και να αναπτύξει τις σκέψεις και τις πράξεις σας σύμφωνα με αυτό που ενστικτωδώς γνωρίζετε ότι είναι σωστό και καλό, και θα δείτε ότι διαπιστώνετε με φυσικότητα στην ζωή σας τί προέρχεται από το Θεό και τι όχι.
