Τον χειμώνα του 2011 – 2012, κολυμπούσα στην πισίνα ενός συγκροτήματος, όπου ο σύζυγός μου κι’ εγώ είχαμε έλθει για διακοπές και συνειδητοποίησα ότι δεν αισθανόμουν κανένα πόνο. Ήμουν τόσο ευγνώμων για την ελευθερία που είχα να κινούμαι, επειδή στα μέσα του Σεπτεμβρίου είχα πέσει από μια ξύλινη σκάλα χτυπώντας το πρόσωπό μου στο τσιμεντένιο πάτωμα του υπογείου μας. Ο πόνος ήταν τόσο βασανιστικός και εγώ ήμουν σαστισμένη και γεμάτη μώλωπες.
Την στιγμή που συνέβη αυτό, ο σύζυγός μου κι’ εγώ διασκεδάζαμε στο σπίτι μας με ένα γνωστό μας ζευγάρι. O σύζυγός μου με ρώτησε αν μπορούσα να ανασηκωθώ. Δεν μπορούσα. Πονούσε το στήθος μου, έτσι έβαλε ένα μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι μου. Τότε του ζήτησα να τηλεφωνήσει σε μια πνευματική θεραπεύτρια της Χριστιανικής Επιστήμης. Όταν ασθμαίνοντας της διηγήθηκα την ιστορία του ατυχήματός μου, με ρώτησε, «Χτύπησες, ή ένοιωσες ότι κάποιος σε προστάτευσε;» Ήξερα ποια ήταν η σωστή απάντηση, αλλά πονούσα τόσο ώστε δεν μπορούσα να απαντήσω. Κατάλαβε τον δισταγμό μου και με αγάπη μου είπε, «Ο λόγος που προστατεύεσαι είναι ότι η ουσία σου είναι Πνεύμα και επειδή είσαι πνευματική, δεν έχεις καμία σχέση με τη βαρύτητα». Βρήκα ότι ήταν μια λογική, που θα μπορούσε να αλλάξει την κατάστασή μου, και ξέρω ότι αυτή ήταν η αρχή της θεραπείας μου.
Ο σύζυγός μου πήρε μια πετσέτα και με βοήθησε να καθαρισθώ. Μπορούσα να κινήσω τα χέρια και τα πόδια μου. Αισθανόμουν ότι μπορεί να είχα τραυματίσει κάποιο πλευρό, αλλά αυτό ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε ιατρικά. Ο σύζυγός μου με βοήθησε απαλά να πάω στο κρεβάτι, αλλά δεν μπορούσα να ξαπλώσω χωρίς πόνο, έτσι έβαλε μερικά μαξιλάρια πίσω μου και μοιράστηκε μαζί μου πνευματικές αλήθειες για την προστατευτική δύναμη του Θεού. Οι καλεσμένοι μας, επίσης, μας στήριξαν με ηρεμία.
Όταν έφυγαν, ο σύζυγός μου κάθισε πλάι μου και μου διάβασε το βιβλικό μάθημα της Χριστιανικής Επιστήμης, μαρτυρίες θεραπειών από τα περιοδικά και μοιραστήκαμε πνευματικές αλήθειες. Κάλεσα αρκετές φορές την πνευματική θεραπεύτρια εκείνη την εβδομάδα και κάθε φορά έπαιρνα νέα έμπνευση.
Μελέτησα τα συνώνυμα για το Θεό και πως σχετίζονται με μένα – τι εκφράζουν για τον άνθρωπο και τι όχι. Για παράδειγμα, επειδή ο Θεός είναι Αρχή, υπάρχει αμετάβλητος νόμος, που με διασφαλίζει και με προστατεύει. Η Αρχή είναι αμετάβλητο καλό, και γι’ αυτό είναι μέρος της ύπαρξής μου. Επειδή ο Θεός είναι Αλήθεια, έχω τη συνείδηση του Χριστού να ακούσω και να καταλάβω το λόγο του Θεού. Δεν ζω άλλη Ζωή, παρά τη Ζωή, που μου έδωσε ο Θεός σαν αντανάκλασή Του. Δεν μπορώ να φύγω από την αγκαλιά του Θεού, ή να μωλωπισθώ ή να υποστώ οποιαδήποτε βλάβη. Επειδή ο Θεός είναι Ψυχή και ο Θεός είναι Ένας, εγώ είμαι η αντανάκλαση του Θεού. Δεν υπάρχουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι μέσα μου, ο πνευματικός και ο υλικός. Είμαι πνευματική, τελεία και παύλα. Δεν είμαι θνητή, υλική. Η βελτίωσή μου ήταν γρήγορη, εκτός από τον εσωτερικό πόνο, που αισθανόμουν.
Όταν προσευχόμουν γι’ αυτόν τον εσωτερικό πόνο, συχνά μελετούσα ύμνους και μερικές φορές δεν κρατούσα στη σκέψη μου παρά μόνο μια φράση, όλη την ημέρα. Ένα από τα αγαπημένα μου εδάφια στο Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών της Mary Baker Eddy είναι στον Πρόλογο του βιβλίου, «Η σωματική θεραπεία με τη Χριστιανική Επιστήμη προέρχεται σήμερα, όπως και στον καιρό του Ιησού, από την ενέργεια της θείας Αρχής, μπροστά στην οποία η αμαρτία και η αρρώστια παύουν να είναι πραγματικές για την ανθρώπινη συνείδηση και εξαφανίζονται τόσο φυσικά και τόσο αναπόφευκτα όπως το σκοτάδι κάνει τόπο στο φως και η αμαρτία στην αναμόρφωση» (xi). Αυτή η σελίδα συνεχίζει με μια περικοπή από την Αγία Γραφή – ότι «ο Εμμανουήλ, ή ο Θεός μεθ’ημών, αποστέλλει τους συντεθλασμένους εν ελευθερία». Μα φυσικά, αυτό είναι μια υπόσχεση για μένα! Σκέφθηκα.
Μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες μου ήταν να ακολουθήσουμε το σχέδιό μας να πετάξουμε στο Σηάτλ για να παρευρεθούμε στο γάμο του γιού μας και να χορέψουμε στη δεξίωση. Και δύο βδομάδες αργότερα, ξεκινήσαμε. Είχα αρχίσει να συνέρχομαι και η πτήση με το αεροπλάνο ήταν αρκετά άνετη. Στο γάμο, ένας από τους άλλους γιούς μου με είδε και μου είπε, «Τι έπαθαν τα χείλη σου;» Το μόνο που είπα ήταν ότι έπεσα κάτω.
Χαμογέλασα αρκετά εκείνο το Σαββατοκύριακο και κανείς άλλος δεν είπε τίποτα για το γεγονός ότι τα δόντια μου ήταν σπασμένα, (τα έφτιαξα όταν επέστρεψα από το ταξίδι), ή ότι είχα πρησμένα χείλη. Η σωματική μου ανάρρωση ήταν συνεχής και ήμουν σε διαρκή επαφή με την πνευματική μου θεραπεύτρια καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Η ετήσια συνάντηση της αδελφότητας που συμμετέχει ο σύζυγός μου ήταν σε τρείς εβδομάδες στη Βοστώνη και με το αυτοκίνητό μας πήγαμε αρχικά στη Βοστώνη και στη συνέχεια στο Σικάγο για την δική μου ετήσια συνάντηση. Ήμουν τόσο ευγνώμων για τη γαλήνη που είχαμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας, τους ύμνους που ακούσαμε και τη αδιάκοπη βελτίωση που ένοιωθα.
Μου άρεσε να δουλεύω με τους Ψαλμούς 23 και 91, ιδιαίτερα με τη σκέψη ότι ζούμε στη σκιά των πτερύγων του Θεού. Τι ασφαλές μέρος είναι αυτό! Καθώς προχωρούσε το φθινόπωρο, ήμουν σε θέση να κοιμάμαι άνετα ξαπλωμένη και να γυρνώ το σώμα μου κανονικά. Κρατήσαμε το σχέδιό μας να περάσουμε τον χειμώνα στη Νότια Καλιφόρνια. Δεν υπήρχε πια πόνος και είχα αναρρώσει τελείως.
Είμαι τόσο ευγνώμων για την Επιστήμη του Χριστού, που θεραπεύει όπως θεράπευε ο Ιησούς και είναι μια Επιστήμη, την οποία η Ηγέτιδά μας, Mary Baker Eddy, ανιδιοτελώς έδωσε στον κόσμο. Είμαι επίσης ευγνώμων για την σταθερότητα και επιμονή της πνευματικής μου θεραπεύτριας και την τρυφερότητα του συζύγου μου.
Chesterfield, Missouri, USA.
Είμαι ο ένας από τους φίλους που αναφέρονται στην παραπάνω μαρτυρία. Η αρχική εικόνα που είχαμε ήταν φοβερή. Αλλά ο σύζυγος της Ruby, o John, πήγε αμέσως κοντά της και ήρεμα αλλά σταθερά δήλωσε ότι ποτέ η σύζυγός του δεν έφυγε από την αγκαλιά της Αγάπης. Τότε μου ζήτησε να πάω επάνω και να φέρω μερικές πετσέτες.
Εκείνη την στιγμή, άλλαξε ο τρόπος που προσέγγιζα τη θεραπευτική μου εργασία. Αυτό που πράγματι περίμενα να μου πει ο John ήταν να καλέσω το ασθενοφόρο. Η απάντησή του μου έδειξε ότι γίναμε μάρτυρες σε κάτι το ιδιαίτερο. Ενώ εγώ έβλεπα μια σκηνή ατυχήματος που χρειαζόταν θεραπεία, αντιλήφθηκα ότι ο John είχε ως βάση ότι η ζωή είναι στο Θεό και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Η Ruby, μέσα σε λίγη ώρα, αναπαυόταν επάνω και η σύζυγός μου κι’ εγώ πήγαμε στο σπίτι μας γνωρίζοντας ότι ήταν ασφαλής και σε καλά χέρια.
Ballwin, Missouri, USA
