Με την ανεργία που τώρα ανέρχεται στο 10% στις Ηνωμένες Πολιτείες και που εξαπλώνεται σ’ όλο τον κόσμο, σχεδόν ο καθένας μας γνωρίζει κάποιον, που έχει επηρεαστεί από συρρικνώσεις επιχειρήσεων, προσωρινές απολύσεις, λήξεις συμβάσεων, υποχρεωτικές άδειες, κατασχέσεις ή πτωχεύσεις. Μια ενθαρρυντική φωνή μέσα σ’ αυτή την οικονομική κρίση, έρχεται από τον ηγέτη επιχειρηματία, Στηβ Κόρμαν, του Ομίλου Κόρμαν, που έχει στην κατοχή του ένα ιδιωτικό ξενοδοχείο και ασχολείται με οικοδομικές επιχειρήσεις για οικιστικούς και εμπορικούς σκοπούς.
Ο κ. Κόρμαν έκανε έκκληση και σε άλλους προέδρους επιχειρήσεων να σταματήσουν τη «νοοτροπία της αγέλης» των μαζικών απολύσεων και αντί αυτού να παραιτηθούν από κάποια βραχυπρόθεσμα κέρδη και απόδοση των μετοχών τους προκειμένου να μη χάσουν οι εργαζόμενοι τις θέσεις εργασίας τους. Ο κ. Κόρμαν λέει, «Είμαστε στην πραγματικότητα ο φύλακας τους αδελφού μας» (Μόνιτορ της Χριστιανικής Επιστήμης, 3 Μαϊου 2009).
Ενώ χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, κυβερνήσεις και διάφορες επιχειρήσεις εντείνουν τις προσπάθειές τους να δημιουργήσουν ή/και να διατηρήσουν θέσεις εργασίας, να στηρίξουν μεγάλες επιχειρήσεις, να δώσουν ώθηση στην οικονομία και να προστατεύσουν ιδιόκτητες κατοικίες, αυτές οι αμυδρές αναλαμπές φαίνονται να επισκιάζονται από μια συνεχή πτωτική τάση στην αγορά εργασίας. Η Στατιστική Υπηρεσία για θέματα απασχόλησης αναφέρει ότι 14.7 εκατομμύρια ανέργους ανθρώπους τον Ιούνιο, και αυτά τα νούμερα επηρεάζουν όλα τα επαγγέλματα, από τις εταιρίες παροχής υπηρεσιών μέχρι τους υπαλλήλους γραφείου και τους εργάτες. Η συνηθισμένη τάση είναι η κατάργηση θέσεων εργασίας, πράγμα που μείωσε κατά εκατομμύρια τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας.
Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Καθώς οι δημόσιοι και ιδιωτικοί τομείς της οικονομίας ερευνούν για να βρουν λύσεις, μπορούμε εμείς ως άτομα να προσφέρουμε λύσεις, και βεβαιότητα παντού σ’ αυτούς που ψάχνουν δουλειά; Μια προσέγγιση, που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στην εφαρμογή δια μέσου των αιώνων, εξακολουθεί να είναι εφαρμόσιμη και σήμερα. Μπορούμε να την βρούμε στη Βίβλο, όπου οι αρχαίοι πατριάρχες και ο Χριστός Ιησούς στηρίζονταν σε πνευματικούς νόμους για να έχουν πρακτικές αποδείξεις αφθονίας αγαθών και για εκπλήρωση συγκεκριμένου σκοπού.
Ήταν ένα μάθημα που ο Ιησούς με ζωντανό τρόπο δίδαξε και απόδειξε στους μαθητές του και σε μας, όταν πολλαπλασίασε τους άρτους και τα ψάρια για να θρέψει τα πλήθη, όταν οδήγησε τον Πέτρο να εξασφαλίσει τον οφειλόμενο δασμό από το στόμα ενός ψαριού και μετέτρεψε το νερό σε κρασί (Ματθαίος 14:15-21, 17:24-27 και Ιωάννης 2:1-10). Με οποιονδήποτε τρόπο και αν αντιμετωπίστηκε μια ανάγκη, ο Ιησούς και άλλες βιβλικές μορφές αναγνώριζαν και στράφηκαν προς μια ανώτερη πηγή για την άντληση πνευματικών ιδεών, που είχαν σαν αποτέλεσμα αυτές τις ευλογίες. Ο Ιησούς είπε: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε, μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθείτε… Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά. Σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;» (Ματθαίος 6:25, 26). Αυτή η διαβεβαίωση δείχνει ότι ένας στοργικός Πατέρας–Μητέρα Θεός συνεχώς και με συνέπεια φροντίζει για την δημιουργία Του/Της και αυτή η φροντίδα συμπεριλαμβάνει τον καθένα μας.
Η ΔΡΑΧΜΗ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ – ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ
Πως λοιπόν μπορούν οι άνθρωποι να εφαρμόσουν αυτή την ιδέα όταν προσεύχονται για την εθνική και την παγκόσμια οικονομία; Η σύντομη παραβολή του Ιησού για την χαμένη δραχμή (Λουκάς 15:8-10) είναι διδακτική. Στην αφήγηση αυτή, μια γυναίκα έχασε μια δραχμή, άναψε ένα λύχνο, καθάρισε την οικία και έψαξε επιμελώς μέχρις ότου βρήκε την χαμένη δραχμή. Και τελικά χάρηκε μαζί με τους γείτονές της.
Βλέποντας τα δελτία ειδήσεων που αναφέρουν για εταιρίες που ξόδεψαν απλόχερα τα χρήματά τους – και περιήλθαν σε οικονομικές δυσκολίες – θα μπορούσε κανείς να τις υπαγάγει στο ρόλο ενός προσώπου που έχασε μια δραχμή. Φαίνεται σαν να εξαφανίστηκαν τα χρήματα και δεν θα επιστρέψουν. Αλλά αντί να αποδεχόμαστε αυτή την άποψη, μπορούμε να δούμε τα χρήματα σαν ένα σύμβολο πρόνοιας και φροντίδας του Θεού. Η πρόνοια και η φροντίδα του Θεού δεν μπορούν να χαθούν, αν και είναι δυνατόν να χάσουμε προσωρινά την ικανότητα να τις αντιλαμβανόμαστε και να τις εκτιμούμε.
Επειδή ο Θεός παρέχει άπειρο καλό, κάθε άτομο και επιχείρηση έχει ίδιο συμφέρον να εκτιμά αυτή τη πηγή. Εάν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, βρίσκουν προμήθειες σε όλες της τις μορφές, είτε πρόκειται για πελάτες που αγοράζουν τα προϊόντα τους είτε πρόκειται για άλλες εταιρίες που αγοράζουν είδη, τα οποία τελικά θα φθάσουν στους πελάτες τους. Αυτή η εκτίμηση της πρόνοιας του Θεού είναι όμοια με την γυναίκα που ψάχνει για την δραχμή. Η γυναίκα γνωρίζει ότι έχει κάτι που έχει αξία και πρέπει να βρεθεί. Κατά τον ίδιο τρόπο κάθε άτομο έχει κάποιο ταλέντο ή ικανότητα που πρέπει να ανακαλυφτεί και να εκφραστεί.
Για μένα, η απόφαση της γυναίκας να ανάψει τον λύχνο καθώς ψάχνει για την χαμένη της δραχμή, συμβολίζει την προθυμία μας να εφαρμόσουμε την πνευματική μας κατανόηση για το Θεό και την δημιουργία Του στη σημερινή οικονομική κατάσταση. Ο άνθρωπος – τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα – είναι πνευματικός, η ιδέα του Πνεύματος. Αυτή η γνώση μας ελευθερώνει από την αυτοκατάκριση, αν έχουμε συμμετάσχει σε καθημερινές επιχειρησιακές αποφάσεις που είχαν μια αρνητική επίδραση. Αυτό το φως της αλήθειας θα μας αποκαλύψει επίσης, που θα πρέπει να γίνουν βελτιώσεις στη στάση μας απέναντι στο Θεό και απέναντι στους συνανθρώπους μας. Μερικές φορές υπάρχει ο πειρασμός να σκεπτόμαστε για τους άλλους μ’ ένα τρόπο σαν να τους θεωρούμε απλά πηγές εισοδήματος παρά ως ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να μοιραζόμαστε και να τους υπηρετούμε. Όταν βεβαιώνουμε ότι η ταπεινοφροσύνη είναι μια φυσική ιδιότητα για τους γιούς και θυγατέρες του Θεού, αυτό μπορεί να βοηθήσει να αλλάξουμε την εσφαλμένη αυτή αντίληψη για τη σχέση μας του ενός προς τον άλλον.
«Να σαρώσουμε την οικίαν», ή να καθαρίσουμε τη σκέψη από κάθε τι, που θα μπορούσε να εμποδίσει την πρόοδο, είναι επίσης σημαντικό. Προσευχή για την οικονομική κατάσταση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σ’ όλο τον κόσμο μπορεί να αποσοβήσει την ανάπτυξη του περιορισμού, του φόβου, του οίκτου για τον εαυτό μας, της ισχυρογνωμοσύνης και της πικρίας, με την αιτιολογία ότι αυτά δεν αποτελούν μέρος της θείας συνείδησης. Συνεπάγεται λοιπόν τότε ότι αυτές οι αρνητικές σκέψεις δεν έχουν καμία θέση στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Κάθε ένα από αυτά τα εσφαλμένα χαρακτηριστικά πρέπει να αντιμετωπιστούν με την προσευχή, βεβαιώνοντας ότι όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού, και ότι όλοι μας είμαστε πολύ αγαπητοί και αναγκαίοι. Κάτω από την φροντίδα Του κανείς δεν μπορεί να εξαπατηθεί και να οδηγηθεί σε αρνητικές σκέψεις και ενέργειες.
Αυτό το παράδειγμα από την Αγία Γραφή μπορεί να προμηθεύει ένα θεμέλιο για τους ανθρώπους προκειμένου να αποδείξουν ότι καθώς η προσευχή εξαλείφει όλες τις ανθρωποποίητες δοξασίες του φόβου, της έλλειψης μέσων και της αβεβαιότητας, που συγκαλύπτουν ή θολώνουν την πνευματική μας αντίληψη, η σκέψη ανοίγεται στο απεριόριστο καλό και στην άπειρη πρόνοια του Θεού. Η Mary Baker Eddy γράφει στο Επιστήμη και Υγεία, «Το μεγάλο κατόρθωμα, που θα μας κάνει ικανούς να σαρώσουμε το ψεύτικο και να κάνουμε τόπο για το αληθινό, είναι να βγάλουμε από την σκέψη τις εσφαλμένες πεποιθήσεις και τα υλικά τεκμήρια για να μπορέσουν να φανερωθούν τα πνευματικά γεγονότα του είναι» (σελ.428).
Ας υποθέσουμε όμως ότι κάποιοι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους η την επιχείρησή τους εξαιτίας κάποιου σφάλματος, που έκαναν οι ίδιοι ή άλλοι. Σημαίνει αυτό ότι χάθηκε και η ικανότητά τους να εκφράζουν ταλέντα ή νοημοσύνη; Επειδή αυτά είναι πνευματικά και ανήκουν στον καθένα μέσω της θείας αντανάκλασης, δεν μπορούν να χαθούν. Αλλά ίσως είναι αναγκαίο να επανεξετάσει κανείς τις προτεραιότητες και να τις τοποθετήσει σε μια υψηλότερη βάση. Στην πραγματικότητα, η δουλειά μας είναι πάντοτε να εκφράζουμε αυτές τις ιδιότητες σαν εικόνα και ομοίωση του Θεού, αλλά είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ο στόχος μας είναι να δοξάζουμε το Θεό, και όχι τον εαυτό μας. Όταν βαδίζουμε αυτό το δρόμο, αυτό οδηγεί σε απεριόριστες δυνατότητες, που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τις πετύχουμε με άλλο τρόπο.
ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η οικονομική ασφάλεια δεν μπορεί ποτέ να βασιστεί πάνω σε κυμαινόμενες οικονομικές συνθήκες, σε τραπεζικούς λογαριασμούς, σε αποταμιεύσεις, σε σχέδια συνταξιοδότησης ή σε κυβερνητικά προγράμματα, όσο χρήσιμα και αν είναι αυτά και σε άλλα ανθρώπινα εργαλεία. Για μια ασφαλή βάση, οι άνθρωποι πρέπει να εμπιστεύονται την γνώση τους, ότι το αμετάβλητο καλό και η υπέρτατη εξουσία του Θεού θα ικανοποιήσει τις ανάγκες του καθενός, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των εταιριών στις οποίες απασχολούνται.
Ένας νόμος του Θεού στον οποίο μπορεί κανείς να στραφεί για βοήθεια, ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, είναι η εξής πρόταση από το Επιστήμη και Υγεία: «Η θεία Αγάπη πάντοτε ικανοποίησε και πάντοτε θα ικανοποιεί κάθε ανθρώπινη ανάγκη» (σελ.494). Οποιαδήποτε νόμιμη και δίκαιη ανάγκη κι’ αν έχει κάποιος, η απάντηση είναι εξασφαλισμένη καθώς προσπαθεί σταθερά να χρησιμοποιήσει το φως της πνευματικής κατανόησης, να αναγνωρίσει την αγάπη του Θεού και να ευφραίνεται στην αγάπη του Θεού, η οποία ποτέ δεν χάθηκε πραγματικά. «Αιτείτε και θέλει σας δοθεί, ζητείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθεί» (Ματθαίος 7:7). Τι περισσότερη ασφάλεια για την απασχόληση θα μπορούσαμε να έχουμε από αυτή την υπόσχεση!
Και είναι μια υπόσχεση στην οποία μπορεί να βασιστεί κάθε άνθρωπος και κάθε επιχείρηση, διότι βασίζεται στον νόμο του αμετάβλητου καλού, του Θεού, όπου ούτε η τύχη, ούτε η πιθανότητα έχουν μερίδιο. Ο Ιησούς συνεχίζει την υπόσχεση με αυτά τα λόγια: «Διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθεί (Ματθαίος 7:8). Η υπόσχεση του καλού συνεχώς αποκαλύπτεται σε όλους τους ανθρώπους και παντού.
