Ήθελα να μοιραστώ αυτή τη θεραπεία σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για όλες τις θεραπείες που έχω διαβάσει στα περιοδικά της Χριστιανικής Επιστήμης και έχω ακούσει στην εκκλησία, όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για μια συγκεκριμένη μαρτυρία η οποία με στήριξε σε στιγμές ανάγκης.
Το περιστατικό έχει ως εξής. Μια γυναίκα άνοιγε την πόρτα του διαμερίσματός της όταν ένας άντρας πετάχτηκε από ένα θάμνο και άρπαξε τον καρπό του χεριού της. Εκείνη σταμάτησε για ένα λεπτό με το χέρι της εγκλωβισμένο στο δικό του και το κλειδί στην πόρτα και φώναξε δυνατά «ο Θεός είναι εδώ». Ο άντρας στάθηκε για λίγο και μετά έκανε μεταβολή και έφυγε τρέχοντας. Θυμάμαι πόσο εντύπωση μου είχε κάνει αυτή η υπέροχη δήλωση της αλήθειας καθώς και πόσο αποτελεσματική ήταν.
Αρκετούς μήνες αργότερα, το φθινόπωρο του 2007 θυμήθηκα τη δύναμη αυτής της απλής δήλωσης. Πήγαινα σε νυχτερινό σχολείο και δούλευα τα πρωινά. Το συγκεκριμένο απόγευμα είχα ξεκινήσει για να πάω στην στάση όπου θα περνούσε το λεωφορείο του κολλεγίου για να παρακολουθήσω ένα τρίωρο μάθημα. Περνώντας στο δρόμο αισθάνθηκα ξαφνικά κάτι που έμοιαζε με αρρυθμία στην καρδιά μου. Ένα αίσθημα δυσφορίας με κυρίευσε και αισθανόμουν έτοιμη να λιποθυμήσω. Κοιτώντας για ένα μέρος για να καθίσω συνειδητοποίησα ότι η στάση του λεωφορείου απείχε δύο μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα. Φόβος με κυρίευσε και έπιασα τον εαυτό μου να ζητά από το Θεό «να με βοηθήσει να φτάσω εκεί».
Τότε σκέφτηκα εκείνη την μαρτυρία και σχεδόν άκουγα τις λέξεις «ο Θεός είναι εδώ». Τα επόμενα λεπτά με μεγάλη ευγνωμοσύνη άρχισα να αισθάνομαι τη δύναμη και την αλήθεια που κρυβόταν σ’ αυτή τη δήλωση. Συνειδητοποίησα με κάθε βήμα που έκανα ότι ασχέτως με το τι μπορεί να αισθανόμαστε ότι αποτελεί την υγεία και την ασφάλειά μας, πρόκειται για μια λανθασμένη υπόθεση – ένα ψέμα, μια πλάνη. Αλλά η θεραπευτική παρουσία του Θεού είναι εδώ, είναι πάντα μαζί μας. Σκέφτηκα τι σήμαινε αυτό για μένα – ότι ο Θεός είναι άπειρο Πνεύμα που δημιουργεί, διατηρεί και εκφράζει το παν, μας αγαπά και μας φροντίζει κάθε λεπτό, παντού και σε κάθε περίσταση. Η κατανόηση αυτού του πνευματικού γεγονότος αρχίζει να εξολοθρεύει κάθε στοιχείο για το αντίθετο.
Κρατήθηκα από την αίσθηση της θείας παρουσίας και με μικρά αργά βήματα έφτασα στην στάση. Καθώς καθόμουν στο παγκάκι συνέχισα να προσεύχομαι αναγνωρίζοντας με ευγνωμοσύνη ότι η βοήθεια του Θεού είναι άμεσα προσιτή, ποτέ μακρινή ή αδύνατη, αποτελεσματική εδώ και τώρα.
Μια γυναίκα που δεν μιλούσε καλά αγγλικά με πλησίασε και προσφέροντας το χέρι της μου είπε, «να βοηθήσω, να βοηθήσω». Το σχόλιό της μου έφερε χαμόγελο στα χείλη, αναγνωρίζοντας την ευγενική της συμπαράσταση. «Είμαι εντάξει» είπα και την ευχαρίστησα.
Το λεωφορείο ήρθε και ανέβηκα δοξάζοντας το Θεό με μια νέα ματιά στην αλήθεια ότι ο Θεός είναι μαζί μας, κάτι τόσο απλό και τόσο μεγάλο. Ο πόνος που αισθανόμουν εξαφανίστηκε, πήγα στο μάθημα και ασχολήθηκα με τις συνηθισμένες δραστηριότητές μου.
Όταν έφτασα στο σπίτι, αργά εκείνο το βράδυ και μπήκα στο διαμέρισμά μου, συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε κάποια επιπλοκή από αυτό που συνέβη το απόγευμα, είχα παρακολουθήσει τα μαθήματά μου χωρίς να το σκεφθώ καθόλου. Ποτέ ξανά δεν αντιμετώπισα αυτή τη δυσκολία.
Ήμουν και εξακολουθώ να είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για όλα όσα έχω μάθει στην Χριστιανική Επιστήμη και για τις άμεσες και αποτελεσματικές αλήθειές της.
Boston, Massachusetts, USA
