Αυτή είναι μια συνέντευξη με τον Jose Rodriguez Pelaez, από την Μάλαγα της Ισπανίας, για την ραδιοφωνική έκδοση του Ισπανικού Κήρυκα. Ο Jose έχει αφιερωθεί στην πνευματική θεραπεία σαν πρακτίσιονερ (θεραπευτής) της Χριστιανικής Επιστήμης που είναι και δίνει επίσης και δημόσιες διαλέξεις επάνω σε αυτό το θέμα.
Τι επίδραση είχε η Χριστιανική Επιστήμη στην ζωή σας;
Πολύ σύντομα από τη στιγμή που πήρα στα χέρια μου το βιβλίο Επιστήμη και Υγεία, βρέθηκα στην ανάγκη να θέσω σε εφαρμογή αυτά που μάθαινα, όταν διαγνώστηκε ότι η γυναίκα μου έπασχε από μια ασθένεια που απειλούσε τη ζωή της. Οι γιατροί είπαν ότι θα ζούσε μόνο για λίγους μήνες. Όμως αντίθετα προς αυτή τη διάγνωση, αφού προσευχήθηκε για έξη μήνες και πήρε πνευματική θεραπεία από ένα θεραπευτή (πρακτίσιονερ) της Χριστιανικής Επιστήμης, οι γιατροί αναγνώρισαν ότι είχε θεραπευτεί πλήρως. Και χαρακτήρισαν αυτή τη θεραπεία ως θαύμα.
Τι σήμαινε όλο αυτό το πράγμα για σας;
Λοιπόν, για πολλά χρόνια ήμουν ένας ενεργός ψυχοθεραπευτής στη Μάλαγα και απολάμβανα μεγάλου σεβασμού στο πεδίο της εργασίας και έχαιρα μεγάλης εκτίμησης στον επαγγελματικό μου τομέα. Κέρδιζα αρκετά χρήματα, έκανα περιουσία και ζούσα μια καλή ζωή. Όταν η ιατρική επιστήμη διάγνωσε κατ’ αρχήν ότι η γυναίκα μου έπασχε από μια αθεράπευτη αρρώστια και μετά θεραπεύτηκε με την επιστημονική προσευχή, αυτό με έκανε να επανεξετάσω το έργο της ζωής μου. Ήταν σαφές ότι εργαζόμουν στον τομέα της υγείας εξαιτίας της αγάπης μου για τον άνθρωπο. Όμως εδώ ήμουν, εξακολουθώντας να υπηρετώ τους ασθενείς μου με ένα παραδοσιακό τρόπο αντί να τους θεραπεύω με την προσευχή. Κατάλαβα ότι η αντίστασή μου να αλλάξω την μέθοδο (τον τρόπο) εργασίας μου προερχόταν από το φόβο ότι τα εισοδήματά μου θα ήταν ανεπαρκή. Μου φαινόταν ότι αν έλεγα στους ασθενείς μου τι είχε συμβεί, θα σκεπτόντουσαν ότι έχασα το νου μου και ότι δεν θα είχα πια τα αναγκαία εισοδήματα.
Τελικά κατάλαβα ότι ο ίδιος Θεός που είχε θεραπεύσει τη γυναίκα μου ήταν επίσης η πηγή που με συντηρούσε. Ο Ιησούς Χριστός δίδαξε την ανάγκη να αντιληφθούμε τη διακυβέρνηση του Θεού. Είπε: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθεί» (Ματθαίος 6: 33). Πήρα αυτή την υπόσχεση πολύ σοβαρά και αποφάσισα να αφιερώσω τη ζωή μου στη δημόσια άσκηση της Χριστιανικής Επιστήμης. Εξακολουθώ να ζω άνετα, η διαφορά όμως έγκειται στο ότι η γυναίκα μου και εγώ χαιρόμαστε τη ζωή μας έτσι πολύ περισσότερο. Αντιμετωπίσαμε και στιγμές στις οποίες έπρεπε να θυμηθούμε ότι ο Θεός μένει πιστός στην υπόσχεσή Του.
Υπάρχει κάποια εξαιρετική περίπτωση για την οποία θα θέλατε να μας μιλήσετε;
Ναι. Πριν τρία χρόνια έπρεπε να αντιμετωπίσουμε μερικά σημαντικά έξοδα, για τα οποία δεν διαθέταμε τα αναγκαία κεφάλαια. Η γυναίκα μου κι’ εγώ αρχίσαμε να προσευχόμαστε, βασίζοντας την προσευχή μας στο γεγονός ότι ο Θεός πάντοτε εκπληρώνει τις υποσχέσεις Του, όπως αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, όπου διαβάζουμε ότι ο Θεός έκανε τα πάντα καλά και έκανε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του. Πνευματικά είμαστε ο άνθρωπος της δημιουργίας του Θεού. Και επειδή ο Θεός είναι άπειρος και τα Πάντα-εν-πάσι, Αυτός είναι όλη η ουσία και αυτό σημαίνει ότι έχουμε ήδη ότι χρειαζόμαστε, διότι συμπεριλαμβάνεται και είναι μέρος της υπόστασής μας. Το γεγονός είναι ότι είμαστε μια θεία δημιουργία, η ακριβής εικόνα του Θεού, της ίδιας της Ζωής. Αυτό είναι ένας νόμος, που δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά ενεργεί αλάνθαστα, ακριβώς όπως ο ήλιος ανατέλλει κάθε πρωί.
Λοιπόν, η γυναίκα μου είχε κάποια έκταση γης στο βουνό και για μια περίοδο δώδεκα ετών ήθελε να την πουλήσει, αλλά δεν υπήρξαν αγοραστές. Σύμφωνα με τους νόμους της Ισπανίας, ο κλήρος ήταν πολύ μικρός και εξαιτίας αυτού δεν μπορούσε να κτίσει κανείς, ως εκ τούτου μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο για καλλιέργεια. Αλλά τότε μια μέρα κάποιος μας τηλεφώνησε, που ήθελε να αγοράσει το αγρόκτημα και μας πρόσφερε μια πραγματικά καλή τιμή. Αν και ήμασταν πολύ ευτυχείς, σκεφθήκαμε ότι πρέπει να υπήρχε κάποια παρανόηση. Επειδή δεν θέλαμε να τον βλάψουμε καθοιονδήποτε τρόπο, πήγαμε να μιλήσουμε μαζί του, για να του καταστήσουμε σαφές ότι δεν θα μπορούσε να κτίσει στο κτήμα. Είπε ότι το ήξερε αυτό, αλλά είπε ότι το αγρόκτημα είχε μεγάλη γι’ αυτόν. Και κατέληξε να μας πληρώσει ένα ποσόν τρεις φορές περισσότερο από αυτό που χρειαζόμασταν.
Πείτε μας λίγο τι είναι προσευχή για σας
Γενικά συγχέουμε την προσευχή με την ικεσία, την απαγγελία εδαφίων ή την παράκληση. Το συμπέρασμα είναι ότι ο Θεός δεν γνωρίζει τίποτε για το πρόβλημά μου ή ότι χρειάζομαι κάτι που λείπει από τη ζωή μου. Για μένα η προσευχή έγκειται στο να αναγνωρίσω αυτό που ήδη υπάρχει εδώ.
Η Βίβλος περιέχει μια περικοπή στην οποία η Άγαρ εκδιώχθηκε και ήταν μόνη της στην έρημο με το γιό της Ισμαήλ και επρόκειτο να πεθάνουν από δίψα. Αποφάσισε να στραφεί στο Θεό. Τον αφουγκράστηκε και πήρε ένα μήνυμα ή θεία έμπνευση, που θα αποκαλούσαμε έναν άγγελο, η οποία την έκανε να αντιληφθεί αυτό που είναι πραγματικό αληθινό, ότι ό,τι χρειαζόταν ήταν ήδη εκεί. Τότε ανακάλυψε ένα πηγάδι που δεν είχε καταστεί δυνατόν να το δει προηγουμένως.
Μερικές φορές δίνεται η εντύπωση ότι ζούμε σ’ ένα κόσμο με σκιές, όπου λείπει το φως του Θεού, ενώ με την παρουσία του ηλιακού φωτός όλα ανθούν και υπάρχει φωτεινότητα και χαρά. Η πραγματικότητα μας βοηθάει να δούμε (να αντιληφθούμε) ότι έχουμε ήδη τα πάντα, επειδή είμαστε τα παιδιά ενός τρυφερού και γεμάτου αγάπη Πατέρα – Μητέρας.
Αυτό που λέτε εδώ είναι ενδιαφέρον, διότι σημαίνει ότι όταν αντιμετωπίζαμε δύσκολες καταστάσεις, το καλό ήταν ήδη παρόν μαζί μας, αλλά δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει.
Ακριβώς. Το καλό είναι το μόνο πράγμα που υπήρχε πάντοτε, το κακό δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε θάρρος και σταθερότητα για να αξιώσουμε αυτό το καλό. Θυμάμαι ένα φίλο μου ο οποίος περνούσε καλά. Εργαζόταν σε μια μεγάλη τράπεζα και είχε ένα υψηλό μισθό. Όμως κάθε φορά που τον έβλεπα, μου έλεγε πόσο δυστυχής και μελαγχολικός ήταν σ’ αυτή την εργασία. Τον ρώτησα τι θα ήθελε να κάνει και μου απάντησε ότι θα ήθελε πράγματι να δίνει παραστάσεις και να παίζει με την κιθάρα του. Τον ρώτησα γιατί δεν το έκανε αυτό και μου απάντησε ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει με αυτόν τον τρόπο.
Και αυτό είναι το πρόβλημα: πιστεύουμε ότι η πηγή των αγαθών είναι κάτι χωριστά από το Θεό, κάτι που πρέπει να αποκτήσουμε με τις δικές μας προσπάθειες. Αλλά η εργασία δεν είναι πραγματική πηγή των αγαθών, είναι ακριβώς μια άλλη ευκαιρία να αντανακλούμε τις ιδιότητες που μας έδωσε ο Θεός.
Για κάποιο διάστημα δεν είχα καμία πληροφορία για το φίλο μου, μέχρις ότου δύο χρόνια αργότερα μου είπαν ότι έφυγε από την τράπεζα και ζούσε καλά με το να δίνει συναυλίες κιθάρας. Με άλλα λόγια, όλο το καλό, η πηγή των αγαθών, είναι ο Θεός και τον συνόδευε πάντα, αλλά επειδή έψαχνε το καλό κάπου αλλού, αισθανόταν δυστυχής και υπόδουλος και δεν έκανε την εργασία που ήταν πραγματικά του ταίριαζε. Όλοι έχουμε να δώσουμε κάτι θαυμάσιο στον κόσμο, και η συντήρηση του εαυτού μας δεν έρχεται από τον ιδρώτα του προσώπου μας. Ο εφοδιασμός μας με αγαθά είναι στην πραγματικότητα το χαμόγελο του Θεού.
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι υπάρχει ένας Θεός, που μας συντηρεί, και όμως οι νόμοι της οικονομίας λένε συντριπτικά ακριβώς το αντίθετο.
Μπορώ να φανταστώ τον Ιησού, περιτριγυρισμένο από περισσότερους από πέντε χιλιάδες ανθρώπους. Αισθάνεται συμπάθεια για το πλήθος επειδή ήταν μαζί του πολλές ώρες. Είναι αργά, οι άνθρωποι είναι πεινασμένοι και δεν θεωρείται ασφαλές να τους διώξει υπό τέτοιες συνθήκες. Αποτείνεται στους μαθητές του και λέει, «Δότε σεις εις αυτούς να φάγωσι» (Λουκάς 9: 13). Οι μαθητές του απαντούν ότι έχουν μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια και αυτά δεν είναι αρκετά να θρέψουν τόσους πολλούς. Δηλαδή, έχοντας τόσο λίγα, πως θα μπορέσουμε να λύσουμε τόσα πολλά προβλήματα; Και αυτό είναι ακριβώς αυτό που μας λένε τώρα οι οικονομικές προοπτικές: Πως μπορούμε να λύσουμε τόσα πολλά προβλήματα με τα μέσα που διαθέτουμε.
Λοιπόν ο Ιησούς παίρνει αυτούς τους άρτους και τα ψάρια, υψώνει τη σκέψη του – υψώθηκε πάνω από όλους του περιορισμούς που μας καταπιέζουν – αναγνωρίζει την αφθονία του καλού που είναι ήδη παρούσα για τον καθένα και τρέφει τα πλήθη.
Ο Ιησούς εξέλαβε αυτή την πρόκληση σαν μια ευκαιρία να επανεμφανιστεί το φως, η αλήθεια, να διαλυθεί ο φόβος και να εκδηλωθεί η τρυφερή φροντίδα του Θεού. Η Mary Baker Eddy γράφει: «Στην επιστημονική σχέση του Θεού με τον άνθρωπο βλέπουμε ότι οτιδήποτε ευεργετεί έναν άνθρωπο ευεργετεί όλους τους ανθρώπους, όπως απόδειξε ο Ιησούς με “τους άρτους και τα οψάρια” – επειδή το Πνεύμα, όχι η ύλη, είναι η πηγή όλων των αγαθών» (Επιστήμη και Υγεία σελ.206).
Έτσι η προσευχή στρέφεται σ’ αυτή την ανώτερη πηγή…
Ακριβώς. Υπάρχει μια περικοπή από το βιβλίο της Mary Baker Eddy Miscellaneous Writings, η οποία, για μένα συνοψίζει αυτά για τα οποία μιλήσαμε εδώ. Η περικοπή αυτή λέει: «Ο Θεός σας δίνει τις πνευματικές Του ιδέες και αυτές με τη σειρά τους πάλι σας δίνουν ότι καθημερινά χρειάζεσθε». Και είναι ενδιαφέρον αυτό που ακολουθεί: «Ποτέ μην ζητάτε για αύριο, είναι αρκετό ότι η θεία Αγάπη είναι μια πάντοτε παρούσα βοήθεια, και εάν περιμένετε, χωρίς να αμφιβάλλετε ποτέ, θα έχετε κάθε στιγμή όλα όσα χρειάζεσθε» (Misc. Writ. σελ.307).
Για να προσευχηθούμε, στρεφόμενοι στη θεία πηγή των αγαθών, πρέπει να ευλογούμε, που σημαίνει να εκφράζουμε καλά λόγια, να αναγγέλλουμε το καλό. Για να λέμε καλά πράγματα, πρέπει πρώτα να σκεπτόμαστε καλές σκέψεις. Αυτό σημαίνει, πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή της νοερής μας κατάστασης, διότι εάν κυριαρχεί στις σκέψεις μας ο φόβος, τότε οι σκέψεις μας δεν κινούνται στην ατμόσφαιρα της πνευματικής πραγματικότητας, της Αγάπης, όπου μόνο εμπιστοσύνη και αρμονία υπάρχουν. Να σκεπτόμαστε σωστά, σημαίνει να σκεπτόμαστε όπως σκέπτεται ο Θεός, σημαίνει να γνωρίζουμε ότι κάθε πράγμα ήδη υπάρχει. Και όταν σκεπτόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο, τα προβλήματα λύνονται.
