Μετά την αποχώρηση των καλεσμένων την Ημέρα των Ευχαριστιών, και το συμμάζεμα του τραπεζιού, συνεχάρηκα τον εαυτό μου, που είχα συγκρατηθεί και δεν υπερέβαλα στην κατανάλωση φαγητού. Aν και λάτρης της σπιτικής γεμιστής γαλοπούλας και της κολοκυθόπητας, είχα κατά κάποιο τρόπο κατορθώσει να φάω με μέτρο και να μη επιτρέψω να με καταλάβει ο φόβος των υπερβολικών θερμίδων και η υπερβολική απόλαυση, που χαρακτηρίζει αυτήν την ημέρα των Ευχαριστιών.
Αλλά αργά, εκείνη την νύκτα, άρχισα να έχω συμπτώματα αυτού, που ευρέως περιγραφόταν στα δελτία ειδήσεων ως στομαχική ίωση. Παρότι είχα κατορθώσει, νωρίτερα, να συγκρατηθώ για να μη υπερβάλλω στο φαγητό, όλα τα συμπτώματα άρχισαν να εμφανίζονται. έτσι και αλλιώς. Αποφάσισα να αντιμετωπίσω την κατάσταση δυναμικά, και μη θέλοντας να ξυπνήσω κανέναν, αποσύρθηκα στο λουτρό του ισογείου, για το υπόλοιπο της βραδιάς.
Την επόμενη μέρα, στράφηκα επιτέλους στην προσευχή και την πνευματική μελέτη για θεραπεία. Ο πρώτος στίχος ενός αγαπημένου ύμνου, ήταν ιδιαίτερα παρήγορος. '' Θεέ μου, μόνο Συ αληθινή γαλήνη, μού χαρίζεις στην ψυχή, και την καρδιά μου πια, δεν τυραννά αμφιβολία, φόβος, ταραχή,'' (Υμνολόγιο της Χριστιανικής Επιστήμης, ύμνος 195)
Ήταν μία κλήση να υποτάξω την υλική αίσθηση, που είχε σχέση με την ευεξία μου και να αρχίσω να αναγνωρίζω την θεία μου προέλευση, το Θεό, και την θεραπευτική παρουσία Του. Αλλά καθώς η μέρα προχωρούσε, τα ίδια συμπτώματα επαναλαμβάνονταν πιο συχνά, Η προοπτική να περάσω άλλη μία τέτοια ολονύκτια δοκιμασία, ήταν αποκαρδιωτική. Νοερά πρόβαλαν οι εξής ερωτήσεις: '' Τι συμβαίνει; Γιατί δεν υποχωρεί; Για πόσο καιρό θα πρέπει να ανέχομαι αυτή την κατάσταση; ''
Δεν πέρασε πολύς χρόνος και η κατάσταση επιδεινώθηκε, όπως αποδείχθηκε κατόπιν, αν και δεν το συνειδητοποίησα εκείνη την στιγμή. Και εκείνη την νύκτα, όχι μόνο αισθανόμουν σωματική εξάντληση, αλλά είχα αρχίσει να αισθάνομαι μούδιασμα στα χέρια μου και γενικά στους βραχίονές μου. Και αυτό το μούδιασμα φάνηκε να εξαπλώνεται σε ολόκληρο το σώμα μου. Ξαφνικά, μέσα στην νύκτα, συνειδητοποίησα ότι θα έπρεπε να κάνω κάτι , άμεσα, πριν χάσω τις αισθήσεις μου, οπότε δεν θα μπορούσα πλέον να αυτοεξυπηρετηθώ. Προσπάθησα να εξηγήσω αυτές τις σκέψεις μου στη σύζυγό μου, αλλά εκείνη δεν έδειχνε να ανησυχεί. Αντίθετα, με ρώτησε ήρεμα αν ήμουν έτοιμος να ζητήσω απ' την δασκάλα μας, με την οποία είχαμε περάσει τάξη διδασκαλίας της Χριστιανικής Επιστήμης, να με βοηθήσει δια της προσευχής, Παρά την άσχημη κατάστασή μου, άκουσα τον εαυτό μου να λέει ότι δεν ήθελα να την ενοχλήσω, τέτοια ώρα. Εξάλλου δεν ήμουν σε θέση να μιλήσω σε κανέναν. Και στη συνέχεια εξήγησα ότι δεν είναι ανάγκη να ζητήσω βοήθεια, διότι θα έπρεπε να είμαι ικανός να αντιμετωπίσω, εγώ ο ίδιος, αυτήν την κατάσταση, με την προσευχή.
Λίγα λεπτά αργότερα, η αντίδρασή μου να τηλεφωνήσω στη δασκάλα μας υποχώρησε.
Αναπολώντας θυμήθηκα, πως ένα εδάφιο στο Επιστήμη και Υγεία μας συμβουλεύει στοργικά να ξεπεράσουμε αυτή την διστακτικότητα , '' Αν οι σπουδαστές δεν θεραπεύονται γρήγορα μόνοι τους, πρέπει να καλούν εγκαίρως έναν έμπειρο Χριστιανό Επιστήμονα για να τους βοηθήσει. Αν δεν είναι πρόθυμοι να το κάνουν αυτό για το δικό τους καλό, πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι η πλάνη δεν μπορεί να προξενήσει την αφύσικη αυτή απροθυμία.'' (σελ. 420)
Η σύζυγός μου έκανε το τηλεφώνημα. Σε λιγότερο από δέκα δευτερόλεπτα, το σώμα μου επανήλθε στη φυσιολογική του κατάσταση. Όλες οι αισθήσεις μου επανήλθαν, όλα λειτουργούσαν φυσιολογικά και εγώ ένοιωσα πάλι όπως παλαιά, εντελώς ελεύθερος από κάθε προηγούμενο σύμπτωμα. Κυριολεκτικά, ήμουν ένας καινούργιος άνθρωπος.
Αργότερα, ρώτησα τη δασκάλα μου, ποιές ήταν οι σκέψεις που έκανε όταν της τηλεφωνήσαμε για βοήθεια. Μου είπε ότι η προσευχή της ξεκίνησε με την εξής αλήθεια από το κεφάλαιο '' Εφαρμογή τηε Χριστιανικής Επιστήμης'', από το σύγγραμμα Επιστήμη και Υγεία. '' Η συνείδηση οικοδομεί ένα καλύτερο σώμα όταν υπερνικηθεί η πίστη στην ύλη.'' Και μετά συνέχισε, '' Γνωρίζω τον Howard, και ο Howard δεν πιστεύει στην ύλη.'' Κατάλαβα ότι εννοούσε την πνευματική μου ταυτότητα, την μόνη αληθινή μου ταυτότητα, την οποία δημιούργησε και φροντίζει ο Θεός. Αυτό ήταν. Είχα θεραπευτεί.
Τι γνωρίζουμε γι' αυτόν τον καινούργιο άνθρωπο;
Το εδάφιο που διαπραγματεύεται για ένα καλύτερο σώμα συνεχίζει ως εξής: ''Διόρθωσε την υλική δοξασία με την πνευματική κατανόηση και θα δεις ότι το πνεύμα θα σε σχηματίσει ξανά. Δεν θα φοβάσαι ποτέ πια τίποτε, παρά το να προσβάλεις το Θεό, και δεν θα πιστεύεις ποτέ πια ότι η καρδιά ή κάποιο άλλο μέρος του σώματος μπορεί να σε καταστρέψει.'' (σελ. 425)
Μετά από αυτή την εξαντλητική δοκιμασία, που τελείωσε με αυτή την υπέροχη γρήγορη θεραπεία, κατάλαβα ότι επήλθε μία αλλαγή στον τρόπο που προσέγγιζα ορισμένα θέματα, όπως το χάσιμο κιλών, την άσκηση και το να είμαι σε καλή φόρμα. Εξακολουθώ να γυμνάζομαι, αλλά τώρα ο σκοπός μου δεν είναι να διαμορφώσω ένα καλύτερο σώμα, σηκώνοντας βάρη. Αντίθετα, το βλέπω σαν ευκαιρία να θέσω σε εφαρμογή την εξουσία πάνω στο σώμα μου, που μου έχει χορηγήσει ο Θεός, και να είμαι σε καλή πνευματική φόρμα -- κατανοώντας ότι με κυβερνά πλήρως ο νόμος του θείου Νου, ο νόμος του Θεού. Κατάλαβα, ότι αυτό σημαίνει, πως το σώμα δεν έχει τον έλεγχο, αλλά υποτάσσεται. Και όπως μας θυμίζει ο Ύμνος, ξεκινάμε με την ζητωκραυγή, '' Θεέ μου μόνο Συ, αληθινή γαλήνη μας χαρίζεις στην ψυχή.''
St. Louis, Missouri, USA
