Λίγο πιο πολύ από δύο χρόνια πριν, αισθάνθηκα δυσκολία στην κίνηση και στο περπάτημα. Επειδή ζω μόνη και είμαι σε αρκετά προχωρημένη ηλικία, μία από τις κόρες μου ήρθε να με πάρει για να περάσω λίγο καιρό μαζί της και τον σύζυγό της, έως ότου να μπορέσω ξανά να φροντίσω τον εαυτό μου.
Το να είμαστε δίκαιοι και σωστοί μπορεί να μας φανεί κάποια στιγμή ότι είναι η μεγαλύτερη αρετή. Ωστόσο, αυτή η πεποίθηση μπορεί να συνοδεύεται από την έκφραση των ανθρώπινων απόψεων, της υπερηφάνειας, της αδιαλλαξίας, της μισαλλοδοξίας και μάλιστα και του μίσους έναντι εκείνων που θεωρούμε ότι κάνουν λάθος.
Ναι, ξέρω, ξέρω, ο Ιησούς εξέβαλε δαίμονες. Λοιπόν, τι σχέση έχει αυτό με μας, σήμερα; Συζητούσα με φίλο μου για το έμβλημα του Σταυρού και του Στέμματος στο εξώφυλλο των βιβλίων της Μαίρη Μπέϊκερ Έντι.
Υπάρχουν αρκετοί τρόποι με τους οποίους οι άλλοι μας χαρακτηρίζουν. Εκτός από τα φυσικά χαρακτηριστικά, όπως το φύλο, το ύψος, το βάρος, το χρώμα των ματιών, και τα δακτυλικά αποτυπώματα, που είναι μοναδικά στον καθένα, σήμερα έχουμε έγγραφα, που πιστοποιούν την ταυτότητά μας με τη μορφή του δελτίου ταυτότητας, της άδειας οδήγησης, της κοινωνικής ασφάλισης και του διαβατηρίου.
Κάθε ξύπνημα είναι ευχάριστο. Ιδίως, όταν «ξυπνάμε» για να δεχθούμε την πραγματικότητα για το ποιοι είμαστε ως τα αγαπημένα παιδιά του Θεού – η κατά δική Του εικόνα, ή έκφραση.
Η βιβλική ιστορία της πτώσης της Ιεριχούς είναι μία ιστορία που πάντα διήγειρε τη φαντασία. Επειδή η πόλις αυτή εμπόδιζε την είσοδο των Ισραηλιτών στη Χώρα της Επαγγελίας, η Ιεριχώ εθεωρείτο απόρθητη – ένα ισχυρό φρούριο, ένα απροσπέραστο φράγμα.
Όταν διάβαζα την Αγία Γραφή στην παιδική μου ηλικία, αναρωτιόμουν τι σήμαινε η φράση «Φοβού τον Κύριον» (βλέπε, για παράδειγμα, Δευτερονόμιο 6:13). Μήπως αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να φοβόμαστε τον Θεό; Η Αγία Γραφή λέει, επίσης, ότι «η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον» (Ιωάννου Α΄ 4:18), για ποιον λόγο, λοιπόν, γίνονται αυτές οι αναφορέςστο να φοβόμαστε τον Θεό ; Όταν ζήτησα καθοδήγηση, για το θέμα αυτό, από τους δασκάλους μου στο Κυριακάτικο Σχολείο της Χριστιανικής Επιστήμης, μου εξήγησαν ότι «ο φόβος» ήταν μία μορφή λατρείας.
Ερώτηση: Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της ανθρώπινης καλοσύνης και της θείας καλοσύνης; Δεν έχει η ανθρώπινη καλοσύνη την πηγή της στη θεία καλοσύνη; Παρατήρηση του Εκδότη: Η ερώτηση αναφέρεται σε μία φράση στο κύριο άρθρο με τίτλο «Η περίοδος Χριστουγέννων ή Χριστούγεννα – ποιο από τα δύο θα πρέπει να είναι (για μας);», που δημοσιεύθηκε στο The Christian Science Journal του Δεκεμβρίου 2015. Ο συγγραφέας απαντά ως εξής: Απάντηση: Η Θεία Επιστήμη λέει καθαρά ότι υπάρχει ένας Νους, ένας Θεός, που είναι η πηγή και ο δημιουργός όλου του καλού.
«Θέλω ακούσει τι θέλει λαλήσει Κύριος ο Θεός, διότι θέλει λαλήσει ειρήνην προς τον λαόν αυτού και προς τους οσίους αυτού» (Ψαλμοί 85:8). Τα λόγια αυτά του ψαλμωδού ήταν για μένα ένας σταθερός οδηγός στην εξέλιξή μου ως μαθήτρια της Χριστιανικής Επιστήμης, και συχνά έχουν γίνει χρήσιμη ενθάρρυνση για να γίνει πιο αποτελεσματική η θεραπευτική μου πρακτική.
Αφού ολοκλήρωσα την αρχική μου κατήχηση στην Χριστιανική Επιστήμη, αισθάνθηκα τέτοιο σεβασμό για τον Θεό ως τον θείο Νου, - την μόνη πηγή ευφυΐας - ώστε σκεφτόμουν και έλεγα ότι μία σκέψη μού ήλθε και όχι ότι την σκέφτηκα. Στην κατήχηση, έγινε ξεκάθαρο ότι ο Θεός και οι σκέψεις Του αποτελούν το Παν εν Παντί της αληθινής υποστάσεως – ότι ο Θεός είναι ο μόνος Νους, ο γενάρχης όλων των αληθινών σκέψεων και ότι ο άνθρωπος, ο άνδρας και η γυναίκα, που δημιούργησε ο Θεός, συνίσταται από τις ιδέες του Θεού.
προηγούμενη 1 2 3 επόμενη