Πριν από μερικά χρόνια εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου ένα άσχημο εξάνθημα, που δεν έφευγε. Φρόντιζα να κρατώ το πρόσωπό μου καθαρό, και απέφευγα να το αγγίζω, επειδή το εξάνθημα φαινόταν να εξαπλώνεται. Η κατάσταση έδειχνε σοβαρή, έτσι κάποιος υπεύθυνος του σχολείου μου συμβούλεψε τους γονείς μου να με κρατήσουν στο σπίτι.
Στο σπίτι, προσευχόμουν κάθε μέρα περισσότερο από μια εβδομάδα. Στη διάρκεια αυτή, προόδευσα στο να δω ότι κανένα κακό δεν άγγιξε ποτέ την αληθινή μου ταυτότητα. Η μεγαλύτερη αλλαγή ήρθε όταν βρήκα στην Αγία Γραφή αυτό το εδάφιο: «Εάν συ ετοιμάσης την καρδίαν σου και εκτείνεης τας χείρας σου προς αυτόν, εάν την ανομίαν, την εν χερσί σου απομακρύνης και δεν αφήνεις να κατοικήση ασέβεια εν ταις σκηναίς σου· τότε βεβαίως θέλης υψώσει το πρόσωπόν σουν ακηλίδωτον» (Ιώβ 11: 13 – 15).
Θυμάμαι ότι αναγνώρισα το γεγονός ότι υπήρξε θεία λογική κάτω από αυτή την παράγραφο. Άρχισα να σκέπτομαι ότι αφού ο Θεός είναι Αλήθεια, είναι χωρίς λάθος και χωρίς εξάνθημα. Επειδή ο Θεός είναι θεία Αγάπη και άπειρος, δεν υπάρχει χώρος για θυμό, μίσος ή κακό. Επειδή ο Θεός είναι Αρχή, δεν υπάρχει χώρος για λάθη, ούτε θα μπορούσε να είναι κάτι έξω από τον νόμο του Θεού, του καλού. Και επειδή ο Θεός είναι αψεγάδιαστος, κι’ εγώ, επίσης, είμαι χωρίς κανενός είδους κηλίδα ή λάθος.
Ένα σημείο αυτής της λογικής, που με βοήθησε, ήταν ότι πρόσφατα είχα μετακομίσει σε καινούργιο σπίτι, και η περιοχή αυτή δεν μου άρεσε. Για πολλούς λόγους δεν ήμουν χαρούμενη. Όμως, με την προσευχή, άρχισα να αναγνωρίζω ότι ο Θεός, η Αγάπη, είχε τον έλεγχο και ότι η οικογένειά μου κι’ εγώ δεν μπορούσε να είμαστε έξω από την φροντίδα Του. Όταν το κατάλαβα, το αίσθημα μίσους για το καινούργιο μου σπίτι κατευνάστηκε και άρχισα να νοιώθω ευγνωμοσύνη για την καλοσύνη του Θεού. Και όταν επιβεβαίωσα ότι η τελειότητα του Θεού αφορούσε και μένα ως παιδί Του, ο φόβος για την εμφάνιση του προσώπου μου άρχισε να υποχωρεί.
Ως τότε, χρησιμοποιούσα ένα αντισηπτικό για να καθαρίζω το πρόσωπό μου. Με την προσευχή κατάλαβα ότι κρυφά ήλπιζα ότι αυτό το προϊόν ίσως θεράπευε το δέρμα μου. Όμως, όταν συνειδητοποίησα ότι αυτή η εξάρτηση, τόσο από την ύλη όσο και από το Πνεύμα καθυστερούσε τη θεραπεία, σταμάτησα να χρησιμοποιώ το αντισηπτικό και αναγνώρισα ότι ο Θεός είναι η μόνη δύναμη. Κατάλαβα ότι ο ερεθισμός της επιδερμίδας μου δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο ένας φόβος, μια δοξασία ότι μπορεί να μην είχα την φροντίδα του Θεού.
Στο Κυριακάτικο Σχολείο, είχα μάθει ότι ο φόβος είναι μία ψευδαίσθηση – μία δοξασία του θνητού νου, που δεν μπορεί να είναι αληθινή, επειδή ο Θεός είναι ο μόνος Νους. Πείστηκα ότι η αληθινή μου ταυτότητα δεν είναι ένα υλικό σώμα, αλλά είναι εντελώς πνευματική, η αντανάκλαση του Θεού, του Πνεύματος, που δεν θα μπορούσε να καταστραφεί. Στην πραγματικότητα, ήμουν αγνή, υγιής, καλή – αψεγάδιαστη.
Όταν άλλαξα τον τρόπο της σκέψης μου, η επιδερμίδα μου καθάρισε σύντομα και είμαι πολύ ευγνώμων. Μία επί πλέον ευλογία ήταν ότι οι άνθρωποι στο σχολείο μου, πρόσεξαν την αλλαγή και θέλησαν να μάθουν πως θεραπεύτηκα. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να μιλήσω για την Χριστιανική Επιστήμη με τους φίλους και τους συμμαθητές μου.
Tad Blake-Weber, Waltham, Massachusetts, US
