Σταματήστε να θέτετε στο περιθώριο την Χριστιανική Επιστήμη

(Η συνέντευξη αυτή δόθηκε από την κα Καλλιρόη Μάσιου στον Roger Gordon, του μηνιαίου περιοδικού της Χριστιανικής Επιστήμης, The Christian Science Journal).

Η Καλλιρόη Μάσιου (Kari Mashos), πρακτίσιονερ και δασκάλα της Χριστιανικής Επιστήμης, πιστεύει ότι υπάρχει σήμερα έντονη ανάγκη  οι Χριστιανοί Επιστήμονες  να είναι σε εγρήγορση ότι δεν μειώνουν ή υποτιμούν την Επιστήμη της Χριστιανοσύνης στη δική τους σκέψη. Είναι ιδιαίτερα προσεκτική σε μία αθεϊστική κίνηση, που θα ήθελε να θέσει στο περιθώριο όλες τις θρησκείες, της Χριστιανικής Επιστήμης συμπεριλαμβανομένης, η οποία θεραπεύει μέσω της δύναμης και της παρουσίας του Θεού.

Μίλησα με την Καλλιρόη για την ανάγκη να μένουμε σε επαγρύπνηση για να αντιλαμβανόμαστε την ικανότητα του Θεού  να μας θεραπεύει και να μας προστατεύει, και πως μία μεγαλύτερη εκτίμηση και σεβασμός της αγάπης του Θεού μπορεί να ευλογήσει όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά, επίσης, και τις εκκλησίες μας, ακόμη και τον κόσμο όλο – όπως την Ελλάδα, όπου η Καλλιρόη ζει τους τρεις πρώτους μήνες του χρόνου.

Καλλιρόη Μάσιου: Τον τελευταίο καιρό σκέπτομαιπόσο σημαντικό είναι για μας, ως Χριστιανοί Επιστήμονες, να είμαστε σε εγρήγορση για να μην αφήνουμε την αγάπη μας για τον Θεό και την εφαρμογή της Χριστιανικής Επιστήμης να περιθωριοποιούνται. Η περιθωριοποίηση δεν είναι κάτι νέο – στο πέρασμα των αιώνων έχει υπάρξει μία συντονισμένη προσπάθεια να απορριφθούν ως άνευ σημασίας, τουλάχιστον, η πνευματική έννοια του Θεού και του ανθρώπου, και εκείνοι που την έχουν καταλάβει και εφαρμόσει. Διαβάζουμε γι’ αυτή την προσπάθεια στην Αγία Γραφή, από τις πρώτες κιόλας σελίδες της, και μέχρι τον τρόπο που περιγράφεται ο Χριστός Ιησούς, οι μαθητές του και οι πρώτοι Χριστιανοί.

Πρέπει να έχουμε επίγνωση της άγνοιας και του μίσους για την αλήθεια, που επιχειρεί να περιθωριοποιήσει τη δύναμη του Θεού σήμερα. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για να μη δεχθούμε οποιαδήποτε υποβολή ότι η πρακτική μας εφαρμογή της Χριστιανικής Επιστήμης είναι περιορισμένης αξίας ή δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Το πετυχαίνουμε, όταν διαρκώς έχουμε μία πιο ευρεία άποψη του Θεού, κάνοντας τον Θεό το κέντρο κάθε στιγμής της ζωής μας.

Roger Gordon: Πως έφτασες στο σημείο να προσέξεις ότι σου δημιουργήθηκε η ανάγκη να έχεις μία ευρεία άποψη του Θεού στη δική σου ζωή; 

Δεν πάει πολύς καιρός, ενώ βρισκόμουν σε περιοδεία ως λέκτορας της Χριστιανικής Επιστήμης, ήμουν έτοιμη να πετάξω από το ένα αεροδρόμιο στο άλλο για να προλάβω την ανταπόκριση μίας πτήσης. Αλλά,  το αεροπλάνο μου χάλασε. Έπρεπε, όμως, να προλάβω την άλλη μου πτήση. Η αεροπορική εταιρία ενημέρωσε ότι, «θα πληρώσουμε για ταξί και θα κάνετε μία ώρα και σαράντα πέντε λεπτά για να φτάσετε στο άλλο αεροδρόμιο και να προλάβετε την πτήση σας». Όμως, η επιβίβαση στο δεύτερο αεροπλάνο μου ήταν σε μία ώρα και σαράντα λεπτά!

Έτσι, στριμώχθηκα στο ταξί με τρία άλλα άτομα, που ήταν στην ίδια κατάσταση με μένα. Κατά τη διαδρομή, άρχισα να ανησυχώ αν θα προλαβαίναμε να φθάσουμε στο αεροδρόμιο εγκαίρως. Και τότε μου ήρθε πολύ καθαρά στη σκέψη ο Απόστολος Παύλος όταν ναυάγησε (Πράξεις των Αποστόλων 27). Όλοι στο σκάφος ανησυχούσαν ότι θα πνιγόντουσαν, και αυτός ουσιαστικά είπε: «Μην ανησυχείτε, όλοι θα τα καταφέρουμε». Και πριν περάσει λίγη ώρα όλοι ήταν στον ωκεανό – το σκάφος διαλύθηκε και η ζωή όλων ήταν σε κίνδυνο. Αυτό ήταν πολύ πιο δραματικό και σημαντικό από ότι αντιμετώπιζα εγώ. Αλλά, μέσα από την πνευματική του διαίσθηση, ο Παύλος γνώριζε ότι ο Θεός είχε τον έλεγχο, και όλοι σώθηκαν.

Αυτό ήταν μία πραγματική αφύπνιση για μένα, γιατί είχα εφησυχάσειμε την κατάσταση που ήμουν. Κατά μία έννοια, είχα θέση στο περιθώριο τον Θεό, πιστεύοντας ότι το Πνεύμα δεν ήταν η μόνη δύναμη, ότι η τελειότητα της θείας Αρχής, ο νόμος του καλού, δεν ήταν παρούσα και ότι κάτι άλλο είχε τον έλεγχο, όπως τα περιορισμένα δρομολογια και τα χαλασμένα αεροπλάνα.

Καθώς προσευχόμουν με χαρά, το ταξί χάλασε! Ήμασταν ακόμη περίπου δέκα ή δεκαπέντε μίλια μακριά από το αεροδρόμιο. Αλλά λόγω της προσευχής που μόλις είχα κάνει, κράτησα την σκέψη ότι ο Θεός δεν ήταν στο περιθώριο, επιβεβαιώνοντας ότι η δύναμη Του ήταν παρούσα, ότι η θεία Αρχή, η Αγάπη, φρόντιζε για όλους μας. Και ξέρετε, μέσα σε περίπου τριάντα δευτερόλεπτα, ένας αστυνομικός, που περιπολούσε στον εθνικό δρόμο, μας πλησίασε και μας είπε: «Είμαι πάντα στο γραφείο – δεν είμαι ποτέ στον δρόμο. Αλλά, εδώ είμαι, και επιτρέψτε μου να σας πάω όλους στο αεροδρόμιο». Και όλοι προλάβαμε την πτήση μας. Αλλά αυτό που ήταν ικανοποίηση για μένα ήταν ότι ήμουν σε εγρήγορση για να μη θέσω, σε καμία περίπτωση, στο περιθώριο την παρουσία και την δύναμη του Θεού.

Γιατί είναι τόσο σημαντικό να είμαστε σε εγρήγορση ώστε να μην περιθωριοποιούμε τη δύναμη του Θεού στη ζωή μας;

Πιεζόμαστε όλοι να πιστέψουμε ότι βρίσκεται σημαντική γνώση στην ύλη ή μέσω της ύλης, και ότι η φυσιολογία είναι το κέντρο της υγείας μας. Όταν αφηνόμαστε στην πίεση ναδεχθούμε ότι η ύλη είναι το μόνο που υπάρχει, απομακρύνουμε τον Θεό· θέτουμε το νόμο Του, την Χριστιανική Επιστήμη, στο περιθώριο. Λέμε ότι η Χριστιανική Επιστήμη είναι άσχετη ή ασήμαντη ή είναι σημαντική μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. Ως πρακτίσιονερ της Χριστιανικής Επιστήμης, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους, οι οποίοι νομίζουν ότι ο Θεός μπορεί να είναι κοντά μας σε ορισμένους τομείς της ζωής μας, αλλά ότι ο Θεός δεν είναι κεντρικής σημασίας απολύτως για τα πάντα σχετικά με μας και την ταυτότητά μας. Αλλά εάν αυτό είναι ό, τι πιστεύουμε, τότε υποτιμάμε τη δύναμη του Χριστού, της Αλήθειας, την οποία έζησε και απέδειξε για μας ο Ιησούς.

Μ’ αρέσει ότι η Mary Baker Eddy, που ανακάλυψε και ίδρυσε την Χριστιανική Επιστήμη, έστειλε κάποτε αυτό το μήνυμα στα μέλη Της Μητέρας Εκκλησίας – η ομιλία της εκφωνήθηκε τον Ιανουάριο αμέσως μετά την περίοδο των διακοπών. «Αγαπητοί αδελφοί, πέρασαν κι’ αυτά τα Χριστούγεννα. Το γεγονός αυτό μας έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσουμε περισσότερο τον θεράποντα Χριστό, που σώζει από την ασθένεια και την αμαρτία; Ακόμα ψάχνουμε επιμελώς να βρούμε που βρίσκεται το μικρό παιδί, και είμαστε ικανοποιημένοι όταν γνωρίζουμε ότι δεν αποθαρρύνεται, δεν περιορίζεται, και δεν τελειώνει μέσα μας η αίσθηση της Αλήθειας, αλλά ανυψώνεται για να αδράξει την πνευματική ιδέα που δεν περιβάλλεται από την υλικότητα; Μπορούμε να πούμε σήμερα, όπως οι άγγελοι: ‘Ανέστη, δεν είναι εδώ: Ιδού ο τόπος όπου έθεσαν αυτόν’; Ναι, ο πραγματικός Χριστιανός Επιστήμονας μπορεί να πει ότι ο Χριστός του έχει αναστηθεί και δεν είναι ο υλικός Χριστός των διαφόρων δογμάτων, αλλά είναι η Αλήθεια, όπως ακόμη και ο Ιησούς την κήρυξε· και η αίσθηση της Αλήθειας του πραγματικού Χριστιανού Επιστήμονα έχει εξαϋλωθεί για να αντικρίζει αυτόν τον Χριστό, την Αλήθεια, θεραπεύοντας ξανά τους ασθενείς και σώζοντας τους αμαρτωλούς. Η αποστολή του Κυρίου μας αφορούσε όλη την ανθρωπότητα και περιελάμβανε ακόμη και αυτές τις καρδιές, που την απέρριπταν – που αρνιόνταν να δουν τη δύναμη της Αλήθειας στην θεραπεία» (The First Church of Christ, Scientist, and Miscellany, σελ. 122).

Για μένα, όλο αυτό το απόσπασμα είναι ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Χωρίς αυτή την αίσθηση «του να αδράξουμε την πνευματική ιδέα, που δεν έχει κανένα περιορισμό από την υλικότητα», χάνουμε την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στις προσευχές μας, στην ικανότητά μας να θεραπεύουμε και να θεραπευόμαστε, και αποθαρρυνόμαστε. 

Ακούγεται σαν να λες ότι πρέπει να αναρωτηθούμε εάν πιστεύουμε ότι η δύναμη της θεραπείας βρίσκεται στην ύλη ή στον Θεό.

Ναι, μπορούμε να το θέσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο. Η σκέψη μας πιέζεται συνεχώς από τη θνητή άποψη ότι η ζωή, η αλήθεια, η νοημοσύνη και η ουσία είναι στην ύλη αντί στο Πνεύμα. Και γι’ αυτό χρειάζεται μία πολύ δραστήρια πίστη, μία κατανόηση της ολότητας του Πνεύματος, για να υψωθούμε νοερά και να αδράξουμε την πνευματική ιδέα ελεύθερη από τον κλοιό της υλικότητας. Αλλά αυτό είναι που κάνει την Χριστιανική Επιστήμη τόσο συναρπαστική για μένα. Διαλύειτον μύθο της ζωής και της αλήθειας στην ύλη, και αποκαλύπτει την πνευματική πραγματικότητα του Θεού και του ανθρώπου και το θεραπευτικό αποτέλεσμα που έχει ως επακόλουθο στη ζωή μας.

Κάποτε, αρρώστησα πολύ ξαφνικά με δυνατούς πόνους στο στήθος μου. Παρέλυσα, δεν μπορούσα να μιλήσω, ούτε να αναπνεύσω, κι’ ένοιωθα τρομερό πόνο. Άρχισα να χάνω τις αισθήσεις μου κι’ έπεσα στο πάτωμα. Αλλά η Αλήθεια αποκάλυψε την πλάνη, διότι αυτό, που μου συνέβη ήταν απόρροια μιας πολύ κακής συζήτησης με κάποιον την προηγούμενη μέρα, ο οποίος με μισούσε ολοφάνερα. Η σκέψη αυτή της φαινομενικής δύναμης του μίσους ήταν τοσο επιθετική, και ο φόβος για τη ζωή μου ήταν τοσο επιθετικός, ώστε θα μπορούσα να επηρεαστώ και να θέσω στο περιθώριο τη δύναμη του Θεού, την άπειρη, παγκόσμια Αγάπη που αγκαλιάζει τα πάντα, αλλά αρνήθηκα να το κάνω.

Αμέσως προσκολλήθηκα στην ιδέα ότι «μόνο η Αγάπη είναι Ζωή», όπως λέει η κυρία Eddy στο ποίημά της «Αγάπη» (Ποιήματα, σελ. 7).  Ο πλήρης στίχος είναι:

Έμεινα να λέω αυτή την προσευχή, θέλοντας να γνωρίσω περισσότερο τον Θεό, να αποκτήσω μία πλατύτερη έννοια της Αγάπης. Αυτό ήταν το αντίθετο της περιθωριοποίησης της Αγάπης. Ήξερα ότι δεν υπάρχει άλλη παρουσία ή δύναμη από τη θεία Αγάπη, και ότι ο άνθρωπος ως ιδέα του Θεού μπορεί μόνο να αγαπά. Άρχισα να ανακτώ τις δυνάμεις μου αμέσως, και μέσα σε λίγες ώρες ήμουν εντελώς καλά και αυτά τα συμπτώματα δεν επέστρεψαν ποτέ. Αυτό συνέβη πριν κάποια χρόνια, αλλά ακόμη θυμάμαι την πλατύτερη έννοια του Θεού, της Αγάπης, που αισθάνθηκα. Πιστεύω ότι αυτό έσωσε τη ζωή μου.

Ο ορισμός της λέξης «περιθωριοποιώ» είναι «θέτω ή κρατώ (κάποιον) σε αδύναμη ή ασήμαντη θέση μέσα στην κοινωνία ή μέσα σε κάποια ομάδα». Κατανοητό υπό το πρίσμα αυτό, ο Θεός και η ιδέα Του δεν μπορούν όντως να περιθωριοποιηθούν. Εκείνοι, που συνωμότησαν εναντίον του Ιησού πίστευαν ότι ο Χριστός μπορούσε να θανατωθεί, και αυτό οδήγησε στην σταύρωσή του, αλλά δεν ήταν πράγματι ποτέ δυνατόν να σκοτώσουν τον Χριστό, τον πνευματικό απόγονο του Θεού. Είναι σημαντικό να το αναγνωρίσουμε και να δούμε που πραγματικά βρίσκεται η δύναμη, έτσι δεν είναι;

Ναι, ακριβώς έτσι είναι. Στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης, Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, η κυρία Eddy γράφει, «Η δύναμη της Χριστιανικής Επιστήμης και της θείας Αγάπης είναι πανίσχυρη» (σελ. 412). Είναι ζωτικής σημασίας να απορρίπτουμε τον φόβο ότι τίποτα, συμπεριλαμβανομένης της ασθένειας, δεν θα μπορούσε να υπερβάλει τη θεία Αγάπη και τη θεραπευτική δύναμη της Χριστιανικής Επιστήμης στη ζωή μας. Η Αλήθεια είναι αιώνια και παρούσα. 

Αυτό περιλαμβάνεινα παραμένουμε σε εγρήγορση για να μη θέτουμε στο περιθώριο τις προσπάθειές μας ως μέλη της εκκλησίας, ιδιαίτερα την δική μας θεραπευτική πρακτική της Χριστιανικής Επιστήμης και τις προσπάθειές μας να θεραπεύουμε τους άλλους. Μερικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να σκεφθούν: «Φοβάμαι τόσο πολύ. Δεν υπάρχει περίπτωση ότι μπορώ νικήσω τη σάρκα». Η κυρία Eddy αναφέρει έναν ύμνο του Jerome McCauley:

Ο καθένας από μας είναι ζωτικής σημασίας για τιςεκκλησίες μας, αλλά η θνητή σκέψη, ο Αντίχριστος – η επιθετική, ψευδής άποψη για τον Θεό και τον άνθρωπο – θα προσπαθήσει να μας κάνει να υποτιμήσουμε τις προσπάθειές μας και να περιορίσει την δραστηριότητα της εκκλησίας μας, την ευημερία των εκκλησιών μας και την πρακτική εφαρμογή της Χριστιανικής θεραπείας.

Για να προστατευτούμε από αυτό, είναι χρήσιμο να παρατηρούμε τις σκέψεις μας και να αναρωτηθούμε εάν θέτουμε στο περιθώριο τη δύναμη του Θεού. Έχουμε σήμερα μία πιο ευρεία έννοια του Θεού από ότι είχαμε χθες; Πρέπει να μεγεθύνουμε την έννοια που έχουμε για τον Θεό και την πρακτική μας για την Χριστιανική Επιστήμη. Κάθε πνευματική αλήθεια που εφαρμόζουμε, κάθε αλήθεια που μοιραζόμαστε με κάποιον άλλο και που φέρνει παρηγοριά και ανακούφιση – όλα έχουν την βαρύτητά τους, επειδή είναι η δύναμη του Θεού μαζί μας, η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος. Η θεία Επιστήμη μας δίδει μία ευρύτερη και βαθύτερη αίσθηση του Θεού και του ανθρώπου ως ομοίωσή Του. Αναπτύσσει φυσικά την θεραπευτική μας πρακτική, και αυτό είναι που κάνει όλη την διαφορά στις εκκλησίες μας.

Αρκετές φορές στα γραπτά της η κυρία Eddy αναφέρει τον ρεφορμιστή Wendell Phillips, ο οποίος έλεγε ότι «Ένας με τον Θεό είναι πλειοψηφία».  Ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν πραγματικά πιστεύουμε ότι αυτό είναι αληθινό, και πως μπορούμε να αποδείξουμε την αλήθεια του.

Ο Χριστιανοί Επιστήμονες λένε μερικές φορές, «Ένας με τον Θεό είναι πλειοψηφία», αλλά το πρόβλημα είναι ότι συχνά δεν καταλαβαίνουμε την Επιστήμη με αυτή την πρόταση. Η κυρία Eddy μας δίνει την έννοια της Επιστήμης, που βρίσκεται πίσω από αυτή τη δήλωση. 

Η κυρία Eddy γράφει: «Δεν είναι ο άνθρωπος, από μεταφυσική και μαθηματική άποψη, το νούμερο ένα, μία μονάδα, και ως εκ τούτου ακέραιος αριθμός, που διέπεται  και προστατεύεται από την θεία του Αρχή, τον Θεό; Χρειάζεται απλά να διατηρήσετε μία επιστημονική, θετική αίσθηση ενότητας με τη θεία σας πηγή, και καθημερινά να την αποδεικνύετε. Τότε, θα διαπιστώσετε ότι ο ένας αποτελεί τόσο σημαντικό παράγοντα όσο δεκάδεςχιλιάδες, με το να είστε σωστοί και να κάνετε το σωστό, αποδεικνύοντας τη θεία Αρχή. Μία δροσοσταλίδα αντανακλά τον ήλιο. Κάθε ένας από τους μικρούς αμνούς του Χριστού αντανακλά το άπειρο Ένα, και ως εκ τούτου η δήλωση του οραματιστή είναι αληθινή, ότι, δηλαδή, «ένας με τον Θεό είναι η πλειοψηφία» (Pulpit and Press, σελ. 4). Ως μέλος της εκκλησίας, βρίσκω αυτόν τον πνευματικό νόμο εξαιρετικά χρήσιμο.

Αυτό με κάνει να σκεφθώ την εμπειρία της κυρίας Eddy ξεκινώντας τη Χριστιανική Επιστήμη. Άρχισε με έναν μόνο μαθητή, και αντιμετώπισε σοβαρές προκλήσεις, καθ’ όλη την πορεία της, αλλά έζησε την αλήθεια αυτού που έγραψε. Διατήρησε μία «επιστημονική, θετική έννοια της ενότητάς της με τη θεία (της) πηγή», κι’ έκτισε την κίνηση της Χριστιανικής Επιστήμης μέσα απ’ αυτή.   

Και όσοι από εμάς, που είμαστε μέλη της εκκλησίας, όλοι αγαπούμε τον Θεό. Αγαπάμε την Χριστιανική Επιστήμη, αγαπάμε τον μέγα θεραπευτή Χριστό Ιησού· αγαπάμε και σεβόμαστε την Mary Baker Eddy για όλα όσα έκανε – έτσι το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν αγαπάμε. Ίσως είναι ότι βαδίζουμε θέτοντας στο περιθώριο κάθε τι πραγματικά πνευματικό, βαδίζουμε έχοντας μία υλική άποψη των πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκω τόσο χρήσιμο να συνεχίζω να αναρωτιέμαι: «Τι κάνω σήμερα; Αποκτώ μία πλατύτερη έννοια του Θεού, μέσω τη μελέτης της Αγίας Γραφής και του Επιστήμη και Υγεία· μέσω της απόδειξης, ακόμη κι αν αυτή φαίνεται σαν μια μικρή σταγόνα; Θεραπεύω εφαρμόζοντας την Χριστιανική Επιστήμη, και δεν έχω επιτρέψει να την υποτιμήσω στη σκέψη, στα λόγια ή στην πράξη;»

Όταν προετοιμαζόμασταν γι’ αυτή τη συνέντευξη, αναφέρατε ότι όταν οι άνθρωποι έχουν ξεπεράσει το αίσθημα της περιθωριοποίησης ή της απογοήτευσης, αυτό κάνει τη διαφορά όχι μόνο για τους ίδιους και την Εκκλησία, αλλά ακόμη και για τα έθνη.

Η λέξη «περιθωριοποίηση» φαίνεται να ξεπροβάλλει παντού στις ειδήσεις αυτές τις ημέρες. Οι άνθρωποι λένε «έχω περιθωριοποιηθεί από την κοινωνία» για πολλούς και διαφόρους λόγους. Ακόμη κι’ ολόκληρα έθνη απομονώνονται. Ζω κάποιους μήνες του χρόνου στην Ελλάδα, και όπως ξέρετε, η χώρα αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ορισμένες μεγάλες δυσκολίες. Ως πολίτης, έχω ακόμη μεγαλύτερη επίγνωση της ανάγκης με την προσευχή και την απόδειξη να απορρίψω την ιδέα της περιθωριοποίησης για οποιονδήποτε άνθρωπο και οποιοδήποτε έθνος.

Η Ελλάδα έχει δεχθεί έναν τεράστιο αριθμό προσφύγων από διάφορα μέρη της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Τα παραδείγματα φροντίδας που έχουν δείξει πολλοί Έλληνες σε αυτούς τους πρόσφυγες αναδεικνύουν το γεγονός ότι –αν και θα μπορούσε εύκολα, ίσως, να διώξουν τους πρόσφυγες θεωρώντας τους βάρος της κοινωνίας – είναι πραγματικά φυσικό για μας να βοηθούμε τους άλλους. Είναι αφύσικο να βάλουμε κάποιους ανθρώπους, στο περιθώριο. Αυτό δεν είναι επιστημονικά θεϊκό. Δεν υπάρχει καμία περιθωριοποίηση στο νόμο του Θεού. Ο Θεός αγαπά, εκτιμά και αξιολογεί τον καθένα εξίσου.

Βρίσκουμε λύσεις σε ό, τι είναι αναγκαίο να διορθωθεί στην κοινωνία, όταν αρνούμεθα να υποτιμήσουμε οποιονδήποτε και αγαπάμε, όπως έκανε ο Ιησούς. Όπως ο Ιησούς έδειξε, κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής του πορείας, κανείς, ακόμη και οι αμαρτωλοί, δεν μένει έξω από την αγάπη του Χριστού και την αναγνώριση και απόδειξη και της αξίας του, ως παιδί του Θεού. 

Πιστεύεις ότι οι προσευχές σου κάνουν τη διαφορά στην Ελλάδα; Αν ναι, πως μπορείς να το ξέρεις;

Όταν προσεύχομαι για την Ελλάδα και για άλλα μέρη σε όλο τον κόσμο (όπως πολλοί άνθρωποι κάνουν), συχνά θυμάμαι ένα απόσπασμα από το Επιστήμη και Υγεία: «Υπάρχει κίνδυνος να επαναλάβουμε σήμερα το αμάρτημα του Ιουδαίων περιορίζοντας τον Άγιο του Ισραήλ και ερωτώντας: ‘Μήπως δύναται ο Θεός να ετοιμάση τράπεζαν εν τη ερήμω;’ Τι δεν μπορεί να κάνει ο Θεός;» (σελ. 135). Αυτό οδηγεί τις προσευχές μου εξαιτίας της λέξης «κίνδυνος». Η κυρία Eddy δεν χρησιμοποιεί τις λέξεις της αβασάνιστα. Η δήλωση αυτή με κάνει να βρίσκομαι σε εγρήγορση για τον κίνδυνο επανάληψης του αμαρτήματος, με το να περιορίζω, υποτιμώ, περιθωριοποιώ – τη δύναμη του Θεού.

Με τον τρόπο αυτό υποτιμούμε τον Θεό και τη δημιουργία Του, και πρέπει να κάνουμε το αντίθετο. Η κυρία Eddy λέει: «Δεν αντιλαμβανόμαστε σωστά τον Θεό, αν σκεφτόμαστε ότι ο Θεός είναι λιγότερος από το άπειρο (Rudimental Divine Science, σελ. 2). Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε την πνευματική πραγματικότητα· την ιδιότητατου καλού να εξαπλώνεται· τη συνεχή δύναμη της Αλήθειας και όπως αυτή εκδηλώνεται ως τιμιότητα, ακεραιότητα και υγεία σε όλους· τη φροντίδα της Αγάπης για κάθε φωνή, που εκλιπαρεί για βοήθεια. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν την ανάγκη να γνωρίζουν ότι οι προσευχές τους εισακούονται και απαντώνται από τον Θεό.

Αλλά αν κοιτάμε μέσα από έναν υλικό φακό, και εντυπωσιαζόμαστε με την φαινομενική κλίμακα του προβλήματος, μπαίνουμε στον πειρασμό να σκεφθούμε ότι το καλό είναι στο περιθώριο. Στην πραγματικότητα, είναι αδύνατον για έναν άπειρο Θεό να τεθεί στο περιθώριο, αλλά η πρακτική μας στην εφαρμογή του θείου νόμου περιορίζεται αν βλέπουμε τον κόσμο μέσα από μία υλική άποψη. Η κυρία Eddy γράφει: «Οι θνητοί φαίνονται πολύ υλικοί· ο άνθρωπος καθ’ ομοίωση του Πνεύματος είναι πνευματικός. ‘Έχοντας στο νου μου τη σωστή ιδέα του ανθρώπου, μπορώ να βελτιώσω τόσο τη δική μου ατομικότητα, την υγεία και την ηθική όσο και των άλλων· …» (Miscellaneous Writings 1883 – 1896, σελ. 61 -62). 

Όταν ένα άτομο αναγνωρίζει την πνευματική αλήθεια, όταν ένα άτομο αποδεικνύει την αλήθεια, στην Ελλάδα, ότι το καλό υπερισχύει του κακού, η αγάπη υπερισχύει του μίσους, η προσφορά υπερισχύει του περιορισμού και της στέρησης, είναι, όπως λέει η κυρία Eddy, «τόσο σημαντικός παράγοντας όσο δεκάδες χιλιάδες, με το να είστε σωστοί και να κάνετε το σωστό». Έχω δει αυτό να αποδεικνύεται, διότι ενώ η λύση του προβλήματος βρίσκεται πράγματι ακόμη σε εξέλιξη, έχω απτές αποδείξεις ανθρώπων, στην Ελλάδα, που δέχονται βοήθεια που χρειάζονται.

Και κάτι ακόμη πιο ενθαρρυντικό, παρατηρείται μία αφύπνιση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου, να αντισταθούν στη διαφθορά και να αρνηθούν να δεχθούν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει γι’ αυτό. Υπάρχει μία δυνατή κραυγή σε όλο τον κόσμο για να γίνει σεβαστή και να λάμψει η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Αυτό είναι τόσο υπέροχο για μένα, επειδή αυτή η αφύπνιση είναι ο Χριστός που έρχεται στην ανθρώπινη συνείδηση,  δίνοντας μας την πραγματική ιδέα του Θεού και του ανθρώπου· δείχνει ότι η τιμιότητα και η ακεραιότητα είναι έμφυτες στον άνθρωπο ως ομοίωση του Θεού, και ότι η εντιμότητα και η ακεραιότητα πρέπει να αποδειχθούν στον κόσμο μας, διακηρύττοντας ότι «η δύναμη της Χριστιανικής Επιστήμης και η θεία Αγάπη είναι παντοδύναμες» .