Για δεκαετίες είχα πολύ καλή όραση. Αλλά όταν έφθασα στην «μέση ηλικία», η όρασή μου έγινε θολή έτσι ώστε δεν μπορούσα να διαβάσω μικρά γράμματα ή να οδηγήσω το βράδυ. Για πολλά χρόνια βασίσθηκα στην Χριστιανική Επιστήμη για να αντιμετωπίσω σωματικά προβλήματα, έτσι όταν προέκυψε αυτή η κατάσταση, στράφηκα πάλι στην Χριστιανική Επιστήμη. Όμως, η όρασή μου δεν βελτιώθηκε και επισκέφθηκα έναν οφθαλμίατρο, ό οποίος μου είπε ότι έπρεπε να φορέσω γυαλιά. Άφησε δε να εννοηθεί, ότι θα τα φορούσα για το υπόλοιπο της ζωής μου. Κι’ όταν πήγα να ανανεώσω την άδεια οδήγησης, ετέθη ο περιορισμός ότι χρειαζόμουν τα διορθωτικά γυαλιά για να οδηγώ νόμιμα.
Ήμουν ευχαριστημένη γιατί με τα γυαλιά μπορούσα να βλέπω όπως και πριν, αλλά αποφάσισα να αμφισβητήσω μεταφυσικά τη σκέψη ότι η ανάγκη να φορέσω γυαλιά θα παρέμενε ένα μόνιμο μέρος της ζωής μου. Στο βιβλίο Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, η Mary Baker Eddy γράφει, «Ούτε η ηλικία ούτε τα δυστυχήματα μπορούν να παρενοχλήσουν τις αισθήσεις της Ψυχής και δεν υπάρχουν άλλες πραγματικές αισθήσεις» (σελ. 214). Ήξερα ότι αυτή η δήλωση πρέπει να είναι αληθινή, γιατί ο Θεός, το Πνεύμα, είναι τα πάντα· και επιθυμούσα πάρα πολύ να αποδείξω την αλήθεια της σε σχέση με την όρασή μου. Έτσι, αντί να ενδώσω στον πειρασμό να αισθάνομαι θυμό γιατί θα έπρεπε να φοράω γυαλιά, προσευχήθηκα για να κατανοήσω καλύτερα ότι οι πραγματικές, πνευματικές αισθήσεις είναι απεριόριστες και άφθαρτες.
Αισθάνθηκα λες και μία εντελώς νέα κατανόηση της επιστημονικής προσευχής άνοιξε για μένα. Οι προσευχές μου άλλαξαν. Αντί να προσπαθώ απλά να θεραπεύσω κάτι, προσπαθούσα να κατανοήσω περισσότερο τον Θεό ως Ψυχή. Είδα σύμβολα της ομορφιάς και της τάξης της Ψυχής ολόγυρά μου, και συνειδητοποίησα ότι όλες οι δημιουργίες του Θεού είναι αιώνιες πνευματικές ιδέες, όχι υλικά όντα. Ενώ δεν προσευχόμουν πλέον ειδικά για την βελτίωση της όρασής μου, συνειδητοποίησα ότι αύξησα την κατανόησή μου για την φύση του Θεού. Απέκτησα μία αίσθηση ελευθερίας από την γενική θνητή δοξασία ότι ο άνθρωπος γερνάει και έχει ανάγκη υλικής βοήθειας για να λειτουργήσει.
Δεν ήταν έκπληξη για μένα ότι στα επόμενα χρόνια, καθώς συνέχιζα να προσεύχομαι για να κατανοήσω πληρέστερα τη θεία Ψυχή, η όρασή μου βελτιώθηκε έως ότου κατάλαβα ότι δεν χρειαζόμουν γυαλιά για να οδηγήσω το βράδυ ή να διαβάσω. Τελικά, πήγα στο αρμόδιο τμήμα για τις άδειες οδηγήσεως, για να αποσύρουν τον περιορισμό που είχαν θέσει, δηλαδή να φορώ γυαλιά όταν οδηγώ το βράδυ.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια, και διαβάζω ακόμη τα μικρά γράμματα με ευκολία και βλέπω καλά για να οδηγώ το βράδυ, χωρίς γυαλιά. Κι’ ενώ είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτή την θεραπεία, το μεγαλύτερο δώρο που είχα είναι ότι έμαθα να επιμένω και να εμβαθύνω τις προσευχές μου όταν η θεραπεία δεν φαινόταν να έρχεται εύκολα, και να αφουγκράζομαι υπομονετικά για θεία καθοδήγηση.
Marlene Chatterton, Snowflake, Arizona, US
