Το θέμα του κακού μας επηρεάζει όλους. Δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να συγκαλυφτεί ή να αποφευχθεί. Αλλά ούτε είναι κάτι που πρέπει να φοβάται κανείς. Οι διδασκαλίες της Χριστιανικής Επιστήμης μας δίνουν την βεβαιότητα ότι υπάρχει μία πραγματική χριστιανική και επιστημονική απάντηση στην πρόκληση που ονομάζεται κακό, η οποία μπορεί να φέρει πρόοδο και βελτίωση, τόσο για το δικό μας όφελος όσο και για το όφελος των άλλων.
Ο Χριστός Ιησούς, ο οποίος ήλθε για να σώσει την ανθρωπότητα από το κακό σ’ όλες του τις μορφές, ήταν ρεαλιστής σχετικά με το κακό. Συχνά το καταδίκαζε αυστηρά, π.χ. όταν αποκάλυπτε την υποκρισία και την σκληρότητα των Φαρισαίων. Δεν έπαυε ποτέ να καταδικάζει το κακό. Αλλά η αντίληψή του για το κακό ήταν πολύ διαφορετική από την γενική άποψη σχετικά μ’ αυτό. Αναγνώριζε την κακοήθειά του, αλλά αναγνώριζε, επίσης, ότι ήταν μία ψευδαίσθηση.
Ο Ιησούς έβλεπε όλα τα πράγματα από την άποψη του Πατέρα του, της άπειρης Αγάπης. Σαν Υιός του Πατέρα του είχε σε απεριόριστο βαθμό την συνείδηση του καλού και της υπέρτατης εξουσίας του. Η πνευματική του κατανόηση ότι το καλό είναι παντοδύναμο, είναι αυτό που του έδωσε εξουσία πάνω στο κακό και την ικανότητα να ελευθερώνει τους ανθρώπους από αυτό.
Μια φορά, επιτιμώντας του Φαρισαίους, ο Ιησούς είπε: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου, και τας επιθυμίας του Πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους» (Ιωάννης 8:44).
«Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν»
Απόστολος Παύλος (Ρωμ. 12:21)
Ένα σημείο-κλειδί, που δίδαξε ήταν ότι το κακό δεν έχει καμία βάση στην πραγματικότητα. «Δεν υπάρχει αλήθεια εν αυτώ», είπε ο Ιησούς. Καμία αλήθεια – καμία πραγματικότητα – στο κακό. Αναφερόμενη σ’ αυτό το βιβλικό εδάφιο, η Mary Baker Eddy γράφει: «Ο ορισμός του διαβόλου (του κακού), που έδωσε ο Ιησούς, διασαφηνίζει το κακό. Δείχνει ότι το κακό είναι και τα δύο, ψεύτης και ψέμα, μία αυταπάτη και ψευδαίσθηση. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει ούτε να πιστεύουμε το ψέμα, ούτε να πιστεύουμε ότι είναι πρόσωπο ή έχει δύναμη· με άλλα λόγια, δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι ένα ψέμα, το τίποτα, μπορεί να είναι κάτι, αλλά να το αρνούμεθα και να αποδεικνύουμε την ψευτιά του» (Η Χριστιανική Επιστήμη κατά του Πανθεϊσμού, σελ.5).
Η αλήθεια της ύπαρξης είναι ότι το κακό δεν μπορεί να έχει θέση στην παγκόσμια διακυβέρνηση της θείας Αγάπης. Στην Αγάπη, που είναι άπειρη και κυβερνά τα πάντα, το κακό δεν μπορεί να είναι μία πραγματική παρουσία. Δεν μπορεί να απειλεί την παγκόσμια οικογένεια της Αγάπης, που περιλαμβάνει όλους μας. Αυτή η βασιλεία του Θεού, αυτή η ολότητα της θείας Αγάπης στην οποία η Αγάπη είναι υπέρτατη, είναι παρούσα εδώ και τώρα. Είναι κάτι που μπορούμε να αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε πνευματικά, μέσω της έμφυτης πνευματικής αίσθησης και της αγάπης μας για τον Θεό. Και με την προσευχή, μπορούμε να αποδείξουμε όλο και περισσότερο την παρουσία και την δύναμη της Αγάπης, κατά την αναλογία που την κατανοούμε.
Για τον σκοπό αυτό, οι ανιδιοτελείς προσευχές μας για την ανθρωπότητα είναι πάντοτε αναγκαίες. Αλλά η εργασία για την καταστροφή του κακού αρχίζει ακριβώς από το σπίτι μας, με τις καθημερινές αποδείξεις μας, που αποδεικνύουν ότι το καλό είναι το παν στη ζωή μας.
Αν αντιμετωπίζουμε μία αρρώστια, για παράδειγμα, η υλική δοξασία που προσπαθεί να εμφανίζεται πραγματική και να εκδηλώνεται στο σώμα, είναι ότι υπάρχει μία κακή νοημοσύνη στην ύλη που προσπαθεί να προκαλέσει οδύνη. Έχουμε Θεόδοτη ικανότητα να εκμηδενίσουμε αυτό το ψέμα. Μπορούμε να προσευχηθούμε για να αποκτήσουμε μία σαφέστερη κατανόηση ότι το Πνεύμα, το θείο καλό, είναι η μόνη μας ουσία και η μόνη νοημοσύνη που μας κυβερνά· το Πνεύμα φέρει αρμονία μέσα μας, επειδή είμαστε η έκφραση του Πνεύματος. Όπως πολλοί έχουν βεβαιώσει με την πάροδο των ετών, μπορούμε να προσδοκούμε θεραπεία από αυτή την σαφή πνευματική κατανόηση.
Εάν οι σχέσεις μας μ’ ένα φίλο, ένα μέλος της οικογένειάς μας, ένα συνεργάτη, ή ένα γείτονα είναι αμφισβητούμενες, εχθρικές, ή διέπονται από μίσος – αυτό είναι επίσης μία ευκαιρία να εκμηδενίσουμε το κακό και να αποδείξουμε αυτό που καταλαβαίνουμε αναφορικά με την υπέρτατη υπεροχή του καλού. Όταν προσευχόμαστε με ανιδιοτέλεια για την αλήθεια της ύπαρξης, μπορούμε να απομακρύνουμε τις αντιδράσεις, τους φόβους και τις κακίες μας. Μπορούμε να αφήσουμε την μοναδικότητα του Νου και την ενότητα με τις ιδέες του Νου, του βλαστού του Νου, να γεμίσουν τη σκέψη μας. Κάθε παιδί του Θεού είναι η εικόνα του ενός Νου. Επομένως, είμαστε όλοι σε αρμονία ο ένας με τον άλλο, επειδή όλοι εκφράζουμε τον ίδιο Νου. Η αντίληψη αυτού του γεγονότος, όταν ενώνεται με την φιλανθρωπία και την συγχώρεση, μπορεί να αποκαταστήσει ομαλές και αρμονικές σχέσεις.
Κάθε μέρα δίνονται ευκαιρίες για να εκμηδενίσουμε την αξίωση του κακού ότι είναι μία πραγματικότητα. Η γεμάτη αγάπη προσευχή μας, η πνευματική ανάπτυξη και η απόδειξη της αλήθειας καταστρέφουν το κακό. Φέρνουν περισσότερη αγνότητα, αρμονία και καλοσύνη στη δική μας σκέψη και στην ατμόσφαιρα της ανθρώπινης σκέψης ευρύτερα, επειδή ο Χριστός, η Αλήθεια, τότε λάμπει περισσότερο στην σκέψη. Κάθε απόδειξη μας εξοπλίζει να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα γενικότερα, αντιμετωπίζοντας με την προσευχή τα μεγαλύτερα προβλήματα της επιθετικότητας, του πολέμου, της τρομοκρατίας, του εγκλήματος, της στέρησης, και ούτω καθεξής. Η κυρία Eddy γράφει: «Τελικά, αδελφοί, ας συνεχίσουμε να καταδικάζουμε το κακό ως την ψεύτικη αξίωση ότι ο Θεός δεν είναι υπέρτατος και να το καταπολεμούμε μέχρις ότου εξαφανιστεί, - αλλά όχι όπως κάποιος που διαλύει την ομίχλη, αλλά που σηκώνει το κεφάλι πάνω απ’ αυτήν και ποδοπατάει ένα ψέμα» (Χριστιανική Επιστήμη ενάντια στον Πανθεϊσμό, σελ. 6).
Αυτό είναι κάτι που ο καθένας μπορεί να κάνει. Ακολουθώντας τις διδασκαλίες και το παράδειγμα του Χριστού Ιησού, μπορούμε να αφιερωθούμε πιο πιστά στο να αποδεχθούμε, να επιβεβαιώσουμε, να κατανοήσουμε και να αποδείξουμε ότι υπάρχει μόνο το καλό. Μ’ αυτό τον τρόπο, προχωρούμε πνευματικά και εξοπλιζόμαστε από τον Θεό για να προσφέρουμε μεγαλύτερη βοήθεια στην ανθρωπότητα.
