Skip to main content Skip to search Skip to header Skip to footer

Η αιώνια, αγέραστη ταυτότητά μας

Από τον Κήρυκα της Χριστιανικής Επιστήμης - 18 Ιουλίου 2016

Αρχικά δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 20ης & 27ης Ιουλίου 2015 του Christian Science Sentinel

 


Σας έχει συμβεί να παρασυρθείτε σε μία συζήτηση ή να δείτε μία εμπορική διαφήμιση στην τηλεόραση, σχετικά με το ότι ο άνθρωπος γερνάει ή ότι τα σωματικά προβλήματα φαίνεται να αποδίδονται στο πέρασμα της ηλικίας; Πολλές φορές έχω παρατηρήσει φίλους και συναδέλφους να μιλούν για πόνους στο σώμα ή για μερικές αρρώστιες, που συνδέονται με την ηλικία, και κάποιες φορές έχω μπει στον πειρασμό να συμμετέχω κι’ εγώ ο ίδιος σ’ αυτές τις συζητήσεις. Αλλά προσπαθώ να είμαι σε εγρήγορση και άμεσα και σιωπηλά να επιβεβαιώνω την αληθινή, πνευματική ελευθερία, που έχει ο κάθε άνθρωπος, από τέτοιου είδους  πόνους ή ασθένειες, μέσω της κατανόησης της αληθινής πνευματικής μας ταυτότητας.

Στην Χριστιανική Επιστήμη μαθαίνουμε ότι οι σωματικές αισθήσεις – η όραση, η ακοή, κ.λ.π. – δεν μας λένε την αληθινή ιστορία για την πραγματική μας ύπαρξη. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε αυτό που μας λένε οι σωματικές μας αισθήσεις σχετικά με το ποιοι είμαστε. Είμαστε πνευματικές ιδέες του Θεού, δεν είμαστε θνητοί που γερνάμε. O Θεός γνωρίζει ότι εμείς και όλα τα παιδιά Του είμαστε αθάνατοι, και ότι Τον αντανακλούμε πάντοτε και αιώνια, αντανακλούμε τη θεία Ζωή και Αγάπη – και όταν ευθυγραμμίζουμε τις σκέψεις μας σταθερά με αυτή την πνευματική αλήθεια, μπορούμε να αποδείξουμε περισσότερο τις ιδιότητες της αθανασίας στη ζωή μας. 

Επειδή είμαστε η εικόνα του Θεού, (Γένεσης 1: 26, 27), πρέπει να είμαστε πνευματικοί, αφού ο Θεός είναι Πνεύμα.  Και το Πνεύμα είναι αθάνατο και δεν μπορεί να γηράσκει. Έτσι κι’ εμείς, επειδή είμαστε η ομοίωση του Πνεύματος, δεν μπορούμε να γερνάμε. Αυτό το βασικό γεγονός μας δίνει ένα θεμέλιο για να προσκολληθούμε ακλόνητα στην πνευματική αλήθεια της ύπαρξής μας και να απορρίπτουμε προβλέψεις για ασθένειες, που έχουν σχέση με την ηλικία, ότι δηλαδή δεν είναι τίποτα περισσότερο από υλικές δοξασίες ή ψευδαισθήσεις – ότι δεν είναι η πραγματικότητα για την αιώνια ύπαρξή μας που είναι η ιδέα του Θεού. 

Υπάρχουν πολλές αφηγήσεις σε όλη την Αγία Γραφή για ανθρώπους, που ανασκεύασαν δοξασίες σχετικά με την αντίληψη ότι ο άνθρωπος γερνάει, με την πνευματική τους κατανόηση και την υπακοή τους στον Θεό. Ο Μωυσής «ήτο … εκατόν είκοσι ετών, ότε απέθανε· δεν ημαυρώθησαν οι οφθαλμοί αυτού ουδέ ηλαττώθη η δύναμις αυτού» (Δευτερ. 34:7). Η Ελισάβετ, η οποία ήταν στείρα, και ο σύζυγός της, ο Ζαχαρίας, «ήσαν αμφότεροι προβεβηκότες την ηλικίαν», όταν ένας άγγελος εμφανίστηκε στον Ζαχαρία και τον διαβεβαίωσε: «Μη φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου και η γυνή σου Ελισάβετ θέλει γεννήσει υιόν εις σε, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιωάννην (Λουκ. 1:5-13). Και η Αγία Γραφή περιέχει πολλές άλλες παρόμοιες αφηγήσεις.

Τέτοιες αποδείξεις της πνευματικής μας αγέραστης ύπαρξής δεν είναι μεμονωμένα συμβάντα από τα χρόνια της Βίβλου. Κι’ εμείς, επίσης, μπορούμε να αποδείξουμε την εξουσία μας στους περιορισμούς που σχετίζονται με την ηλικία, όταν κατανοήσουμε με ποιο τρόπο οι σκέψεις μας επηρεάζουν την υγεία μας. Είναι οι σκέψεις μας επικεντρωμένες σε ένα υλικό σώμα, που πιστεύουμε ότι γερνάει, ή εξυψώνονται σε Πνεύμα καιπνευματική ζωή;

Όταν διαβάζω ή ακούω για ανθρώπους που αποδεικνύουν την εξουσία τους, είτε στην Αγία Γραφή είτε στην καθημερινή μας ζωή, αυτό είναι μια καλή υπενθύμιση της θεραπευτικής δύναμης, που πηγάζει από τη γνώση που έχουμε για τον εαυτό μας, όπως ο Θεός μας γνωρίζει, ότι είμαστε πνευματικοί, ακέραιοι και αιώνια ελεύθεροι. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Χριστός Ιησούς αντιλαμβανόταν κάθε άνθρωπο που συναντούσε κατά τη διάρκεια της αποστολής του. Ποτέ δεν χαρακτήρισε κάποιον ως άρρωστο ή αμαρτωλό, αλλά έβλεπε μόνο τον τέλειο άνθρωπο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, η συνείδησή του, επειδή ήταν εναρμονισμένη με την πνευματική πραγματικότητα του ανθρώπου ως εικόνα του Θεού, τον έκανε ικανό να θεραπεύει τους άλλους. Μπορούμε κι’ εμείς να αποδείξουμε την ικανότητα αυτή, αλλά πρέπει να είμαστε συνεχώς άγρυπνοι σχετικά με το τι επιτρέπουμε να εισχωρήσει στη σκέψη μας για να το αποδείξουμε.

Όταν είχα μία συνάντηση με μία ομάδα συγγραφέων, ένα μέλος της ομάδας μας είπε για τον πρόσφατο εορτασμό των γενεθλίων της με την οικογένειά της. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, κάποια μέλη της ομάδας να μιλήσουν για την ηλικία τους. Χωρίς να το σκεφτώ, είπα απερίσκεπτα ότι περνούσα τον καθένα αρκετά χρόνια!

Αργότερα, όταν ήμουν στο δρόμο για το σπίτι, συνειδητοποίησα ότι η απάντησή μου συνέβαλε να οδηγηθεί η σκέψη μου σε λάθος κατεύθυνση. Θα είχα βοηθήσει περισσότερο αν είχα στρέψει τη σκέψη μου μακριά από την ηλικία και τους φόβους που σχετίζονται με αυτό το θέμα. Η θνητή ηλικία, που εκφράζεταιμε έναν αριθμό, δεν έχει τη δύναμη να μας επηρεάσει πέρα από αυτό που εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει. Ανά πάσα στιγμή, μπορούμε να αποδείξουμε ότι η ηλικία δεν επηρεάζει την υγεία μας και την ζωτικότητά μας με την κατανόηση ότι αυτές είναι ιδιότητες του Θεού, τις οποίες κατέχουμε και εκφράζουμε πλήρως επειδή είμαστε αντανάκλαση του Θεού. 

Ένα εδάφιο στο βιβλίο Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών της Mary Baker Eddy εξηγεί: «Οι άντρες και οι γυναίκες πιο προχωρημένης ηλικίας και μεγαλύτερης πείρας θα έπρεπε να δοκιμάζουν περισσότερη υγεία και αθανασία, αντί να πέσουν στο σκοτάδι και στη θλίψη. Ο αθάνατος Νους τρέφει το σώμα με υπέροχη φρεσκάδα και ομορφιά, εφοδιάζοντας αυτό με ωραίες εικόνες σκέψης και εξαλείφοντας τα βάσανα της αίσθησης που η κάθε μέρα φέρνει πιο κοντά στον τάφο (σελ.248).

Πόσο καλύτερα είναι για μας να σκεπτόμαστε για την ωριμότητά μας με όρους πνευματικής ανάπτυξης – συλλέγοντας νέες και φρέσκες ιδέες σχετικά με το τι σημαίνει να είμαστε ένα ενεργό παιδί του Θεού, και να αυτές τις ιδέες. Επειδή είμαστε ιδέα ή εικόνα του Θεού, δεν έχουμε ένα υλικό σώμα, που βαθμιαία εξασθενίζει. Η πραγματική μας ύπαρξη δεν αποτελείται από ύλη, αλλά είναι πνευματική και δεν είναι ευάλωτη σε υλικές θεωρίες σχετικά με την υγεία. Η πραγματική μας ύπαρξη είναι πάντοτε τέλεια, αιώνια, ωραία, ευκίνητη, δυνατή και σε εγρήγορση. Δεν μπορούμε ποτέ να ολισθήσουμε από το να εκφράζουμε αυτές τις πνευματικές ιδιότητες. Η αληθινή αυτή αντίληψη για την πνευματική μας ταυτότητα είναι αυτό που πρέπει συνεχώς να προσπαθούμε να καταλάβουμε και να αποδείξουμε.

Πριν λίγο καιρό είχα μια θεραπεία, που μου αποκάλυψε πιο καθαρά την αειθαλή δύναμή μου, που έχει πνευματική βάση και ποτέ δεν εξασθενίζει. Ετοιμαζόμουν να φύγω από το σπίτι για να παρευρεθώ σε μία συνάντηση, όταν ξαφνικά ένας ανυπόφορος πόνος με έπιασε στο ένα μου πόδι και δεν μπορούσα καθόλου να το πατήσω. Αμέσως έστρεψα την σκέψη μου στον Θεό και με βεβαιότητα συλλογίστηκα ότι δεν υπήρχε καμία βάση γι’ αυτόν τον πόνο. Ο πόνος δεν προήλθε από τον μόνο δημιουργό, τον Θεό, το καλό, και συνεπώς δεν μπορούσε να αποτελεί μέρος του εαυτού μου, που είναι έκφραση του Θεού.

Κράτησα σταθερά την σκέψη μου σ’ αυτό που είχα μάθει σαν μελετητής της Χριστιανικής Επιστήμης σχετικά με την αλήθεια για την πνευματική μου ύπαρξη και δεν παρασύρθηκα να πιστέψω ότι αυτός ο πόνος είχε κάποια πραγματική δύναμη. Συνέχισα να ετοιμάζομαι για να φύγω και ήμουν σε θέση να παρευρεθώ στην συνάντηση.

Όταν επέστρεψα στο σπίτι, συνέχισα να προσεύχομαι και διάβασα δύο-τρία άρθρα από το περιοδικό ChristianScienceSentinel. Εν τούτοις εξακολουθούσα να ενοχλούμαι και την επομένη μέρα ήταν προγραμματισμένο να είμαι αρχηγός μιας ομάδας σε πορεία διαρκείας 90 λεπτών – μία δραστηριότητα που περίμενα με πολύ μεγάλη χαρά. Ακριβώς πριν πάω για ύπνο εκείνο το βράδυ, βεβαίωσα τον εαυτό μου ότι η πορεία ήταν μία σωστή δραστηριότητα και ότι δεν θα μπορούσα να στερηθώ κάτι καλό. Την επομένη μέρα ήμουν εντελώς καλά κι’ απόλαυσα μια θαυμάσια πεζοπορία. Ο πόνος αυτός δεν επανήλθε ποτέ.

Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια μικρή απόδειξη για την δύναμη που έχει η προσευχή, που βασίζεται στην πνευματική κατανόηση της αθάνατης ύπαρξής μας. Αλλά κάθε τέτοια απόδειξη είναι σημαντική, επειδή η δοξασία ότι γερνάμε και ότι φθειρόμαστε φαίνεται να κατακλύζει την ανθρώπινη σκέψη. Είναι πραγματικά παρηγορητικό κι’ ενθαρρυντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είναι ανάγκη να πέσουμε στην παγίδα και να πιστεύουμε προβλέψεις για κακή υγεία, σε οποιαδήποτε ηλικία, ή ότι οι προβλέψεις αυτές θα συμβούν και σε μας. Η αγέραστη ταυτότητά μας, που δεν γεννήθηκε ποτέ, δεν πεθαίνει ποτέ, και που είναι η τέλεια αντανάκλαση του ενός παντοδυνάμου Θεού, είναι μια πραγματικότητα που μπορούμε να αποδείξουμε τώρα και πάντοτε!

Η Αποστολή του Κήρυκα

Το 1903, η Μαίρη Μπέϊκερ Έντυ, ίδρυσε το περιοδικό Ο Κήρυκας της Χριστιανικής Επιστήμης. Ο σκοπός του: «να διακηρύξει την παγκόσμια δραστηριότητα και την διαθεσιμότητα της Αλήθειας». Ο ορισμός της λέξης «κήρυκας», όπως αναφέρεται σε ένα λεξικό, είναι «προάγγελος - ένας αγγελιοφόρος που προπορεύεται για να μεταφέρει ένα μήνυμα για κάτι που πρόκειται να ακολουθήσει», δίνει ιδιαίτερη σημασία στην προσωνυμία Κήρυκας και επιπλέον επισημαίνει την υποχρέωσή μας, την υποχρέωση του καθενός από εμάς, να δούμε ότι ο Κήρυκάς μας εκπληρώνει την εμπιστοσύνη του, μία εμπιστοσύνη αχώριστη από τον Χριστό και που πρώτα ανήγγειλε ο Ιησούς (Μαρκ.16:15), «Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν».

Μαίρη Σαντς Λη, Sentinel (Φρουρός) της Χριστιανικής Επιστήμης, 7 Ιουλίου, 1956.

Μάθετε περισσότερα για τον Κήρυκα και την Αποστολή του.