Κάποιο απόγευμα στις αρχές του περασμένου φθινοπώρου, πρόσεξα ότι το πόδι μου ήταν πρησμένο και κόκκινο. Κούτσαινα κι’ ένοιωθα ανακούφιση φορώντας σανδάλια στη δουλειά παρά κλειστά παπούτσια. Σαφώς, κάτι δεν πήγαινε καλά.
Αρχικά, η αντίδρασή μου ήταν ένα μπαράζ ερωτήσεων. Ποιο σημείο του ποδιού μου είχε πρόβλημα; Πόσο σοβαρό ήταν; Πότε συνέβη; Από τι έγινε; Τι έπρεπε να κάνω;
Για λίγο μπήκα στον πειρασμό να εξηγήσω το πρόβλημα, αλλά υποψιαζόμουν ότι το πρήξιμο ήταν αποτέλεσμα μιας ανάβασης σ’ ένα βουνό 14.000 ποδών πριν τρεις εβδομάδες. Οι μπότες μου δεν ήταν ανθεκτικές ώστε να προστατέψουν τα πόδια μου από μια αναρρίχηση σε βραχώδες έδαφος. Όταν τελείωσε η αναρρίχηση πονούσα, αλλά με την προσευχή, ο πόνος σταμάτησε. Τώρα, όμως, αναρωτιόμουν αν είχα τραυματιστεί από άλλη αιτία.
Ως σπουδαστής της Χριστιανικής Επιστήμης, ήξερα εκ πείρας ότι, πηγαίνοντας στον γιατρό ή κάνοντας προσευχή για να θεραπεύσω ένα τραύμα, δεν ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος για να έχω απόδειξη πλήρους θεραπείας. Η Χριστιανική Επιστήμη μας δείχνει ότι η μαρτυρία μιας φυσικής δυσαρμονίας είναι αυταπάτη, μια αναστάτωση των υλικών αισθήσεων, που απομακρύνει τη σκέψη από το Θεό και την τέλεια πνευματική του δημιουργία. Χρειαζόταν να αντιμετωπίσω τη δυσαρμονία της σκέψης. Η Mary Baker Eddy περιγράφει την διεργασία στο βιβλίο της Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών: «Κάποιος τον οποίο έσωσα από φαινομενική λήθη, στην οποία τον είχαν βυθίσει οι αισθήσεις του, μου έγραψε: «…Το νόσημα δεν ήταν σωματικό αλλά νοερό και θεραπεύτηκα όταν βρήκα τον δρόμο μου στην Χριστιανική Επιστήμη» (σελ.382-383). Επομένως, η ερώτηση κλειδί δεν ήταν, τι θα έκανα. Ήταν μάλλον τι θα σκεπτόμουν;
Μετά από μια ή δύο ημέρες από τότε που πρόσεξα το φαινομενικό πρόβλημα, συζητούσα με έναν φίλο για ένα άρθρο στο Sentinel με τίτλο «Ήρεμες στιγμές μόνος με το Θεό». Η ιδέα ήταν αυτή: «Ν’ ακούς προσεκτικά είναι το βασικό σημείο της θεραπείας στην Χριστιανική Επιστήμη… Η προσευχή βασίζεται κυρίως στο ν’ ακούς το Θεό και όχι να λες κάτι στο Θεό» (6/9/2010). Όταν είδα το παραμορφωμένο μου πόδι κι’ άρχισα να κάνω ερωτήσεις γι’ αυτό, δεν άκουγα το Θεό. Μολονότι Αυτός μιλάει συνεχώς στ’ αγαπημένα του παιδιά – σε σένα και σε μένα – δεν ήμουν συντονισμένος σ’ αυτό. Ήμουν ταραγμένος από την εμφάνιση του προβλήματος.
Το επόμενο πρωί, καθώς μελετούσα το μάθημα εκείνης της εβδομάδας με θέμα «Ύλη», διάβασα αυτή την εντολή από τους Ψαλμούς: «Ησυχάσατε και γνωρίσατε ότι εγώ είμαι ο Θεός» (46:10). Με μια ξαφνική διαύγεια απομάκρυνα την σκέψη μου από τη θεραπεία της παραμορφωμένης ύλης για να επικεντρωθώ εντελώς στο να ακούσω το Θεό.
Το πρωί καθώς οδηγούσα πηγαίνοντας στη δουλειά, ζήτησα από το Θεό να με βοηθήσει να τον ακούσω. Σε λίγα λεπτά, ήρθαν στην σκέψη μου αυτά τα λόγια «δεν επαίρεται». Αναγνώρισα αυτή την φράση από ένα σημείο της περιγραφής της αγάπης που αναφέρει ο Παύλος στην επιστολή του προς Κορινθίους (13:4). Γέλασα μόνος μου με τα παραστατικά λόγια του Παύλου. Το πόδι μου φαινόταν πολύ φουσκωμένο από περηφάνια. Καθώς συνέχιζα να προσεύχομαι για ν’ ακούσω, ξαφνιάστηκα όταν θυμήθηκα μια διανοητική «έπαρση» που είχα όλο το καλοκαίρι.
Ανησυχούσα για την ασφαλή κυκλοφορία των πεζών και των αυτοκινήτων στην περιοχή μου. Σε άλλες πόλεις είχα προσέξει ότι είχαν πρακτικές λύσεις που μπορούσαν να ενισχύσουν την ασφάλεια. Είχα στείλει e-mail σε κάποιον ανώτερο δημόσιο υπάλληλο και του ανέφερα τους προβληματισμούς μου, υποδεικνύοντάς του αυτές τις λύσεις. Δεν πήρα καμία απάντηση. Οργίστηκα μ’ αυτή την ανευθυνότητα και το σκεφτόμουν για βδομάδες. Του έστειλα και δεύτερο e-mail και του ζητούσα να μιλήσουμε. Και πάλι καμία απάντηση. Σχεδίαζα τρόπους να βγω δημόσια μ’ αυτά τα έγγραφα ώστε να φέρω σε δύσκολη θέση αυτόν τον υπάλληλο, για παράδειγμα, να γράψω γράμμα στον εκδότη της τοπικής εφημερίδας.
Σ’ αυτό το σημείο κατάλαβα τι ήταν αυτό που είχε φουσκώσει: η υπεροπτική μου στάση. Αναγνώρισα ότι αυτή η αυτοδικαίωση χρειαζόταν θεραπεία. Πριν περάσω το επόμενο οικοδομικό τετράγωνο, η αγανάκτηση και ο εγωισμός μου εξανεμίστηκαν. Κατάλαβα ότι δεν ήμουν υπεύθυνος για την ασφάλεια της πόλης μου. Ήταν ο Θεός, και ο Θεός θα αποκάλυπτε τα βήματα που χρειάζονταν για να επιτευχθεί η ασφάλεια. Ένοιωσα ανακούφιση από την στενοχώρια και την κριτική και ήξερα ότι ήμουν στο δρόμο για τη θεραπεία. Πράγματι, μέσα σε λίγες ώρες, η χωλότητα ελαττώθηκε σημαντικά και την ίδια ημέρα μπορούσα ακόμη και να τρέξω μέχρι το αυτοκίνητό μου. (Μετά τη θεραπεία αυτή της αυτοδικαίωσης, τηλεφώνησα στο γραφείο που ήταν υπεύθυνο για θέματα της πόλης και είχα ενδιαφέρουσες και εποικοδομητικές συζητήσεις με το προσωπικό).
Η θεραπεία της Χριστιανικής Επιστήμης έχει να κάνει με την αλλαγή της σκέψης. Αλλάζει μια λανθασμένη διανοητική εικόνα για την ειρήνη του Θεού. Ένοιωσα αυτή την ειρήνη καθώς πήγαινα στη δουλειά. Δεν αναρωτιόμουν πλέον για το πώς και το γιατί, σχετικά με το πόδι μου, γιατί ήμουν σίγουρος ότι το θέμα δεν ήταν η φυσική κατάσταση και δεν με καθόριζε κατά κανένα τρόπο.
Σύντομα μπόρεσα να φορέσω κανονικά παπούτσια. Η εμφάνιση του ποδιού μου έγινε φυσιολογική και άρχισα τις συνηθισμένες μου δραστηριότητες με απόλυτη ελευθερία. Έκανα πολλούς περιπάτους σε ανώμαλο έδαφος και δεν υπήρξε υποτροπή αυτού του προβλήματος.
Έμαθα πόσο εύκολο είναι να κάνεις λανθασμένη διάγνωση σ’ ότι χρειάζεται θεραπεία. Η κα Eddy, με την μεγάλη της πείρα ως πνευματική θεραπεύτρια, αντιμετώπιζε με εξουσία «…χωρίς να συμβουλεύεται την ύλη». Στην ίδια παράγραφο γράφει, «Αργά ή γρήγορα θα μάθουμε ότι τα δεσμά της περιορισμένης ικανότητας του ανθρώπου καλύπτονται από την ψευδαίσθηση ότι ζει στο σώμα και όχι στην ψυχή, στην ύλη και όχι στο πνεύμα» (Science and Health, σελ.222-223). Με έμφαση οδηγεί τον αναγνώστη, «Γύρισε το βλέμμα σου από το σώμα και κοίταξε προς την Αλήθεια και την Αγάπη, την Αρχή όλης της ευτυχίας, της αρμονίας και της αθανασίας. Προσήλωσε τη σκέψη σου, σταθερά στο διαρκές, το καλό και το αληθινό και θα τα δεις να εκδηλώνονται στη ζωή σου κατά το μέτρο που αποτελούν τη σκέψη σου» (Science and Health, σελ.261).
Τα θεραπευτικά αποτελέσματα της Χριστιανικής Επιστήμης είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια εφαρμογή υλικών καταστάσεων, όσο απαραίτητο κι’ αν είναι αυτό. Με την προσευχή, η σκέψη μας βελτιώνεται. Ελέγχουμε την ψευδαίσθηση των υλικών αισθήσεων και διακρίνουμε πιο καθαρά την ολότητα του Θεού και την πνευματική Του δημιουργία. Τα αποτελέσματα αυτών των ευλογιών είναι ανεκτίμητα.
Buena Vista, Colorado, USA
