Πριν λίγο καιρό, είδα μια επιγραφή που έλεγε, «η Αμερική χρειάζεται λίφτιν πίστης» (ανύψωση πίστης). Αυτή η φράση με έκανε να σκεφθώ πολύ για ότι συμβαίνει σήμερα. Σεισμοί. Τσουνάμι. Πλημμύρες. Φόβος για πυρηνική ακτινοβολία. Πείνα. Εξαθλίωση. Αυτά είναι μόνο μερικά θέματα που βλέπουμε να κοσμούν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και ακούμε στις νυχτερινές ειδήσεις.
Αντιμετωπίζουμε φοβερές καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, που απεγνωσμένα ζητούν λύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Και, στη συνέχεια, τι γίνεται με την ατομική μας ζωή; Εργασία που χάθηκε. Σπίτι υπό κατάσχεση. Ξαφνικό διαζύγιο. Αποτυχία στο κολλέγιο. Εξουθενωτική ασθένεια. Πως μπορεί η πίστη να μας βοηθήσει σε περίοδο μεγάλης ανάγκης;
Η Αγία Γραφή μας διαβεβαιώνει ότι μπορούμε να στραφούμε στο Θείο για να μας καθοδηγήσει, να μας ανακουφίσει, να μας θεραπεύσει, να ικανοποιήσει κάθε μας ανάγκη. Ο Ιησούς έδωσε μια υπόσχεση, ένα πνευματικό γεγονός και έδωσε οδηγίες για το πώς μπορούμε να το δούμε να πραγματοποιείται στην ζωή μας. Είπε: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί, επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Ματθαίος 6:31-33).
Όλοι, παντού, μπορούν να βρουν παρηγοριά και ελπίδα σε αυτή την υπόσχεση – γιατί όχι μόνο υπάρχει μια θεία παρουσία που μας προστατεύει ατομικά και συλλογικά, αλλά γιατί μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι ανάγκες μας θα ικανοποιηθούν στρέφοντας τη σκέψη μας στο Θεό. Η Mary Baker Eddy, στο βιβλίο της Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, μας διαβεβαιώνει, «Η θεία Αγάπη πάντοτε ικανοποίησε και πάντοτε θα ικανοποιεί κάθε ανθρώπινη ανάγκη». Και συνεχίζει εξηγώντας γιατί: «…η θεία Αγάπη χορηγεί σ’ όλη την ανθρωπότητα και κάθε στιγμή όλο το καλό» (σελ.494).
Μια εμπειρία που είχα στο κολλέγιο μου έδειξε πως αυτή η υπόσχεση, με βάση το γεγονός ότι ο Θεός είναι πάντοτε παρών, πράγματι έχει αποτέλεσμα. Εκείνη την εποχή, είχα κάποιες αμφιβολίες για το Θεό. Δεν ήμουν βέβαιη ότι οι Βιβλικές υποσχέσεις θα μπορούσαν να είναι ουσιαστικές στον κόσμο του σήμερα. Δεν εργαζόμουν και τα έξοδά μου καλύπτονταν από μια επιταγή που λάμβανα κάθε πρώτη του μήνα, για το φαγητό μου, την ένδυσή μου και να πληρώσω το ενοίκιο του σπιτιού που έμενα. Ήταν 20 του μήνα και δεν είχα καθόλου χρήματα, ούτε στον λογαριασμό μου στην τράπεζα, αλλά ούτε και στο πορτοφόλι μου. Το ενοίκιο είχε ήδη πληρωθεί, αλλά πήγαινα με τα πόδια για δεν είχα να πληρώσω το εισιτήριο στο λεωφορείο, και δεν είχα τίποτα να φάω. Και όταν λέω, τίποτα, το εννοώ. Το ρύζι, τα μακαρόνια, οι σούπες, κ.λ.π., είχαν ήδη καταναλωθεί. Τι να κάνω; Να δανεισθώ χρήματα; Να συμπληρώσω μια επιταγή μεταχρονολογημένη με την ελπίδα ότι δεν θα το προσέξει κανείς, ή ακόμη χειρότερα, να την εισπράξω;
Τότε, αποφάσισα να δοκιμάσω εκείνη τη Βιβλική περικοπή. Μπορεί να είναι αλήθεια ότι λέει; αναρωτήθηκα. Μπορεί πράγματι ο Θεός να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας; Αποφάσισα να δοκιμάσω. Αποδείχθηκε ότι ήταν η τέλεια ευκαιρία για να δοκιμάσω τη νέα μου αντίληψη για το ρόλο και τη δύναμη της πίστης, στη ζωή μου.
Το πρώτο πράγμα που μας συμβουλεύει ο Ιησούς να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε για το τι θα φάμε, τι θα πιούμε ή τι θα φορέσουμε. Αυτό σημαίνει να σταματήσουμε να ανησυχούμε; Πως μπορούμε να σταματήσουμε να ανησυχούμε όταν βομβαρδιζόμαστε από στέρηση και ανάγκη, είτε στην ζωή μας ή στην ζωή των άλλων; Η επόμενη πρόταση δίνει τη σωστή απάντηση: «…επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων».
Το πρώτο μέρος αυτής της περικοπής διατυπώνει ένα μεγάλο γεγονός – όλοι έχουμε έναν ουράνιο Πατέρα. Επειδή ο Θεός είναι ο Πατέρας μας, έπεται ότι καθένας από εμάς πρέπει να είναι ο βλαστός του Θεού, τα παιδιά Του. Δεν είμαι μόνη ενάντια στον κόσμο, αλλά ανήκω στη δυναμική μιας οικογένειας, μιας πνευματικής οικογένειας, που είναι γεμάτη από καταπληκτικές δυνατότητες.
Καθώς προσευχόμουν για την κατάστασή μου, αναρωτήθηκα, «Τι μπορεί να σημαίνει να σκέφτομαι το Θεό σαν Πατέρα, τον Πατέρα μου; Σκέφθηκα έναν πατέρα που φροντίζει για την οικογένειά του, προστατεύει την οικογένειά του, αγαπά πολύ τα παιδιά του. Αυτό δεν θα έχει σαν αποτέλεσμα, ότι ο Θεός, ο Πατέρας μας δεν θα φροντίσει με βεβαιότητα να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των παιδιών Του;
Όταν βρισκόμουν σε κατάσταση στέρησης, με βοηθούσε να σκέφτομαι το Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Και αυτό ήταν το πρώτο βήμα που με έκανε να μη βλέπω τα άδεια φλιτζάνια και να διώχνω το φόβο ότι δεν θα είχα να φάω. Αυτό μου έδειξε ότι όταν δεν σκεφτόμουν τις φυσικές ανάγκες που αντιμετώπιζα, η σκέψη μου στρεφόταν σε κάτι βαθύτερο και πιο διαρκές.
Αυτό δείχνει να αποτελεί σημαντικό στοιχείο για να δούμε πως ο Θεός ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας. Στην Αγία Γραφή, αναφέρονται περιπτώσεις όπου ο Ιησούς αποστράφηκε αυτό που φαινόταν να είναι καταστροφικές καταστάσεις και προσευχήθηκε στο Θεό. Αυτό προηγήθηκε των θεραπευτικών του αποτελεσμάτων. Για παράδειγμα, όταν ο φίλος του Λάζαρος πέθανε και ο Ιησούς πήγε στο μνήμα του, διαβάζουμε στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (11:41), «Ο δε Ιησούς, υψώσας τους οφθαλμούς άνω είπε, Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι μου ήκουσας». Δεν έλαβε υπόψη του τη μαρτυρία του θανάτου του φίλου του και έστρεψε το βλέμμα του στον ουράνιο Πατέρα του. Εξέφρασε ευγνωμοσύνη γιατί εισακούσθηκε η προσευχή του. Τότε ήταν σε θέση να φέρει τον Λάζαρο πίσω στη ζωή.
Μπορούμε να κάνουμε κι’ εμείς το ίδιο. Εάν το σπίτι μιας οικογένειας έχει κατασχεθεί και το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο, μπορούμε να στρέψουμε την σκέψη μας στον Πατέρα μας, το Θεό, και να εκφράσουμε ευγνωμοσύνη γιατί οι προσευχές μας εισακούσθηκαν. Μπορούμε να ενισχύσουμε την πίστη μας αναγνωρίζοντας ότι κάθε ανθρώπινη ανάγκη μας ικανοποιείται από τη θεία Αγάπη. Αν αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα σπίτι, αυτό θα είναι εκεί. Εάν μια κίνηση είναι απαραίτητη, θα οδηγηθούμε σε μια θαυμάσια απόφαση. Γιατί, πράγματι, η αγάπη του Θεού μας αγκαλιάζει όλους. Και, πως ξέρουμε ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε; Ο Ιησούς απαντά σ’ αυτή την ερώτηση διαβεβαιώνοντάς μας ότι οι ανάγκες μας είναι γνωστές στο Θεό.
Είναι χρήσιμο να εξετάσουμε προσεκτικά τι είναι αυτό που Ο Θεός γνωρίζει. Υπάρχουν πολλές αναφορές στην Αγία Γραφή. Για παράδειγμα «Οι οφθαλμοί σου είναι καθαρώτεροι παρά ώστε να βλέπης τα πονηρά, και δεν δύνασαι να επιβλέπης εις την ανομίαν» (Αββακούμ 1:13), «Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε, και ιδού, ήσαν καλά λίαν» (Γένεσις 1:31), και «Πάντα δι’ αυτού έγειναν και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν, το οποίον έγεινεν» (Ιωάννης 1:3). Από αυτές τις περικοπές, μπορούμε χωρίς δισταγμό να πούμε ότι ο Θεός γνωρίζει το καλό, και μόνο το καλό και μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτές τις αλήθειες στις ατομικές μας καταστάσεις. Ο Θεός, ο Πατέρας μας, αντί να γνωρίζει τη φτώχια, τη στέρηση ή τον πόνο, γνωρίζει την αφθονία, την αρμονία, την ουσία και την υγεία.
Πως μπορεί αυτός ο συλλογισμός να συμφωνήσει με αυτό που φαίνεται, καμιά φορά, ότι είναι έσχατη ανάγκη; Όπως ανακάλυψα κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου στο κολλέγιο, η απάντηση έγκειται στην κατανόηση ότι ενώ εγώ γνώριζα τις ανάγκες μου απλά ως ανάγκες, ο Θεός γνώριζε ότι αυτές οι ανάγκες είχαν ικανοποιηθεί. Το γεγονός αυτό μου έδωσε μια υπέροχη αίσθηση ελευθερίας και γαλήνης. Άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό που ο Θεός βλέπει και γνωρίζει είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό που εγώ έβλεπα ως στέρηση και φόβο.
Η επόμενη ερώτηση είναι, «Πως μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτό που ο Θεός γνωρίζει για μας; Πως ακριβώς η τρυφερή Του φροντίδα προνοεί για την κάθε μας ανάγκη;». Ο Ιησούς, πάλι, έδωσε την απάντηση, όταν μας κάλεσε να αρχίσουμε να αναζητούμε την βασιλεία του Θεού, και για μένα, αυτή η αναζήτηση άρχιζε πάντοτε με προσευχή.
Η κα Eddy αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο, στο βιβλίο της Επιστήμη και Υγεία, στο θέμα της προσευχής. Πήρε το «πως» της προσευχής και το εξέτασε διεξοδικά – ειδικά το κίνητρο και την επιθυμία. Αναρωτήθηκε: «Ποια είναι τα ελατήρια της προσευχής; Ωφελούμεθα με την προσευχή; Βέβαια, η επιθυμία που βγαίνει από μέσα μας διψασμένη για δικαιοσύνη ευλογείται από τον Πατέρα μας και δεν ξαναγυρίζει σε μας ανεκπλήρωτη». Επιβεβαίωσε ότι η καλλιέργεια της ειλικρινούς επιθυμίας να γνωρίσουμε το Θεό, θα έχει ως αποτέλεσμα θαυμάσιες ευλογίες στη ζωή μας.
Καθώς βυθίζουμε την σκέψη μας βαθιά στην άπειρη φύση του Θεού και αντιλαμβανόμαστε μια άπειρη αίσθηση της ικανότητάς Του να φροντίζει για την δημιουργία Του, όλο και πιο καθαρά, θα δούμε αποδείξεις της παρουσίας του Θεού παντού. Θα δούμε ανάγκες να ικανοποιούνται με απρόσμενο τρόπο. Θα δούμε καταστάσεις υγείας να αποκαθίστανται. Θα δούμε και θα αισθανθούμε σίγουροι ότι το καλό θα υπερισχύσει. Η έλλειψη θα εξαφανιστεί.
Στην περίπτωσή μου, προσευχήθηκα με την σκέψη ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας μου. Επιθυμούσα ειλικρινά να γνωρίσω περισσότερο την καλοσύνη Του. Καθώς άφησα την σκέψη μου να ευθυγραμμιστεί με τη θεία Αγάπη, την πηγή όλου του καλού, ο φόβος διαλύθηκε και περίμενα ανυπόμονα να νοιώσω την παρουσία του Θεού.
Μετά από λίγο, η μητέρα ενός φίλου εμφανίστηκε στην πόρτα μου. Κρατούσε δύο μεγάλες τσάντες με είδη παντοπωλείου. Μου είπε ότι πήγε να ψωνίσει και ξαφνικά κάτι την παρακίνησε να αγοράσει και κάποια πράγματα για μένα και να μου τα φέρει. Δεν το είχε κάνει αυτό άλλη φορά. Τι αλησμόνητο παράδειγμα της φροντίδας του Θεού για όλα τα παιδιά του!
Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν ένα μικρό παράδειγμα πως μια ειλικρινής αναζήτηση του Θεού μπορεί να ανακουφίσει μια επείγουσα ανθρώπινη ανάγκη, αλλά μου έδειξε πως η προσευχή μπορεί να εφαρμοστεί εποικοδομητικά και πως μπορεί να μας ανυψώσει σε μια νέα άποψη. Αυτό είναι το σημείο που αρχίζουμε να γνωρίζουμε καλύτερα την καλοσύνη του Θεού, από ότι την έλλειψη, τις ανικανοποίητες ανάγκες, και ούτω καθεξής.
Από αυτή την άποψη, μπορούμε πραγματικά να δούμε ότι η «αναζήτηση της βασιλείας» και θέτοντας ψηλά την αναζήτηση αυτή μεταξύ των προτεραιοτήτων στη ζωή μας, φέρνει αποτελέσματα. Η φράση του Ιησού «όλα αυτά τα πράγματα» δεν αναφέρεται στην υγεία, στην ουσία και στη χαρά, που όλοι επιδιώκουμε; Και είναι αυτονόητο, ότι θα εφοδιαστούμε με όλα τα καλά αν κάνουμε αυτό που μας συμβούλεψε ο Κύριος να κάνουμε.
Καθώς βλέπουμε τις ατομικές μας ανάγκες να ικανοποιούνται – προκλήσεις που αφορούν την υγεία και ξεπεράστηκαν, απόρριψη που έγινε αποδοχή, ανέχεια που μετατράπηκε σε αφθονία, ή οποιαδήποτε ατομική κατάσταση αντιμετωπίζουμε – μπορούμε να εφαρμόσουμε την ίδια αρχή στον πλανήτη μας και στους διαφορετικούς ανθρώπους του.
Πίστη. Μπορεί να βοηθήσει; Είναι πρακτική; Μπορούμε να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι πάντοτε εδώ και διαθέσιμος; Μπορούμε να ελπίζουμε ότι όλοι έχουμε έναν ουράνιο Πατέρα, ο οποίος φροντίζει τη δημιουργία Του και μπορούμε να δούμε όλες τις ανθρώπινες ανάγκες να ικανοποιούνται; Η καθημερινή μου μελέτη της Χριστιανικής Επιστήμης απαντά με ένα ηχηρό και διαρκές «Ναι!» σε τέτοιες ερωτήσεις. Και το καλύτερο πράγμα από όλα είναι ότι αυτή η θετική ανταπόκριση ισχύει για όλη την ανθρωπότητα.
Ο Θεός τηρεί τις υποσχέσεις του. Η αγάπη Του για όλα τα παιδιά Του πράγματι σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε πάντα αφθονία, χαρά, παρηγοριά, υγεία, κατοικία, γαλήνη – ανά πάσα στιγμή.
