Από τότε που άρχισα να μελετώ την Χριστιανική Επιστήμη, πολλά καλά συνέβησαν στην ζωή μου και είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε να καταλάβω καλύτερα την πνευματική θεραπεία. Είχα αρκετές θεραπείες, αλλά μια πρόσφατη θεραπεία ξεχωρίζει καθώς είχε μεγάλη επίδραση στην ζωή μου.
Πριν μερικούς μήνες και ενώ κοιμόμουν βαθιά ξύπνησα με πόνο και δυσκαμψία στο δεξί μέρος του λαιμού μου. Στην αρχή σκέφτηκα ότι απλά θα έφευγε, αλλά καθώς η ώρα περνούσε, η κατάστασή μου χειροτέρευε. Έως το βράδυ, είχα πανικοβληθεί, γιατί κάθε κίνηση των χεριών μου ήταν επώδυνη. Άρχισα να κλαίω, καθώς σκεφτόμουν ότι κάτι φοβερό μου είχε συμβεί και φοβόμουν να πάω να κοιμηθώ. Μετά από λίγο, συνειδητοποίησα πόσο γελοίο ήταν για μένα να κάθομαι να κλαίω. Αντ’ αυτού, γνώριζα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να προσευχηθώ, καθώς είχα δει ότι η προσευχή έφερε αμέτρητες θεραπείες σε μένα και την οικογένειά μου. Άνοιξα το βιβλίο Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών της Mary Baker Eddy, πήγα στο κεφάλαιο «Φυσιολογία», και άρχισα να διαβάζω. Το είχα κάνει αυτό πολλές φορές στο παρελθόν – απλά άνοιγα το βιβλίο, διάβαζα και έβρισκα ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν – είτε ήταν παρηγοριά, ικανοποίηση βασικών αναγκών ή θεραπεία. Διάβασα όλο το κεφάλαιο και υπήρξαν κάποιες ιδέες που άλλαξαν όλη την αντίληψή μου για το τι συνέβαινε.
Πρώτον, όπως εξηγεί η κα Eddy, ο φόβος είναι η ρίζα κάθε αρρώστιας. Είναι λογικό να υποθέσει κανείς, ότι εφόσον ο φόβος προκαλεί την αρρώστια, η απομάκρυνση του φόβου αποτελεί αποτελεσματικό αντίδοτο για την αρρώστια.
Δεύτερον, διάβασα, «Αυτό που λέγεται ύλη δεν εκδηλώνει παρά μια υλική νοοτροπία. Ούτε η ουσία, ούτε η εκδήλωση του Πνεύματος είναι εφικτά μέσω της ύλης. Το πνεύμα είναι θετικό. Η ύλη είναι αντίθετο του πνεύματος» (σελ.173). Σκέφτηκα ότι εφόσον η ύλη είναι η απουσία του Πνεύματος δεν έχει ζωή ή αίσθηση και είναι ανίκανη να εκφράσει ενοχλήσεις. Αφού δεν υπάρχει αίσθηση στην ύλη, το ότι εμφανίζονταν να υποφέρει ήταν απλά μια εικόνα του θνητού νου. Ήξερα ότι ο νους μου δεν ήταν υλικός ή θνητός, αλλά ότι ο Θεός ήταν ο μόνος πνευματικός Νους. Σκέφτηκα ότι αφού ο θνητός νους δουλεύει με σκέψεις και εικόνες θα μπορούσα να επιλέξω να ακούω μόνο τον θείο Νου, τον Θεό. Αντικατέστησα τις άσχημες και γεμάτες φόβο σκέψεις, με σκέψεις καλές και αληθινές. Διάβασα, επίσης, «… ο άνθρωπος είναι η εικόνα και η ομοίωση του Πνεύματος …» (σελ.172), όχι της ύλης. Θεώρησα ότι εφόσον είμαι η εικόνα και ομοίωση του Πνεύματος του Θεού και αφού το Πνεύμα δεν μπορεί να αισθανθεί πόνο, τότε κι’ εγώ, ως αντανάκλαση του Πνεύματος, θα έπρεπε να έχω, επίσης, απαλλαγεί από τον πόνο. Αυτό με ηρέμησε και με καθησύχασε καθώς γνώριζα ότι δεν υπάρχει τίποτα το οποίο θα έπρεπε να φοβάμαι.
Με αυτές τις σκέψεις γρήγορα αποκοιμήθηκα. Όμως ξύπνησα, στη μέση της νύχτας, με αφόρητους πόνους και κάποια στιγμή αισθάνθηκα ότι έχανα τις αισθήσεις μου. Κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να πολεμήσω τον πόνο με την ανθρώπινη θέληση, γιατί ήταν αδύνατο απλά να ευχηθώ να φύγει ο πόνος και αυτό να γίνει. Αντίθετα, επέμεινα, «Όλα είναι καλά, όλα είναι καλά, όλα είναι καλά». Αυτός ήταν ο δικός μου τρόπος να επιβεβαιώσω την αλήθεια ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να είμαι έξω από την φροντίδα του Θεού και ότι με τον Θεό, όλα πράγματι ήταν καλά, σωστά και τέλεια. Δεν μπορεί να υπάρχουν ιδιότητες αντίθετες στο καλό. Αυτή η σκέψη εξαφάνισε τον φόβο μου και κοιμήθηκα, χωρίς άλλη ενόχληση, ως το πρωί. Αν και αισθανόμουν πολύ καλύτερα την επομένη μέρα, υπήρχε ακόμα μια μικρή ενόχληση, έτσι προσευχήθηκα με την ιδέα ότι ζούσα στο βασίλειο του Θεού, όπου βασιλεύουν η αρμονία, η υγεία, η ειρήνη και η χαρά. Πριν πάω για ύπνο εκείνο το βράδυ, διάβασα στο Επιστήμη και Υγεία το κεφάλαιο «Δημιουργία». Αυτό το κεφάλαιο θέτει την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σ’ αυτό που είναι αληθινό και στο ψεύτικο. Αναλυτικά εξηγεί την δημιουργία όπως αυτή εκτίθεται στην Γένεση, όπου ο άνθρωπος δηλώνεται ότι δημιουργήθηκε ως εικόνα και ομοίωση του Θεού και όλη η δημιουργία του Θεού χαρακτηρίζεται «πολύ καλή». Τότε κατάλαβα ότι ο Θεός δεν έχει συναίσθηση του κακού, της αρρώστιας ή του πόνου, γιατί ποτέ δεν δημιούργησε κάτι ανόμοιο με το καλό. Ήξερα ότι ο Θεός ήταν Αλήθεια, πραγματικότητα και ότι το κακό και η αρρώστια δεν ήταν πραγματικά, ήταν ψεύτικα. Επομένως, οι εμπειρίες μου ως δημιούργημα του Θεού και κατ’ εικόνα Του, δεν θα μπορούσαν να περικλείουν τίποτα ανόμοιο με το καλό. Η ανάγνωση αυτού του κεφαλαίου με ενθάρρυνε να μην εγκαταλείψω την αλήθεια αλλά να στηριχθώ σταθερά πάνω της.
Την επόμενη μέρα αισθανόμουν καλά και ξύπνησα εντελώς φυσιολογικά. Αυτή η εμπειρία μου έδειξε ότι στην θεραπεία το πρώτο βήμα είναι η αντιμετώπιση του φόβου. Ήταν ένα καλό μάθημα και με χαρά δηλώνω ότι δεν υπήρξε υποτροπή αυτής της κατάστασης.
Calabar, Cross River State, Nigeria
