Όταν ήμουν παιδί, οι περισσότεροι από την οικογένειά μου παρακολουθούσαν την εκκλησία της Χριστιανικής Επιστήμης. Η μητέρα μου κι’ εγώ διαβάζαμε μαζί τα Βιβλικά Μαθήματα κι’ εμένα μου άρεσαν ιδιαίτερα οι ιστορίες της Βίβλου. Ακόμη και ως παιδί λάτρευα τον τρόπο που χρησιμοποιούσε την γλώσσα η Mary Baker Eddy στο Επιστήμη και Υγεία. Παρόλα αυτά αντιστεκόμουν στην παρακολούθηση των λειτουργιών στην εκκλησία καθώς αντιστεκόμουν και σε πολλά άλλα πράγματα που έκανε η οικογένειά μου διακηρύσσοντας έτσι την ανεξαρτησία και την αυτάρκειά μου. Η Χριστιανική Επιστήμη έμοιαζε πολύ περιορισμένη και παράξενη κι’ ένοιωθα ότι με απομάκρυνε από φίλους που παρακολουθούσαν πιο δημοφιλείς εκκλησίες. Όντως, δεν ασκούσα την Χριστιανική Επιστήμη παρότι παρακολουθούσα, μάλλον απρόθυμα, τις λειτουργίες μαζί με την οικογένειά μου.
Στο κολλέγιο και καθώς αισθανόμουν πιο δυνατή και ανεξάρτητη αποφάσισα ότι δεν χρειαζόμουν καθόλου αυτό το είδος δομής στη ζωή μου. Έτσι σταμάτησα κάθε επαφή με την εκκλησία, ενώ ακύρωσα και την εγγραφή μου ως μέλος της Μητέρας Εκκλησίας.
Αλλά η ζωή μου δεν πήγαινε καλά από πλευράς υγείας. Ως παιδί κι’ έφηβη είχα εξανθήματα στο δέρμα και μετά τον γάμο μου, δερματικά προβλήματα, διατροφικές αλλεργίες καθώς κι’ άλλα θέματα υγείας χειροτέρεψαν. Άρχισα να διαβάζω βιβλία βιοχημείας και να παίρνω συμπληρώματα διατροφής σκεπτόμενη ότι έπρεπε να διαχειρίζομαι τα θρεπτικά συστατικά που λάμβανε το σώμα μου. Σύντομα τα ντουλάπια μου γέμισαν με συμπληρώματα διατροφής παρά με τρόφιμα. Ήμουν σχεδόν εξαρτημένη από αυτά. Όλο και περισσότερο άρχισα να φοβάμαι το φαγητό και τις παρενέργειές του.
Μια μέρα καθώς σκεφτόμουν για πολλοστή φορά τι μπορούσα και τι δεν μπορούσα να φάω στο επόμενο γεύμα μου κι’ αισθανόμουν τα όρια αυτών των περιορισμών, μια ιδέα πέρασε από την σκέψη μου: Ο Θεός πρέπει να έχει κάτι καλύτερο στο μυαλό του για μένα, από αυτή την αξιολύπητη ηττοπαθή ύπαρξη. Είχα μόλις περάσει από μια εκκλησία και ένα αναγνωστήριο της Χριστιανικής Επιστήμης, μπροστά από τα οποία περνούσα εδώ και χρόνια. Αλλά αυτή τη φορά μια πνευματική διαίσθηση με έκανε να γυρίσω πίσω και να μπω στο αναγνωστήριο.
Ο υπεύθυνος με υποδέχθηκε θερμά. Δεν θυμάμαι καλά για τι ακριβώς μιλήσαμε αλλά θυμάμαι ότι αισθάνθηκα ότι εδώ ήταν κάποιος που ενδιαφερόταν για μένα. Πρότεινε μάλιστα να πάρω ένα τεύχος του The Christian Science Journal και να ψάξω για έναν πρακτίσιονερ στον κατάλογο. Φεύγοντας αισθανόμουν πιο ελαφριά και από τον αέρα. Το ίδιο απόγευμα τηλεφώνησα σε έναν πρακτίσιονερ. Κι’ αυτό ήταν το ξεκίνημα ενός ταξιδιού μακριά από φόβο και περιορισμούς. Αισθάνθηκα ότι θα έπρεπε να ξεφορτωθώ όλα τα συμπληρώματα διατροφής και γύρισα στο σπίτι με μια σακούλα σκουπιδιών πετώντας όλα τα βιβλία για την χημεία των τροφών και τις δίαιτες.
Αμέσως άρχισα να πηγαίνω στην εκκλησία κι’ έκανα αίτηση να γίνω μέλος μετά από λίγους μήνες. Η εκκλησία είχε μια περίοδο αναμονής ενός έτους αλλά το διοικητικό συμβούλιο παρέκαμψε αυτή την απαίτηση κι’ έγινα μέλος μέσα σε έξη μήνες. Μέσα σε αυτή την χρονική περίοδο ζήτησα την επανεγγραφή μου σαν μέλος της Μητέρας Εκκλησίας κι’ έκανα αίτηση για να περάσω τάξη.
Ήμουν ενθουσιασμένη από το γεγονός ότι ήμουν μέλος της εκκλησίας. Δεν είχα γίνει μέλος σε καμία οργάνωση αφότου αποφοίτησα από το κολλέγιο και αυτό ήταν μια εντελώς νέα εμπειρία. Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο καλοδεχούμενη αισθάνθηκα, πόσο μου άρεσε να συμμετέχω, πόσο καλά αισθανόμουν να στηρίζω την εκκλησία, στηρίζοντας έτσι την κοινότητά μου καθώς κι’ η εκκλησία στήριζε εμένα. Έκανα αίτηση γι’ οποιανδήποτε θέση ήταν διαθέσιμη και χαιρόμουν να συμμετέχω σε όλες τις δραστηριότητες της εκκλησίας. Δεν ένοιωθα πια ότι χάνω την ανεξαρτησία μου λόγω της αφοσίωσής μου στην εκκλησία, και το συναίσθημα ότι δεν χρειαζόμουν μια πνευματική βάση είχε φύγει. Αναγνώρισα καθαρά ότι υπήρχε ελευθερία στην δομή της ζωής μου και ότι χρειαζόμουν αυτή την δραστηριότητα κι’ ενασχόληση προκειμένου να αισθανθώ πλήρης. Τι αποκάλυψη!
Τα προβλήματα υγείας σταδιακά άρχισαν να υποχωρούν και κάθε βδομάδα έκανα και μια μαρτυρία σχετικά με τις θεραπείες που είχα. Τα υπόλοιπα μέλη της εκκλησίας με άκουγαν, με υποστήριζαν και με ενθάρρυναν σε αυτή την πνευματική πρόοδο. Αναγνώρισα ότι η έκφραση ευγνωμοσύνης κατά την διάρκεια των μαρτυριών της Τετάρτης αποτελούσε μέρος της απόκτησης εξουσίας πάνω στο σώμα μου. Ήθελα να αποδεσμευτώ από αυτή την εικόνα του εαυτού μου ως θνητού που υποφέρει. Για μένα, η μαρτυρία είναι ένα σημαντικό βήμα στην αναγνώριση της πλήρους ελευθερίας από το πρόβλημα. Το να αφήσω πίσω μου όλο αυτό τον αγώνα ήταν κάτι το ανεκτίμητο.
Ένα εδάφιο στη σελίδα 162 του Επιστήμη και Υγεία αποτέλεσε το εγερτήριο σάλπισμα: «Το αποτέλεσμα της Επιστήμης αυτής είναι να αναταράξει τον ανθρώπινο νου για να τον κάνει να αλλάξει βάση και να μπορέσει έτσι να υποκύψει στην αρμονία του θείου Νου». Το να έρθεις σε αρμονία με το Πνεύμα εμπεριέχει αυτό το οποίο συνέβαινε. Το εδάφιο αυτό έγινε μια ζωντανή, έντονη έκφραση αυτού που συνέβαινε σε μένα.
Το ταξίδι μου προς την ελευθερία δεν ήταν και τόσο σύντομο αλλά υπήρξαν πολλές ευλογίες κατά τη διάρκειά του. Οι σχέσεις με μέλη της οικογένειας βελτιώθηκαν αισθητά. Η χαρά μου για όλα όσα προσφέρει η ζωή αυξήθηκε. Η πιο σημαντική μου σχέση με το θείο Πατέρα-Μητέρα Θεό απόκτησε μια βαθιά γλυκύτητα. Και είμαι ευγνώμων για το ότι έχω ελευθερωθεί εντελώς από δερματικά προβλήματα και διατροφικές αλλεργίες εδώ και πολλά χρόνια. Σήμερα, αισθάνομαι τις ευλογίες και την αγάπη του Θεού στη νέα μου καριέρα ως πρακτίσιονερ της Χριστιανικής Επιστήμης.
Indianapolis, Indiana, USA
