Προ ημερών, μια φίλη μου είπε ότι μερικές φορές πιάνει τον εαυτό της να ασκεί κριτική σε ένα μέλος της Εκκλησίας, το οποίο ουσιαστικά θαυμάζει σε πολλά σημεία. Είπε ότι αυτές οι σκέψεις την ταράζουν , αλλά δεν καταφέρνει να απαλλαγεί απ’ αυτές. Την κάνουν να αισθάνεται λύπη, να έχει ένα βαρύ αίσθημα αυτοκαταδίκης και να βρίσκεται σε αμηχανία. Αναρωτιόταν τι θα μπορούσε να κάνει.
Η εμπειρία αυτής της φίλης πιθανώς δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο για τους περισσότερους από εμάς. Το να έχουμε ανεπιθύμητες σκέψεις φαίνεται κοινό στην ανθρώπινη εμπειρία, όπως η πείνα ή η κούραση. Ευτυχώς υπάρχει ένα αποτελεσματικό αντίδοτο μέσω του Θεού και του Χριστού Του.
Ο μέγας Απόστολος Παύλος αναγνώριζε αυτό το φαινόμενο σαν μια μορφή νοερής παρείσφρησης. Αναφέρθηκε σ’ αυτή και είπε ότι είναι «η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί», και αναγνώρισε ότι ήταν ξένη στην φυσική του ροπή προς το αγνό και απεριόριστο καλό. Είπε με σαφήνεια, «δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω, αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω» (Ρωμ. 7:17,19).
Ο Παύλος συνεχίζει με μια σημαντική, βαθύτερη ανάλυση αυτών των ανεπιθύμητων σκέψεων. Αρνήθηκε να καταδικάζει τον εαυτό του γι’ αυτές. Μάλλον συνειδητοποίησε ότι αυτές ήταν οι επιβαλλόμενες υποβολές, όχι οι αληθινές του σκέψεις. Ένας ορισμός της λέξης υποβολή βεβαιώνει αυτή την άποψη του: η νοερή διαδικασία με την οποία μια ιδέα επιφέρεται σε κάποιο άτομο ή υιοθετείται απ’ αυτό χωρίς επιχείρημα, εντολή ή εξαναγκασμό.
Ο μεγάλος αυτός διανοούμενος αναγνώριζε ότι οι φυσικές του σκέψεις πηγάζουν από το Θεό: «Ηδύνομαι εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον». Έτσι κατέληξε στο λογικό συμπέρασμα, «Εάν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί» (Ρωμ.7:22,20). Και ήταν τόσο άγρυπνος και λεπτομερής στην ανάλυση των κακών υποβολών, ώστε ήταν σε θέση να αναγνωρίσει ότι αυτές οι σκέψεις πηγάζουν από ένα ύπουλο και κρυμμένο σύστημα σκέπτεσθαι, ή από μια οργανωμένη συστηματική νοερή επιρροή. Ο σκοπός της ήταν να υπονομεύσει τις φυσικές, άγιες σκέψεις του με το να εισαγάγει στις σκέψεις του ένα σύνολο δοξασιών και αξιών, που είναι αντίθετες στις ροπές του προς το καλό. Ονόμασε το σύνολο αυτό «το φρόνημα της σαρκός» (Ρωμ.8:7), ή μια νοοτροπία που βασίζεται στη δοξασία ότι υπάρχει ύλη. Η μέθοδός της ήταν σιωπηλή, ύπουλη υποβολή, μεταμφιεσμένη σαν σκέψη του Παύλου. Έγραψε (η λέξη νόμος που χρησιμοποιεί αναφέρεται σε μια οργανωμένη νοερή επιρροή, και η λέξη μέλη πιθανώς αναφέρεται σε ολόκληρο το σώμα των σκέψεών του), «βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου, άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με είς τον νόμον της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου». Και λέει, «ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστι είς εμέ το κακόν» (Ρωμ.7:23,21).
Επί πλέον, ο Παύλος καταλάβαινε γιατί γινόταν αυτή η επίθεση στην έμφυτη ηθική του: Η φυσική του καλοσύνη απειλούσε ακριβώς την ύπαρξη του κακού , όπως το ηλιακό φως καταστρέφει το σκοτάδι, και οι ξένες υποβολές ήταν η προσπάθεια αυτού του κακού να διατηρήσει την ύπαρξή του. Φαινόταν σαν η απλή παρουσία της αγάπης και της αγιότητας να ήλκυε την αντίσταση σ’ αυτή την καλοσύνη. Το Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών της Mary Baker Eddy εξηγεί ότι η σιωπηλή φωνή του Χριστού, της Αλήθειας, «διεγείρει ‘τας επτά βροντάς’ του κακού και αναταράζει τις κρυφές δυνάμεις τους για να εκφράσουν ολόκληρη τη διαπασών των μυστικών τόνων» (σελ.559).
Ευτυχώς ο Παύλος δεν σταμάτησε να ξεσκεπάζει αυτή τη μυστική, κρυφή νοερή επιρροή. Ήταν ένας τόσο δυνατός διανοούμενος, ένας τόσο τίμιος νους, ήταν τόσο γεμάτος εμπιστοσύνη στην προστατευτική φροντίδα του Θεού, ώστε συνέχισε μ’ αυτό το θέμα έως ότου αποκάλυψε τις συνολικές διαστάσεις της επίθεσης και το πλήρες αντίδοτο ενάντια στο νοερό δηλητήριο.
Το όλο θεμέλιο των επιθέσεων είναι σ’ αυτό που ο Παύλος ονομάζει «φρόνημα της σαρκός». Το πλήρες αντίδοτο είναι ο Θεός και ο Χριστός Του. Είναι η δύναμη και η συνεχής παρουσία της θείας Αγάπης. «Ευχαριστώ εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ.7:25). Και προσθέτει, «Ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου» (Ρωμ.8:2).
Η εμπειρία του Παύλου δεν ήταν μοναδική. Πράγματι, είναι χαρακτηριστική για τον καθένα που, μέσω των αιώνων, αγαπά τις πνευματικές αξίες και αντιλήψεις. Η πείρα δείχνει ότι όσο περισσότερο ρέπει κανείς προς την αγιότητα, τόσο πιο οξεία είναι η επίθεση του κακού σ’ αυτή την αγιότητα. Το Επιστήμη και Υγεία παρατηρεί, «…όσο περισσότερο υψώνει η Αλήθεια τη φωνή της, τόσο πιο δυνατά θα ουρλιάζει η πλάνη, μέχρις ότου οι άναρθρες φωνές της κατασιγαστούν για πάντα και ξεχαστούν» (σελ.97).
Ο πρωτομάστορας στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο ενέργειας όλων των εποχών, που ήταν ο διδάσκαλος του Παύλου, ο Χριστός Ιησούς, συνειδητοποίησε ότι είχε να παλέψει με την ίδια διαβολική απόπειρα, που σκόπευε να καταστήσει την σκέψη του υλική και ακόμη και να καταστρέψει αυτόν και όλους αυτούς που ήταν μαζί του. Για παράδειγμα, μια τρικυμία στη θάλασσα, μια φορά ,απειλούσε να κατακλύσει με νερά το πλοιάριό τους και να τους πνίξει όλους. Έχω την αίσθηση ότι ο Ιησούς δεν είδε αυτό το γεγονός σαν μια απλή παραξενιά της φύσης, αλλά σαν μια απρόσωπη και γεμάτη μίσος επίθεση εναντίον της αποστολής του. Με την εξουσία του Θεού πρόσταξε, «Σιώπα, ησύχασον (Μάρκος 4:39).
Ο Ιησούς ήξερε ότι οι οπαδοί του σ’ όλες τις εποχές ήταν αναγκαίο να μάθουν να αντιμετωπίζουν αυτή την παράλογη, εχθρική αντίσταση. Έτσι φρόντισε για τους μαθητές του και για μας. Η κα Eddy περιγράφει αυτή την φροντίδα ως εξής, «Η μέθοδος του Ιησού είχε σκοπό να καθοδηγήσει τους μαθητές του, και τους πρόσεχε και τους φρουρούσε μέχρι τέλους…» (Retrospection and Introspection, σελ.89). Επίσης συμβούλεψε, «Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων, γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί». Και πρόσθεσε, «Προσέχετε δε από των ανθρώπων … και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου» (Ματθαίος 10:16,17,22). Πολλές φορές και με πολλούς τρόπους ο Ιησούς καθοδηγούσε τους οπαδούς του με την εντολή «Αγρυπνείτε». Αυτό σημαίνει να είναι σε νοερή εγρήγορση και επαγρύπνηση, ειδικά με σκοπό να τους προφυλάξει. Είναι σημαντικό ότι η κα Eddy αρχίζει την αγαπημένη μας Έκτη Αρχή της Εκκλησίας με τις λέξεις, «Και επίσημα υποσχόμαστε να αγρυπνούμε ..» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.497).
Όπως ο Παύλος, έτσι και ο Διδάσκαλός μας γνώριζε και δίδασκε πλήρες και απλό αντίδοτο για αυτό το δηλητηριώδες στοιχείο της θνητής σκέψης. Είπε απλά, «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθεί» (Ματθαίος 10:22). Να «υπομείνουμε» σημαίνει να συνεχίσουμε σταθερά στην αλήθεια για το Θεό και τον άνθρωπο, ότι δηλαδή, ο Θεός είναι ο τέλειος Δημιουργός και ο άνθρωπος η τέλεια δημιουργία Του. Πράγματι, είμαστε σαν μικρά παιδιά, που είναι υπό την τρυφερή φροντίδα άγρυπνων γονέων. Κανένας μας δεν είναι τρωτός. Η τρυφερή φροντίδα του Ιησού για τους μαθητές του πήγαζε από τον ένα παντοδύναμο Θεό. Η φροντίδα αυτή μπορεί να συνοψιστεί στα λόγια του ψαλμωδού, «Θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, δια να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου» (Ψαλμός 91:11). Η τρυφερή πραγματικότητα είναι ότι η πληρότητα της θείας Αγάπης ξεσκεπάζει κάθε υπαινιγμό κακής υποβολής και εκμηδενίζει τις πιο πολύπλοκες και κρυφές προθέσεις της. Κάθε οπαδός του Ιησού είναι απόλυτα ασφαλής στη θεία Αγάπη.
Δεν προκαλεί εντύπωση ότι η Mary Baker Eddy αισθάνθηκε την ανάγκη να αντιμετωπίσει αυτή την ύπουλη, νοερή επίθεση. Όπως συμβαίνει με άλλους διανοούμενους, η πνευματική καθαρότητα της σκέψης της τάραξε ειδικά τα σκοτεινά στοιχεία του κακού, την ύπαρξη των οποίων απειλούσε. Η κα Eddy γράφει «Τα πιο απλά γεγονότα επισύρουν εναντίον τους τις περισσότερες ψευδολογίες, γιατί ξετρυπώνουν την πλάνη». Και προσθέτει με ειλικρίνεια: «Οι ήπιες μορφές του ζωικού μαγνητισμού εξαφανίζονται και τα επιθετικά του χαρακτηριστικά προβάλλουν» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.97, 102).
Ένας φίλος μου είπε τελευταία , ότι καθώς ξαναδιάβαζε αυτή την πρόταση, παρακινήθηκε να ρωτήσει τον εαυτό του: «Παίρνω στα σοβαρά τα λόγια της;» Έπρεπε να παραδεχθεί ότι, μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχε πάρει αυτά τα λόγια ή τις επιπτώσεις τους στα σοβαρά. Μάλλον τις εκλάμβανε σαν τυχαία σχόλια.
Πολύ σύντομα μετά την ανακάλυψη της Χριστιανικής Επιστήμης, η κα Eddy ήλπιζε διακαώς αυτό στο οποίο αναφέρεται στη σελίδα 330 του Επιστήμη και Υγεία, όπου γράφει: «Έλπιζα ειλικρινά ότι όλος ο κόσμος θα παραδεχόταν αμέσως την Χριστιανική Επιστήμη». Αλλά οι ελπίδες της διαψεύσθηκαν όταν έμαθε «την απειρία της Χριστιανικής Επιστήμης, την εμμονή των θνητών ψευδαισθήσεων και το ανθρώπινο μίσος για την Αλήθεια …». Και σε ένα άλλο σημείο, που μπορεί να θεωρηθεί επέκταση της παραπάνω αυτής της άποψης, το Επιστήμη και Υγεία γράφει: «Οι αργαλειοί του εγκλήματος, κρυμμένοι στους σκοτεινούς μυχούς της θνητής σκέψης, υφαίνουν κάθε στιγμή ιστούς πιο περίπλοκους και ύπουλους» (σελ.102). Οι περισσότεροι Χριστιανοί Επιστήμονες θεωρούν αυτή την πρόταση σαν μια σημαντική ανάλυση, που διεισδύει σε βάθος, όχι σαν ένα τυχαίο σχόλιο.
Είναι σαφές ότι αυτή είναι μια εποχή στην οποία πρέπει να είμαστε σε ιδιαίτερη εγρήγορση και επαγρύπνηση για τις πραγματικές, μεγαλειώδης διαστάσεις και τον προορισμό της Χριστιανικής Επιστήμης, για την κακοήθη αντίσταση σ’ αυτή και για την ύψιστη εξουσία του Χριστού σε κάθε κακό. Είναι ενδιαφέρον ότι το ανθρώπινο μίσος για την Αλήθεια έχει σχέση με την απειρία της Χριστιανικής Επιστήμης. Ίσως θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι εάν η Χριστιανική Επιστήμη δεν ήταν τόσο άπειρη, δεν ήταν τόσο απέραντη σε σημασία, έκταση και υπόσχεση για το ανθρώπινο γένος, δεν θα διαστρεβλωνόταν τόσο συστηματικά και τόσο ευρέως και δεν θα αντιμετώπιζε τέτοια αντίσταση από την στενόμυαλη θεολογία και υλιστική ιατρική, οι οποίες θα μπορούσαν να ευλογηθούν από την Επιστήμη, αν ήταν λιγότερο ανυποχώρητες.
Λαμβάνοντας υπόψη τις συνεχείς συμβουλές των αγγελιοφόρων του Θεού στο θέμα του νοερού επηρεασμού, είναι αξιοπερίεργο το ότι μερικοί διανοούμενοι, σήμερα, ελαχιστοποιούν τη σημασία που έχει να αντιμετωπίζουμε ή ακόμη και να αναγνωρίζουμε τη φαινομενική παρουσία και δράση κακόβουλων νοερών στοιχείων. Η κα Eddy παρατηρεί, «Μερικά άτομα δέχονται την άποψη ότι η Νοοθεραπεία της Χριστιανικής Επιστήμης πρέπει να έχει δύο πλευρές και να καταδικάζει την πλάνη γενικά – χωρίς να λέει τίποτα, ειδικά, για την πλάνη που καταδικάζει τους ανθρώπους. Τα άτομα αυτά είναι υπέρμαχοι μιας εσφαλμένης, βολικής ειρήνης, διυλίζοντας τα κουνούπια και καταπίνοντας τις καμήλες» (The First Church of Christ, Scientist and Miscellany, σελ.210-211).
Σαν αποτέλεσμα αυτής της αφύσικης κλίσης να αγνοούμε το κακό, η πλειονότητα των σύγχρονων στοχαστών απορρίπτει τον ζωικό μαγνητισμό και τον χαρακτηρίζει ψευδαίσθηση υπέρμετρης φαντασίας. Όμως, η εμπειρία και η ήρεμη υποταγή στην σοφία, που κρύβεται πίσω από τα ανωτέρω αποσπάσματα, μας δείχνουν ότι, όσοι τα απορρίπτουν, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μία προσεκτικότερη μελέτη τους. Κάποιοι, μάλιστα, θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν αυτή την απορριπτική στάση σαν αφελή, πνευματικά ανώριμη και χωρίς εγρήγορση. Το αποτέλεσμά της είναι να εκθέτει τα άτομα, τις οικογένειες, τισ εκκλησίες και τις κοινότητες στις αρνητικές υποβολές, που τις υπονομεύουν, τις μπερδεύουν και τις μειώνουν. Η κα Eddy προειδοποιεί: «Η σοφία του φιδιού έγκειται στο ότι κρύβει τον εαυτό του (Miscellaneous Writings 1883-1896, σελ.210).
Υπάρχουν λόγοι που το Κυριακάτικο Σχολείο και η παρακολούθηση των λειτουργιών της Εκκλησίας έχουν μειωθεί και πολλά Αναγνωστήρια της Χριστιανικής Επιστήμης αγνοούνται από τους περαστικούς. Αυτά και άλλα αποτελέσματα δεν είναι μυστήρια. Μήπως αυτά προέρχονται από το γεγονός ότι κακές επιρροές εργάζονται σιωπηλά και ύπουλα σε αθώες διάνοιες με σκοπό να επιφέρουν δοξασίες και τρόπους συμπεριφοράς, που διώχνουν τις ταπεινές καρδιές, που ζητούν την Αλήθεια; Αν αυτό συμβαίνει και αν αυτές οι επιρροές δεν αναγνωρίζονται και δεν αντιστρέφονται, θα φαίνεται ότι έχουν την ελεύθερη πρόσβασή τους στα αθώα θύματά τους και στην ευγενή οργάνωση, που λέγεται Εκκλησία, που είναι τόσο γεμάτη υποσχέσεις για το ανθρώπινο γένος. Θα φαίνεται ότι παρενοχλούν και υποσκάπτουν τα ίδια της τα θεμέλια στη θεία Αγάπη. Το να καταδικάζουμε το εαυτό μας ή άλλους για τις εσφαλμένες δοξασίες είναι, σε πολλές περιπτώσεις, σαν να καλύπτουμε τον πραγματικό ένοχο, που είναι το οργανωμένο μίσος κατά της αλήθειας. Το Επιστήμη και Υγεία θέτει σε επαγρύπνηση τον κόσμο, με τις εξής φράσεις: «Η γνώση της πλάνης και του τρόπου με τον οποίο αυτή ενεργεί πρέπει να έρθει πριν από την κατανόηση εκείνη της Αλήθειας, που εξαλείφει την πλάνη, ωσότου ολόκληρη η θνητή και υλική πλάνη εξαφανιστεί τελικώς και η αιώνια αλήθεια, ο άνθρωπος που δημιουργήθηκε από το Πνεύμα και από Πνεύμα, κατανοηθεί και αναγνωριστεί ότι είναι η αληθινή ομοίωση του Δημιουργού του (σελ. 252).
Σε μερικές περιπτώσεις, οι Χριστιανοί Επιστήμονες φαίνεται ότι μένουν τόσο πολύ στο τρυφερό γεγονός ότι ο Θεός είναι το Παν, ώστε φαίνεται ότι δεν συνειδητοποιούν την φαινομενική παρουσία και επιρροή του κακού. Η κυρία Eddy παρατηρεί: «Αυτός ο εσφαλμένος δρόμος της συγκάλυψης της αμαρτίας προκειμένου να διατηρήσουμε την αρμονία, αφήνει το κακό να δρα ελεύθερα, επιτρέποντάς του στην αρχή να υποκαίει και μετά να ξεσπάει σε φλόγες που καταβροχθίζουν (Miscellany σελ. 211).
Αναμφισβήτητα, η Χριστιανική Επιστήμη αποκαλύπτει ότι ο Θεός είναι όλο το καλό και ότι δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του. Πράγματι, το κακό είναι απολύτως μη πραγματικό, απόν και δεν μπορεί να υπάρχει. Οξυδερκείς πνευματικοί διανοούμενοι βρίσκουν ανάπαυση σ’ αυτή την αλήθεια. Όμως, γνωρίζουμε αξιόπιστα ότι η κυρία Eddy κατ’ επανάληψη συμβούλευε: «Βλέπετε τι προσπαθεί το κακό να κάνει, να γνωρίζετε ότι δεν μπορεί να το κάνει, και δείτε ότι δεν το έχει κάνει (Calvin Frye Diary EF113, The Mary Baker Eddy Collection, The Mary Baker Eddy Library). Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, και η κα Eddy και ο Ιησούς έδωσαν στους οπαδούς τους τη συμβουλή «Αγρυπνείτε». Η κα Eddy λέει: «Χριστιανοί Επιστήμονες, να είστε νόμος για τον εαυτό σας ότι η νοερή κακοποιός ενέργεια δεν μπορεί να σας βλάψει ούτε όταν κοιμάστε ούτε όταν είστε ξύπνιοι» (Επιστήμη και Υγεία σελ.442).
Μήπως ο κόσμος χρειάζεται μια σαφέστερη κατανόηση της σημασίας των λέξεων κάτι και τίποτα, όπως τις χρησιμοποιεί η κα Eddy; Η άγια στιγμή της πνευματικής αφύπνισης που ικανοποιεί απολύτως τους πνευματικούς ζητητές, η ίδια αυτή στιγμή, επίσης καταπλήσσει και εξοργίζει την ανθρώπινη διάνοια, που είναι εγκλωβισμένη στη δοξασία ότι η ζωή είναι στην ύλη. Το Επιστήμη και Υγεία αναφέρει:«Η ιδέα αυτή, που τονίζει η Επιστήμη, ότι το ανθρώπινο και υλικό είναι μηδέν, εξοργίζει το σαρκικό νου και είναι η κυριότερη αιτία του ανταγωνισμού του» (σελ. 345). Ίσως μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες, αυτή την εποχή, για τον Χριστιανισμό είναι να αποκτήσει μια πιο εμπεριστατωμένη και εξισορροπημένη άποψη του γεγονότος ότι ο Θεός είναι το Παν και της φαινομενικά απόκρυφης δράσης της συγκαλυμμένης και ανηλεούς αντίστασης ενάντια σ’ αυτή την ιερή αλήθεια. Προσεκτικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι η πνευματική γλυκύτητα είναι απλοϊκή και τρωτή μέχρις ότου ενισχυθεί από το πνευματικό σθένος, το οποίο επιστημονικά παραδέχεται την φαινομενική παρουσία στοιχείων του κακού, που είναι συγκαλυμμένα και κρυφά, και μετά συστηματικά τα καταστρέφει με την κατανόηση ότι το κακό δεν είναι τίποτα μπροστά στο γεγονός ότι ο Θεός είναι το παν.
Αναμφισβήτητα, ο κόσμος είναι έτοιμος για το «βάθος, τη διάσταση και την απόδειξη», του δεύτερου αιώνα της Χριστιανικής Επιστήμης. ο κόσμος το ζητάει αυτό. Ο υποσχόμενος Παράκλητος δεν θα είχε έλθει, αν δεν είχε έλθει ο χρόνος του ή αν θα μπορούσε να νικηθεί επιτυχώς από την οργανωμένη αντίσταση. Ο Χριστός, η Αλήθεια, είναι εδώ για να μείνει για πάντα. Το γεγονός ότι ο Θεός είναι το Παν σημαίνει ότι το κακό δεν είναι τίποτα. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, και η επέκταση αυτού του γεγονότος, είναι το μόνο πράγμα που είναι αληθινό στο σύμπαν. Οι άνθρωποι το γνωρίζουν αυτό ενστικτωδώς όταν το φορτίο των κακών υποβολών αίρεται από τη θεία Αγάπη. Πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα τρωτό, που πρέπει να φοβόμαστε μπρός στα κακόβουλα στοιχεία του κακού, ή απροθυμία να παλέψουμε μ’ αυτά. Πιθανώς ο γεμάτος αγάπη, τρυφερός και πράος Σωτήρας μας, Χριστός Ιησούς, μας διαβεβαίωσε με τον καλλίτερο τρόπο για την ασφάλειά μας και τη νίκη μας, όταν αναφερόμενος στον άγιο, θεραπευτικό Χριστό, τον οποίο αντιπροσώπευε πλήρως, υποσχέθηκε: «Ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθαίος 28:20).
«Ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου, υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλέι διατρίβει» (Ψαλμός 91:1). Το κακό δεν έχει ούτε δύναμη ούτε παρουσία μπροστά στο Θεό. «Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει» (Ψαλμός 2:4)
