Πίσω στη δεκαετία του ’90 και ενώ ζούσα στο Ντουμπάι – και πριν ανακαλύψω την Χριστιανική Επιστήμη και τις χαρές της Αλήθειας – έμαθα ότι η υπέρταση ήταν κληρονομική στην οικογένειά μου. και με τους δύο γονείς μου να υποφέρουν από αυτό δεν εξεπλάγην όταν διαγνώστηκε ότι κι’ εγώ αντιμετώπιζα το ίδιο πρόβλημα. Είχα συχνούς πονοκεφάλους και αϋπνίες και μετά από αρκετές επισκέψεις στον οικογενειακό μου γιατρό, μου χορήγησε τα φάρμακα που έμοιαζαν να μου ταιριάζουν. Με προειδοποίησε ότι θα έπρεπε να παίρνω αυτά τα φάρμακα κάθε μέρα ειδάλλως οι επιπτώσεις θα ήταν δυσάρεστες.
Ξεφύλλιζα το Επιστήμη και Υγεία από τότε που ένα αντίγραφο αυτού βρέθηκε στα χέρια μου μέσω συγγενών μου από την Βομβάη αλλά ποτέ δεν κατάλαβα ή δεν δέχτηκα ότι ήμουν τέλεια και πλήρης καθώς ήμουν ιδέα του Θεού. Αλλά σε μια επίσκεψη στους συγγενείς μου είδα την ελευθερία που δίνει η κατανόηση της αλήθειας σχετικά με την ταυτότητά μας. Σε αυτό που θα έπρεπε να ήταν ένα ευχάριστο οικογενειακό δείπνο, βρέθηκα ξαφνικά να υποφέρω από ένονους πόνους στο στομάχι. Ενόσω προσπαθούσα απεγνωσμένα να επικοινωνήσω με τον γιατρό μου, ο θείος μου με ηρεμία μου ζήτησε να χαλαρώσω όσο εκείνος θα προσευχόταν. Η θεραπεία ήταν σχεδόν άμεση και άμεση ήταν και η αφύπνισή μου. Αν μια σύντομη προσευχή αρκούσε για να απαλλαγώ από τον στομαχόπονο δεν ήταν καιρός να σταματήσω την υποταγή στην αγωγή που έπαιρνα για χρόνια προκειμένου να ελέγξω την αρτηριακή μου πίεση;
Τηλεφώνησα στο θείο μου που εν τω μεταξύ είχε γίνει πρακτίσιονερ της Χριστιανικής Επιστήμης και του είπα ότι ήθελα να αντιμετωπίσω το πρόβλημα της υπέρτασης μέσω της προσευχής. Νοιώθοντας την επιθυμία μου να αφήσω άμεσα την καθημερινή φαρμακευτική αγωγή μου, απλά μου ζήτησε να προσευχηθώ – και είπε ότι το ίδιο θα έκανε κι’ εκείνος – εξηγώντας μου ότι ο Θεός, ο ένας Νους, θα μου αποκάλυπτε την πλήρη ετοιμότητα και επιδεκτικότητα διότι «θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Ιωάννης 8:32). Μου ζήτησε να διαβάσω την απάντηση στην ερώτηση «Τι είναι ο άνθρωπος;» στο Επιστήμη και Υγεία, που λέει εν μέρει «Ο άνθρωπος είναι ιδέα, η εικόνα της Αγάπης, δεν είναι σωματικός οργανισμός» (σελ.475). διάβαζα και ξαναδιάβαζα την πλήρη εξήγηση της Mary Baker Eddy προσπαθώντας να καταλάβω αυτό το νέο ορισμό για τον άνθρωπο. Προοδευτικά είδα ότι ήμουν στα χέρια Του και ως ιδέα Του εξαρτιόμουν αποκλειστικά από Αυτόν – από το θείο Νου. Μου πήρε τρεις με τέσσερις μήνες για να σταματήσω να παίρνω τα φάρμακα και να στηριχθώ αποκλειστικά στο Θεό. Υπήρχαν φορές όπου τα συμπτώματα επέστρεφαν μαζί με το φόβο, αλλά τότε άνοιγα το Επιστήμη και Υγεία και διάβαζα ότι βρισκόταν μπροστά μου. κάποιες φορές οι αρρυθμίες και οι πονοκέφαλοι προσπαθούσαν να με απομακρύνουν από την αλήθεια του είναι μου και τότε τηλεφωνούσα στο θείο μου ζητώντας μέσω της προσευχής να με ενισχύσει στο δρόμο που είχα διαλέξει. Μου ζήτησε να διακηρύξω με θάρρος την τελειότητά μου ως κόρη του Θεού με το κάθε τι στη σωστή του θέση. Σταδιακά τα συμπτώματα σιγά –σιγά εξαφανίζονταν καθώς συνεχίζαμε να προσευχόμαστε μαζί.
Μου ζήτησε να διαβάσω το Επιστήμη και Υγεία από την αρχή έως το τέλος και σε περίπου έξη μήνες από τότε που ελευθερώθηκα από την φαρμακευτική αγωγή και την σωματική και υλική αίσθηση του εαυτού μου, άρχισα να αναρρώνω. Στάθηκα φρουρός στην πόρτα της σκέψης μου κι’ αρνιόμουν να δεχθώ οτιδήποτε θα κλόνιζε την πίστη μου στην απόλυτη φροντίδα του Θεού. Είδα την αξία του να διαβάζω το βιβλίο αργά σελίδα- σελίδα, γιατί, όταν το λάθος προσπαθούσε να υψώσει φωνή, η αλήθεια του καλού του Θεού μιλούσε δυνατότερα. Όλοι οι φόβοι εκδιώχθηκαν από αυτή την καινούργια κατάσταση και τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν εντελώς. Ελευθερώθηκα από τα δώδεκα χρόνια σκλαβιάς και συνεχίζω να απολαμβάνω την ελευθερία μου τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ευχαριστώ τον θείο μου που με αγάπη βοήθησε και στήριξε την επιθυμία μου για ελευθερία και είμαι επίσης ευγνώμων στην Mary Baker Eddy που έφερε την Αλήθεια – το φάρμακο του Νου – στις ζωές μας.
Mississauga, Ontario, Canada
