Πόσες φορές μπήκαμε στον πειρασμό να αισθανθούμε ότι κάτι πράγματι καλό εξαφανίστηκε από την εμπειρία μας και ότι ποτέ δεν θα έλθει πίσω; Ήταν ακριβώς σε μια τέτοια στιγμή, που μια φίλη μου μοιράστηκε μαζί μου αυτό το εδάφιο από την Αγία Γραφή: «Ο Θεός φέρνει πίσω ότι εξαφανίζεται» (Εκκλησιαστής 3:15, Μετάφραση του James Moffatt). Αυτό το εδάφιο μου έδωσε ελπίδα.
Το έργο του Σαίκσπηρ, Ο Έμπορος της Βενετίας , περιλαμβάνει ένα όμορφο σχόλιο περί ευσπλαχνίας. Αρχίζει: Η ευσπλαχνία δεν είναι βεβιασμένη, Σταλάζει όπως η βροχούλα από τον ουρανό Πάνω στο μέρος που πέφτει.
Σε αυτήν την ξεμυαλιστική εποχή των μοντέρνων μικροσυσκευών, των ιστοτόπων βιαστικής κοινωνικής δικτυώσεως και των πρωτοφανών επιλογών σε κάθε σφαίρα ανθρώπινης δραστηριότητας, πώς αποφασίζει κάποιος με σωφροσύνη σχετικά με το τι να ψωνίσει ή να παρακολουθήσει στην τηλεόραση ή, ακόμη, και πώς να ζήσει την ζωή του; Πώς επιλέγεις ανάμεσα σε 34 διαφορετικά είδη ψωμιού, στο σούπερ μάρκετ, ή ανάμεσα σε πάμπολλες αποχρώσεις του λευκού, σε μια πτέρυγα πολυκαταστήματος, που πουλάει μπογιές με ονομασίες όπως Πιεσμένο Βαμβάκι, Χιόνι υπό το Φεγγαρόφως και Απαλό Λινάρι ; Για βοήθεια, δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ. Υπάρχει η Βίβλος.
Προηγούμενες θεραπείες με δίδαξαν ότι αφού είμαι εικόνα και ομοίωση του Θεού, οποιαδήποτε αρρώστια δεν είναι μέρος της πραγματικής μου ύπαρξης. Μία θεραπεία πριν μερικά χρόνια μου το απέδειξε δυναμικά.
Είχα βιώσει, τελευταία, ένα διαζύγιο και μετακόμισα σε ένα νοικιασμένο σπίτι . Η μοναξιά και ο φόβος ήταν μόνιμοι σύντροφοί μου.
«Ο Θεός είναι αγάπη» (Ιωάννης Α’ 4:8). Αυτές οι τρείς λέξεις, συνδυασμένες με τις πιο βασικές ιδέες της Χριστιανικής Επιστήμης, με βοήθησαν όταν έπαιρνα μέρος σε ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά.
Είναι δυνατόν για τις αναπτυσσόμενες χώρες να αποκτήσουν ειρήνη και ευημερία και να δημιουργήσουν μια στέρεη βάση για διαρκή δημοκρατία και σταθερή ανάπτυξη; Από τη δεκαετία του 1990, οι προσπάθειες να εδραιωθεί η δημοκρατία στην Αφρική σημαδεύτηκαν από πολιτική αστάθεια, αλλά οι συνεχείς προσπάθειες έφεραν πρόοδο και συγχρόνως μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης και καλύτερες συνθήκες για τις γυναίκες. Αλλά υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος που πρέπει να διανύσουμε για να υπερνικήσουμε μεγαλύτερες προκλήσεις, που προέρχονται από την έλλειψη διαφάνειας μερικών κυβερνήσεων στη διαχείριση των υποθέσεών τους.
Ποιά η διαφορά ανάμεσα στο να αισθανόμαστε μοναξιά και στο να είμαστε μόνοι - ανάμεσα σε ένα είδος «αυστηρής απομονώσεως» και ιερής περισκέψεως με τον Θεό; Αν κοιτάξουμε την λέξη μοναξιά, στο Διαδίκτυο, θα βρούμε τα πάντα - από άρθρα περί της βασικής ανάγκης μας για κοινωνική δικτύωση και διάδραση, μέχρι προειδοποιήσεις σχετικά με το πώς η μοναξιά αυξάνει τις πιθανότητες ασθένειας. Αν και ο συγχρωτισμός μοιάζει να είναι ο επιθυμητός στόχος, η απομόνωση είναι πολύ συνηθισμένη.
Στο Μουσείο d’ Orsay στο Παρίσι, είναι Πάσχα κάθε μέρα. Σε μία αίθουσα του μουσείου κρέμεται ένας πίνακας του Ευγένιου Burnand γνωστός ως «Ο Πέτρος και Ιωάννης τρέχουν προς τον Τάφο» (ο πλήρης τίτλος είναι: «Οι μαθητές Πέτρος και Ιωάννης τρέχουν προς τον Τάφο το πρωί της Αναστάσεως»).
Στο πρώτο-πρώτο βιβλίο της Βίβλου, την Γένεση, ο Θεός παρουσιάζεται πνευματικός και μόνον καλός. Στη συνέχεια, αυτή η καλοσύνη αποκαλύπτεται όμορφα σαν αναπόσπαστο μέρος και της δημιουργίας του Θεού “Και ο Θεός είδεν όλα όσα εποίησεν και, ιδού, ήσαν καλά λίαν” ( Γένεσις 1:31) “Καλά λίαν” αναφέρεται σε σας ατομικά και συγκεκριμένα – έτσι σας δημιούργησε ο Θεός και έτσι παραμένετε αυτή τη στιγμή και αιώνια! Αμέσως μετά από αυτά τα γεγονότα ακολουθεί αυτό που ουσιαστικά είναι μύθος, αλλά, που, από τον περισσότερο κόσμο, γίνεται αποδεκτό σαν γεγονός.
προηγούμενη 1 2 3 επόμενη