Skip to main content Skip to search Skip to header Skip to footer

Αποκτώντας ένα υψηλότερο επίπεδο γάμου

Από τον Κήρυκα της Χριστιανικής Επιστήμης - 1 Ιουλίου 2009

Μεταφράστηκε από το περιοδικό Christian Science Sentinel, Τόμος 110, Αριθμός τεύχους 2&3


Ο άνδρας και η γυναίκα αριστερά μου, δεν είχαν συναντηθεί ποτέ στο παρελθόν, πρίν καθήσουμε στην ίδια σειρά, κατά την διάρκεια ενός πρόσφατου αεροπορικού ταξιδιού, που διάσχιζε όλη την χώρα. Ο άνδρας, αφού τακτοποιήθηκε στο μεσαίο κάθισμα, άρχισε την συνηθισμένη συζήτηση με την διπλανή του κυρία, σχετικά με τον τόπο διαμονής τους και το είδος της εργασίας τους. Καθώς περνούσε η ώρα, η συζήτησή τους εξελίχθηκε σε ένα αδιάκοπο, και μερικές φορές έντονο διάλογο, που στο μεγαλύτερο μέρος είχε ως επίκεντρο τον γάμο.

Αν και συνέχισα την εργασία μου (την επόμενη φορά, δοκίμασε τα ακουστικά, είπα στον εαυτό μου), εντούτοις έμαθα περισσότερα για την προσωπική τους ζωή απ' ό, τι γνωρίζω για τους καλύτερους φίλους μου. Εκείνη είχε χωρίσει μια φορά, εκείνος δύο. Εκείνη είχε σχέση πολλά χρόνια. Αυτός ξαναπαντρεύτηκε πρόσφατα. «Ο τρίτος γάμος έχει τη χάρη» είπε χαριτολογώντας με θλίψη.

Η όλη συζήτηση τους μπορεί να συνοψιστεί σε ένα από τα βασικά σημεία των γενικών μαθημάτων Κοινωνιολογίας: Οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά - είτε το θέμα είναι να συνδυάσουμε ισορροπημένα την εργασία και την οικογένεια, είτε είναι τα χρήματα, είτε ο σκοπός της ζωής. Αυτοί οι ευφυείς και καλοί άνθρωποι προσπαθούσαν να καθορίσουν τι είναι αυτό που κάνει τις σχέσεις εποικοδομητικές. Αλλά και μετά από 5 ώρες πτήση στα 38000 πόδια, είχα την αίσθηση ότι η συζήτηση ποτέ δεν ξεκόλλησε από το έδαφος. 'Ηταν ενθαρρυντικό για μένα, ότι μια φορά η γυναίκα έκανε μια σύντομη αναφορά στην προσευχή. Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτό είναι το σημείο από το οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε, ώστε να αποκτήσουμε, για το θέμα του γάμου, πραγματική σοφία, που θεραπεύει.

ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΕΜΕΛΙΟ

Έχω διαπιστώσει, ότι ποτέ δεν είναι αργά να βρει κανείς καθοδήγηση και ειρήνη σε μία σχέση, όταν στραφεί στον απεριόριστο, θείο Νου. Η ειλικρινής προσευχή υψώνει τη σκέψη πάνω από τους περιορισμούς των οποιωνδήποτε επινοήσεων του θνητού νου.

Ένα από τα κρίσιμα μαθήματα που εξακολουθώ να μαθαίνω είναι ότι ο σκοπός της προσευχής είναι να κερδίσω η ίδια πνευματικό ύψος, μάλλον παρά να προσπαθήσω να αλλάξω κάποιο άλλο πρόσωπο ή μια κατάσταση. Είτε χρειάζεται κανείς βοήθεια για ένα ταραγμένο γάμο είτε θλίβεται για την απώλεια ενός ευτυχισμένου γάμου, είτε έχει απλώς ερωτήσεις για τον σκοπό του γάμου, η προσευχή μπορεί να ανορθώσει τη σκέψη σ'ένα επίπεδο, από όπου μπορούμε να δούμε πιο καθαρά. Οποιαδήποτε και αν είναι η κατάσταση, η προσευχή μπορεί να ξεκινήσει απλά ως επιθυμία να γνωρίσουμε την αλήθεια του Θεού, και να ευλογήσουμε κάθε άνθρωπο με αυτή τη γνώση.

Η αλήθεια του Θεού είναι ότι ο Θεός είναι Αγάπη που περικλείει τους πάντες και τα πάντα, Αγάπη που δεν αλλάζει, δεν αποτυχαίνει και δεν προκαλεί πόνο. Η Αγάπη είναι ο Νους του σύμπαντος. Η Αγάπη δημιουργεί κάθε ατομική έκφραση της Ζωής, και οι σχέσεις που έχουμε μεταξύ μας διέπονται από την Αγάπη. Εκείνο που δημιουργεί καλές και εποικοδομητικές σχέσεις είναι η ανιδιοτελής, τρυφερή, υπομονητική και πιστή αγάπη. Η ικανότητά μας να αγαπάμε κατ'αυτό τον τρόπο προέρχεται από την θεία μας πηγή. Αυτή η ικανότητα δεν μπορεί να χαθεί ούτε μπορεί κανείς να αντισταθεί σ'αυτή, έστω και αν για λίγο φαίνεται ότι έχει κατασιγαστεί.

Είτε είμαστε παντρεμένοι είτε όχι, όλοι μας έχουμε ίσες ευκαιρίες να εκφράζουμε την Αγάπη και να αισθανόμαστε την ευτυχία που προέρχεται από αυτήν την έκφραση αγάπης.

Στο κεφάλαιο 'Γάμος', στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης, η Mary Baker Eddy γράφει: «Αν τα θεμέλια της ανθρώπινης στοργής είναι σύμφωνα με την πρόοδο, θα είναι στερεά και διαρκή» (Επιστήμη και Υγεία σελ.65). Αυτό το πολύ πλούσιο σε περιεχόμενο και πρακτικό κεφάλαιο καθιστά σαφές ότι τα θεμέλια που είναι σύμφωνα με την πρόοδο είναι βαθειά πνευματικά. Δείχνει ότι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι να ανακαλύψουμε ότι το Πνεύμα, μάλλον παρά η ύλη, δίνει σε μας ταυτότητα και ευτυχία. Το Πνεύμα ενώνει. Η πρόοδος για τα άτομα και την κοινωνία εξαρτάται από το πόσο επιτρέπουμε στην πνευματική μας φύση να πάρει τα ηνία, σε κάθε τομέα της ζωής μας, συμπεριλαμβανομένου του γάμου και της οικογένειας.

Η προσευχή για ένα ταραγμένο γάμο μπορεί να βασίζεται στο γεγονός ότι ο κάθε σύντροφος (ο σύζυγος ή η σύζυγος) έχει δημιουργηθεί πνευματικά από το Θεό και επομένως είναι άδολος και καλός. Θέματα που δημιουργούν εντάσεις στο γάμο μπορεί να φαίνεται ότι ποέρχονται από διαφορετικές προσωπικές απόψεις ή τρόπο ζωής, αλλά η Χριστιανική Επιστήμη προσφέρει την βαθύτερη προοπτική, ότι οι συγκρούσεις πηγάζουν από την γενική εσφαλμένη άποψη ότι είμαστε υλικά όντα, που έχουμε ανάγκη να βρούμε πληρότητα. Ο Χριστός Ιησούς διόρθωσε αυτή την λανθασμένη άποψη όταν είπε: «Η βασιλεία του Θεού είναι εντός υμών» (κατά Λουκά 17:21). Η αλήθεια είναι, ότι ο καθένας από εμάς είναι πνευματικός και πλήρης επειδή αντανακλούμε τον Θεό. Γιατί όμως δεν αισθανόμαστε κατ'αυτό τον τρόπο; Νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει πολύ με το γεγονός ότι έχουμε εξαπατηθεί και νομίζουμε ότι οι άνθρωποι είναι υλικοί και όχι πλήρεις, και ο μόνος τρόπος για να εξουδετερώσουμε αυτή την πλάνη, είναι να μάθουμε πώς να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας.

Ο Ιησούς περιέγραψε αυτόν που εξαπατά, ή αλλιώς τον διάβολο, με όρους όπως ψεύτης, κλέπτης, και ανθρωποκτόνος (βλέπε κατά Ιωάννη 8:44). Δεν μπορεί να υπάρχει πραγματικό κακό που να προκαλεί το Θεό, επειδή ο Θεός είναι παντοδύναμος. Αλλά είναι ζωτικής σημασίας το να προσκολλάται κανείς στην αλήθεια του Θεού, πριν από οποιαδήποτε κατάσταση, που λέει ότι υπάρχει μια δύναμη ικανή να καταστρέψει το καλό. Οταν λάβουμε υπόψη μας το επίπεδο των συγκρούσεων στον κόσμο, θα ήταν άραγε υπερβολικά ακραίο να πούμε ότι ένας ανθρωποκτόνος ψεύτης πρέπει να αποκαλυφθεί και να εξουδετερωθεί;

Αντί να ασχολούμεθα με την αιτία που βρίσκεται πίσω από τις συγκρούσεις, οι δυσκολίες του γάμου τείνουν να μας κάνουν να επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε προσωπικά ελαττώματα. Η μομφή και ενοχή επικρατούν στη σκηνή. Ενώ μιά ειλικρινής και συνεχής προσπάθεια για βελτίωση είναι απαραίτητη για τον καθένα, η υπεράσπιση μιας σχέσης απαιτεί ακόμη να αναγνωρίσουμε με ποιούς τρόπους ο ψεύτης θα ήθελε να την υπομονεύσει, ισχυριζόμενος ότι η βελτίωση και η ενότητα είναι απίθανες, αν όχι και αδύνατες. Αλλά ο άνθρωπος που είναι πρόθυμος να αναγνωρίσει την παντοδυναμία της Αγάπης, θα ωφελήσει την σχέση, έστω και αν αυτή η ωφέλεια δεν είναι αμέσως εμφανής.

ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΓΑΜΟ

Ο,τιδήποτε και αν δημιουργεί ένταση στο γάμο, είναι πάντα δυνατόν να αποκτήσουμε μια πνευματική άποψη, που παρέχει περισσότερη κατανόηση και ειρήνη. Για παράδειγμα, αν υπάρχει διαφωνία στο θέμα των χρημάτων, ένας που προσεύχεται μπορεί να ηρεμήσει και να εξετάσει μερικά πνευματικά γεγονότα. Επειδή ο Θεός είναι Πνεύμα, και είναι η αιτία των πάντων, τα χρήματα μπορεί να τα δεί κανείς από μια πνευματική άποψη - ότι είναι δηλαδή τεκμήριο της αγάπης και της πρόνοιας του Θεού, που δεν μπορούν να τελειώσουν.

Επίσης, επειδή μας δημιουργεί το Πνεύμα, δεν μπορούμε να έχουμε υλικούς φόβους που μας κάνουν φειδωλούς, ή υλικές επιθυμίες που μας κάνουν να ξοδεύουμε υπέρμετρα. Η Θεία νοημοσύνη μας δίνει σοφία και αυτοέλεγχο.

Η παραδοχή αυτών των πνευματικών γεγονότων για κάθε εμπλεκόμένο πρόσωπο, μας επιτρέπει να εγκαταλείψουμε τον θυμό. Δεν πολεμάμε ένα πρόσωπο, αλλά αποκαλύπτουμε τον ψεύτη, τον αρνητή της πνευματικής πραγματικότητας, που λέει ότι τα αποθέματα είναι περιοσμένα και ότι είμαστε ατελή όντα που ερχόμαστε σε αντίθεση το ένα με το άλλο. 'Οταν αναγνωρίσουμε ότι αυτό είναι ψέμα, θα αποκτήσουμε περισσότερη πεποίθηση ότι μια ορθή κρίση και σταθερότητα πρέπει να έλθουν στο φως. Αυτή η ηρεμία μας βοηθάει να έχουμε εποικοδομητικές συζητήσεις με τον σύντροφό μας. Σε μερικές περιπτώσεις έχω διαπιστώσει ότι η προσευχή φέρνει μια αλλαγή στην καρδιά και λύσεις σε περιπτώσεις διαφωνιών χωρίς καν συζήτηση.

Οι ίδιες αλήθειες βρίσκουν εφαρμογή και στις περιπτώσεις, που κάποιος φοβάται ότι ο γάμος μπορεί να διαλυθεί ή όταν λυπάται επειδή διαλύθηκε ο γάμος. Πριν μερικά χρόνια άκουσα ένα πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ να μιλά με στοργή για την γυναίκα του κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης στην τηλεόραση. Σ'ένα σημείο η φωνή του κόπηκε όταν είπε ότι δεν θα μπορούσε να φαντασθεί την ζωή του χωρίς την σύζυγό του. 'Ηταν μια συγκινητική στιγμή, αλλά θυμάμαι ότι μου ήρθε η σκέψη ότι κανείς και ποτέ δεν θα έπρεπε να αισθάνεται κατ'αυτό τον τρόπο. Πρέπει να εκτιμάμε μια τρυφερή σχέση, αλλά η ουσία της πηγάζει από την θεία Αγάπη, που δεν μπορεί ποτέ να χαθεί. Είναι το αναφαίρετο δικαίωμά μας να αισθανόμαστε συνδεδεμένοι με το καλό, και αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά μας πρέπει να το υπερασπιζόμαστε κάθε μέρα.

'Ενας τρόπος να το κάνουμε αυτό είναι να αποφασίσουμε να αναγνωρίσουμε την παρουσία του καλού, και έπειτα να πράττουμε το καλό! Επειδή ένας αγαπητός άνθρωπος δεν είναι, πλέον, στο δωμάτιο μαζί μας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να χαιρόμαστε για το καλό, που μοιραστήκαμε μαζύ. Όλη η αγάπη έχει την πηγή της στη θεία Αγάπη, και η Αγάπη είναι μαζί μας και μας υπενθυμίζει με απτό τρόπο την παρουσία Της.

Εάν η ειρήνη δεν έρχεται εύκολα, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν αποτύχει οι προσευχές μας. Βγάλε κάθε σκοτεινό συναίσθημα, και ανακάλυψε ότι είναι ο ψεύτης, που ισχυρίζεται ότι κάτι υλικό δίνει και αφαιρεί την ευτυχία. 'Ενα ψέμα δεν μπορεί να μας ελέγχει. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός μας δίνει αιώνια χαρά. Το κεφάλαιο για το γάμο στο Επιστήμη και Υγεία βασίζεται στο εξής: «Η ευτυχία είναι πνευματική και πηγάζει από την Αλήθεια και την Αγάπη. Είναι ανιδιοτελής, δεν μπορεί επομένως να υπάρχει μόνη, αλλά απαιτεί να τη συμμερίζεται όλη η ανθρωπότητα» (σελ. 57).

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ;

Το θέμα της ανιδιοτέλειας ήλθε στη μνήμη μου τελευταία, όταν διάβασα μιά ερώτηση που έστειλε ένα ζευγάρι στη στήλη 'Συμβουλές', στην τοπική εφημερίδα της περιοχής μου. Θα μπορούσε, ίσως, ο σύμβουλος αυτής της στήλης να τους δώσει κάποιο άλλο επιχείρημα , εκτός από το θρησκευτικό, σχετικά με το γιατί πρέπει να παντρεύεται κάποιος; Κανείς από τα δύο ενδιαφερόμενα πρόσωπα δεν ήταν θρησκευόμενο, και δεν πίστευαν, γενικά , ότι όσοι δεν αισθάνονταν ευτυχισμένοι θα έπρεπε να παραμένουν παντρεμένοι. Η αρμόδια για την στήλη της απάντησε ότι, κατά τα φαινόμενα, πίστευαν περισσότερο στο χωρισμό παρά στο γάμο, και ότι σε αυτή την περίπτωση συμφωνούσε ότι, ίσως, δεν θα έπρεπε να παντρευτούν. Επίσης, κάλεσε και άλλους αναγνώστες να στείλουν τις απαντήσεις τους, σχετικά με αυτό το θέμα, πράγμα που μου έδωσε την αφορμή να σκεφτώ το θέμα.

Ένας σύντομος ορισμός του γάμου θα μπορούσε να είναι , ότι πρόκειται για την ένωση δύο ανθρώπων, που με διαρκή δέσμευση φροντίζει ο ένας τον άλλον, και για την όποια οικογένεια θα μπορούσαν να δημιουργήσουν.

Αξίζει, εδώ, να λάβουμε υπόψη ότι μιά τέτοια δέσμευση συντελεί στο να υπάρξει σταθερότητα, όχι μόνο σε μιά σχέση, αλλά και σε όλη την κοινωνία.

Αντίθετα, η έλλειψη σιγουριάς ότι η στοργή θα είναι διαρκής, μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδυναμώνει την κοινωνία. Όσο λιγότερο θεωρούμε τον εαυτό μας σαν μεμονωμένα άτομα, των οποίων οι αποφάσεις πέρνονται εντελώς προσωπικά, και όχι ως κάποιοι που συνεισφέρουν για το σύνολο, τότε οι προοπτικές αλλάζουν.

Δεν θα θελήσουμε να διαχωρίσουμε την θρησκεία από την ζωή μας, όταν καταλάβουμε ότι ο Θεός είναι Ζωή. Η θεία Ζωή είναι μία και αδιαίρετη, και έτσι είμαστε και εμείς σαν έκφραση του Θεού. Χωρίς την πνευματική κατανόηση της Ζωής εξαπατόμαστε και νομίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι άνθρωποι δεν μπορούν να συμπορευθούν, όπως επίσης και πολλοί λόγοι που δεν θα έπρεπε να δεσμεύονται. Αλλά η γνώση που θα βοηθήσει τον κόσμο περισσότερο από όλα - ακόμη και να τερματίσει τους πολέμους και να διατηρήσει το περιβάλλον - είναι ότι μιά θεία νοημοσύνη μας ενώνει όλους. Η δέσμευση να αποδείξουμε αυτή την ενότητα, ακόμη και σε μιά σχέση, συνεισφέρει στην ειρήνη και στην υγεία επι της γης.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ένα άλλο σημαντικό βήμα προς την ενότητα είναι να πάψουμε να κατακρίνουμε τον εαυτό μας ή τους άλλους, επειδή φαινομενικά αποτύχαμε σε μιά σχέση. Η κατα Χριστόν μέθοδος, που φέρνει θεραπεία, είναι να άρουμε την καταδίκη και να καταλάβουμε ότι ο Θεός τρέφει τρυφερή αγάπη για όλους μας. Ο Ιησούς έσωζε τους ανθρώπους με αυτού του είδους την πνευματική θεώρηση. Αρνήθηκε να καταδικάσει την γυναίκα, που συνελήφθη επ' αυτοφόρω για μοιχία, αλλά συγχρόνως την ενεθάρρυνε με τα εξής λόγια: «Ύπαγε και εις το εξής μη αμάρτανε» (κατά Ιωάν. 8:11). Οι θνητοί που έχουν αποτύχει δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια που γνωρίζει ο Θεός. Αντί να συμφωνούμε με αυτό το ψέμα, μπορούμε να ταχθούμε με το μέρος της Αγάπης. Η Αγάπη δεν είναι δυνατόν να αποτύχει, και δεν είναι δυνατόν να αποτύχει και αυτό που την εκφράζει. Ο άπειρος Νους βλέπει, αυτή την στιγμή, όλα τα πράγματα όπως τα περιγράφει η Αγία Γραφή, στο Κεφάλαιο της Γένεσης, ότι όλα ήσαν 'καλά λίαν'.

Όταν βεβαιώνουμε αυτές τις πνευματικές αλήθειες, δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τις καταστάσεις που χρειάζονται θεραπεία. Αντίθετα, αυτό μας δίνει την δύναμη να τις αντιμετωπίσουμε και να κάνουμε τα κατάλληλα βήματα, κάτω από τις υπαρχουσες συνθήκες. Ό,τι φαίνεται σαν μιά αποτυχία μπορεί να είναι ακριβώς εκείνο τον πράγμα, που ωθεί για μιά πνευματική ανάπτυξη και αναμόρφωση.

Όταν ατενίσουμε τον γάμο από πολύ υψηλά, τότε θα δούμε ότι παρουσιάζει την αδιάσπαστη ένωση κάθε ανθρώπου με τη θεία Αγαπή. Οταν προσπαθούμε, με τις προσευχές μας, να εκφράσουμε την αγάπη του Θεού είτε προς τον σύζυγο ή την σύζυγο, είτε σε ένα φίλο, ή σε οποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο, αποκλείεται να μην λάβουμε την ευλογία ενός καλού γάμου. 


Η Margaret Rogers είναι συνεργαζόμενη συντάκτης στον Κήρυκα. Κατοικεί στο San Rafael της Καλιφόρνιας, Η.Π.Α. με τον σύζυγό της, Ben, και είναι πρακτίσιονερ και διδάσκαλος της Χρισιτιανικής Επιστήμης.

Η Αποστολή του Κήρυκα

Το 1903, η Μαίρη Μπέϊκερ Έντυ, ίδρυσε το περιοδικό Ο Κήρυκας της Χριστιανικής Επιστήμης. Ο σκοπός του: «να διακηρύξει την παγκόσμια δραστηριότητα και την διαθεσιμότητα της Αλήθειας». Ο ορισμός της λέξης «κήρυκας», όπως αναφέρεται σε ένα λεξικό, είναι «προάγγελος - ένας αγγελιοφόρος που προπορεύεται για να μεταφέρει ένα μήνυμα για κάτι που πρόκειται να ακολουθήσει», δίνει ιδιαίτερη σημασία στην προσωνυμία Κήρυκας και επιπλέον επισημαίνει την υποχρέωσή μας, την υποχρέωση του καθενός από εμάς, να δούμε ότι ο Κήρυκάς μας εκπληρώνει την εμπιστοσύνη του, μία εμπιστοσύνη αχώριστη από τον Χριστό και που πρώτα ανήγγειλε ο Ιησούς (Μαρκ.16:15), «Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν».

Μαίρη Σαντς Λη, Sentinel (Φρουρός) της Χριστιανικής Επιστήμης, 7 Ιουλίου, 1956.

Μάθετε περισσότερα για τον Κήρυκα και την Αποστολή του.