Η λαχτάρα της να βοηθήσει τον γιό της να σχετίζεται πιο σωστά με τους άλλους ανθρώπους και να πετύχει στο σχολείο, η σημερινή συγγραφέας αυτού του άρθρου προσέγγισε ολόψυχα τον Θεό. Η ιδέα ότι ο Θεός είναι ο στοργικός θεϊκός Γονέας του καθενός μας έκανε όλη την διαφορά.
Μερικές φορές, στη μέση της νύχτας, έχω ξυπνήσει μέσα σε πανικό. Συχνά ο φόβος είναι συγκεκριμένος· άλλες φορές, απλά ένα κακό προαίσθημα ότι κάτι άσχημο πρόκειται να συμβεί.
Μια μέρα λίγο πριν από ένα χρόνο ξύπνησα με ένα δυνατό σφίξιμο που απλωνόταν στην πλάτη και κάτω από το χέρι μου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: «Τι έκανα για να το προκαλέσω;» Ωστόσο, ήξερα από πολλές αποδείξεις θεραπείας στην Χριστιανική Επιστήμη ότι το να αναρωτιέμαι για μια πιθανή υλική αιτία δεν ήταν μια σκέψη από τον Θεό, για τον οποίο καταλάβαινα ότι είναι πανάγαθος, και ότι μας δημιούργησε και μας συντηρεί όλους.
Πόσο υπέροχο είναι να γνωρίζουμε ότι ακόμη και το πιο μικρό περιστατικό αρμονίας που έχει αποκατασταθεί, δείχνει την εξουσία του παγκόσμιου νόμου της καλοσύνης του Θεού. Πριν μερικά χρόνια, ζέσταινα την άκρη μιας γυάλινης ράβδου με μία δάδα για να δημιουργήσω χάντρες από λιωμένο γυαλί.
Έχεις νοιώσει ποτέ συμπόνια για έναν άλλον άνθρωπο που υπέφερε, και μετά άρχισες να υποφέρεις κι’ εσύ ο ίδιος; Ίσως το άτομο είχε κατάθλιψη, και άρχισες να αισθάνεσαι κι’ εσύ κατάθλιψη, ή αυτό το πρόσωπο ήταν άρρωστο, και εσύ άρχισες να αισθάνεσαι άρρωστος; Εάν ναι, είναι ένα σύμπτωμα που εγώ αποκαλώ ψυχική οδύνη, η οποία είναι ένα είδος ταλαιπωρίας, που συμβαίνει όταν την βλέπω σε άλλους και νομίζω ότι είναι μία πραγματικότητα. Δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε, αλλά κάτι που μπορούμε να αποφύγουμε κατανοώντας την παντοδύναμη αγάπη και φροντίδα του Θεού, η οποία στην πραγματικότητα δεν επιτρέπει καθόλου να υποφέρουμε, πόσο μάλλον να μεταφέρεται η ταλαιπωρία από το ένα άτομο στο άλλο.
Από τις απαρχές της θνητής ιστορίας, τα άτομα και τα έθνη φοβόντουσαν την έξωθεν εισβολή. Στην πιο φωτισμένη εποχή μας, ο φόβος, συχνά, προσπαθεί να εισβάλει στην σκέψη μας, εκ των έσω, με μία καλυμμένη προσέγγιση, φέρνοντας στο προσκήνιο πολλά είδη μολυσματικών ασθενειών, προλέγοντας το ξέσπασμα επιδημιών κλπ, μέσω της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και του τύπου.
Τα πράγματα φαίνονταν να είναι αρκετά απελπιστικά όταν μπήκα στο Αναγνωστήριο της Χριστιανικής Επιστήμης εκείνη την ημέρα. Δούλευα σε ένα κατάστημα λιανικής σε μια δουλειά χωρίς μέλλον που πρόσφερε λίγη ελπίδα για προαγωγή.