Από τις απαρχές της θνητής ιστορίας, τα άτομα και τα έθνη φοβόντουσαν την έξωθεν εισβολή. Στην πιο φωτισμένη εποχή μας, ο φόβος, συχνά, προσπαθεί να εισβάλει στην σκέψη μας, εκ των έσω, με μία καλυμμένη προσέγγιση, φέρνοντας στο προσκήνιο πολλά είδη μολυσματικών ασθενειών, προλέγοντας το ξέσπασμα επιδημιών κλπ, μέσω της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και του τύπου. Με την διασπορά αυτών των προβλέψεων, μονότονα, σε τακτά διαστήματα, ο φόβος, δρώντας υπνωτιστικά, καταβάλλει έντονη προσπάθεια να κάμψει την αντίστασή μας.
«Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον (Ιωάννης Α’ 4:18). Αυτά τα εμπνευσμένα λόγια του Ιωάννη φέρουν την ίδια βαρύτητα και πεποίθηση σήμερα, όπως και όταν πρωτογράφτηκαν, αιώνες πριν. Έχουν χαρίσει σε πολλούς και θεραπεία και απαλλαγή από μυριάδες μορφές φόβου.
Η κυρία Έντυ μάς δίνει το ακόλουθο αλάνθαστο και αξιόπιστο αντίδοτο κατά του φόβου, σε ένα άρθρο, με τίτλο «Μόλυνση», που βρίσκεται στο βιβλίο της Miscellaneous Writings: «Μία ήρεμη, Χριστιανική κατάσταση σκέψεως είναι καλλίτερο αποτρεπτικό της μολύνσεως παρά κάποιο φάρμακο ή οποιαδήποτε άλλη υγειονομική μέθοδος. Και η «τελεία Αγάπη» η οποία «έξω διώκει τον φόβον» είναι το βέβαιο αντίδοτο» (σελ. 229).
Αυτό το τέλειο αντίδοτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με εμπιστοσύνη οποτεδήποτε καθίσταται απαραίτητο να απωθήσουμε τις εκφοβιστικές εισηγήσεις περί μολύνσεως και χρησμούς περί επικειμένων επιδημιών, των ποικίλων ιών της γρίπης περιλαμβανομένων. Κατά τον Μεσαίωνα, οι επιδημίες αποδιδόντουσαν στην επίδραση των άστρων. Κατανοώντας την δύναμη της θείας Αρχής, Αγάπης, που αγκαλιάζει τα πάντα, μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο της δήθεν επιρροής της αστρολογίας και των υπολοίπων υλικών δοξασιών.
Δίνοντας την θέση κάθε φόβου στην «τελεία αγάπη», κτίζουμε ένα απόρθητο οχυρό έναντι των διάχυτων «απαιτήσεων» της γρίπης και των άλλων, ούτως ειπείν, μολυσματικών ασθενειών, οποιαδήποτε αιτιολογία κι αν προβάλλουν. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αρνούμαστε να επηρεαστούμε από οποιαδήποτε μορφή επιθετικής νοερής επιβουλής.
Η κυρία Έντυ σκιαγράφησε τον φόβο ως τον πρώτο εχθρό, που πρέπει υποχρεωτικά να καταστραφεί, όταν αντιμετωπίζουμε με την Χριστιανική Επιστήμη οποιοδήποτε είδος ασθένειας. Οι αξιώσεις της πλάνης πρέπει να επισημανθούν, να εκτοπισθούν
και την θέση τους να πάρει η αληθινή έννοια της «τελείας αγάπης». Μάς λέει: «Η Χριστιανική Επιστήμη λέει στον φόβο: Εσύ είσαι η αιτία κάθε αρρώστιας, όμως, είσαι ένα αυτοδημιουργούμενο ψεύδος, - είσαι σκότος, είσαι το τίποτα -. Είσαι
χωρίς «ελπίδα και χωρίς Θεό, στον κόσμο». Δεν υπάρχεις και δεν έχεις δικαίωμα να υπάρχεις διότι ‘η τελεία Αγάπη έξω διώκει τον φόβον’ (Αναδρομή και Ενδοσκόπηση, Retrospection and introspection, σελ. 61).
Το να φοβόμαστε ή να πιστεύουμε την θεωρία περί μικροβίων ή ιών είναι σαν να πιστεύουμε ότι η νοημοσύνη βρίσκεται στην ύλη. Είναι σαν να πιστεύουμε ότι ο Θεός, ο άπειρος Νους, μπορεί να υποδιαιρεθεί σε αμέτρητους, αόρατους οργανισμούς, προικισμένους από τον δημιουργό με δύναμη για να επιτίθενται εναντίον της δικής Του εικόνας και ομοιώσεως, δηλαδή, του ανθρώπου. Όμως, ο Θεός είναι αμετάβλητη Αρχή, αδιαίρετη «τελεία Αγάπη», που δεν θα μπορούσε να προικίσει την άψυχη ύλη με την δύναμη ή την επιθυμία να επιτίθεται κατά της δημιουργίας Του. Επίσης, είναι επιστημονικώς αδύνατον η αντανάκλαση ή εικόνα του Θεού να υφίσταται εισβολή ή να μολύνεται.
Όποιος γνωρίζει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού, δεν μπορεί ποτέ να αχρηστεύεται από την επαφή του με μικρόβια ή από την έκθεσή του στις καιρικές συνθήκες. Αντανακλά την «τελεία Αγάπη», που καταστρέφει τον φόβο των μικροβίων και τον ιό του φόβου. Κατανοεί ότι δεν είναι ένα απομονωμένο, μοναχικό άτομο, που περιπλανιέται σε έναν λαβύρινθο ανησυχίας και έγνοιας, φοβούμενο μήπως κάτι του επιτεθεί ή εκτεθεί σε κάτι. Η άμυνά του δεν μπορεί ποτέ να αδυνατίσει διότι αντιλαμβάνεται ότι ποτέ δεν μπορεί να εκτεθεί σε κάτι άλλο, παρά μόνον στο καλό. Ο άνθρωπος είναι αχώριστος από την θεία Αγάπη. Επομένως, δεν μπορεί να χαθεί στο χάος. Δεν υπάρχει κενός χώρος μεταξύ του Θεού και της πνευματικής Του ιδέας, του ανθρώπου. Δεν υπάρχει κενό για να ξεπηδήσει, αναπτυχθεί ή διαρκέσει η αρρώστια και δεν υπάρχει χώρος για να υπάρξει ο φόβος.
Όταν αναγνωρίζουμε τα μικρόβια και τους ιούς ως τύπους και είδη θνητής δοξασίας και όχι ως μορφές ζωντανής ύλης, παύουμε να τα φοβόμαστε και τα απογυμνώνουμε από κάθε πρόθεση και στόχο. Στην Αγία Γραφή, στον 91ο Ψαλμό «ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου» γνωρίζει με βεβαιότητα ότι είναι απαλλαγμένος από κάθε ασθένεια και φόβο. Η υπόσχεση, που περιέχεται στον Ψαλμό, διατυπώνεται ως εξής: «Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού…Από θανατικού το οποίον περιπατεί εν σκότει» και «Δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου» (Ψαλμοί, 91:1,5,6,10). Εφόσον ενστερνιζόμαστε μία τέτοια διαβεβαίωση θείας προστασίας, δεν είναι δυνατόν να μπούμε στον πειρασμό να τρομοκρατηθούμε, θεωρώντας ότι η διάχυτη δοξασία περί μολύνσεως, ίσως, εξατομικευτεί στο πρόσωπό μας ή στο πρόσωπο κάποιου από τους αγαπημένους μας. Είναι καλό να θυμόμαστε ότι ζούμε και αναπνέουμε στο Πνεύμα, στην αγνή ατμόσφαιρα της Αγάπης και όχι μέσα στην αιθαλομίχλη του θνητού νου. Η πραγματική μας ανοσία βρίσκεται στο να κάνουμε πράξη την αγάπη, που αντανακλά την θεία Αγάπη. Αυτή η στάση παρέχει «αξιόπιστη άμυνα» έναντι κάθε καταπίεσης και παρεμβολής, έναντι κάθε προσπάθειας εισβολής της επιθετικής νοερής επιβουλής.
Ο Ιησούς Χριστός βίωσε – και εκείνος – την αντίσταση των λανθασμένων απόψεων και θεωριών της εποχής του. Προειδοποίησε τους οπαδούς του: «Προσέχετε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως, είναι λύκοι άρπαγες» (Ματθαίος 7: 15).
Ο Διδάσκαλος, ακαριαία, έκλεινε την πόρτα στην πλάνη. Διαβάζουμε ότι, πριν αναστήσει ένα κορίτσι, «εκβαλών έξω πάντας», δηλαδή, απέρριψε τις έντρομες,
αρνητικές σκέψεις των πενθούντων. Έκλεισε την πόρτα στην λανθασμένη αίσθηση ζωής στην ύλη και απέδειξε ότι ο τέλειος νόμος της Αγάπης είναι υπέρτατος
(Λουκάς 8: 54).
Η κυρία Έντυ συμβουλεύει: «Φύλαξε σαν θυρωρός την πόρτα της σκέψης σου». Προσθέτει: «Όταν βρεθείς σε μία κατάσταση, που λες ότι προξενεί αρρώστια είτε είναι αέρας είτε γυμναστική είτε κληρονομικότητα είτε επιδημία είτε ατύχημα, τότε, κάνε το καθήκον σου ως θυρωρός και μην αφήνεις να μπουν μέσα οι σκέψεις και οι φόβοι αυτοί, που είναι ανθυγιεινοί. Απόκλεισε τις βλαβερές πλάνες από τον θνητό νου. Τότε, το σώμα δεν μπορεί να υποφέρει από αυτές» (Επιστήμη και Υγεία, σελ.392).
Το σοφό είναι να «Φυλάμε σαν θυρωροί», διαρκώς, παρά να αποδεχόμαστε, τυφλά, την υπνωτιστική εισήγηση του θνητού νου, που περιγράφει τις ασθένειες σαν να είναι πραγματικότητα. Καλά θα κάναμε να αντικρούσουμε κάθε κεκαλυμμένη υποβολή του επίδοξου εισβολέα και να σιγήσουμε τον ορυμαγδό απαράδεκτων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών διαφημίσεων, που υποδύονται την φωνή της αλήθειας. Όταν δίνουμε σημασία και ακολουθούμε την εκ Θεού πνευματική διαίσθηση, η οποία αντικρούει τις εσφαλμένες εισηγήσεις της φωνής της πλάνης, τότε, όντως και αληθινά «Φυλάμε σαν θυρωροί την πόρτα της σκέψης μας».
Η Χριστιανική Επιστήμη μάς διδάσκει να δίνουμε σημασία στον «ήχο λεπτού αέρος» της Αλήθειας, κάτω από όλες τις συνθήκες, να απορρίπτουμε τους ψευδείς ψιθύρους του θνητού νου και να αποδεικνύουμε την πληρότητα του Θεού, σε κάθε περίσταση. Μόνον τότε, μπορούμε, με χαρά και ευγνωμοσύνη, να διεκδικήσουμε την θεόδοτη κυριαρχία μας επί κάθε λανθασμένης αναφοράς, συνειδητοποιώντας την επιστημονική αλήθεια των λόγων της κυρίας Έντυ: «Η τελεία Αγάπη η οποία διώκει έξω τον φόβον, είναι αξιόπιστη άμυνα».