Μερικές φορές, στη μέση της νύχτας, έχω ξυπνήσει μέσα σε πανικό. Συχνά ο φόβος είναι συγκεκριμένος· άλλες φορές, απλά ένα κακό προαίσθημα ότι κάτι άσχημο πρόκειται να συμβεί. Ή θα μπορούσε να σχετίζεται με κάτι που άκουσα στις ειδήσεις. Αλλά εδώ είναι το κοινό σημείο: ο φόβος του μέλλοντος. Υπάρχει κάποιος τρόπος για να μπορούμε να νοιώσουμε ασφαλείς για το τι βρίσκεται μπροστά στη ζωή μας – για εμάς και για τον κόσμο;
Κάτι που με βοηθάει είναι η αυξανόμενη κατανόηση ότι μπορώ να στηρίζομαι στην όλο αγάπη παρουσία του Θεού, ανεξάρτητα από ποια είναι η κατάσταση. Μέσα από την μελέτη μου της Χριστιανικής Επιστήμης, άρχισα να βλέπω ότι το χέρι του Θεού κρατάει το τιμόνι. Σε στιγμές γεμάτες φόβο, ένα πράγμα που με βοήθησε ιδιαίτερα είναι μία δήλωση της Μαίρης Μπέϊκερ Έντυ, που ανακάλυψε την Χριστιανική Επιστήμη, σε ένα από τα ποιήματά της. Έγραψε: «Ω θεία Ζωή, δική σου είναι κάθε ώρα αναμονής» (Ποιήματα, σελ. 4).
Τι υπέροχη υπόσχεση για το μέλλον βρίσκεται σε αυτή την δήλωση! Αντί να φοβόμαστε το χειρότερο, μπορούμε να αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε ότι η Ζωή, ένα άλλο όνομα για τον Θεό, δεν είναι μόνο παρούσα σήμερα, αλλά στην πραγματικότητα πάντα υπήρχε, και
«κατέχει» το μέλλον μας. Ένας ορισμός του «κατέχω» είναι η αναγνώριση ότι η Ζωή, ο Θεός, έχει πλήρες δικαίωμα, δύναμη, εξουσία και κυριαρχία πάνω σε οτιδήποτε.
Τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτή τη θεία Ζωή; Η Αγία Γραφή είναι μία μεγάλη πηγή έμπνευσης για την απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Ένα χρήσιμο απόσπασμα αναφέρει, «Ο Θεός ο αιώνιος είναι καταφυγή, και υποστήριγμα οι αιώνιοι βραχίονες» (Δευτερονόμιο 33: 27). Το να βλέπουμε τον εαυτό μας ασφαλή και κάτω από την φροντίδα της θείας παντοδυναμίας, τώρα και πάντοτε βοηθάει να καθησυχάζουμε τον φόβο, που θα μας εμπόδιζε να κάνουμε πρόοδο.
Αυτό δεν είναι απλά μία αφηρημένη έννοια. Στις δικές μου στιγμές φόβου, τα «κι αν» και τα «ω όχι» προσπαθούν να εξουσιάσουν την σκέψη μου, αλλά έχω διαπιστώσει ότι είναι δυνατόν να σταματήσουμε αυτή την φλυαρία. Όχι κρύβοντας τα κεφάλια μας στην άμμο ή αγνοώντας πιθανά προβλήματα, αλλά αφήνοντας τον Θεό να ακουστεί – ανοίγοντας τις σκέψεις μας στην παρουσία του Θεού και ακούγοντας τα θεραπευτικά μηνύματα του Θεού, που υποτάσσουν τον φόβο.
Απαντήσεις και διαβεβαιώσεις έρχονται τότε στην σκέψη, συχνά με μία πλήρη αίσθηση της καλοσύνης του Θεού. Μερικές φορές έρχεται στο νου μία εμπνευσμένη λέξη ή μία γνωστή φράση, που μας υψώνει πάνω από την αναταραχή, φέρνοντας μία ξεχωριστή αλλαγή στην σκέψη, από τον φόβο σε μία καθαρή αίσθηση προσδοκίας ότι όλα θα είναι καλά.
Αυτή η απελευθέρωση από τον φόβο του μέλλοντος δεν συμβαίνει πάντοτε γρήγορα. Μερικές φορές χρειάζεται υπομονή και δέσμευση ότι θα συμμορφωθούμε με αυτό που ο Θεός εκφράζει, ακόμη κι’ αν είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε αρχικά. Αλλά έχω διαπιστώσει ότι αξίζει πάντοτε η προσπάθεια, γιατί φέρνει ειρήνη και ελπίδα – όχι μόνο όσον αφορά την προσωπική μας ζωή, αλλά και για το μέλλον του κόσμου μας γενικότερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζουμε ακόμη προκλήσεις. Αλλά όταν αποδεχόμαστε ότι η θεία Ζωή πραγματικά «κατέχει» κάθε στιγμή, αυτό μας γεμίζει εμπιστοσύνη, που διώχνει μακριά τους φόβους μας.