Όταν ήμουν παιδί, συνήθιζα να τραγουδώ ένα δημοφιλές Δανέζικο τραγούδι που μεταφράζεται στα αγγλικά ως εξής: «Τα Χριστούγεννα έρχονται τώρα, και τα Χριστούγεννα συνεχίζονται μέχρι το Πάσχα …» Στις μέρες μας μπορούμε να προσθέσουμε ότι τα Χριστούγεννα ξεκινούν αμέσως μετά το Πάσχα, γιατί συχνά μέχρι τον Σεπτέμβριο τα πρώτα χριστουγεννιάτικα μπισκότα είναι ήδη στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Η διατήρηση μιας τεχνητά δημιουργημένης χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας για τρεις μήνες δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το γεγονός αυτό σίγουρα θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα Χριστούγεννα είναι μάλλον ένα κουραστικό καθήκον και όχι ένα χαρούμενο γεγονός. Πού είναι η παλιά χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα γεμάτη με τον ενθουσιασμό της χαρούμενης προσδοκίας, με σπιτικά δώρα, χαρούμενα τραγούδια και υπέροχες ιστορίες για ανάγνωση φωναχτά ενώ το φως των κεριών γεμίζει το δωμάτιο;
Μήπως έχουμε ξεχάσει τι πραγματικά σημαίνουν Χριστούγεννα;
Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε το πιο ευτυχισμένο γεγονός που έλαβε χώρα πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια. Ευτυχισμένο γιατί η γέννηση του Ιησού έφερε μια νέα κατανόηση της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα. Ο Ιησούς μας έδειξε ότι είμαστε τα αγαπημένα παιδιά του Θεού. Στην Αγία Γραφή, αυτό επιβεβαιώνεται: «Ίδετε, οποίαν αγάπην έδωκε εις ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα Θεού» (Α' Ιωάννη 3:1) . Την περίοδο των Χριστουγέννων, λοιπόν, θα πρέπει να δείχνουμε την αγάπη μας για όλους τους αγαπημένους γύρω μας. Φυσικά, η έκφραση της αγάπης μας δεν πρέπει να περιορίζεται στα Χριστούγεννα. Ούτε θα πρέπει να είναι το είδος της αγάπης που δίνουμε για να μας την ανταποδώσουν, ούτε το είδος της αγάπης που εκφράζεται με μια απλή ανθρώπινη αίσθηση ο ένας για τον άλλον. Αυτού του είδους η αγάπη δεν αλλάζει ποτέ τίποτα στον κόσμο προς το καλύτερο. Η αγάπη που σκέφτομαι είναι η αγάπη του Θεού για εμάς, μια αγνή και άπειρη αγάπη που μας κάνει ευτυχισμένους και γεμάτους ειρήνη και μας ωθεί να κάνουμε καλό για τους άλλους.
Η Μαίρη Μπέϊκερ Έντυ, η οποία ανακάλυψε τον θεϊκό νόμο πίσω από τις θεραπείες του Ιησού, έγραψε σε ένα σύντομο άρθρο, «Τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα για μένα»:
«Παρατηρώντας τα Χριστούγεννα με την υλική έννοια, βλέπουμε ότι γιορτάζουμε την γέννηση ενός ανθρώπινου, υλικού, θνητού βρέφους – ενός βρέφους, που γεννήθηκε σε μια φάτνη ανάμεσα στα κοπάδια από πρόβατα ενός εβραϊκού χωριού. Αυτή η ταπεινή καταγωγή του βρέφους Ιησού απέχει κατά πολύ από την αίσθηση που είχα για τον αιώνιο Χριστό, την Αλήθεια, που δεν γεννήθηκε και δεν πεθαίνει ποτέ. Γιορτάζω τα Χριστούγεννα με την ψυχή μου, την πνευματική μου αίσθηση, και έτσι μνημονεύω την είσοδο στην ανθρώπινη κατανόηση του Χριστού, που η σύλληψή Του έχει γίνει πνευματικά, από τον Θεό και όχι από μία γυναίκα – σαν τη γέννηση της Αλήθειας, την αυγή της θείας Αγάπης, που σπάει την σκοτεινιά της ύλης και του κακού με τη δόξα της άπειρης ύπαρξης» (Η Πρώτη του Χριστού Εκκλησία, Επιστήμων, και Διάφορα Αναγνώσματα, σελ. 262).
Όταν ήμουν έφηβος, βίωσα τι μπορεί να σημαίνουν πραγματικά τα Χριστούγεννα. Κάποια χρονιά η παραμονή των Χριστουγέννων ήταν Τετάρτη. Όλες οι εκκλησίες της Χριστιανικής Επιστήμης διοργανώνουν συναθροίσεις μαρτυριών κάθε Τετάρτη, έτσι ο μπαμπάς μου και εγώ αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε αυτή τη χαρούμενη λειτουργία όπου οι άνθρωποι διηγούνται τις θεραπείες τους. Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι, η μητέρα μου μόλις είχε τελειώσει το ψήσιμο της γαλοπούλας και μου είπε να ρίξω σε μια κατσαρόλα όση σάλτσα υπήρχε στο ταψί. Αντί όμως να ρίξω την καυτή σάλτσα στην κατσαρόλα, την έριξα όλη επάνω μου. Η μητέρα μου φοβήθηκε πολύ και προσπάθησε να με βοηθήσει. Αλλά, παραδόξως, το ατύχημα δεν με επηρέασε καθόλου. Η σκέψη μου ήταν τόσο γεμάτη ιδέες από εκείνη την υπέροχη συνάντηση την οποία είχα παρακολουθήσει και από τις μαρτυρίες των θεραπειών, που μαρτυρούσαν τη δύναμη του Θεού να θεραπεύει οποιαδήποτε κατάσταση, που δεν ένοιωσα φόβο ή πόνο. Ο μπαμπάς μου άρχισε αμέσως να προσεύχεται, απορρίπτοντας τη σκέψη ότι θα μπορούσαν να συμβούν ατυχήματα επειδή είμαστε πάντα στη φροντίδα του Θεού. Πήγα στο δωμάτιό μου και άλλαξα ρούχα, και δεν υπήρχε το παραμικρό ίχνος εγκαύματος. Περάσαμε μια πολύ ευχάριστη παραμονή Χριστουγέννων, καθώς νοιώσαμε ότι είχαμε βιώσει το πανταχού παρόν θεραπευτικό πνεύμα του Χριστού.
Ένα δανέζικο χριστουγεννιάτικο τραγούδι του B. S. Ίνγκεμανν λέει, «Η χαρά είναι ο καλεσμένος της γης σήμερα». Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας σε αυτή τη θεϊκή χαρά που φέρνει ευγνωμοσύνη και αρμονία στα σπίτια μας. Ας ξεχάσουμε τον θόρυβο, τον εγωισμό και τη βιασύνη της ζωής και ας θυμηθούμε ότι η γέννηση του Ιησού φώτισε τον δρόμο για όλη την ανθρωπότητα «με το περιστέρι για το γεύμα των Χριστουγέννων». Καθώς η αγάπη του Θεού δεν είναι κάτι που συνδέεται με μια συγκεκριμένη εποχή, μπορούμε να περιμένουμε να ακολουθήσουμε και να ζήσουμε αυτή την αγάπη και τη χαρά όλο το χρόνο. Είναι στη φύση μας να το ζούμε πάντα.